Η οικονομία της Κίνας όντως αντιμετωπίζει προκλήσεις. Πέρυσι, το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά μόλις 7,4%, που αποτελεί την μικρότερη αύξηση σε διάστημα 24 χρόνων.
Σε απάντηση, το Πεκίνο μείωσε τον στόχο αύξησης του ΑΕΠ του σε περίπου 7% για το 2015. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία το δεύτερο τρίμηνο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 7% αν και η εκτίμηση των οικονομολόγων ήταν για ανάπτυξη 6,8% το δεύτερο τρίμηνο του έτους.
Μείζον πρόβλημα για την κινεζική οικονομία είναι, το τοπικό χρέος που βρίσκεται στα ύψη, γεγονός που περιπλέκει την μετάβαση της Κίνας από την οικονομική ανάπτυξη που τροφοδοτείται από επενδύσεις και καθαρές εξαγωγές σε ανάπτυξη που βασίζεται στην κατανάλωση και την καινοτομία.
Σε αντίθεση με τις προηγμένες οικονομίες, το δημόσιο χρέος της Κίνας είναι βιώσιμο. Το 2014, το ακαθάριστο δημόσιο χρέος αντιπροσώπευε μόνο το 20% του ΑΕΠ. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ξεπέρασε το 90% στις Ηνωμένες Πολιτείες το 105% και στην Ιαπωνία φτάνει κοντά στο 250%. Το τοπικό χρέος, ωστόσο, είναι άλλη υπόθεση.
Πρόσφατα, προχώρησε μια συμφωνία ανταλλαγής χρέους (swap) που εκτιμάται στα 160 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την οποία οι επικίνδυνες υποχρεώσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης θα αντικατασταθούν με δημοτικό χρέος χαμηλού επιτοκίου.
Στην Κίνα, η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελείται από περισσότερα των 30 διοικητικών τμημάτων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται 22 επαρχίες, καθώς και ένας αριθμός μεγαλουπόλεων και αυτόνομων περιοχών. Το χρέος τους αυξήθηκε μετά την περίοδο 2008-09, όταν η παγκόσμια οικονομική κρίση εξαπλώθηκε στην Ασία.
Πάντως η κρίση φέρνει απολύσεις και μειώσεις τιμών καθώς η χώρα βλέπει την αλλοτινή «ατμομηχανή» της ανάπτυξής της, τη βιομηχανία, να «μένει από καύσιμα».Τον προβληματισμό επιτείνει η κατακρήμνιση των κινεζικών χρηματιστηρίων.
Μέχρι πρότινος η επιτυχία της Κίνας βασιζόταν αποκλειστικά στο φθηνό εργατικό δυναμικό, στις εξαγωγές και τις μαζικές επενδύσεις ξένων κολοσσών. Αλλά τα χρόνια της ταχείας ανάπτυξης έχουν παρέλθει και η τωρινή κυβέρνηση επικαλείται πλέον την ανάγκη μιας πιο βιώσιμης, άρα και πιο αργής, ανάπτυξης.
Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν μπορεί εύκολα να επιτευχθεί στην πράξη, δεδομένου ότι μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που έζησε στα χρόνια της κινεζικής ευμάρειας θα δυσαρεστηθεί από τις αλλαγές. Για το λόγο αυτό το κινεζικό καθεστώς, στο όνομα της αναγκαίας «σταθερότητας» και προκειμένου να φέρει εις πέρας τις οικονομικές αλλαγές που απαιτούνται δε διστάζει να ανατρέξει σε μια γνώριμη τακτική: εκφοβισμός και καταστολή.
Πάντως, όλα δείχνουν πως αμερικάνικες, ευρωπαϊκές και ιαπωνικές πολυεθνικές αναθεωρούν πολλά απο τα μεγαλεπήβολα σχέδια τους για την Κίνα. Αρκετες απο αυτές προχωρούν σε μείωση επενδύσεων και δαπανών.
Η γερμανική BMW ανακοίνωσε ότι για πρώτη φορά, μετά από δέκα χρόνια, οι πωλήσεις της στην Κίνα καταγράφουν πτώση, γεγονός που την αναγκάζει να αναθεωρήσει προς τα κάτω τις προβλέψεις για τα συνολικά ετήσια έσοδα. Είχε προηγηθεί ανάλογη ανακοίνωση από τη Volkswagen.
«Απαισιόδοξη» για τα κέρδη στην Κίνα δηλώνει και η Toyota. Η ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία, όπως και οι περισσότεροι ανταγωνιστές της, αναγκάζεται να ρίξει τις τιμές της για να διατηρήσει το μερίδιο αγοράς της, αφού ο ανταγωνισμός για την προτίμηση των Κινέζων οδηγών έχει γίνει πολύ σκληρός.
Με αυτά τα δεδομένα χθες η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας προχώρησε σε υποτίμηση του γουάν, οδηγώντας το νόμισμα στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων τριών περίπου ετών.
Πηγή: Premium.paratiritis.gr