Τη θρυλική ατάκα χρησιμοποίησε ο μεγάλος Ντίνος Ηλιόπουλος, στον «Ατσίδα» του 1961, για να σπάσει τον πάγο ανάμεσα σε δύο οικογένειες που βρίσκονταν στο ίδιο σαλόνι για να κανονίσουν έναν «αταίριαστο» γάμο. Σ’ ένα παρόμοιο σαλόνι θα μπορούσαν να βρίσκονται οι πρωταγωνιστές του τρίτου μετώπου της χθεσινής μας ανάλυσης.
Στην περίπτωση της συγκυβέρνησης βέβαια, ο πάγος έχει σπάσει από την πρώτη στιγμή και όλα μοιάζουν να βαίνουν καλώς. Είναι όμως έτσι;
Στο μικρότερο, κοινοβουλευτικά, κυβερνητικό εταίρο, όντως μοιάζουν όλα να είναι κανονικά. Μικρό, σφικτό σχήμα με κυρίαρχη φιγούρα τον ΥΠΕΘΑ κύριο Πάνο Καμμένο. Διατηρεί τη συνοχή του και δείχνει πιστό στην κυβερνητική συμμαχία.
Όμοια είναι και η εικόνα του μεγαλύτερου εταίρου. Αλλά μόνο ως προς την κυβέρνηση σαν σύνολο. Διότι η ιδιόμορφη σύνθεση του σαν πολιτική δύναμη και ο πρόσφατος μετασχηματισμός του σε ενιαίο κόμμα δημιουργούν πολλά ερωτηματικά ως προς το αρραγές της εσωτερικής του ενότητας. Χαρακτηριστική ήταν η προχθεσινή συνάντηση της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Διήρκεσε 11 ολόκληρες ώρες και, παρότι ήταν κεκλεισμένων των θυρών, διαρρεύσαν αρκετά και αντιφατικά, ως προς τα συμβάντα στην διάρκεια της. Η ουσία; Υπήρξαν εντονότατες αντιδράσεις για την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει την συμφωνία με τους εταίρους. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι ένας πολιτικός σχηματισμός που αποτελείται από πολλούς μικρότερους, με ιδεολογία που είναι μεν αριστερή, αλλά ξεκινά από την σοσιαλδημοκρατία και φτάνει μέχρι την Μαοϊκή αριστερά. Οι αποστάσεις ανάμεσα στα πιστεύω και τις απόψεις των στελεχών μεγάλες και δύσκολα γεφυρώνονται. Η ενότητα εύθραυστη, ευμετάβλητη και ευπαθής. Ο χρόνος μόνο μπορεί να δείξει αν και κατά πόσο μπορεί να διατηρηθεί.
Πρόβλημα τέτοιας απόστασης όμως, είναι δυνατόν να υπάρχει και στην ίδια την κυβέρνηση, σαν σύνολο. Μέχρι τώρα δεν έχει εμφανιστεί πρόβλημα και οι δύο επικεφαλής μοιάζουν να συνεννοούνται αρμονικά. Αν όμως δει κάποιος προσεκτικά τις θέσεις των δυο κομμάτων, έχει πολλούς λόγους ν’ ανησυχεί. Σχεδόν όσους και τα διάφορα ζητήματα που απασχολούν την Ελληνική κοινωνία. Σε όλα τα φλέγοντα θέματα όπως μεταναστευτικό, ρατσισμός, αστυνόμευση κλπ. οι θέσεις των δύο κομμάτων, απέχουν «έτη φωτός». Το μόνο κοινό σημείο τους η αντίθεση στο «τρισκατάρατο». Που, μετά τη συμφωνία, έχει πάψει να υφίσταται επι της ουσίας. Άρα η μόνη «συγκολλητική ουσία» μεταξύ τους είναι η εφαρμογή της συμφωνίας, δηλαδή η άσκηση της εξουσίας. Μπορεί αυτή από μόνη της να διατηρήσει το σχήμα ενωμένο; Κι εδώ μόνος κριτής μπορεί να είναι ο χρόνος. Τα πράγματα πάντως, είναι δύσκολα.
Στα πιο «γήινα και καυτά», εχθές είχαμε αρκετές και σημαίνουσες εξελίξεις.
Κατ’ αρχήν έγινε και επίσημα γνωστό, το πρόβλημα της ταμειακής ρευστότητας του Δημοσίου. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος το δήλωσε απερίφραστα σε ραδιοφωνικό σταθμό. Ίσως όχι το εξυπνότερο σαν άσκηση οικονομικής πολιτικής αλλά προφανώς η επιλογή της κυβέρνησης είναι να κρατά το κοινό ενήμερο. Καμιά αντίρρηση.
