Ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται κυβέρνηση. Με ή χωρίς αυτοδυναμία. Με γεια του και με χαρά του και με κορώνα στο κεφάλι του τον κόσμο που τον ψήφισε. Θα λέγαμε και ολόκληρο τον ελληνικό λαό στο πλάι του Τσίπρα, έτσι για να αποδείξουμε πόσο cool και πατριώτες είμαστε.
Γίνεται λοιπόν κυβέρνηση της αριστεράς ή όπως αλλιώς τη θέλετε και πρέπει να δει τι θα κάνει με τις ανοικτές πληγές στην οικονομία. Ξεχνάμε όλα τα άλλα για τους αφοπλισμούς της αστυνομίας, ξεχνάμε τα εθνικά θέματα, τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το Αιγαίο και για τα Σκόπια, ξεχνάμε τις άθλιες θέσεις του για τους διαγωνισμούς για πετρέλαιο ή ακόμη και για την κατάργηση του ΑΣΕΠ.
Μόνο η οικονομία στο προσκήνιο και πάει ο κ. Τσίπρας να συναντήσει την μαντάμ Μέρκελ ή όλους τους άλλους μεγαλόσχημους δανειστές μας. Λαγκάρντ, Ντράγκι, Σόιμπλε και το υπόλοιπο πυροβολικό. Πάει ο νέος πρωθυπουργός με τον αέρα του μεγάλου νικητή και με τη λαϊκή εντολή νωπή για να τα αλλάξει όλα στη διαπραγμάτευση.
Ο Τσίπρας λέει στην Μέρκελ και τους υπολοίπους «μαντάμ και μεσιέδες, ο ελληνικός λαός μου είπε να έρθω να διαπραγματευτώ αλλιώς για το χρέος και για τα δάνεια. Δε δέχομαι νέα μέτρα και θέλω κούρεμα του 50% του χρέους γιατί δεν είναι βιώσιμο». Οι συνομιλητές του, προφανώς όχι άναυδοι του λένε «βεβαίως Αλέξη, αλλά εσύ τι θα κάνεις για εμάς;» Θα μας πουλήσεις τη μισή Ελλάδα; Θα βάλεις υποθήκη τα παιδιά και τα εγγόνια; Αλλιώς πήγαινε σπίτι σου και βγάλε τις δραχμές από το σεντούκι για να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις».
Έρχεται ο Αλέξης στην Αθήνα με το κοκοράκι κατεβασμένο και λέει πάντα αγέρωχος με διάγγελμα στον ελληνικό λαό: «Βρήκα καμμένη γη, ο Σαμαράς μου άφησε διαλυμένη τη χώρα και η Μέρκελ είναι ανένδοτη. Τι να κάνω; Να κάνω ένα δημοψήφισμα;»
Κι εκεί θα μπει φυσικά το δίλημμα «ευρώ ή επιστροφή σε εθνικό νόμισμα». Δηλαδή επιστροφή στις... Κάννες όταν ο Γ. Παπανδρέου τόλμησε να ξεστομίσει το ίδιο ακριβώς. Αν λοιπόν ο Τσίπρας και η αντιευρωπαϊκή παρέα του πάει σε τέτοιο δημοψήφισμα καλυμμένο με το δίλημμα «νέο μνημόνιο ή όχι», σίγουρα θα το κερδίσει και θα έχει χάσει όλη η Ελλάδα.
Τότε δεν θα μας έχουν διώξει οι ξένοι. Δεν θα έχουμε ένα Grexit με ευθύνη των δανειστών. Τότε μόνοι μας θα το έχουμε ζητήσει, μόνοι μας θα βγάλουμε τα μάτια μας.
Υπάρχει όμως και το σενάριο που τόσο πολύ ακούγεται. Είναι αυτό της κωλοτούμπας. Δηλαδή ο Τσίπρας θα καταλάβει ότι δεν παίζουμε με τη φωτιά και θα σπεύσει να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο που θα είναι πολύ σκληρότερο κι από το... email του Χαρδούβελη. Τότε θα έχει καταλάβει ότι πήρε στα χέρια του μια καυτή πατάτα κι ένα εθνικό βάρος που θα πρέπει να το διαχειριστεί.
Τι πιστεύετε εσείς; Ότι με τις υποσχέσεις που έχει δώσει, με την καλλιέργεια ενός κλίματος παροχών, ανατροπής, επανάστασης στην Ευρώπη που ξεκινά από την Ελλάδα και με την αλαζονεία που έχει επιδείξει όλο αυτό τον καιρό θα αντέξει αυτό το τεράστιο βάρος; Θα κάνει δηλαδή την κωλοτούμπα και ούτε γάτα ούτε ζημιά; Πώς θα αντικρίσει τους ψηφοφόρους του; Αυτούς που περιμένουν χιλιάδες προσλήψεις, δωρεάν ρεύμα, φάρμακα, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και μερικές γκόμενες να κάνουν αέρα σε καθέναν από αυτούς;
Ο κ. Τσίπρας δεν έχει καταλάβει κάτι. Ότι αν την Κυριακή είναι νικητής των εκλογών καλό θα είναι να μην πανηγυρίσει για τη νίκη της Αριστεράς. Καλό θα είναι να είναι πολύ προσεκτικός και να μη βγάλει τα μαντρόσκυλα έξω για να ουρλιάζουν για ειδικά δικαστήρια και λιντσαρίσματα.
Διότι αφενός θα έχει χάσει η πατρίδα πολύτιμο χρόνο και αφετέρου θα έχει επιβεβαιώσει ο ίδιος το ρόλο της «αριστερής παρένθεσης». Είτε σηκώσει το βάρος μιας χρεοκοπίας και επιστροφής στη δραχμή είτε αποδειχθεί ο μέγιστος ψεύτης υπογράφοντας σκληρά μνημόνια που θα μας φέρουν χρόνια πίσω.
Αν η κατάληψη της εξουσίας τυφλώνει τον ΣΥΡΙΖΑ και δε βλέπει τι του γίνεται, η σκληρή πραγματικότητα θα του το θυμίσει. Και θα μείνει στην ιστορία ως ο πιο αποτυχημένος πρωθυπουργός που πέρασε ποτέ από τον τόπο. Δυστυχώς θα έχει πληγεί η χώρα, αλλά μήπως είναι αναγκαίο για να τελειώνουμε μια και καλή με την σαπίλα της αριστεράς;