Του Γιώργου Κράλογλου
Αλίμονο μας αν στη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβάνουν και το λαό που (πολύ ορθά) μαζεύεται αυθόρμητα στις πλατείες τις ιστορικές ώρες του κινδύνου ρήξης με την Ευρώπη. Γιατί οι μόνοι που (με βεβαιότητα) προστέθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ κοντά στα τρωκτικά και κάποιους «μεγαλόσχημους» επιχειρηματίες είναι οι πολλαπλώς αυξημένοι απατεώνες της δραχμής. Αλίμονο μας αν θεωρήσουν δύναμη τους εκδηλωτικούς Έλληνες και ξαναταλαιπωρήσουν την χώρα με δημοψηφίσματα ή εκλογές.
Οι οργανωμένοι (μέχρι και σε ανεπίσημο πολιτικό επίπεδο) απατεώνες της δραχμής που προτίθενται να ασελγήσουν στο πτώμα της οικονομίας σε περίπτωση Grexit, ή σε ενδεχόμενο πιστωτικού γεγονότος ή σε επίσημη πτώχευση, είναι οι μόνοι με τα κεφάλια έξω... από τις εκλογές και μετά.
Κοστολογούν (βάσει Τραπεζικών στοιχείων) κόκκινα δάνεια και χρέη ιδιωτικών επιχειρήσεων με σημαντικότατες εργοστασιακές εκτάσεις και αντλούν πληροφορίες (όπως ομολογούν σε επιχειρηματίες δικηγόροι εκπρόσωποι «κορακιών» του εξωτερικού) για τυχόν πάγωμα συμφωνιών από ξένα «κοράκια» με βλέψεις την αγορά χρεών μεγάλων και μικρών (βιομηχανικών κυρίως) επιχειρήσεων.
Οι οργανωμένοι αυτοί δραχμολάγνοι υπολογίζουν επίσης σε εξαγορές, ως μικρομέτοχοι, και βιώσιμων ιδιωτικών επιχειρήσεων από κερδοσκόπους κεφαλαιούχους που φλερτάρουν με την ιδέα εξαγοράς και μεταπώλησης όσης Ελλάδας μπορούν...
Βεβαίως πρόκειται για υπόκοσμο από «διακεκριμένους» μεσάζοντες που δεν έλειψαν ούτε από το προσκήνιο ούτε από το παρασκήνιο της οικονομίας και των Τραπεζών μετά το 2009.
Η στήλη κάνει την αναφορά των κινήσεων γιατί οι απατεώνες της δραχμής έχουν παρεισφρήσει εδώ και μια διετία και στο κύκλωμα των «κορακιών» εξαγοράς χρεών και επιχειρήσεων με ενδιαφέροντα πεπραγμένα στην πενταετή δράση τους...
Τι μπορεί να σημαίνει για την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα όλη αυτή η κινητικότητα των απατεώνων της δραχμής;
Τίποτε το ιδιαίτερο όπως δεν σήμαινε και για την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου όταν είχαν φθάσει στο σημείο να προετοιμάζουν κόμμα με πυρήνα πολυδιαφημισμένα επιχειρηματικά κυκλώματα σε ξεχωριστούς τομείς της οικονομίας.
Επειδή όμως και χθες ο κ. Τσίπρας, ορθότατα και πάλι, δεν διαχώρισε την θέση του ΣΥΡΙΖΑ από τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, οφείλει, κλείνοντας την πόρτα της μεγάλης εκκρεμότητας της δανειακής σύμβασης, να ασφαλίσει και τα παράθυρα... εισόδου ορέξεων κάποιων «εισηγητών» δήθεν σοβαρά «σκεπτόμενων» για την τύχη της Ελλάδας εκτός ευρώ.
Γιατί τα παιχνίδια με την οικονομική ή και την γεωπολιτική Ελλάδα περιέχουν και άλλα συστατικά.
Το Grexit είναι μέσα στο ίδιο μίγμα και έχει καλλιεργηθεί από πολλά νέα ελληνικά τζάκια... που (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) επηρέαζαν και επηρεάζουν κέντρα λήψεως αποφάσεων στην Ευρώπη.
Ας μην τα βλέπουμε όλα αυτά ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας ή σενάρια θρίλερ με δράκους.
Είναι σενάρια που σχηματοποιούνται σε όσους παρατηρούν χωρίς μυωπικούς οφθαλμούς την σύνθλιψη στο οικοδόμημα και στα θεμέλια της οικονομικής και επιχειρηματικής πραγματικότητας στον ιδιωτικό τομέα.
Η αποβιομηχάνιση στην Ελλάδα είναι γεγονός. Αυτό που μένει είναι η έκταση και η τελική μελλοντική εικόνα της πρώην βιομηχανικής Ελλάδας. Κάπου στο 2020 όπως προβλέπουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες.
