Πρόκειται για τη βουλευτή που επί τριμερούς συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, είχε φροντίσει για την τοποθέτηση της κόρης της κυρίας Αικατερινιάρη σε επιτελική και πλουσιοπάροχη θέση της ΔΕΗ, την οποία διατήρησε κι όταν η ΔΗΜΑΡ βγήκε «εκτός νυμφώνος»…
Η σχετική δήλωση της κυρίας Ξηροτύρη, έχει ως εξής:
«Οι θέσεις μου, το κοινοβουλευτικό μου έργο και οι προσπάθειες ήταν πάντα και ιδιαίτερα το τελευταίο χρόνο για την αλλαγή των συντηρητικών πολιτικών και την ανάγκη να αποκτήσει η χώρα μία προοδευτική και αποτελεσματική διακυβέρνηση, και τις δυνατότητες, που πάντα υποστήριζα, ότι είχε η ΔΗΜΑΡ να συμβάλλει σ’ αυτόν τον στόχο, μέσα όμως από σαφείς προγραμματικές συγκλίσεις και συμφωνίες με τις δυνάμεις της Ανανεωτικής και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας.
Στη βάση των παραπάνω και με κυρίαρχο πάντα το στόχο για μία νέα κυβερνητική πραγματικότητα που θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο που έχει περιέλθει, προστέθηκε και η επιλογή της καταψήφισης της κυβερνητικής πρότασης για την Προεδρική Εκλογή. Επιλογή όμως, που άργησε το κόμμα να αποφασίσει με ευθύνη της ηγεσίας του, γεγονός που μαζί με την έλλειψη ξεκάθαρης στρατηγικής για προγραμματικές αριστερές συμμαχίες το οδήγησαν στην περαιτέρω συρρίκνωση.
Οι εκλογές φαίνεται να δίνουν προβάδισμα σε μία κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα κληθεί να υλοποιήσει την επιθυμία και ανάγκη του λαού για μια προοδευτική διακυβέρνηση.
Στη πραγματικότητα λοιπόν μίας «Κυβερνώσας Αριστεράς», η ΔΗΜΑΡ είχα την πεποίθηση και την αισιοδοξία ότι έπρεπε και μπορούσε να συμβάλλει με το προοδευτικό προγραμματικό της οπλοστάσιο, τα αξιόμαχα στελέχη της και την πολύτιμη κοινοβουλευτική μας εμπειρία, συνέπεια και έργο, κάτι που πιστεύω ότι το υπηρέτησα πιστά και σωστά.
Τελικά όμως η προγραμματική σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία άλλωστε καθυστέρησε και επιδιώχθηκε την τελευταία στιγμή, δεν είχε θετική έκβαση με ευθύνη και των δύο πλευρών, με έκπληξη και μεγάλη απογοήτευσή μου.
Η θέση μου όμως παραμένει ότι στο κλίμα αβεβαιότητας και καταστροφολογίας που συντηρεί η κυβέρνηση, το ζητούμενο για τη χώρα και τους πολίτες είναι να πιστέψουν ότι πράγματι υπάρχει ελπίδα για αλλαγή και ότι σήμερα αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα από την Αριστερά, αλλά με την ευρύτερη συμμαχία των δυνάμεών της και βέβαια και της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, η επιλογή της ΔΗΜΑΡ είναι η αυτόνομη κάθοδος ή και με συνεργασίες με το κόμμα των “Πρασίνων – Αλληλεγγύη”. Επιλογή που θεωρώ ότι σε αυτές τις δύσκολες και με οξύτατη πόλωση συνθήκες, δεν προσθέτει δυνάμεις στον κοινό στόχο της προοδευτικής διακυβέρνησης και ανάκαμψης της χώρας.
Με βάση αυτήν την επιλογή του κόμματος, και επειδή φοβάμαι ότι δεν μπορώ να συμβάλλω και να αγωνιστώ όπως έκανα πάντα, επιλέγω να μην βάλω υποψηφιότητα σε αυτό το σχήμα της ΔΗΜΑΡ”