«Καθοριστικό χτύπημα» στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, με «ανεπανόρθωτο αντίκτυπο» και στις κοινότητες της Ίμβρου και της Τενέδου χαρακτήρισε τις απελάσεις των Ελλήνων το 1964 ο Άρχων Παντελής Βίγκας, τέως αιρετός εκπρόσωπος των Μειονοτικών Ιδρυμάτων στη Γενική Διεύθυνση Βακουφίων, σε εκδήλωση για την επέτειο των πενήντα χρόνων από την εκπατρισμό, το Σάββατο 28 Φεβρουαρίου στην αίθουσα τελετών του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός».«Τα αισθήματα “φόβου”, “πικρίας”, ”αδικίας” και “ταπείνωσης” με τα οποία εκείνα τα γεγονότα καταγράφηκαν στη συλλογική μνήμη, συνόδευσαν για δεκαετίες όχι μόνο όσους ξεριζώθηκαν βίαια από τον τόπο τους αλλά και όσους παρέμειναν πίσω στην γνώριμη μεν Πόλη, το πληθυσμιακό τοπίο της οποίας όμως είχε πλέον δραστικά μεταβληθεί» είπε ο κ. Βίγκας.
Το σχέδιο της διάλυσης της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης τέθηκε σε εφαρμογή από την κυβέρνηση του Ισμέτ Ινονού τον Μάρτιο του 1964, με προηγούμενα σχέδια αφανισμού (απαγόρευση πλήθους επαγγελμάτων με τον νόμο 2007/1932, επιστράτευση στα τάγματα εργασίας το 1941, Φόρος Ευμάρειας καθώς και η Νύχτα Τρόμου της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου 1955) να μην έχουν επιτύχει απόλυτα τον σκοπό τους. Ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι το σχέδιο μαζικής απέλασης Ελλήνων υπηκόων που διέμεναν στην Κωνσταντινούπολη με το καθεστώς «Εταμπλί» είχε καταστρωθεί από το 1957.
Με αποκορύφωμα τα επεισόδια των απελάσεων, η βιαιότητα των μηχανισμών που χρησιμοποιήθηκαν για την εξόντωση της ελληνικής μειονότητας, προκαλούν συγκίνηση αλλά και οργή, ενώ ξαναζωντανεύουν σε όλους μνήμες από παλαιότερα τραύματα που ακόμα δεν είχαν επουλωθεί και που «ίσως δεν θα καταφέρουμε να επουλώσουμε ποτέ», πρόσθεσε ο κ. Βίγκας.
Κώστας Μαυραγάνης
huffingtonpost.gr