Και τώρα μια ακόμη ημερομηνία – σταθμός στο ψυχόδραμα. Ένα ακόμη Γιούρογκρουπ στο οποίο παίζεται η τύχη της Ελλάδας στα ζάρια. Δεν θα αλλάξουν και πολλά. Ο Βαρουφάκης θα μας εκπροσωπήσει και θα έχει μαζί του να τον επιτηρεί τον Τσακαλώτο. Ισχυρή ομάδα δηλαδή που θα σώσει την Ελλάδα. Τώρα αν δεν τους μιλά κανείς μην απορήσουν, οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για την κατάντια τη δική τους και της χώρας.
Στο σημερινό Γιούρογκρουπ όμως, φαίνεται να υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο. Είναι η ημερομηνία πληρωμής της δόσης στο ΔΝΤ. Δεν είναι και λίγα 750 εκατομμυριάκια που πρέπει να δοθούν την Τρίτη. Κι ένα 24ωρο μετά η ΕΚΤ αποφασίζει ξανά για τον ELA, για τη ρευστότητα της οικονομίας.
Τρεις μέρες δράμα δηλαδή όπου θα κριθούν πολλά, ίσως και τα πάντα. Η αισιοδοξία των προηγούμενων ημερών δεν έχει μεταφραστεί σε κάτι ουσιώδες, αντιθέτως οι δανειστές επιμένουν σε σκληρά μέτρα και ανοίγουν ξανά θέματα για χρεοκοπίες.
Τα πιο πιθανά σενάρια είναι τα εξής: Στη συνεδρίαση της Ευρωομάδας να καταγραφεί μια κάποια βελτίωση στις διαπραγματεύσεις, μετά την κωλοτούμπα για εργασιακά και ασφαλιστικό, αλλά να τονιστεί ότι υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος. Θα είναι αυτή η δήλωση αρκετή για να «ξεκλειδώσει» μια υποδόση, έστω τα 1,9 δις που είναι σε εκκρεμότητα; Πολύ αμφιβάλλουμε. Επομένως, σε 24 ώρες η κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει τα λεφτά στο ΔΝΤ που πιθανότατα έχει στο ταμείο. Τι θα κάνει όμως όταν τα δώσει και δεν έχει άλλα; Μετά τις 20 του μήνα έρχονται πληρωμές μισθών και συντάξεων. Θα προτιμήσει το εξωτερικό ή το εσωτερικό πιστωτικό γεγονός; Για το δεύτερο θα πρέπει να δικαιολογηθεί στους ψηφοφόρους της και σε όλους τους Έλληνες. Για το πρώτο οι επιπτώσεις θα είναι ανυπολόγιστες. Η οικονομία θα καταρρεύσει, οι αγορές θα μας τσακίσουν, οι τράπεζες θα αδειάσουν στο διάστημα που θα χρειαστεί για να κηρυχθεί επίσημα πιστωτικό γεγονός η αδυναμία πληρωμής της δόσης. Αυτά για την «καυτή» Τρίτη γιατί ακολουθεί η Τετάρτη και ο Μάριο Ντράγκι. Η κυβέρνηση έκανε ένα ακόμη έγκλημα, μια ακόμη υπονόμευση της εθνικής προσπάθειας για σωτηρία.
Ο πόλεμος που άνοιξε κατά του Γ. Στουρνάρα είναι πόλεμος και κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η κυβέρνηση επιχειρεί με ωμό και ταυτόχρονα με «βρόμικο» και «πρακτόρικο» τρόπο να παρέμβει στην ανεξαρτησία της ΤτΕ, επιχειρεί να εξωθήσει σε παραίτηση τον διοικητή ο οποίος είναι μέλος της ΕΚΤ. Πώς λοιπόν έχουν την απαίτηση στο Μαξίμου να απαιτούν αύξηση της ρευστότητας όταν υπονομεύουν τον κ. Στουρνάρα; Με τι μούτρα έχουν απαιτήσεις από τον Ντράγκι; Ή μήπως η επίθεση κατά της ΤτΕ γίνεται γιατί καταλαβαίνουν ότι πλησιάζει το τέλος της ρευστότητας και θέλουν να χρεώσουν στον Στουρνάρα τα δικά τους εγκλήματα; Ήδη χθες ο Βούτσης, άφησε να εννοηθεί ότι ο κ. Στουρνάρας δεν χρησιμοποίησε όλα τα μέσα που είχε. Τι να πει κανείς; Ανίκανοι, άβουλοι και μοιραίοι επιχειρούν να ρίξουν το βάρος της δικής τους αποτυχίας σε άλλους. Γιατί δε ρίχνει μια ματιά στον αρχι-αποτυχημένο Βαρουφάκη και να αφήσει τους άλλους στην ησυχία τους;
Εν πάση περιπτώσει, η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και η κυβέρνηση είναι στο καναβάτσο προσπαθώντας να διασωθεί. Αν δεν υπάρξει κάποια ανατροπή προς το καλύτερο στις διαπραγματεύσεις, η χώρα δεν τα γλιτώνει τα βράχια.
Οπότε, τι τους μένει πλέον; Οι κάλπες, αυτές που ζωγράφιζε ο Τσίπρας στη Βουλή αντί να απαντά σοβαρά στα ερωτήματα βουλευτών. Εκλογές ή δημοψήφισμα; Ιδού η απορία; Τι θα επιλέξει να κάνει; Πώς θα αντιμετωπίσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους αν συρθεί σε μια συμφωνία εκτός πλαισίου;
Πολύ δύσκολες οι αποφάσεις αλλά ο Τσίπρας επέλεξε να κρατήσει τις τύχες της χώρας στα χέρια του όταν ο ίδιος και η παρέα του προκάλεσαν το ιστορικό λάθος της 25ης Ιανουαρίου.
Αλλά τα ερωτήματα που τίθενται είναι τα εξής: Έχει τα κότσια να πάει σε κάλπες με άδειες τράπεζες και κλειστά ΑΤΜ; Έχει τα κότσια να αναμετρηθεί με το ιστορικό στίγμα του πιο αποτυχημένου πολιτικού της χώρας και του πρωθυπουργού της χρεοκοπίας; Θα διασώσει το μέλλον του και την υστεροφημία του ή θα καταστραφεί αδιαφορώντας ότι παίρνει μαζί του και τη χώρα;
Θα κυβερνήσει επιτέλους σοβαρά, καθαρά και αφήνοντας τα ύπουλα παιχνίδια; Θα διώξει από κοντά του ανίκανους, απίθανους και κλόουν; Ή μήπως ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται με τις επιλογές του;
Είχε πει προεκλογικά στη Ρόδο o κ. Τσίπρας: «Ιδού η Ρόδος, το πήδημα έρχεται αργότερα». Για να δούμε: Τη Ρόδο την πέτυχε και έγινε… Κολοσσός. Το πήδημα πότε θα έρθει;