Σα χάρτινος πύργος καταρρέει το βασικό προεκλογικό επιχείρημα της κυβέρνησης ότι θα εφαρμόσει το πρόγραμμά της επειδή «η Ευρώπη αλλάζει» και με την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα θα μπει τέλος στη λιτότητα και τα μνημόνια.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλάει ανοιχτά για υπονόμευση της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου δείχνοντας προς την πλευρά του Βερολίνου, ενώ στη ρητορική υπουργών αλλά και άλλων κορυφαίων στελεχών του κυριαρχεί η καταγγελία για σενάρια «αριστερής παρένθεσης» από την πλευρά των δανειστών. Μάλιστα πληθαίνουν πλέον στο εσωτερικό της κυβέρνησης και οι φωνές κατά της ΕΚΤ και του Μάριο Ντράγκι, τον οποίο μέχρι πρότινος στο ΣΥΡΙΖΑ τον παρουσίαζαν ως σύμμαχό τους κατά της πολιτικής Μέρκελ, καθώς εκτιμούν ότι η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα δημιουργεί συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας που μεταφέρεται και στην πραγματική οικονομία η οποία έχει κυριολεκτικά παγώσει.
Ο υπουργός εργασίας Πάνος Σκουρλέτης μίλησε ανοιχτά για «κύκλους της ΕΕ» που επιθυμούν την πτώση της κυβέρνησης, ενώ και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης ομολόγησε ότι το νομοσχέδιο για τις 100 δόσεις και τα κόκκινα δάνεια τελούν υπό την αίρεση της τρόικας (σ.σ. η οποία έχει γίνει κουαρτέτο με τη συμμετοχή και του ESM και μετονομάστηκε σε Brussels Group) και πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να νομοθετήσει χωρίς να έχει δημοσιονομική και πιστωτική ανάσα.
Οι πρώτες 50 μέρες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καταρρίπτουν ένα ακόμα βασικό προεκλογικό επιχείρημα του Αλέξη Τσίπρα σύμφωνα με το οποίο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και των μέτρων στήριξης των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων θα εφαρμοζόταν ανεξάρτητα από τις διαπραγματεύσεις για το χρέος και μια νέα συμφωνία με τους εταίρους.
Στο πλαίσιο αυτό πληθαίνουν οι φωνές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για αναπροσανατολισμό της στρατηγικής του και δεν προέρχονται αποκλειστικά από την Αριστερή Πλατφόρμα αλλά και από στελέχη που έχουν στηρίξει τη γραμμή Τσίπρα. Ενδεικτικό είναι άρθρο του Γιάννη Αλμπάνη μέλους της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που γράφει ότι είναι προτιμότερο το Grexit από ένα τρίτο μνημόνιο. Σε μόνιμη βάση είναι οι παρεμβάσεις σ’ αυτή την κατεύθυνση του βουλευτή και οικονομολόγου Κώστα Λαπαβίτσα, αλλά και άλλων στελεχών όπως του Στάθη Κουβελάκη που μιλάνε για μη κοστολογημένο και αμφίσημο προεκλογικό πρόγραμμα το οποίο δεν μπορεί να εφαρμοστεί στο πλαίσιο της ευρωζώνης.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να φανεί καθησυχαστικός ότι η κυβέρνηση δεν κάνει «ούτε βήμα πίσω» ωστόσο μέσω της συνέντευξής του στο ΕΘΝΟΣ καθιστά σαφές ότι ουσιαστικά το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει στο ψυγείο μέχρι νεοτέρας, κάνοντας λόγο για πρόγραμμα τετραετίας σε συνέχεια των δηλώσεων Βαρουφάκη στο Κόμο.
Τελευταία γραμμή άμυνας για την κυβέρνηση μπροστά στην οικονομική ασφυξία και την πολιτική απραξία είναι η ρητορική των αντοχών της κυβέρνησης στους εκβιασμούς των δανειστών και της αποτροπής των χειρότερων.
Σε κάθε όμως περίπτωση αυτές οι παραδοχές που κάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιβεβαιώνουν τη χρεοκοπία της στρατηγικής του και ρίχνουν στον κάλαθο των αχρήστων τα περί σκληρής και επιθετικής διαπραγμάτευσης μέσω των οποίων θα άλλαζαν στάση οι πιστωτές της χώρας και θα επέτρεπαν στο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει την πολιτική του. Αργά ή γρήγορα ο Αλέξης Τσίπρας θα κληθεί να λύσει τις αντιφάσεις της πολιτικής του. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να το αντέξει ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ». Ο χρόνος πλέον αρχίζει να μετράει αντίστροφα και η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.