Είχαμε επίσης δηλώσεις στο θέμα, του υπουργού Επικρατείας κυρίου Φλαμπουράρη, σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό σχετικά με τις υποχρεώσεις της Ελλάδας απέναντι στο Δ.Ν.Τ. Όταν ρωτήθηκε απάντησε πως «Αν δεν μπορέσουμε να μαζέψουμε τα χρήματα, θα ζητήσουμε μια μικρή παράταση δύο μηνών. Δεν θα το θεωρήσουν πιστωτικό γεγονός (σημ. χρεοκοπία), γιατί δεν συμφέρει κανέναν». Είναι προφανές πως είναι απαραίτητο ο κύριος υπουργός να ενημερωθεί για τα εξής:
1. Οι περισσότερες χώρες-μέλη του Δ.Ν.Τ. είναι κατά πολύ φτωχότερες της Ελλάδας. Κάποιες από αυτές δε, βρίσκονται σε πραγματική ανθρωπιστική κρίση.
2. Αυτό που θεωρεί λύση, έχει συμβεί ελάχιστες φορές στο παρελθόν. Ο γράφων, εκτός της προσωπικής έρευνας, προσέτρεξε και σε ειδικούς επί του Ταμείου, στο εξωτερικό. Τα συμπεράσματα; Περίοδος χάριτος σε δόση προς το Δ.Ν.Τ., είναι κάτι πολύ σπάνιο. Μόνο τρεις χώρες έχουν κάνει κάτι αντίστοιχο. Από τις τρεις μόνο μια, η πολύπαθη Αργεντινή το 2003, κατόρθωσε ύστερα από προηγούμενες διαπραγματεύσεις ενός χρόνου, να κερδίσει παράταση χωρίς να θεωρηθεί χρεοκοπία. Η υποχρέωση της δε, ήταν περί το 1 δισ. δολάρια Αμερικής. Οι αντίστοιχες Ελληνικές αγγίζουν τα 2 δισ. ευρώ. Οι άλλες δύο περιπτώσεις, Σουδάν και Ζιμπάμπουε, θεωρήθηκαν πιστωτικά γεγονότα. Παρότι δε, οι χώρες αυτές εκπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους αργότερα, η Ζιμπάμπουε δεν έχει κατορθώσει να ξαναγίνει μέλος. Αυτό έχει την σημασία του διότι υπάρχει και ένα τρέχον πρόγραμμα μέχρι το 2016, απ’ όπου η χώρα αναμένει να χρηματοδοτηθεί με αρκετά δισεκατομμύρια.
3. Όποια χώρα στον πλανήτη αθετήσει υποχρέωση της προς το Ταμείο, αντιμετωπίζεται από ολόκληρη την Υφήλιο (λόγω του 1), σαν παρίας. Σε απλά Ελληνικά, διακόπτονται «αυτόματα» οι εμπορικές σχέσεις με καμιά διακοσαριά χώρες. Δεν θα μας πουλάνε ούτε σανό.
4. Εκτός απ’ αυτά, τυχόν χρεοκοπία, ενεργοποιεί τις υπάρχουσες ρήτρες και το Ταμείο ζητά από τις χώρες-μέλη να κάνουν όλες τις απαραίτητες νομικές ενέργειες. Αυτό μεταφράζεται σε δεσμεύσεις στοιχείων ενεργητικού, κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων και άλλα ευχάριστα και διασκεδαστικά.
5. Το Ταμείο είναι λίγο μεγαλύτερο από ότι ένα περίπτερο και δεν συνηθίζει να κρατά τεφτέρι για τα βερεσέ.
Τέλος είχαμε μια συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών στο πρακτορείο Bloomberg. Όπου δήλωσε πως «ο κόσμος δεν θέλει λεφτά ή δουλειές, θέλει αξιοπρέπεια». Εξαιρετική άσκηση οικονομικής πολιτικής, επίσης. Μόλις το διάβασα, βαθιά απορημένος που δεν το είχα αντιληφθεί, επιδόθηκα σε έναν μαραθώνιο τηλεφωνημάτων, όπου κοινός τόπος αναδείχθηκε το να μεταφέρω το παρακάτω αίτημα προς τον κύριο υπουργό: «Πείτε μας, παρακαλούμε πολύ, μια καλή συνταγή για το μαγείρεμα της αξιοπρέπειας. Τελευταία φορά που δοκιμάσαμε να την κάνουμε βραστή, ήταν εξαιρετικά άνοστη και καθόλου μα καθόλου θρεπτική».
