Συγκεκριμένα, απογραφή του 1991 ήθελε τα κρατικά οχήματα να φτάνουν τα 22.000. Άλλες που ακολούθησαν έμειναν στη μέση και το 2006 ο «στόλος» είχε φτάσει στα 58.000 αυτοκίνητα, με κόστος 250 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, όπως αναφέρει με δημοσίευμα της η «Καθημερινή».
Μάλιστα το 2009 η κυβέρνηση αποφάσισε τη στροφή προς τα υβριδικά μοντέλα, εφοδιάζοντας τη Βουλή με 160 Lexus τελευταίας τεχνολογίας που κόστιζαν 72.000 ευρώ, 75 Μercedes, 55 Αudi, 25 BMW και 17 Saab.
Όμως τότε από τους συνολικά 300 βουλευτές μόνο 4 ζήτησαν απλό αυτοκίνητο, των 26.000 ευρώ, για να μετακινούνται, με αποτέλεσμα το κόστος για τα αυτοκίνητα των υπολοίπων να φτάσει τα 5,5 εκατομμύρια το χρόνο, σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας.
Να σημειωθεί μάλιστα ότι σε αυτό δεν υπολογίζονται οι δύο αλεξίσφαιρες και αλεξίβομβες BMW τις οποίες είχε παραγγείλει τον Ιούλιο του 2011 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, για τους υπουργούς Οικονομικών και Προστασίας του Πολίτη που τώρα βγήκαν στο… σφυρί.
Τελικά, το πλαφόν στα κυβικά των βουλευτικών αυτοκινήτων μπήκε το Φεβρουάριο του 2012, ενώ περίπου 1,5 χρόνο αργότερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε έκκληση στους συναδέλφους του υπουργούς να περιορίσουν τη χρήση των κρατικών αυτοκινήτων. Παρά τις όσες εξαγγελίες, το κόστος των κρατικών οχημάτων έφτανε ακόμη τα 320 εκατομμύρια το χρόνο.
Η υπόθεση όμως αυτή δεν είναι των τελευταίων χρόνων. Το 1924, η κυβέρνηση Παπαναστασίου ήταν η πρώτη που επιχείρησε την κατάργηση των κρατικών αυτοκινήτων.
Το 1951 η κυβέρνηση διέταξε την αντικατάσταση των πολυτελών υπουργικών οχημάτων με μικρά οικονομικά αυτοκίνητα, το 1951 ο Νικόλαος Πλαστήρας και το 1953 ο Αλέξανδρος Παπάγος επίσης προσπάθησαν να καταργήσουν και να περιορίσουν, αντίστοιχα, τον «στόλο» των κρατικών οχημάτων, ο οποίος σήμερα ξεπερνά τα 50.000 αυτοκίνητα.