Μέσα στα γραφεία πολλών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε πολλά υπουργικά γραφεία, μπορεί κανείς να εντοπίσει τις προσωπογραφίες σημαντικών ανθρώπων που χάραξαν την διαδρομή της Αριστεράς, παγκοσμίως. Τα κάδρα που κυριαρχούν περιλαμβάνουν τον Λένιν, τον Τσε, τον Μαρξ. Μήπως όμως σιγά-σιγά θα έπρεπε να τα κατεβάσουν και να βάλουν ένα μεγάλο πορτρέτο του Αλεξέι Κερένσκι;
Ο Αλεξάντρ Φιοντόροβιτς Κέρενσκι ή Κερένσκι, εβραϊκής καταγωγής, ανακηρύχθηκε στις 8 Ιουλίου 1917 υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Ρωσίας, μετά την πτώση του Τσάρου Νικολάου Β΄ το Μάρτιο του 1917. Έχοντας πλούσιο επαναστατικό βιογραφικό μέχρι τότε, έπειτα από την επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1917 διατέλεσε αντιπρόεδρος του Σοβιέτ της Αγίας Πετρούπολης και στη συνέχεια βρέθηκε στο προσκήνιο της πολιτικής και όντας υπουργός Δικαιοσύνης στην προσωρινή κυβέρνηση του πρίγκιπα Γεωργίου Λβοφ του αστικού κόμματος των Καντέ.
Αναμφίβολα η πορεία του Κερένσκι έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με αυτήν του Αλέξη Τσίπρα. Και δεν είναι μόνο το μικρό του όνομα.
Ο Αλεξέι Κερένσκι, ήταν ένας εξαίρετος ρήτορας, ένας δημιουργικός δημαγωγός λέξεων, με στοιχεία θεατρινισμού. Λεπτά χαρακτηριστικά, μαλλί κοντοκουρεμένο και καλοντυμένος.
Αύξησε τη δημοτικότητά του, πατώντας πάνω σε έναν εξαθλιωμένο από τον πόλεμο ρωσικό λαό και υποσχέθηκε πως θα σταματήσει τη συμμετοχή της Ρωσίας στον πόλεμο. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα οι σύμμαχοι της Αντάντ έκαναν σαφές, πως η Ρωσία θα συμμετέχει στον πόλεμο τόσο με ανθρώπινο δυναμικό όσο και με πόρους. Κάτι που είναι σε ευθεία αντίφαση και κόντρα με τις διακηρύξεις του. Ο Κερένσκι υποχωρεί και υπογράφει τη συνέχιση του πολέμου, χάνει ένα μάχιμο κομμάτι του στρατού από τη χώρα και η αντίδραση του κόσμου μεγαλώνει.
Στο πλαίσιο αυτό σημαντικό μέρος του αγροτικού πληθυσμού “επιστρατεύεται” με συνέπεια τα χωράφια να μένουν ακαλλιέργητα και στις πόλεις η επισιτιστική κρίση να λαμβάνει ανθρωπιστικές διαστάσεις. Φοβούμενος την κοινωνική έκρηξη ο Αλεξέι Κερένσκι επαναφέρει για λόγους ασφάλειας της “Μαύρες Εκατονταρχίες” του Τσάρου, προκαλώντας φόβο στο ρωσικό λαό, πως κάτι τέτοιο ενδεχομένως να επιφέρει και την επιστροφή του ίδιου του Τσάρου. Ο λαός απογοητεύεται, το φρόνημά του υποχωρεί και ο 37χρονος φιλόδοξος Κερένσκι ψάχνει να βρει στήριξη στα μικρά αστικά κόμματα των Εσέρων και των Μενσεβίκων. Παράλληλα δε προχώρησε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για τον αστικό εκσυγχρονισμό της χώρας, ενώ η νέα κυβέρνηση που συγκρότησε στην ουσία αποτελούνταν από “παλιά υλικά” της τσαρικής εποχής. Μόλις 8 μήνες μετά από την εγκαθίδρυσή του στην κεφαλή της πάλαι ποτέ τσαρικής αυτοκρατορίας, -8 Νοεμβρίου 1917 -και ενώ οι μπολσεβίκοι είχαν ήδη επικρατήσει, κατάφερε να διαφύγει με αυτοκίνητο στο οποίο υπήρχε αναρτημένη η αμερικανική σημαία
Ο Αλέξης Τσίπρας επίσης απέκτησε πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση, εκμεταλλευόμενος τις μεγάλες θυσίες των Ελλήνων πολιτών από τα μνημονιακά μέτρα και ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενος πως θα σκίσει το Μνημόνιο.
Η κυβέρνηση εκλέγεται και απολαμβάνει πρωτοφανούς δημοφιλίας. Έχει μαζί της το λαό που απαιτεί έξοδο από τη μνημονιακή πολιτική και δείχνει -με όρους ρητορικής- διατεθειμένος για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα για ρήξεις που θα υλοποιήσουν αυτήν του την απαίτηση και ανάγκη. Η συνέχεια της Ιστορίας είναι γνωστή. Το Μνημόνιο όχι μόνον δεν σκίστηκε, αλλά ήρθε να γίνει καθεστώς, στην πιο σκληρή του έκφανση.
Η παραγωγική βάση της χώρας διαλύεται, οι συμμαχίες με τις “Μαύρες Εκατονταρχίες” της Χρυσής Αυγής είναι προφανείς και η απογοήτευση του κόσμου για την κατάρρευση των προσδοκιών είναι γεγονός.
Άραγε θα διαφύγει και ο Αλεξέι Τσίπρας με αμερικάνικη σημαία στο αυτοκίνητο;