Αγαπητοί αναγνώστες διαφαίνεται καθαρά, πως το ταξίδι θα είναι μακρύ, δύσκολο και με πολλές και άγριες φουρτούνες.
Πρέπει όλοι να επιδείξουμε υπομονή, νηφαλιότητα, ελπίδα και επαγρύπνηση.
Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Στην περίπτωση της συγκυβέρνησης βέβαια, ο πάγος έχει σπάσει από την πρώτη στιγμή και όλα μοιάζουν να βαίνουν καλώς. Είναι όμως έτσι;
Στο μικρότερο, κοινοβουλευτικά, κυβερνητικό εταίρο, όντως μοιάζουν όλα να είναι κανονικά. Μικρό, σφικτό σχήμα με κυρίαρχη φιγούρα τον ΥΠΕΘΑ κύριο Πάνο Καμμένο. Διατηρεί τη συνοχή του και δείχνει πιστό στην κυβερνητική συμμαχία.
Όμοια είναι και η εικόνα του μεγαλύτερου εταίρου. Αλλά μόνο ως προς την κυβέρνηση σαν σύνολο. Διότι η ιδιόμορφη σύνθεση του σαν πολιτική δύναμη και ο πρόσφατος μετασχηματισμός του σε ενιαίο κόμμα δημιουργούν πολλά ερωτηματικά ως προς το αρραγές της εσωτερικής του ενότητας. Χαρακτηριστική ήταν η προχθεσινή συνάντηση της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Διήρκεσε 11 ολόκληρες ώρες και, παρότι ήταν κεκλεισμένων των θυρών, διαρρεύσαν αρκετά και αντιφατικά, ως προς τα συμβάντα στην διάρκεια της. Η ουσία; Υπήρξαν εντονότατες αντιδράσεις για την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει την συμφωνία με τους εταίρους. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι ένας πολιτικός σχηματισμός που αποτελείται από πολλούς μικρότερους, με ιδεολογία που είναι μεν αριστερή, αλλά ξεκινά από την σοσιαλδημοκρατία και φτάνει μέχρι την Μαοϊκή αριστερά. Οι αποστάσεις ανάμεσα στα πιστεύω και τις απόψεις των στελεχών μεγάλες και δύσκολα γεφυρώνονται. Η ενότητα εύθραυστη, ευμετάβλητη και ευπαθής. Ο χρόνος μόνο μπορεί να δείξει αν και κατά πόσο μπορεί να διατηρηθεί.
Πρόβλημα τέτοιας απόστασης όμως, είναι δυνατόν να υπάρχει και στην ίδια την κυβέρνηση, σαν σύνολο. Μέχρι τώρα δεν έχει εμφανιστεί πρόβλημα και οι δύο επικεφαλής μοιάζουν να συνεννοούνται αρμονικά. Αν όμως δει κάποιος προσεκτικά τις θέσεις των δυο κομμάτων, έχει πολλούς λόγους ν’ ανησυχεί. Σχεδόν όσους και τα διάφορα ζητήματα που απασχολούν την Ελληνική κοινωνία. Σε όλα τα φλέγοντα θέματα όπως μεταναστευτικό, ρατσισμός, αστυνόμευση κλπ. οι θέσεις των δύο κομμάτων, απέχουν «έτη φωτός». Το μόνο κοινό σημείο τους η αντίθεση στο «τρισκατάρατο». Που, μετά τη συμφωνία, έχει πάψει να υφίσταται επι της ουσίας. Άρα η μόνη «συγκολλητική ουσία» μεταξύ τους είναι η εφαρμογή της συμφωνίας, δηλαδή η άσκηση της εξουσίας. Μπορεί αυτή από μόνη της να διατηρήσει το σχήμα ενωμένο; Κι εδώ μόνος κριτής μπορεί να είναι ο χρόνος. Τα πράγματα πάντως, είναι δύσκολα.
Στα πιο «γήινα και καυτά», εχθές είχαμε αρκετές και σημαίνουσες εξελίξεις.
Κατ’ αρχήν έγινε και επίσημα γνωστό, το πρόβλημα της ταμειακής ρευστότητας του Δημοσίου. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος το δήλωσε απερίφραστα σε ραδιοφωνικό σταθμό. Ίσως όχι το εξυπνότερο σαν άσκηση οικονομικής πολιτικής αλλά προφανώς η επιλογή της κυβέρνησης είναι να κρατά το κοινό ενήμερο. Καμιά αντίρρηση.
