Η βάση κάθε πολιτικής ελευθερίας είναι η οικονομική ελευθερία. Η ύπαρξη πολλών ανταγωνιστικών οικονομικών συμφερόντων είναι αυτή που εξασφαλίζει την ύπαρξη πολλών και ανταγωνιστικών μεταξύ τους πολιτικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών απόψεων.
Μια μονοδιάστατη οικονομία που διοικείται από κάποιο πολιτικό οργανισμό με κεντρικό σχεδιασμό εκτός από ελλείψεις αγαθών δημιουργεί και ελλείψεις ελευθεριών.
Η αριστερά, επειδή ο Μαρξ έχει γράψει κάποιες μηχανιστικές ανοησίες για τον ιστορικό υλισμό και νόμισε πως προέβλεψε το αναπόφευκτο του κομμουνισμού ως κατάληξη του ιστορικού προτσές, νομίζει πως κατέχει και ελέγχει τους νόμους της ιστορίας και ως εκ τούτου την αλήθεια.
Άρα, νομίζουν πως νομιμοποιούνται να προσφύγουν ακόμη και σε εγκληματικές πράξεις προκειμένου να πετύχουν τους ιστορικά επιβεβλημένους και άρα ηθικά αγαθούς σκοπούς τους.
Το ίδιο συμβαίνει και με την άκρα δεξιά η οποία στο όνομα της φυλής και του έθνους πιστεύει πως δικαιολογείται να κάνει τα πάντα, ακόμη και βαρβαρότητες.
Όλοι οι "παλαβοί" των παραθρησκευτικών και παραπολιτικών αιρέσεων και οι περισσότεροι αμβλύνοες το ίδιο πιστεύουν: Σε απόλυτες αλήθειες, μυστικά κέντρα εξουσίας και θεωρίες συνωμοσίας.
Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο τα άκρα του πολιτικού φάσματος δίνουν μεγάλη σημασία στην προπαγάνδα η οποία ενίοτε πρέπει να κάνει το άσπρο μαύρο και να προσαρμόσει την πραγματικότητα...
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εξελέγη με σύνθημα το σκίσιμο του μνημονίου, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 750 ευρώ, γενικώς με ένα άρθρο και ένα νόμο την επιστροφή στην περίοδο του αποκορυφώματος της ευημερίας με δανεικά.
Όπως ήταν φυσικό μεταξύ της απόλυτης καταστροφής μιας κατάρρευσης και ενός τρίτου και χειρότερου μνημονίου επέλεξε το δεύτερο.
Αστείος είναι ο τρόπος τώρα που προσπαθεί η κυβέρνηση να παρουσιάσει το τρίτο μνημόνιο σαν πιο προοδευτικό, όπως κάποτε τα φερέφωνα της ΕΣΣΔ παρουσίαζαν την αιμοσταγή δικτατορία του Βιντέλα στην Αργεντινή σαν μια ήπια κεντρώα δικτατορία, επειδή η Μόσχα είχε εμπορικές σχέσεις με το καθεστώς.
Εξάλλου κατά κύριο λόγο σε αρκετές περιπτώσεις, πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα...
Έτσι σε non paper που κυκλοφόρησαν προχθές κυβερνητικοί κύκλοι για το τρίτο μνημόνιο σημειώνεται πως αυτό σε αντίθεση με τα άλλα δυο δεν διέπεται από το αγγλικό δίκαιο, αλλά από το διεθνές (sic) ευρωπαϊκό δίκαιο. Υπάρχει διεθνές και υπάρχει και ευρωπαϊκό δίκαιο. Διεθνές Ευρωπαϊκό όχι. Το ευρωπαϊκό δίκαιο υπερισχύει του εθνικού στα μέλη της ΕΕ ενώ το αγγλικό δεν μπορεί να εκτελεστεί εντός της Εθνικής Επικράτειας αν έρχεται σε σύγκρουση με το Εθνικό.
Παρουσιάζει το νέο μνημόνιο σαν επέκταση της αναχρηματοδότησης μέχρι το 2018. Χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ το δεύτερο μνημόνιο θα είχε τελειώσει και η Ελλάδα ίσως κάλυπτε τις ανάγκες της από τις αγορές όπως οι άλλες χώρες που μπήκαν στα μνημόνια.
Παρουσιάζει την κάλυψη της αποπληρωμής των χρεών του δημοσίου από τα 85 δισ. του νέου μνημονίου σαν "ανάσα" ρευστότητας στην οικονομία. Ανάσα την οποία η ίδια είχε στερήσει τους πρώτους έξι μήνες της διακυβέρνησης επειδή πίστευε πως τα νέα δανεικά δεν είναι παρά σκοινί για κρέμασμα...
Κατέστρεψε τις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες με την καθυστέρηση της διαπραγμάτευσης, τη ρήξη και τα capital controls και παρουσιάζει τις έως 25 δισ. ανάγκες ανακεφαλαίωσης σαν επιτυχία και διάσωση.
Για τα κόκκινα δάνεια είναι νωρίς να πανηγυρίζει ακόμη πως δεν θα πωληθούν σε ιδιώτες, ενώ η προστασία της πρώτης κατοικίας μέχρι τέλος του 2015 δεν είναι ακριβώς οριστική εξασφάλιση, ούτε των δανειοληπτών, ούτε των καταθετών.
Πανηγυρίζει για ΑΔΜΗΕ και μικρή ΔΕΗ, ενώ είναι νωρίς ακόμη...
Το πακέτο Γιουνκέρ των 35 δισ. θα αφορούσε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση βιάζεται να πανηγυρίσει το τρίτο μνημόνιο γιατί ίσως δεν έχει καταλάβει πως αυτό είναι καταδικασμένο να αποτύχει περισσότερο από ό,τι ήταν τα προηγούμενα δύο.
Οι συνέπειες της κακής διαχείρισης της οικονομίας και των τραπεζών τους τελευταίους έξι μήνες είναι τέτοιες που δεν υπάρχει καμία δύναμη να αποτρέψει τη σύγκρουση της χώρας με την πραγματικότητα.
Μια σύγκρουση που θα οδηγήσει σε κατάρρευση και τη χώρα και τη νκυβέρνηση. Κατά συνέπεια τα φθηνά ψέματα απλώς αποκαλύπτουν την πνευματική ένδεια και την απουσία ήθους.
Κώστας Στούπας
kostas.stoupas@capital.gr