Η μη κατανόηση της Λιθουανίας
«Πρέπει δηλαδή τώρα, να χρηματοδοτήσουμε και τις εμφανώς πιο φτωχές χώρες, όπως η Λετονία ή η Λιθουανία, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Τσίπρα;». Τέτοιες δηλώσεις , όπως του Μάνφρεντ Βέμπερ, βουλευτή των χριστιανοδημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μπορούν να γίνουν ευχαρίστως αποδεκτές από τις χώρες της Βαλτικής.
Επίσης όπως δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξη και ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Λιθουανίας, Άλγκιρας Μπουτκεβίτσιους εκφράζοντας ελάχιστη κατανόηση για την ανάγκη μείωσης του ελληνικού χρέους, για την Ελλάδα δεν υπήρχε εναλλακτική, πέρα από τη λιτότητα. Πέρα από αυτό, δεν βλέπει κάποιο λόγο για την αριστερή στροφή στις προτιμήσεις των Ελλήνων, όσο αφορά στο εκλογικό αποτέλεσμα, χαρακτηρίζοντας την ελληνική κυβέρνηση λαϊκίστικη.
Και αυτή η σχεδόν μηδενική κατανόηση για τις ανάγκες της Ελλάδας έχει τις βάσεις σε ένα παρόμοιο σκηνικό. Απόψεις περί σκληρής λιτότητας, βρίσκουν υποστηρικτές στη Λιθουανία και τη Λετονία, επειδή κατά την έναρξη της οικονομικής κρίσης, το 2008, αυτές οι χώρες ακολούθησαν παρόμοια πολιτική. Αν αποδειχτεί πως η πολιτική της ανάπτυξης (και όχι της λιτότητας), θα ήταν η καλύτερη λύση εν μέσω κρίσης, θα βρίσκονταν ξαφνικά σε θέση, να πρέπει να απαντήσουν στο πολύ σοβαρό ερώτημα, που αφορά στο γιατί ακολουθήθηκαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, από τη στιγμή που υπήρχε κι άλλος δρόμος. Κι αυτό διότι εξαιτίας αυτών των πολιτικών ένα μεγάλο ποσοστό του λαού οδηγήθηκε στη φτώχεια και τη μετανάστευση - «το 1/8 του πληθυσμού γύρισε την πλάτη του στη χώρα».
Παρ' όλα αυτά, θέλοντας προφανώς να βγάλει και την εικόνα του διαλλακτικού προς τα έξω, ο Μπουτκεβίτσιους συμπλήρωσε, πως η Ευρώπη δεν πρέπει να κλείσει την πόρτα στα μούτρα της Ελλάδας. Αντ' αυτού θα πρέπει να περιμένει μερικούς μήνες για να δει, αν η ελληνική πλευρά θα καταθέσει ρεαλιστικές προτάσεις και να προσπαθήσουν και οι δυο πλευρές να συμβιβαστούν καθώς μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρώπη και πιθανή σύσφιξη σχέσεων με τη Ρωσία, δεν θα το ονειρευόταν καμία από τις χώρες της Βαλτικής.
Η αλληλεγγύη της Γαλλίας
Οι Γάλλοι, έκλιναν ολοταχώς προς όλο και μεγαλύτερη επιείκεια προς την Ελλάδα. Μια έρευνα που έγινε στις αρχές Φεβρουαρίου αποκάλυψε πως: το 52% των ερωτηθέντων, συμφωνούν με την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ελληνικών δανείων, χωρίς κούρεμα. Το 30% ζητούν γενναιοδωρία προς την Ελλάδα, που μεταφράζεται σε σβήσιμο μεγάλου μέρους των χρεών, ενώ μόλις το 15% ακολουθούν τη «γραμμή Σόιμπλε» που επιμένει σε σκληρή γραμμή τήρησης των συμφωνηθέντων.
Αυτό όμως μπορεί να μεταφραστεί και ως αδιαφορία, καθώς μεγάλη μερίδα των Γάλλων απλώς «έχουν πιο σημαντικά θέματα να ασχοληθούν», από τη στιγμή που ανησυχούν για τις δικές τους εγχώριες δημοσιονομικές πολιτικές της κυβέρνησης Ολάντ και τη νέα προσπάθεια να μειωθεί το έλλειμμα εκ νέου κατά 3%.
Γι' αυτό το λόγο, η γαλλική ηγεσία, έχοντας πολύ μικρό χώρο κίνησης ανάμεσα σε Βερολίνο και Αθήνα, μπορεί προς στιγμή να παίξει μόνο συμβουλευτικό ρόλο και όχι να υποστηρίξει ανοιχτά την ελληνική πλευρά, περιορίζοντας έτσι το ρόλο του Φρανσουά Ολάντ, πιο πολύ σε δάσκαλο του Τσίπρα ζητώντας ταυτόχρονα περισσότερα μέτρα λιτότητας. Από την πλευρά του ο ΥπΟικ της Γαλλίας, Μισέλ Σαπέν, παρά τη θερμή υποδοχή προς την ελληνική πλευρά, ζήτησε δεσμεύσεις. Όπως αναφέρει η Tageszeitung σε αυτό το πόκερ διαχείρισης καταστάσεων, ο Τσίπρας δεν μπορεί να υπολογίζει στη χρήση του Ολάντ εναντίον της Μέρκελ.
Παρά ταύτα υπάρχει και ο Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εσταίν που υποστήριζε εδώ και πολύ καιρό πως η είσοδος της Ελλάδας στη νομισματική ένωση ήταν ένα λάθος και πως πλέον «ένα συναινετικό διαζύγιο» είναι αναπόφευκτο.