Είχαμε επίσης δηλώσεις στο θέμα, του υπουργού Επικρατείας κυρίου Φλαμπουράρη, σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό σχετικά με τις υποχρεώσεις της Ελλάδας απέναντι στο Δ.Ν.Τ. Όταν ρωτήθηκε απάντησε πως «Αν δεν μπορέσουμε να μαζέψουμε τα χρήματα, θα ζητήσουμε μια μικρή παράταση δύο μηνών. Δεν θα το θεωρήσουν πιστωτικό γεγονός (σημ. χρεοκοπία), γιατί δεν συμφέρει κανέναν». Είναι προφανές πως είναι απαραίτητο ο κύριος υπουργός να ενημερωθεί για τα εξής:
1. Οι περισσότερες χώρες-μέλη του Δ.Ν.Τ. είναι κατά πολύ φτωχότερες της Ελλάδας. Κάποιες από αυτές δε, βρίσκονται σε πραγματική ανθρωπιστική κρίση.
2. Αυτό που θεωρεί λύση, έχει συμβεί ελάχιστες φορές στο παρελθόν. Ο γράφων, εκτός της προσωπικής έρευνας, προσέτρεξε και σε ειδικούς επί του Ταμείου, στο εξωτερικό. Τα συμπεράσματα; Περίοδος χάριτος σε δόση προς το Δ.Ν.Τ., είναι κάτι πολύ σπάνιο. Μόνο τρεις χώρες έχουν κάνει κάτι αντίστοιχο. Από τις τρεις μόνο μια, η πολύπαθη Αργεντινή το 2003, κατόρθωσε ύστερα από προηγούμενες διαπραγματεύσεις ενός χρόνου, να κερδίσει παράταση χωρίς να θεωρηθεί χρεοκοπία. Η υποχρέωση της δε, ήταν περί το 1 δισ. δολάρια Αμερικής. Οι αντίστοιχες Ελληνικές αγγίζουν τα 2 δισ. ευρώ. Οι άλλες δύο περιπτώσεις, Σουδάν και Ζιμπάμπουε, θεωρήθηκαν πιστωτικά γεγονότα. Παρότι δε, οι χώρες αυτές εκπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους αργότερα, η Ζιμπάμπουε δεν έχει κατορθώσει να ξαναγίνει μέλος. Αυτό έχει την σημασία του διότι υπάρχει και ένα τρέχον πρόγραμμα μέχρι το 2016, απ’ όπου η χώρα αναμένει να χρηματοδοτηθεί με αρκετά δισεκατομμύρια.
3. Όποια χώρα στον πλανήτη αθετήσει υποχρέωση της προς το Ταμείο, αντιμετωπίζεται από ολόκληρη την Υφήλιο (λόγω του 1), σαν παρίας. Σε απλά Ελληνικά, διακόπτονται «αυτόματα» οι εμπορικές σχέσεις με καμιά διακοσαριά χώρες. Δεν θα μας πουλάνε ούτε σανό.
4. Εκτός απ’ αυτά, τυχόν χρεοκοπία, ενεργοποιεί τις υπάρχουσες ρήτρες και το Ταμείο ζητά από τις χώρες-μέλη να κάνουν όλες τις απαραίτητες νομικές ενέργειες. Αυτό μεταφράζεται σε δεσμεύσεις στοιχείων ενεργητικού, κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων και άλλα ευχάριστα και διασκεδαστικά.
5. Το Ταμείο είναι λίγο μεγαλύτερο από ότι ένα περίπτερο και δεν συνηθίζει να κρατά τεφτέρι για τα βερεσέ.
Τέλος είχαμε μια συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών στο πρακτορείο Bloomberg. Όπου δήλωσε πως «ο κόσμος δεν θέλει λεφτά ή δουλειές, θέλει αξιοπρέπεια». Εξαιρετική άσκηση οικονομικής πολιτικής, επίσης. Μόλις το διάβασα, βαθιά απορημένος που δεν το είχα αντιληφθεί, επιδόθηκα σε έναν μαραθώνιο τηλεφωνημάτων, όπου κοινός τόπος αναδείχθηκε το να μεταφέρω το παρακάτω αίτημα προς τον κύριο υπουργό: «Πείτε μας, παρακαλούμε πολύ, μια καλή συνταγή για το μαγείρεμα της αξιοπρέπειας. Τελευταία φορά που δοκιμάσαμε να την κάνουμε βραστή, ήταν εξαιρετικά άνοστη και καθόλου μα καθόλου θρεπτική».
Αγαπητοί αναγνώστες διαφαίνεται καθαρά, πως το ταξίδι θα είναι μακρύ, δύσκολο και με πολλές και άγριες φουρτούνες.
Πρέπει όλοι να επιδείξουμε υπομονή, νηφαλιότητα, ελπίδα και επαγρύπνηση.
Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr