Μπορεί τότε να μην είπε «εγώ σας έριξα στη θάλασσα, τώρα να μάθετε να κολυμπάτε»., όπως είπε έπειτα από την ένταξή μας στην ΕΟΚ, αλλά το εννοούσε!
Σε μια συζήτησή μας, από τις πολλές, που γίνονταν στο γραφείο του, στον α” όροφο της «Βραδυνής» στην οποία εργάσθηκα από το ’73 ως το ’81, ο αείμνηστος Τζώρτζης Αθανασιάδης, μου είχε αποκαλύψει ότι ο Καραμανλής «είχε από την αρχή απώτερο σκοπό να γίνει «Chef d” Etat», δηλαδή να εκλεγεί αρχηγός του κράτους. Γι αυτό και ότι έγινε από το 1975 μέχρι το 1980, ήταν «κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του»…
Άφησε, λοιπόν, κληρονομιά στους επιγόνους τη Νέα Δημοκρατία, ένα κόμμα που είχε έμβλημα …τη φωτογραφία του. Δηλαδή ένα κόμμα προσωποπαγές, που ήθελε να εκτείνεται από τις παρυφές της Αριστεράς μέχρι την όχθη της άκρας δεξιάς.
Τώρα τι σόι ιδεολογία μπορεί να εκθρέψει ένα τέτοιο μόρφωμα, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Ο ιδρυτής, στο Συνέδριο της Χαλκιδικής, έριξε τον σπόρο του «Ριζοσπαστικού Φιλελευθερισμού» κει εν συνεχεία ασχολήθηκε με το ξεκαθάρισμα κάποιων παλιών του λογαριασμών, με πρώτο το «ξεδόντιασμα» του Ομίλου Ανδρεάδη.
Ο όρος «Καραμανλένιν», που ακούγονταν τότε στις συνάξεις των επιχειρηματιών, δεν ήταν τυχαίος. Ο Καραμανλής της ¨»δεξιάς», κρατικοποιούσε τον όμιλο Ανδρεάδη, την Ολυμπιακή του Ωνάση και άλλες επιχειρήσεις, προκαλώντας απορία στους φιλελεύθερους δεξιούς της παράταξης της οποίας ηγείτο, αλλά και ενθουσιασμό στους κρατιστές της.
Αυτή την κληρονομιά, λοιπόν, άφησε στους επιγόνους, με το ΠΑΣΟΚ, φυσικά, του λαϊκιστή ,βερμπαλιστή και «αμερικανοσπουδαγμένου» Ανδρέα Παπανδρέου προ των πυλών της εξουσίας.
Συμμαζευόταν τέτοιο μαγαζί χωρίς τον Καραμανλή; Οχι, ασφαλώς κι αυτό φάνηκε από τη σύγκρουση των δυο κόσμων, του «ευγενούς» Γ. Ράλλη και του «ευπατρίδη» Ευ. Αβέρωφ.
Ο Καραμανλής-είναι γνωστό- παρενέβη υπέρ του Ράλλη και ο Αβέρωφ, που προέβαλλε ως ο «φυσικός ηγέτης», έχασε την μάχη. Ο Γ. Ράλλης-φυσιολογικά- συνετρίβη το 1981, παρά την αξιοπρεπέστατη παρουσία του και το ιστορικό «Δεν θέλω ου-ου-ου», που σήμαινε «Εμείς είμαστε κόμμα της ευγενούς αμίλλης και όχι της βωμολοχίας».
Ο Ευ. Αβέρωφ ανέλαβε τη Νέα Δημοκρατία με σύνθημα τους «Νοικοκυραίους». Αυτή ήταν, εξάλλου, εξ αρχής η «ιδεολογία» της λαϊκής δεξιάς παράταξης, την οπόία εξέφραζε τόσο το «Λαϊκό Κόμμα» όσο και η καραμανλικής πάλι εμπνεύσεως Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις (ΕΡΕ).
Ο Αβέρωφ, που εκποίησε προσωπική περιουσία για να «ξεχρεώσει» το κόμμα ηττήθηκε στις επόμενες ευρωεκλογές και ακολούθησε η μάχη του «μουσαφίρη» Κων. Μητσοτάκη με τον «γηγενή» Αχαιό της παράταξης Κων. Στεφανόπουλο. Η νίκη του «ψηλού» απεκάλυψε τη σύγχυση που επικρατούσε στο κόμμα. Ο ηττηθείς Κ. Στεφανόπουλος, το ’85, ξαναθέτει θέμα ηγεσίας, λόγω της ήττας στις εθνικές εκλογές.
Περιέργως, η «ανανεωτική ομάδα» της ΝΔ (Έβερτ, Ανδριανόπουλος, Κοντογιαννόπουλος) δεν τον στηρίζει και ξαναχάνει!. Τοτε είναι που «πήρε την ομάδα κι έφυγε»! Έτσι δημιουργήθηκε η Δημοκρατική Ανανέωση, ένα σχήμα «παλαιοδεξιό», με τον ευφραδέστατο Στεφανόπουλο να αδυνατεί να αντιπαρατεθεί στον χείμαρρο του φιλελευθερισμού του Μητσοτάκη, ο οποίος εκτός του «Πυρσού»-έμβλημα, έβαλε και τη λέξη «Φιλελεύθερη» ανάμεσα στο «Νέα» και το «Δημοκρατία»!
Το ΠΑΣΟΚ ανατρέπει ντο ’85 τον Καραμανλή και εκλέγει τον Σαρτζετάκη σε μια διαδικασία-οπερέτα, ευαισθητοποιώντας τα «ανακλαστικά» της «δημοκρατικής παράταξης», η οποία είχε συνδέσει τον Σαρτζετάκη με τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν του «Ζ» του Κώστα Γαβρά (ουδεμία σχέση) και όλα αυτά για να ανακόψει τη ραγδαία άνοδο του «προαιώνιου εχθρού» του Ανδρέα, καθώς ο Μητσοτάκης, ακόμη και σήμερα το κάνει, διαλαλούσε ότι «Το ’65 ο Ανδρέας αποστάτησε και όχι εκείνος», πράγμα που βεβαιώνουν οι αντικειμενικοί παρατηρητές της εποχής…
Το ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται στη φάση του «Θερισμού», δεν θέλει επ” ουδενί να χάσει την κουτάλα. Στη Θεσσαλονίκη, στη «Ρέμβη», ο Ανδρέας έχει κοπανήσει τα «σκατς» του και καθώς μιλάει στους δημοσιογράφους με εκείνο το λαμπυρίζον (ένεκα και η ντόπα) βλέμμα, πετάει τη λέξη «Εφιάλτης»!
Η λέξη γίνεται σύνθημα και στις εκλογές του ’85, η μάχη είναι σλκηρή. Ο Μητσοτάκης τάζει αυτοκίνητα και ο Λαλιώτης απαντά «Καλύτερα παπάκι παρά τον Μητσοτάκη» το δεν ευγενές σύνθημα του ΠΑΣΟΚ κατά του αντιπάλου είναι «Στις δύο του Ιούνη πεθαίνει το γουρούνι»! Το ΠΑΣΟΚ σε όλο του το μεγαλείο.
Ο Μητσοτάκης χάνει, αλλά κερδίζει για δεύτερη φορά τον looser Κ. Στεφανόπουλο. Χωρίς αντίπαλο πλέον, οργώνει τη χώρα και οργανώνει τη βάση της ΝΔ. Για πρώτη φορά η ΝΔ αποκτά» Τοπικές» στα πρότυπα του …ΚΚΕ! Μια ομάδα ανθρώπων που άλλους τους εμπιστεύεται και άλλους τους ανέχεται, δουλεύει πυρετωδώς γύρω από τον «Ψηλό», ο οποίος το 1986 κάνει την «κίνηση ΜΑΤ». Εκλέγει τους τρεις δημάρχους-σύμβολα της μάχης κατά του ΠΑΣΟΚ! Έβερτ στην Αθήνα, Κούβελας στην Θεσσαλονίκη, Ανδριανόπουλος στον Πειραιά! Ο Παπανδρέου είναι στα πρόθυρα της ασθένεια, ο Μητσοτάκης το ξέρει και σφυροκοπά.
Το 1987, ιδρύονται οι «ελεύθεροι σταθμοί» 9,84 στην Αθήνα, «Κανάλι Ενα» στον Πειραιά και «Ράδιο 100″ στη Θεσσαλονίκη! Πανικός! Σπάει το μονοπώλιο της ΕΡΤ και οι «¨ελεύθεροι» σταθμοί φιλοξενούν όλες τις φωνές, με κυρίαρχες εκείνες της «ανανεωτικής αριστεράς», που βρίσκει καλύτερο μεροκάματο αλλά και τρόπο έκφρασης κατά του ΠΑΣΟΚ, που έχει ισοπεδώσει την Αριστερά…
Η συνέχεια είναι γνωστή. Η ΝΔ γίνεται και πάλι προσωποπαγές κόμμα, καθώς οι Μητσοτάκης είναι οδοστρωτήρας! Το «Έθνος» αποκαλύπτει το σκάνδαλο Κοσκωτά, ο Παπανδρέου πάει στο Χέρφιλντ, το ΠΑΣΟΚ αλλάζει τον εκλογικό Νόμο.
Πάμε σε εκλογές, έχουμε την περίφημη «Κυβέρνηση Τζαννετάκη», που αντί να αποτελεί σύμβολο στην Ελλάδα έγινε «Βρόμικο ’89» και το 1990 ο «Ψηλός» κερδίζει και γίνεται πρωθυπουργός. Η ΝΔ, όμως, που έχει μετατραπεί σε «κακέκτυπο του ΠΑΣΟΚ», κάνει ότι μπορεί για να χάσει τον μπούσουλα!
Η κρίση ιδεολογίας εκδηλώνεται πολύ γρήγορα, με διαφοροποιήσεις βουλευτών (Δήμας, Έβερτ, Ανδριανόπουλος, Θ. Κανελλόπουλος), ο Μητσοτάκης έχει σχέδιο, λέει σωστά πράγματα, αλλά έχει κι εκείνος τα δικά του βαρίδια (λένε ότι αγαπούσε πολύ και εξυπηρετούσε κάποιους φίλους του). Ο πρωθυπουργός οργώνει την Ευρώπη, η Ελλάδα βρίσκεται πάντα μέσα στις μεγάλες συναντήσεις, αλλά η κρίση ιδεολογίας και η «πασοκοποίηση» της ΝΔ εκδηλώνεται το 1993, με την ανατροπή της κυβέρνησης.
Η Ιστορία θα γράψει κάποτε ποιοί και γιατί ανέτρεψαν τον Μητσοτάκη . Όχι, ασφαλώς, για το «Μακεδονικό», το οποίο θα είχε λύσει με όρους πολύ καλύτερους από εκείνους που μας επιβάλλονται σήμερα. Ίσως επειδή ήταν περισσότερο φίλος με τον Μιλόσεβιτς από ότι «έπρεπε», ίσως επειδή έλαβε μέρος σε εκείνη την σύσκεψη στο Πάλε, με Κάρατζιτς και Μλάντιτς, όπου κατήγγειλε τον Αλία Ιζετμπέκοβιτς, ίσως, ίσως…
Ο Ανδρέας, ημιθανής, επανέρχεται, ο Άκης χάνει «στον πόντο»από τον Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ- με τον Ανδρέα αποδημήσαντα και με μορφή «κεντροδεξιάς», κυβερνά για οκτώ χρόνια!
Ο Έβερτ, που έχει διαδεχθεί τον Μητσοτάκη, παραδίδει την ηγεσία στον Κώστα Καραμανλή, τον οποίο πίεσαν αφόρητα οι «βαρόνοι» του κόμματος να αποδεχθεί την υποψηφιότητά του για την προεδρία.
Ο Κώστας Καραμανλής, άνθρωπος νέος, με ιδέες φιλελεύθερες και εξαιρετικές σπουδές, ετοιμάζεται για τις εκλογές του 2000. Η ΝΔ έχει κι ένα ακόμη δυνατό χαρτί, τον Δημ. Αβραμόπουλο στον Δήμο της Αθήνας. Η συνάντηση που θα έχουν στον «Διόνυσο», αναμένεται από τους οπαδούς της ΝΔ ως το τελικό σύνθημα για τη νίκη. Ο Αβραμόπουλος, όμως, προτιμά να μείνει «εκτός πολιτικής». Προφανώς κάτι γνωρίζει…
Τον Ιούνιο του 2000, λίγο πριν το βράδυ της Κυριακής των εκλογών, ο τότε υπουργός Εσωτερικών Γ. Κουμάντος, καθηγητής και πρόεδρος του Δ.Σ της «Καθημερινής», τηλεφωνεί στον Αρ. Αλαφούζο και του ανακοινώνει ότι «Η ΝΔ έχει κερδίσει τις εκλογές». Στην εφημερίδα αρχίζει να «χτίζεται» η έκδοση της επομένης. Ονόματα υπουργών και υπουργησίμων , διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ κ.λ.π.
Γύρω στα μεσάνυχτα, το σκηνικό αλλάζει και το ΠΑΣΟΚ κερδίζει την εκλογή! Ο Καραμανλής σιωπά, αλλά όσοι δεν έχουν τυφλωθεί από τη λάμψη του Χρηματιστηρίου, αντιλαμβάνονται ότι «κάτι έγινε»…
«Γιατί δεν μιλάει ο Καραμανλής;» διερωτάται ο -πάντα καλά πληροφορημένος – Γ. Καρατζαφέρης, που αποχωρεί αποκαλώντας τον Άρη Σπηλιωτόπουλο «Σαλώμη»…
Ο Σημίτης κυβερνά άλλα 4 χρόνια, αλλά το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στο στάδιο του «ότι προλάβουμε»…
Ο Καραμανλής κερδίζει πανηγυρικά το 2004 και πιστεύει ότι με «ήπια προσαρμογή» και με «κλίμα συναίνεσης» θα κρατήσει την ισορροπία που απαιτεί μια φθίνουσα οικονομία.
Η Ελλάδα κερδίζει το «Euro 2004″, κάνει και «επιτυχημένους Ολυμπιακούς» είναι τώρα καιρός να λές στον Έλληνα ότι «μ ας έχει πάρει η κάτω βόλτα»;
Δεν του το λέει κανείς, αλλά το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη δυνατό και καθώς ο Καραμανλής αφήνει άθικτους τους πράσινους μηχανισμούς στο κράτος, αρχίζει η υπονόμευση.
Ο Γ. Παπανδρέου, έχει συστήσει μια ομάδα διψασμένων για ανάκτηση της εξουσίας πασόκων, ο Καραμανλής αποκαλεί τους καναλάρχες «Νταβατζήδες» στου «Μπαϊρακτάρη» και πέφτει επάνω στην Ένωση Ιδιοκτητών ΜΜΕ που εριξε το σύνθημα: «Φάτε τον»!
Η ΝΔ δεν έχει ακόμη αποκρυσταλλώσει ιδεολογία. Από τη μια ο Καραμανλής, με ιδέες φιλελεύθερες, από την άλλη ο Σουφλιάς, κρατιστής, στη μέση μια ομάδα οικονομικών «μάγων» που τα έκανε θάλασσα, πίσω μια μεγαλύτερη ομάδα απογοητευμένων «που δεν προτιμήθηκαν» και το ΠΑΣΟΚ, που καραδοκεί, ρίχνει τη μπόμπα των «σκανδάλων».
Ανύπαρκτα μεν, αλλά τα εχθρικά (όλα ) ΜΜΕ τα «φουντώνουν», με «μπουρλοτιέρη» τον δήθεν «αδέκαστο» πρώην εκλεκτό του Καραμανλή απόστρατο εισαγγελέα και εκ συστήματος – ως απεδείχθη- θεσιθήρα! Ταυτόχρονα «φουντώνει» από πυρκαγιές η Ελλάδα το καλοκαίρι του 2007! Η ΝΔ καίγεται και ο Καραμανλής κάνει εκλογές!
Κερδίζει με 152 έδρες, αλλά την επομένη φεύγει ο Τατούλης! Η ΝΔ πάλι με 151 και φυσικά, το 2009, ο Καραμανλής λέει «Είμαι κουρασμένος», γνωρίζον τας καλά ότι το «Όχι» για τα Σκόπια στο Βουκουρέστι και τα ανοίγματα προς την Ρωσία του Πούτιν, είναι, πως να το κάνουμε, κουραστικά!
Η αποχώρηση του Καραμανλή στέρησε από τη ΝΔ την ευκαιρία να επαναποκτήσει ιδεολογική ταυτότητα.
Η περίοδος Σαμαρά, απέδειξε ότι η ΝΔ χρειαζόταν τον Καραμανλή, αλλά και ότι δεν είχε εναλλακτικές λύσεις. Ο Καραμανλής, αν είχε αποφύγει κάποια σοβαρά λάθη, θα είχε οδηγήσει τη ΝΔ στο ξέφωτο του φιλελεύθερου πατριωτισμού, σε μια φιλοευρωπαϊκή- φιλολαϊκή ιδεολογία. εκείνη, δηλαδή, που χρειαζόταν η παράταξη και η χώρα.
Τα δεινά που ακολούθησαν , αποδεικνύουν ότι αν το 2004 είχε ειπωθεί η αλήθεια, η Ελλάδα θα ήταν διαφορετική.
Η περίοδος Μεϊμαράκη μπορεί να βοηθήσει τη ΝΔ στο να ξαναβρεί τον ηγέτη και την ταυτότητά της. Αρκεί να το θέλει, φυσικά…
Ο «υπηρεσιακός» πρόεδρος της ΝΔ διαθέτει τα απαραίτητα γι αυτό προσόντα. Δεν έχει ανάγκη κανέναν, αφού δεν ζητά ψήφο εκλογής, είναι σαρξ εκ της σαρκός της παράταξης και, κυρίως, διαθέτει το «κάτι» που είναι απαραίτητο σε έναν μπροστάρη. Διαθέτει κοινό νου, πράγμα σπάνιο για πολιτικούς…
Δ. Καπράνος
http://www.elogiki.gr/ideologiki-peripeteia-tis-nd/