Ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης ήταν καταδικασμένοι να θριαμβεύσουν. Μετά τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες προσπάθησαν να περάσουν προς τα έξω την πανωλεθρία τους ως νίκη, μόνο που αμέσως άκουσαν την κριτική του προηγούμενου πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που με μια καυστική δήλωση που έκανε είπε πως «αν αυτό λέγεται επιτυχημένη συναλλαγή, τότε τι θα πρέπει να ονομάζουμε φιάσκο;».Η γερμανική FAZ κάνει λόγο για ελληνική πύρρειο νίκη και τίποτα περισσότερο από αυτό. Για να ακολουθήσει το σαρκαστικό σχόλιο της Νέας Δημοκρατίας μέσω του Αντώνη Σαμαρά ότι «τα σχέδια της κυβέρνησης θα πρέπει να περάσουν από την έγκριση της Τρόικα. Και ενώ μας έλεγαν πως θα σκίσουν τα μνημόνια, τώρα υπέγραψαν την παράταση για άλλους τέσσερις μήνες».
Η σημασιολογία
Το άρθρο της FAZ σημειώνει πως η ελληνική πολιτική δίνει μεγάλο βάρος στη σημασιολογία. Ο Σαμαράς επικράτησε ως υπουργός Εξωτερικών στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν διακήρυττε πως η ΠΓΔΜ δεν θα πρέπει να ονομάζεται Μακεδονία, ενώ ο Τσίπρας λέει πως την Τρόικα δεν θα πρέπει να την λέμε Τρόικα. Ωστόσο, η Κομισιόν, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ θα συνεχίσουν να επιβλέπουν το έργο της Αθήνας.
Το ενδιαφέρον ερώτημα των επόμενων εβδομάδων, κατά την εφημερίδα, είναι πώς θα καταφέρει ο Τσίπρας να «πουλήσει» στο εσωτερικό αυτή την εξέλιξη. Αν τα καταφέρει, τότε θα μιλάμε για «εποχή Τσίπρα». Αν αποτύχει, τότε θα μείνει στη μνήμη ως κλόουν της οικονομικής κρίσης.
Ο Τσίπρας μιλάει τώρα με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι στο συνέδριο του κόμματος, το καλοκαίρι του 2013. Το θέμα είναι αν θα τον ακολουθήσουν σε αυτή την αλλαγή η παράταξή του και οι ψηφοφόροι. Τώρα μιλάει για μια νίκη σε μια μάχη, όμως απειλεί να γίνει ο βασιλιάς Πύρρος. Άλλη μια τέτοια νίκη να πετύχει και θα χαθεί, σημειώνει το άρθρο.
Οι υποσχέσεις και οι μεταρρυθμίσεις
Γι' αυτό και ο Σαμαράς επισημαίνει το αυτονόητο, τονίζοντας πως τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ουσία για την Ελλάδα. Η μόνη λογική υποχώρηση που κατάφερε να κερδίσει η νέα κυβέρνηση ήταν το πρωτογενές πλεόνασμα. Από την άλλη, ο Τσίπρας είχε υποσχεθεί κούρεμα του χρέους, προσλήψεις στο Δημόσιο, αύξηση των μισθών και των συντάξεων.
Ωστόσο, ο μόνες διέξοδοι που έχει ο Τσίπρας είναι να κάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Αν πετύχει εκεί που απέτυχαν όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί, τότε ο Τσίπρας θα τραβήξει το κεφάλι του από τη θηλιά. Αυτό θα γίνει με το να βάλει φόρους στους εφοπλιστές, τους εξαιρετικά πλούσιους Έλληνες και την Εκκλησία. Το πρώτο πράγμα που θα χάσει θα μπορούσε πιθανότατα να είναι ο δεξιός λαϊκιστής συνεργάτης του στον κυβερνητικό συνασπισμού, ο Πάνος Καμμένος των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Η απώλεια αυτή θα μπορούσε να είναι ένα κέρδος, αλλά μπορεί ο Τσίπρας να βασιστεί στο δικό του αποθέμα και να γίνει μεταρρυθμιστής;