Οι τράπεζες είναι ήδη κλειστές. Έχουν επιβληθεί capital controls. Ακόμη κι αν οι τράπεζες ανοίξουν και πάλι, τα capital controls θα μείνουν. Στην Κύπρο χρειάστηκαν 2 χρόνια. Αλλά η Κύπρος βγαίνει από τα μνημόνια. Αντίθετα, η Ελλάδα βυθίζεται όλο και πιο πολύ στην ύφεση. Στην Κύπρο έγινε κούρεμα καταθέσεων. Επειδή οι τράπεζες εκεί είχαν πρόβλημα. Στην Ελλάδα οι τράπεζες δεν είχαν πρόβλημα το 2009, αλλά έχουν τώρα. Το τι θα γίνει με τις καταθέσεις είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Πόσο χωρίζει την προηγούμενη Παρασκευή από την Δευτέρα 29/6; Πολλές χαμένες δεκαετίες!
Δεν πήγαν να πάρουν "υφεσιακά μέτρα" και οδήγησαν την χώρα στο χάος των capital controls. Είναι τρελό! Είναι ο ορισμός της πολιτικής απάτης. Για να μην προκαλέσουν ζημία σε ένα διαμέρισμα ενός μεγάλου οικοδομικού τετραγώνου προτίμησαν να τινάξουν στον αέρα ολόκληρο το τετράγωνο.
Τόσα χρόνια μας έλεγαν ότι οι πολιτικοί τους αντίπαλοι κουρέλιαζαν το Σύνταγμα με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς έχουν κάνει οι ίδιοι μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που βρίσκονται στην εξουσία; Μας λένε ότι είναι δημοκρατικό να αποφασίζει ο λαός. Πάνω σε τι να αποφασίσει; Ούτε το ερώτημα είναι σαφές, ούτε και οι όροι της διεξαγωγής αυτής της "αναμέτρησης" τιμούν το πολίτευμά μας.
Τι θα έλεγαν οι ίδιοι αν καλούσε μία κυβέρνηση τον ελληνικό λαό να ψηφίσει μέσα σε μία εβδομάδα για ένα τόσο κρίσιμο θέμα για το μέλλον του, όπως είναι η θέση της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο; Μέσα ή έξω από την Ευρώπη; Διότι αυτό είναι το ερώτημα. Τι θα έλεγαν αν τους είχαν παρουσιάσει αυτά τα ψηφοδέλτια που οι ίδιοι προωθούν; Θα έλεγαν πολλά. Στο παρελθόν! Τώρα έχουν κάνει πολλά περισσότερα από εκείνα για τα οποία οι ίδιοι έχουν "καταγγείλει" τους αντιπάλους τους.
Μας λένε ότι είναι μεγάλοι δημοκράτες, επειδή ζητάνε την άποψη του λαού. Και μας γεννάται το ερώτημα: Πότε έλεγε αλήθεια ο κ. Τσίπρας; Όταν καταδίκαζε την απόφαση του κ. Παπανδρέου να πάει σε δημοψήφισμα για τον ίδιο λόγο ή τώρα που ο ίδιος αποφάσισε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες να σύρει την χώρα σε μία εθνική περιπέτεια;
Τα capital controls δεν τα αποφάσισε ο Ντράγκι. Η ελληνική κυβέρνηση τα αποφάσισε. Την ύφεση που ακολουθεί δεν την προκάλεσαν οι "εκβιαστές των Βρυξελλών". Την έφερε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα με τις άστοχες ενέργειες της. Τις καταθέσεις δεν τις απείλησαν οι Σαμαροβενιζέλοι. Τις απειλούν τώρα οι ερασιτεχνισμοί μιας κυβέρνησης που θέλει να ρίξει τις δικές της ευθύνες στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Λένε ψέματα στον λαό για άλλη μία φορά. Όπως έκαναν επί πέντε συνεχή χρόνια. Όπως έκαναν στις πρόσφατες εκλογές. Μας είπαν ότι είχαν σχέδιο και αποδείχτηκε ότι δεν είχαν, Εκτός κι αν από την αρχή ο σκοπός τους ήταν να μας βγάλουν από το ευρώ! Το μεγαλύτερο κακό που προκαλούν όμως είναι ότι καλλιεργούν το μίσος και την πόλωση, αποτρέποντας έτσι οποιαδήποτε προσπάθεια στο μέλλον για εθνική συνεννόηση. Διότι εθνική συνεννόηση δεν σημαίνει κυβερνήσεις "εθνικής ενότητας", αλλά διάλογος ουσίας στην κοινωνία. Πως μπορεί, λοιπόν, να γίνει ένας τέτοιος διάλογος όταν έχουν συμβεί τόσα πολλά κι άσχημα πράγματα; Κι ας μην ξεχνάμε ότι σε αυτό το δημοψήφισμα οι κύριοι της κυβέρνησης έχουν δύο δεκανίκια: Τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου και την Χρυσή Αυγή. Αν ο δρόμος της αριστεράς είναι η συμπόρευση με την ακροδεξιά, τότε δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε καλό ταξίδι...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Δεν πήγαν να πάρουν "υφεσιακά μέτρα" και οδήγησαν την χώρα στο χάος των capital controls. Είναι τρελό! Είναι ο ορισμός της πολιτικής απάτης. Για να μην προκαλέσουν ζημία σε ένα διαμέρισμα ενός μεγάλου οικοδομικού τετραγώνου προτίμησαν να τινάξουν στον αέρα ολόκληρο το τετράγωνο.
Τόσα χρόνια μας έλεγαν ότι οι πολιτικοί τους αντίπαλοι κουρέλιαζαν το Σύνταγμα με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς έχουν κάνει οι ίδιοι μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που βρίσκονται στην εξουσία; Μας λένε ότι είναι δημοκρατικό να αποφασίζει ο λαός. Πάνω σε τι να αποφασίσει; Ούτε το ερώτημα είναι σαφές, ούτε και οι όροι της διεξαγωγής αυτής της "αναμέτρησης" τιμούν το πολίτευμά μας.
Τι θα έλεγαν οι ίδιοι αν καλούσε μία κυβέρνηση τον ελληνικό λαό να ψηφίσει μέσα σε μία εβδομάδα για ένα τόσο κρίσιμο θέμα για το μέλλον του, όπως είναι η θέση της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο; Μέσα ή έξω από την Ευρώπη; Διότι αυτό είναι το ερώτημα. Τι θα έλεγαν αν τους είχαν παρουσιάσει αυτά τα ψηφοδέλτια που οι ίδιοι προωθούν; Θα έλεγαν πολλά. Στο παρελθόν! Τώρα έχουν κάνει πολλά περισσότερα από εκείνα για τα οποία οι ίδιοι έχουν "καταγγείλει" τους αντιπάλους τους.
Μας λένε ότι είναι μεγάλοι δημοκράτες, επειδή ζητάνε την άποψη του λαού. Και μας γεννάται το ερώτημα: Πότε έλεγε αλήθεια ο κ. Τσίπρας; Όταν καταδίκαζε την απόφαση του κ. Παπανδρέου να πάει σε δημοψήφισμα για τον ίδιο λόγο ή τώρα που ο ίδιος αποφάσισε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες να σύρει την χώρα σε μία εθνική περιπέτεια;
Τα capital controls δεν τα αποφάσισε ο Ντράγκι. Η ελληνική κυβέρνηση τα αποφάσισε. Την ύφεση που ακολουθεί δεν την προκάλεσαν οι "εκβιαστές των Βρυξελλών". Την έφερε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα με τις άστοχες ενέργειες της. Τις καταθέσεις δεν τις απείλησαν οι Σαμαροβενιζέλοι. Τις απειλούν τώρα οι ερασιτεχνισμοί μιας κυβέρνησης που θέλει να ρίξει τις δικές της ευθύνες στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Λένε ψέματα στον λαό για άλλη μία φορά. Όπως έκαναν επί πέντε συνεχή χρόνια. Όπως έκαναν στις πρόσφατες εκλογές. Μας είπαν ότι είχαν σχέδιο και αποδείχτηκε ότι δεν είχαν, Εκτός κι αν από την αρχή ο σκοπός τους ήταν να μας βγάλουν από το ευρώ! Το μεγαλύτερο κακό που προκαλούν όμως είναι ότι καλλιεργούν το μίσος και την πόλωση, αποτρέποντας έτσι οποιαδήποτε προσπάθεια στο μέλλον για εθνική συνεννόηση. Διότι εθνική συνεννόηση δεν σημαίνει κυβερνήσεις "εθνικής ενότητας", αλλά διάλογος ουσίας στην κοινωνία. Πως μπορεί, λοιπόν, να γίνει ένας τέτοιος διάλογος όταν έχουν συμβεί τόσα πολλά κι άσχημα πράγματα; Κι ας μην ξεχνάμε ότι σε αυτό το δημοψήφισμα οι κύριοι της κυβέρνησης έχουν δύο δεκανίκια: Τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου και την Χρυσή Αυγή. Αν ο δρόμος της αριστεράς είναι η συμπόρευση με την ακροδεξιά, τότε δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε καλό ταξίδι...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr