Ανάμεσα στα μέτρα που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση στους δανειστές για να τους πείσει για τις προθέσεις της ήταν και ένα που πέρασε στα ψιλά των ειδήσεων, καίτοι είναι άκρως σημαντικό.Σε αυτή τη δέσμη μέτρων προβλέπεται και μια μείωση των στρατιωτικών δαπανών της Ελλάδας για το 2016, της τάξης των 200 εκατομμυρίων ευρώ. Κάτι που αναλογεί σε μείωση 5% των δαπανών για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της χώρας.
Το Guardian θέτει ένα, όντως, ενδιαφέρον ερώτημα: γιατί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μια αριστερή κυβέρνηση, δεν προχωράει σε ακόμη πιο δραστικές μειώσεις στις αμυντικές δαπάνες έτσι ώστε να κάνει λιγότερη βασανιστική την επιβολή άλλων φόρων που θα πλήξουν τους Έλληνες;
Η μέχρι τώρα κατεύθυνση που έχει πάρει η κυβέρνηση στο θέμα των αμυντικών δαπανών δείχνουν μια μετριοπαθή στάση ως προς τις μειώσεις. Το αξιοπερίεργο είναι, σημειώνει το άρθρο, ότι η Ελλάδα έτσι και αλλιώς συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες με τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες και κατά ειρωνικό τρόπο, η ελληνική αριστερή κυβέρνηση δαπανά -αναλογικά- περισσότερα για την άμυνα της χώρας από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Σύμφωνα, με εξειδικευμένους αναλυτές περίπου το 2.2% του ΑΕΠ (για το 2014) πήγε σε στρατιωτικές δαπάνες. Μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ, μόνο οι οι ΗΠΑ ξοδεύουν περισσότερα σε αναλογία με το μέγεθος των οικονομιών κάθε χώρας.
Ο Θάνος Ντόκος, αναλυτής και γενικός διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής, δίνει μια άλλη πτυχή του θέματος: «Ο αμυντικός προϋπολογισμός έχει μειωθεί κατά 40% τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Εξακολουθεί να είναι υψηλός λόγω της συναίνεσης εντός της χώρας ότι υπάρχει μια απειλή από την Τουρκία, επομένως θα πρέπει να είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Η Ελλάδα δεν είναι Βέλγιο ή Πορτογαλία».
Γιατί όχι μεγαλύτερες μειώσεις
Όπως αναφέρει το άρθρο, μεγαλύτερες μειώσεις θα ήταν δύσκολο να υπάρξουν και να κατατεθούν στο σχέδιο μέτρων του Αλέξη Τσίπρα. Οι λόγοι δεν είναι μόνο αμυντικοί, αλλά και πολιτικοί και έχουν να κάνουν με την παρουσία του Πάνου Καμμένου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ενός πολιτικού που διαθέτει αρκετά εθνικιστικά στοιχεία στο προφίλ του.
Στην πραγματικότητα, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει κάποια νέα προμήθεια στον ορίζοντα της Ελλάδας, οι αμυντικοί προϋπολογισμοί θα αποτελούνται, σε μεγάλο βαθμό, από την αποπληρωμή των προηγούμενων προμηθειών, τα λειτουργικά έξοδα των ενόπλων δυνάμεων και τις πληρωμές των μισθών και των συντάξεων των ενόπλων. Το μοναδικό από αυτά που μπορεί να δεχθεί «κουτσούρεμα» είναι οι λειτουργικές δαπάνες.
Η ειρωνεία
Η μεγάλη ειρωνεία στην υπόθεση των όπλων είναι ότι ο μεγαλύτερος προμηθευτής της Ελλάδας είναι η Γερμανία. Η χώρα που πιέζει περισσότερο από όλους την Ελλάδα να προχωρήσει σε μειώσεις. Κι όμως, στο θέμα των αμυντικών δαπανών δεν πιέζει καθόλου. «Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει καμία βιασύνη να θέσει τις στρατιωτικές δαπάνες στο τραπέζι των συνομιλιών, αλλά ούτε και η άλλη πλευρά το θέλει. Τα τελευταία χρόνια, ο πλούσιος προϋπολογισμός της Ελλάδας για τις αμυντικές δαπάνες είχαν αποδειχθεί πολύ καλή πηγή χρημάτων για τους εταίρους της».
Κατά τον Θάνο Ντόκο: «Κανείς δεν μας έβαλε το πιστόλι στο κεφάλι για να αγοράσουμε όπλα. Αλλά, αν και δεν μπορώ να το αποδείξω, δεν νομίζω ότι οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες ήταν πολύ πρόθυμες να το κάνουν θέμα. Δεν νομίζω ότι είναι πάρα πολύ δυσαρεστημένοι με το να αγοράζει η Ελλάδα τα όπλα τους».