Ο Μαρκ Τσάμπιον εκτιμά ότι ο κ. Τσίπρας δεν υπηρετεί τη Δημοκρατία με τις κινήσεις του, τον κατηγορεί ότι ζητά από φτωχότερους Ευρωπαίους να τον βοηθήσει να αποφύγει τις μεταρρυθμίσεις, χαρακτηρίζει ως ανοησία την πάγια θέση του πρωθυπουργού ότι διαπραγματεύεται όχι μόνο για τους Ελληνες αλλά και τους αδύναμους της Ευρώπης, ενώ τον καλεί ουσιαστικά να αφήσει το λαό να αποφασίσει, στις κάλπες.
«Πρόσφατα ρώτησα αν η ελληνική κυβέρνηση θέλει πραγματικά να πετύχει μία συμφωνία ή αν η αυξανόμενα εριστική προσέγγισή της στις διαπραγματεύσεις μπορεί να αντικατοπτρίζει την αποφασιστικότητα να διασφαλίσει ότι οι Ελληνες θα κατηγορήσουν τους δανειστές, και όχι την κυβέρνησή τους, για την επερχόμενη καταστροφή.
Η απάντηση σε αυτό φαίνεται όλο και πιο καταφατική μέρα με τη μέρα. Αποδίδει όμως η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ; Και είναι δικαιολογημένη η ελληνική επιχειρηματολογία;», γράφει ο αρθρογράφος του Bloomberg, ενώ στη συνέχεια αναφέρεται στα γεγονότα της Κυριακής στις Βρυξέλλες. «Τέτοιες συναντήσεις συνήθως διαρκούν όλη τη νύχτα στην Ευρώπη, αν είναι σοβαρές. Η συγκεκριμένη διήρκεσε περίπου 45 λεπτά, πριν οι δύο πλευρές συμφωνήσουν ότι δεν υπάρχει λόγος συνάντησης», σημειώνει και στη συνέχεια παραθέτει τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα, στις οποίες μεταξύ άλλων έκανε λόγο για πολιτικά κίνητρα πίσω από την επιμονή των θεσμών για περικοπές στις συντάξεις.
«Αυτά είναι μεθυστικά, αν όχι πομπώδη λόγια και ακόμη και οι Ελληνες δεν φαίνεται να τσιμπάνε», σχολιάζει ο Τσάμπιον, κάνοντας αναφορά σε τελευταία δημοσκόπηση όπου η πλειονότητα αποδοκιμάζει την τακτική της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση και το 77% θέλει συμφωνία.
«Το δεύτερο ερώτημα είναι αν ο Τσίπρας επί της ουσίας έχει δίκιο στην επιχειρηματολογία του. Στο θέμα της ελάφρυνσης χρέους, όπως επανειλημμένα έχουμε πει ναι. Είναι παράλογο από τους δανειστές να διατηρούν τη φαντασίωση ότι θα πάρουν πίσω τα χρήματα που δάνεισαν στην Ελλάδα. Τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούνται για να αποπληρωθεί ένα χρέος που αντιστοιχεί σχεδόν στο 180% του ΑΕΠ, είναι φαντασία. Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, το ανέφερε στο άρθρο του την Κυριακή. Αυτό που χρειάζεται να κάνει η Ελλάδα, έγραψε, είναι να μεταρρυθμίσει τη μη ανταγωνιστική οικονομία της. Αυτό ισχύει είτε η χώρα χρεοκοπήσει, είτε όχι.
Την ίδια στιγμή, η πρόταση του Τσίπρα, ότι υπερασπίζεται την ελπίδα των ηττημένων μαζών σε όλη την Ευρώπη, είναι ανοησία. Οι Γερμανοί μπορεί να κάνουν λάθος και να είναι άδικο να προτιμούν να χάσουν όσα δάνεισαν στην Ελλάδα και όχι να κάνουν «κούρεμα», αλλά είναι δημοκρατικό δικαίωμά τους να πιστεύουν ότι έχουν δίκιο. Σε κάθε περίπτωση, οι φτωχότερες χώρες της ευρωζώνης είναι εξίσου ανένδοτες και αντιστέκονται στις ελληνικές απαιτήσεις», γράφει ο αρθρογράφος.
Σκεφτείτε τη Σλοβακία, συνεχίζει, της οποίας η προηγούμενη κυβέρνηση γελοιοποιήθηκε από την ΕΕ και τη Γερμανία επειδή αρνήθηκε να πληρώσει το μερίδιό της στο αρχικό πακέτο διάσωσης της Ελλάδας το 2010. Η σημερινή κυβέρνηση, είναι πιο ελαστική απέναντι στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά, ο πρωθυπουργός της έχει καταστήσει σαφές ότι η Σλοβακία δεν θα δώσει ούτε ευρώ παραπάνω.
«Ο μέσος Ελληνας συνταξιούχος παίρνει πάνω από τα διπλάσια από τον Σλοβάκο, οπότε γιατί οι Σλοβάκοι φορολογούμενοι να επιδοτήσουν την άρνηση της Ελλάδας να μειώσει τις συντάξεις; Είναι μία λογική ερώτηση. Το ΔΝΤ ζητά από τον ΣΥΡΙΖΑ να μειώσει τις δαπάνες ώστε οι συντάξεις να αντιστοιχούν στο 15% του ΑΕΠ, αντί για 16%, κυρίως ανεβάζοντας τα παράλογα χαμηλά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Η Ελλάδα θα μπορούσε ακόμη και να πληρώσει τους φτωχότερους συνταξιούχους περισσότερο, αν η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να εξετάσει τη μείωση των συντάξεων δεν ήταν μία ιδεολογική στάση», τονίζει.
Οι τρεις βαλτικές χώρες έχουν ακόμη λιγότερους λόγους να δείχνουν συμπάθεια, συνεχίζει ο Τσάμπιον. Από το 2007 έως το 2009, η Λετονία έχασε το 24% του ΑΕΠ της- μία οικονομική κατάρρευση τόσο μεγάλη όσο και εκείνη που βίωσε η Ελλάδα, αλλά πιο απότομη. Οι τρεις χώρες μπήκαν στο ευρώ, η Εσθονία το 2011, η Λετονία το 2014 και η Λιθουανία τον περασμένο Ιανουάριο και εφάρμοσαν τις μεταρρυθμίσεις και περικοπές, με το στιλ του ΔΝΤ. Αυτές οι αποφάσεις οδήγησαν σε μαζική μετανάστευση και μπορείτε να επιχειρηματολογήσετε για το αν ήταν οι σωστές, αλλά είναι λάθος να περιμένει κανείς οι χώρες αυτές να δείξουν την όποια συμπάθεια για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία επίσης υπέφεραν τα δεινά των προγραμμάτων διάσωσης και είναι εξίσου απρόθυμες να λυγίσουν.
«Οπότε, όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν οδηγεί το κίνημα για τους φτωχούς και καταπιεσμένους της Ευρώπης. Απαιτεί από Ευρωπαίους, φτωχότερους από τους Ελληνες, να τους βοηθήσουν να αποφύγουν τις επώδυνες μεταρρυθμίσεις.
Τέλος, υπερασπίζεται ο Τσίπρας τη Δημοκρατία; Ξανά, όχι. Οι Ελληνες ψήφισαν τον Ιανουάριο για μία κυβέρνηση που υποσχέθηκε να βάλει τέλος στη λιτότητα του προγράμματος, χωρίς χρεοκοπία ή επιστροφή στη δραχμή. Αυτό, όπως πρέπει να είναι σαφές τώρα, ήταν μία ψεύτικη υπόσχεση. Για να γίνει, απαιτούνταν να συμφωνούν οι δανειστές. Οι φορολογούμενοι σε αυτές τις χώρες δεν είχαν την ευκαιρία να ψηφίσουν για το αν θα δανείσουν στην Ελλάδα περισσότερα χρήματα με λιγότερους όρους και δεν θα συμφωνούσαν αν τους ρωτούσαν.
Αυτή η σύγκρουση δημοκρατικών εντολών βέβαια εγείρει το ερώτημα για το αν έπρεπε το ευρώ να δημιουργηθεί. Δεν έχει υπάρξει πιο δημοκρατικό από ότι είναι τα επιχειρήματα του Τσίπρα. Η απόφαση αυτή όμως ανήκει στο παρελθόν. Το ερώτημα για τους Ελληνες σήμερα είναι αν πιστεύουν ότι οι αριστερές πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ θα τους δώσει ένα καλύτερο μέλλον με χρεοκοπία, capital controls και δραχμή. Αν ο Τσίπρας ανησυχούσε πραγματικά για τη Δημοκρατία, θα εξασφάλιζε ότι οι Ελληνες θα ψηφίσουν για να αποφανθούν επί του ζητήματος, πριν αποφασίσει εκείνος για αυτούς».