Η αλαζονεία της Ιρλανδίας
Με την πρώτη ματιά Ιρλανδία και Ελλάδα είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Άμα τη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, η κυβέρνηση του Δουβλίνου είπε φωναχτά πως δεν έχει κάποια διάθεση να μπει σε συζήτηση για το χρέος. «Το χρέος μας είναι βιώσιμο» διαμήνυσε ο ΥπΟικ της χώρας, Μάικλ Νούναν. «Μπορούμε να το αποπληρώσουμε».
Αυτό ήταν μια προσπάθεια να φανεί η Ιρλανδία ως το καλό παιδί της Ευρώπης, σε μια κίνηση που έλεγε: «Κοιτάξτε, εμείς κάναμε ότι ακριβώς μας είπε η τρόικα. Γι' αυτό μας ταιριάζει καλή αντιμετώπιση». Παρ' όλα αυτά, όπως έγραψε και ο δημοσιογράφος Φίνταν Ο' Τούλ, «παίρνει αυτός που ζητάει». Η Ιρλανδία έχει σχεδόν 1/3 λιγότερο χρέος από την Ελλάδα, 214 δις ευρώ, αλλά την περασμένη χρονιά πλήρωσε 7,5 δις σε αποπληρωμή χρέους, όσα ακριβώς και η Ελλάδα.
Το Δουβλίνο παρακολουθεί στενά τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μια ήττα (ή πισωγύρισμα) στις διαπραγματεύσεις, θα ήταν μέσα στα συμφέροντα της Ιρλανδικής κυβέρνησης, καθώς πλέον τίθεται θέμα, αν η πολιτικές λιτότητας είναι αποτελεσματικές ή όχι. Η αριστερή κίνηση της Ιρλανδίας, διαδηλώσεις της οποίας χαρακτηρίστηκαν πριν από λίγες μέρες, από τη Μαρία Καραγιάννη του ΣΥΡΙΖΑ ως «έμπνευση για την Ελλάδα», έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος εν όψει των εκλογών του ερχόμενου έτους. Οι συγκεκριμένοι καλωσόρισαν τη νίκη του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές, χαρακτηρίζοντάς την ως «νίκη όλων των θυμάτων της λιτότητας». Στη συνέχεια η γερμανική σελίδα ισχυρίζεται πως πιθανή νίκη της αριστερής συμμαχίας στις εκλογές, θα μπορούσε να μετατρέψει την Ιρλανδία σε «Ελλάδα της Βόρειας Ευρώπης», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η ισπανική ανυπομονησία
Ένα αίσθημα ανακούφισης διακατέχει τα μέσα της Ιβηρική χερσονήσου, καθώς και η El Pais, αλλά και η πορτογαλική O Publico, χαιρετίζουν το γεγονός πως πλέον η Ελλάδα δεν εκλιπαρεί αλλά απλώς παρακαλεί. Το γεγονός πως οι δυο κυβερνήσεις της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, είναι συντηρητικές έχουν μετατρέψει το σφυροκόπημα του Γιάνη Βαρουφάκη σε καθημερινό φαινόμενο.
Το γεγονός πως παρά τις όποιες εξαγγελίες του Μαριάνο Ραχόι, πως η υγεία και η εκπαίδευση θα μείνουν ανέγγιχτες από τις κινήσεις της ισπανικής κυβέρνησης, που το 2011 υποσχέθηκε τη δημιουργία εργασιακών θέσεων και αύξηση των φόρων, έχουν οδηγήσει σε σημαντική μείωση της δημοτικότητας των κυβερνήσεων της ιβηρικής.
«Η Ελλάδα δεν είναι Ισπανία» είπε ο Ραχόι με χαρά. Όμως ο ισπανικός ΣΥΡΙΖΑ, οι Podemos, ένα κόμμα που μεγάλωσε κυρίως από τις λαϊκές αντιδράσεις κατά της λιτότητας, απειλούν να κερδίσουν τις επόμενες εκλογές, κάτι που θα δώσει επιπλέον ώθηση στην ελληνική πλευρά.
Η Ελλάδα χρωστάει 26 δις στην Ισπανία. «Αν δεν τα είχαμε δανείσει αυτά τα χρήματα στην Ελλάδα, θα είχαμε αυξήσει το επίδομα ανεργίας κατά 50% ή τις συντάξεις κατά 38%» είπε ο ΥπΕξ της Ισπανίας, Χοσέ Μανουέλ Γκαρσία-Μαργκάγιο.
Προφανώς δεν συμφωνούν όλοι με αυτή την τοποθέτηση. Περισσότερα από 20 δις, το οποία δεν βγήκαν από τα δημόσια ταμεία, χρησιμοποιούνται ως εγγυήσεις για τα ελληνικά δάνεια. Κι αυτό έχει προκαλέσει αντιδράσεις από τους Podemos και από άλλα κινήματα, καθώς η τραπεζική διάσωση της Ισπανίας έχει κοστίσει περίπου 60 δις. «Με αυτά τα λεφτά, επίσης θα αυξανόταν το επίδομα ανεργίας και οι συντάξεις» είπε ο γνωστός Ισπανός οικονομολόγος Βισένθ Ναβάρο. Τα λόγια της κυβέρνησης ήταν πιο πολύ για να χειραγωγήσουν τον κόσμο στον απόηχο μιας αποτυχημένης προσπάθειας.