Η αφαίρεση του «οξυγόνου» της ρευστότητας, της χρηματοδότησης και του ανταγωνιστικού ενεργειακού κόστους προκαλεί εκτός από τις επιχειρηματικές μεταναστεύσεις και εμφανέστατες ανακοπές...
Η Βόρεια Ελλάδα έχει αντιληφθεί για τα καλά ότι η πορεία της στην πλήρη αποβιομηχάνιση είναι αναγκαστικός μονόδρομος και μόνο μια αποφασιστική πολιτική βούληση, με συγκεκριμένο σχέδιο, μπορεί να την ανατρέψει.
Η Στερεά Ελλάδα μετράει μόνο συντρίμμια.
Η Πελοπόννησος κοιτάει σταθερά στον τουρισμό και τις όποιες ανταγωνιστικές καλλιέργειες.
Και το περίπου 50% του μεταποιητικού δυναμικού της χώρας που θεωρείται εγκατεστημένο στο Λεκανοπέδιο της Αττικής βρίσκεται στον προθάλαμο της εξόδου με εικόνες ανάμνησης... μόνο σε κάποια μικρά και μεγάλα επιχειρηματικά πάρκα που και αυτά είναι στον αέρα...
Τι νομίζετε ότι θα γίνουν τα βιομηχανικά κουφάρια της χώρας που θα προστεθούν στα 2000 κουφάρια και πλέον που συναντούμε, χρόνια τώρα, δίπλα στις εθνικές οδούς και στις πρώην βιομηχανικές περιοχές και ζώνες;
Η συγκλίνουσα, από επιχειρηματίες και εμπειρότατους Τραπεζικούς παράγοντες, πρόβλεψη είναι ότι αν δεν υπάρξει τολμηρή πολιτική βούληση και για βιομηχανική ανόρθωση της χώρας (όπως θα συμβεί στην Ευρώπη την προσεχή πενταετία) οι μεταποιητικές εγκαταστάσεις που απομένουν θα κατασχεθούν ή θα τις μεταπωλήσουν οι ίδιοι μαζί με τα χρέη τους σε «κοράκια» ή σε κεφαλαιούχους (επίσης κοράκια) που περιμένουν από το 2009 και το πιθανό «ευτύχημα» της δραχμής.
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Αλίμονο μας αν στη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβάνουν και το λαό που (πολύ ορθά) μαζεύεται αυθόρμητα στις πλατείες τις ιστορικές ώρες του κινδύνου ρήξης με την Ευρώπη. Γιατί οι μόνοι που (με βεβαιότητα) προστέθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ κοντά στα τρωκτικά και κάποιους «μεγαλόσχημους» επιχειρηματίες είναι οι πολλαπλώς αυξημένοι απατεώνες της δραχμής. Αλίμονο μας αν θεωρήσουν δύναμη τους εκδηλωτικούς Έλληνες και ξαναταλαιπωρήσουν την χώρα με δημοψηφίσματα ή εκλογές.
Οι οργανωμένοι (μέχρι και σε ανεπίσημο πολιτικό επίπεδο) απατεώνες της δραχμής που προτίθενται να ασελγήσουν στο πτώμα της οικονομίας σε περίπτωση Grexit, ή σε ενδεχόμενο πιστωτικού γεγονότος ή σε επίσημη πτώχευση, είναι οι μόνοι με τα κεφάλια έξω... από τις εκλογές και μετά.
Κοστολογούν (βάσει Τραπεζικών στοιχείων) κόκκινα δάνεια και χρέη ιδιωτικών επιχειρήσεων με σημαντικότατες εργοστασιακές εκτάσεις και αντλούν πληροφορίες (όπως ομολογούν σε επιχειρηματίες δικηγόροι εκπρόσωποι «κορακιών» του εξωτερικού) για τυχόν πάγωμα συμφωνιών από ξένα «κοράκια» με βλέψεις την αγορά χρεών μεγάλων και μικρών (βιομηχανικών κυρίως) επιχειρήσεων.
Οι οργανωμένοι αυτοί δραχμολάγνοι υπολογίζουν επίσης σε εξαγορές, ως μικρομέτοχοι, και βιώσιμων ιδιωτικών επιχειρήσεων από κερδοσκόπους κεφαλαιούχους που φλερτάρουν με την ιδέα εξαγοράς και μεταπώλησης όσης Ελλάδας μπορούν...
Βεβαίως πρόκειται για υπόκοσμο από «διακεκριμένους» μεσάζοντες που δεν έλειψαν ούτε από το προσκήνιο ούτε από το παρασκήνιο της οικονομίας και των Τραπεζών μετά το 2009.
Η στήλη κάνει την αναφορά των κινήσεων γιατί οι απατεώνες της δραχμής έχουν παρεισφρήσει εδώ και μια διετία και στο κύκλωμα των «κορακιών» εξαγοράς χρεών και επιχειρήσεων με ενδιαφέροντα πεπραγμένα στην πενταετή δράση τους...
Τι μπορεί να σημαίνει για την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα όλη αυτή η κινητικότητα των απατεώνων της δραχμής;
Τίποτε το ιδιαίτερο όπως δεν σήμαινε και για την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου όταν είχαν φθάσει στο σημείο να προετοιμάζουν κόμμα με πυρήνα πολυδιαφημισμένα επιχειρηματικά κυκλώματα σε ξεχωριστούς τομείς της οικονομίας.
Επειδή όμως και χθες ο κ. Τσίπρας, ορθότατα και πάλι, δεν διαχώρισε την θέση του ΣΥΡΙΖΑ από τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, οφείλει, κλείνοντας την πόρτα της μεγάλης εκκρεμότητας της δανειακής σύμβασης, να ασφαλίσει και τα παράθυρα... εισόδου ορέξεων κάποιων «εισηγητών» δήθεν σοβαρά «σκεπτόμενων» για την τύχη της Ελλάδας εκτός ευρώ.
Γιατί τα παιχνίδια με την οικονομική ή και την γεωπολιτική Ελλάδα περιέχουν και άλλα συστατικά.
Το Grexit είναι μέσα στο ίδιο μίγμα και έχει καλλιεργηθεί από πολλά νέα ελληνικά τζάκια... που (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) επηρέαζαν και επηρεάζουν κέντρα λήψεως αποφάσεων στην Ευρώπη.
Ας μην τα βλέπουμε όλα αυτά ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας ή σενάρια θρίλερ με δράκους.
Είναι σενάρια που σχηματοποιούνται σε όσους παρατηρούν χωρίς μυωπικούς οφθαλμούς την σύνθλιψη στο οικοδόμημα και στα θεμέλια της οικονομικής και επιχειρηματικής πραγματικότητας στον ιδιωτικό τομέα.
Η αποβιομηχάνιση στην Ελλάδα είναι γεγονός. Αυτό που μένει είναι η έκταση και η τελική μελλοντική εικόνα της πρώην βιομηχανικής Ελλάδας. Κάπου στο 2020 όπως προβλέπουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες.
Η αφαίρεση του «οξυγόνου» της ρευστότητας, της χρηματοδότησης και του ανταγωνιστικού ενεργειακού κόστους προκαλεί εκτός από τις επιχειρηματικές μεταναστεύσεις και εμφανέστατες ανακοπές...
Η Βόρεια Ελλάδα έχει αντιληφθεί για τα καλά ότι η πορεία της στην πλήρη αποβιομηχάνιση είναι αναγκαστικός μονόδρομος και μόνο μια αποφασιστική πολιτική βούληση, με συγκεκριμένο σχέδιο, μπορεί να την ανατρέψει.
Η Στερεά Ελλάδα μετράει μόνο συντρίμμια.
Η Πελοπόννησος κοιτάει σταθερά στον τουρισμό και τις όποιες ανταγωνιστικές καλλιέργειες.
Και το περίπου 50% του μεταποιητικού δυναμικού της χώρας που θεωρείται εγκατεστημένο στο Λεκανοπέδιο της Αττικής βρίσκεται στον προθάλαμο της εξόδου με εικόνες ανάμνησης... μόνο σε κάποια μικρά και μεγάλα επιχειρηματικά πάρκα που και αυτά είναι στον αέρα...
Τι νομίζετε ότι θα γίνουν τα βιομηχανικά κουφάρια της χώρας που θα προστεθούν στα 2000 κουφάρια και πλέον που συναντούμε, χρόνια τώρα, δίπλα στις εθνικές οδούς και στις πρώην βιομηχανικές περιοχές και ζώνες;
Η συγκλίνουσα, από επιχειρηματίες και εμπειρότατους Τραπεζικούς παράγοντες, πρόβλεψη είναι ότι αν δεν υπάρξει τολμηρή πολιτική βούληση και για βιομηχανική ανόρθωση της χώρας (όπως θα συμβεί στην Ευρώπη την προσεχή πενταετία) οι μεταποιητικές εγκαταστάσεις που απομένουν θα κατασχεθούν ή θα τις μεταπωλήσουν οι ίδιοι μαζί με τα χρέη τους σε «κοράκια» ή σε κεφαλαιούχους (επίσης κοράκια) που περιμένουν από το 2009 και το πιθανό «ευτύχημα» της δραχμής.
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr