Βασικότερο «κανάλι» διανομής των κακών απομιμήσεων είναι, κατά γενική ομολογία, οι υπαίθριες αγορές και τα πανηγύρια, τα οποία θησαυρίζουν μοσχοπουλώντας τα «μαϊμού» ελληνικά προϊόντα την ώρα που το κράτος αιμορραγεί από την παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή (διαφυγόντα έσοδα). Η λίστα των προϊόντων που παραθέτουμε είναι ενδεικτική του τεράστιου μεγέθους που, πλέον, έχουν αποκτήσει οι παράνομες ελληνοποιήσεις στη χώρα. Το ευτυχές, όπως αποτυπώνεται και παρακάτω, είναι ότι κάτι άρχισε να κινείται στον κρατικό μηχανισμό για την πάταξη του φαινομένου με τη συνδρομή, βεβαίως, και των Συνδέσμων που έχουν δημιουργήσει επιχειρήσεις.
Αβγά
Επώνυμος παράγοντας του κλάδου, που όμως θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του, ανέφερε στο «Π» ότι σήμερα 400 εκατ. αβγά –από 200 εκατ. αβγά το 2013– που εισάγονται μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι τουρκικά ή βουλγάρικα ελληνοποιούνται με το που θα περάσει τα σύνορα η νταλίκα που τα μεταφέρει. Τα αβγά αυτά, σύμφωνα με την ίδια πηγή, έχοντας λάβει την ένδειξη «Θήβα» ή «Μαραθώνας», κατευθύνονται σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, υπαίθριες αγορές ή ως πολτός στις βιομηχανίες και στα εργαστήρια ζαχαροπλαστικής. Σημειώνεται ότι σήμερα η συνολική εγχώρια κατανάλωση φθάνει το 1,8 δισ. αβγά, με την κατά κεφαλήν κατανάλωση να διαμορφώνεται περίπου στα 140-150 αβγά (άμεση ή έμμεση κατανάλωση). Ένα μέγεθος που αυξομειώνεται ανάλογα με τον τουρισμό και τον αριθμό των μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα.
Σύμφωνα με την πηγή του «Π», προκειμένου να μπει φραγμός στα εισαγόμενα αβγά που ελληνοποιούνται, υπάρχει σχεδιασμός από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να τα εντάξει στο πρόγραμμα «Άρτεμις», το οποίο έχει δημιουργήσει ο Agrocert. Το πρόγραμμα αυτό επί της ουσίας κάνει έλεγχο ισοζυγίων, δηλαδή τι παράγει μια βιομηχανία, τι πουλά, τι εισάγει κ.λπ. Η πληροφόρησή μας είναι ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει ολοκληρωθεί και βρίσκεται προς υπογραφή στο γραφείο του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Β. Αποστόλου.
Τσίπουρο
Επικίνδυνο ακόμα και για την ανθρώπινη ζωή είναι το χύμα τσίπουρο που κυκλοφορεί –ως επί το πλείστον– στα καφενεία της χώρας, καθώς κανείς δεν ξέρει τις πρώτες ύλες που έχουν χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή του, λέει στο «Π» ο Ευθύμης Τσιλιλής, της ομώνυμης εταιρείας αποσταγμάτων και οίνου, ενώ τονίζει ότι η προέλευσή του είναι είτε αλβανική είτε βουλγάρικη. Σε δείγματα που ο ίδιος έχει πάει στο Γενικό Χημείο του Κράτους, του επιβεβαίωσαν την υψηλή επικινδυνότητα των προϊόντων αυτών. Όμως, σύμφωνα με τον ίδιο, τελικά, μπροστά στο κέρδος δεν υπάρχει κανένας δισταγμός, γι’ αυτό και πρέπει ο κρατικός μηχανισμός σε συνεργασία με τα τελωνεία της χώρας να κινητοποιηθούν για την πάταξη του φαινομένου. Εκτιμάται, δε, ότι από το «μαϊμού» ελληνικό τσίπουρο τα διαφυγόντα έσοδα για το κράτος από τον ΦΠΑ, τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης και τον φόρο εισοδήματος, πλέον, φθάνουν τα 300-350 εκατ. ευρώ.
Προκειμένου να παταχθεί το φαινόμενο του λαθραίου και συνάμα επικίνδυνου τσίπουρου, έχουν ξεκινήσει ημερίδες ενημέρωσης της Γενικής Διεύθυνσης Τελωνείων, όπως διευκρίνισε ο κ. Ε. Τσιλιλής, έτσι ώστε οι άνθρωποι που απασχολούνται στα σύνορα της χώρας να μπορούν να τα διακρίνουν και να τα δεσμεύουν. Μία τέτοια ημερίδα, την οποία μάλιστα στηρίζουν ο Σύνδεσμος Ελληνικών Αποσταγμάτων, ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων Αλκοολούχων Ποτών και η Ένωση Αποσταγματοποιών και Αμπελοοινικών Προϊόντων Ελλάδος, θα πραγματοποιηθεί στις 16 Ιουνίου στο υπουργείο Οικονομικών.
Μέλι
Σύμφωνα με στοιχεία του έτους 2014, εισήχθησαν στη χώρα μας 20 τόνοι μελιού από την Πολωνία, 1.780 τόνοι από τη Βουλγαρία και 950 τόνοι από την Ισπανία. Ένας από τους πιο επώνυμους επιχειρηματίες του κλάδου επεσήμανε στο «Π» ότι μέσα σε όλες αυτές τις ποσότητες κρύβεται και μία ποσότητα από την Κίνα. Και ο λόγος είναι απλός: η μέση τιμή του μελιού στην Ευρώπη είναι 3,5 ευρώ, ενώ στην Κίνα είναι 1,5 ευρώ το κιλό.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την πηγή μας, ένα μέρος των εισαγωγών διακινείται νόμιμα, έχοντας πάνω στη συσκευασία του την ονομασία της ξένης χώρας. Ένα άλλο μέρος, όμως, επανεξάγεται και ένα άλλο μέρος ελληνοποιείται. Μολονότι κανείς δεν γνωρίζει την ποσότητα αυτή που βαφτίζεται ελληνική, έρευνες έχουν δείξει ότι πωλείται όσο περίπου και το πραγματικά ελληνικό προϊόν, ενώ διακινείται ως επί το πλείστον στις λαϊκές αγορές. Σήμερα η ψαλίδα τιμών του ελληνικού μελιού είναι από 8 ευρώ το κιλό μέχρι και 15 ευρώ το κιλό.
Πατάτες
Αιγυπτιακές και γαλλικές πατάτες είναι αυτές που κατά βάση ελληνοποιούνται στη χώρα μας, επισημαίνει μέλος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Νάξου – ως γνωστόν, το συγκεκριμένο νησί φημίζεται για τις πατάτες και τη γραβιέρα του. Αντί το φαινόμενο των παράνομων ελληνοποιήσεων να μειώνεται, αυξάνεται μέρα με τη μέρα λόγω των ασύλληπτων κερδών που αφήνει. Και για του λόγου το αληθές, σύμφωνα με την ίδια πηγή, κάποιος έμπορος αγοράζει αιγυπτιακή πατάτα από 8 λεπτά έως και 20 λεπτά το κιλό και αφού την εισάγαγει και τη «βαφτίσει» με ελληνικό χώμα, την πουλά στον ανυποψίαστο καταναλωτή από τρεις έως και πέντε φορές περισσότερο από την τιμή της. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, σε ένα σύντομο ταξίδι του στην Αθήνα συνάντησε σε έναν χώρο τροφίμων πατάτες Νάξου σε μία περίοδο –Μάρτη μήνα– που στο νησί δεν υπάρχει πατάτα ούτε για δείγμα.
Κρέας
Ξοδεύουμε κάθε χρόνο πάνω από 1,2 δισ. ευρώ για εισαγωγές κρέατος, καθώς μόλις το 1/5 της ζήτησης σε κρέας καλύπτεται από τον γεωργοκτηνοτροφικό κόσμο της χώρας μας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οκτώ στα δέκα μοσχάρια –ή αλλιώς το 80%- που καταναλώνονται στη χώρα μας είναι εισαγόμενα, αν και πουθενά δεν δηλώνεται αυτό. Αντίστοιχα, οι εισαγωγές χοιρινού καλύπτουν το 70% της κατανάλωσης, ενώ στα κοτόπουλα η κατάσταση δείχνει πιο ελεγχόμενη, με τις εισαγωγές να φθάνουν το 15%. Βασικότερες χώρες προέλευσης βόειου και χοιρινού κρέατος είναι η Γαλλία, η Γερμανία, η Ολλανδία και η Αργεντινή, ενώ στα κοτόπουλα κυριαρχούν οι ιταλικές εισαγωγές. Όσον αφορά, δε, τα αρνιά και τα κατσίκια, οι εισαγωγές ξεφεύγουν τελείως και φέρουν βούλα αλβανική ή βουλγάρικη. Πηγές τονίζουν ότι οι παράνομες ελληνοποιήσεις στον κλάδο του κρέατος δίνουν και παίρνουν, αποτελώντας μία μεγάλη πληγή τόσο για τους παραγωγούς όσο και για τους καταναλωτές. Βασικότερο, δε, «κανάλι» διανομής τους δεν είναι τα σούπερ μάρκετ, λόγω των εντατικών και συχνών ελέγχων που δέχονται από τα αρμόδια κλιμάκια, αλλά τα χιλιάδες κρεοπωλεία της χώρας, στα οποία κατά παράδοξο τρόπο πάντα κυματίζει σε περίοπτη θέση η ελληνική σημαία, ως σήμα κατατεθέν της πραμάτειας τους.
Όσπρια
«Γευόμαστε φασόλια από την Κίνα και νομίζουμε ότι είναι ελληνικά. Παρόμοια ισχύουν και για τα μαυρομάτικα, που τα εισάγουμε από το Περού, αλλά και για τα ρεβίθια, που είναι μεξικάνικα», σημειώνει ο Νίκος Στεργίου, πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Φασολοπαραγωγών Εθνικού Δρυμού Πρεσπών «Πελεκάνος», ξεκαθαρίζοντας ότι το 90% των οσπρίων που φτάνουν στο τραπέζι μας αν και εισαγόμενα ονομάζονται… ελληνικά. Και για του λόγου το αληθές, η εγχώρια παραγωγή φασολιών (συμπεριλαμβάνονται και οι γίγαντες) μόλις και μετά βίας φθάνει τους 7.000 τόνους, ενώ η κατανάλωση είναι 20.000 τόνοι. Άρα, όπως υπογραμμίζει ο ίδιος, οι επιπλέον ανάγκες καλύπτονται με εισαγωγές που φέρουν ελληνική ονομασία.
Αναμφίβολα, κατά τον Νίκο Στεργίου, για το φαινόμενο των παράνομων ελληνοποιήσεων δεν ευθύνεται μόνο το κράτος αλλά και οι καταναλωτές, που δεν είναι εκπαιδευμένοι να αναζητούν και να επιλέγουν πιστοποιημένα προϊόντα. Από την άλλη, όπως σημειώνει, πρέπει να μπει φραγμός σε όλους αυτούς τους επιτήδειους που κερδοσκοπούν εις βάρος της Ελλάδας και των αγροτικών της προϊόντων. Μάλιστα, εξηγεί πως έμποροι αγοράζουν, π.χ., μαυρομάτικα από το Περού με 70 λεπτά το κιλό και στην Ελλάδα τα πωλούν προς 4 ευρώ το κιλό
Φέτα
Όπου υπάρχει έντονο «κύμα» τουριστών, εκεί γίνεται και η νοθεία της φέτας, τονίζουν κτηνοτρόφοι και εξηγούν ότι ένας τουρίστας δεν μπορεί να διακρίνει τη φέτα από το λευκό τυρί. Αποτέλεσμα αυτού είναι, για παράδειγμα, πολλά εστιατόρια, είτε στο ιστορικό τρίγωνο στην Αθήνα είτε –πολύ περισσότερο– στα νησιά, να βαφτίζουν φέτα το λευκό τυρί, που όμως δεν τηρεί τη νομοθεσία που απαιτείται για την παρασκευή της πρώτης.
Η λίστα των παράνομων ελληνοποιήσεων βεβαίως δεν εξαντλείται στα παραπάνω. Είναι μακροσκελής και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, μπαρμπούνια Κίνας, λεμόνια Χιλής ή Ιταλίας, ντομάτες Πολωνίας και πάει λέγοντας. Το ερώτημα είναι πότε θα μπει τέλος από τους αρμόδιους φορείς στο φαινόμενο των παράνομων ελληνοποιήσεων που πλήττουν ανεπανόρθωτα τα συμφέροντα της χώρας, αλλά και του καταναλωτή.
Από την έντυπη έκδοση του Παρασκηνίου