Καλημέρα, κ. πρόεδρεΘα μου επιτρέψετε, κ. πρόεδρε, να ξεκινήσω θυμίζοντάς σας μια φιλική συζήτηση που είχατε το 2012 με έναν από τους σημερινούς πολιτικούς ηγέτες, που τότε δεν ήταν καν πολιτικός. Σας είχε ρωτήσει τι σκοπεύετε να κάνετε με τη συγκροτημένη εσωτερική σας αντιπολίτευση. Και σας είχε τονίσει ότι όλοι οι πρωθυπουργοί, αλλά και αρχηγοί κομμάτων, στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, πλην του Κωνσταντίνου Καραμανλή, είχαν τελικώς υποκύψει σε εσωκομματικούς εκβιασμούς. Ότι έχασαν την ηγεσία τους από εσωτερική υπονόμευση.
Απαντήσατε τότε, με το πλατύ σας χαμόγελο, ότι δεν ανησυχείτε. Ότι ελέγχετε την κατάσταση. Και προβάλατε ως επίτευγμά σας το ότι τάχα μεταμορφώσατε τον ΣΥΡΙΖΑ από συνομοσπονδία με ετερόκλητες συνιστώσες σε ενιαίο κόμμα.
Αμέσως μετά τη νίκη σας στις εκλογές, του ζητήσατε συνεργασία. Αρνήθηκε, διότι είχατε ήδη κάνει άλλη επιλογή. Σας ρώτησε και πάλι: «Τώρα τι θα κάνεις με τους Λαφαζάνηδες;». Και πήρε την εκπληκτική απάντηση: «Τώρα πια δεν μπορώ να κάνω τίποτε».
Τώρα ομολογήσατε με τη συνέντευξή σας «Στο Κόκκινο» ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ενιαίο κόμμα». Διερωτώμαι, λοιπόν, αν τώρα έχετε πιο αποτελεσματική στρατηγική και τακτική για την επίλυση του προβλήματος.
Να πούμε τα πράγματα ξεκάθαρα. Το πρόβλημα δεν είναι ο Λαφαζανης. Αυτός δεν άλλαξε. Στρεβλή αντίληψη είχε για την πορεία του τόπου πριν γίνετε εξουσία, τα ίδια πιστεύει και τώρα. Εσείς αλλάξατε. Πράγμα που θα ήταν ελπιδοφόρο για τον τόπο, αν τώρα, αφού πληρώσαμε ακριβά, με κόστος περίπου εξήντα δισεκατομμυρίων, την εξάμηνη μαθητεία σας στην… μπαρμπερική επί της κασίδας μας, ξέρατε επιτέλους ακριβώς τι θέλετε και πώς θα το πετύχετε. Όμως, εδώ χαλάει η «μανέστρα».
Είναι δυνατόν να είστε υπεύθυνος κυβερνήτης του τόπου, να παίρνετε μια δραματική απόφαση για ένα τρίτο μνημόνιο, αλλά να δηλώνετε σε κάθε ευκαιρία ότι… δεν πιστεύετε αυτά που υπογράψατε και δεσμευτήκατε να εφαρμόσετε;
Καιρός να συνειδητοποιήσετε ότι το πανέμορφο τραγουδάκι του Σωκράτη Μάλαμα το πολύ να το ψιθυρίζετε απολογούμενος, όταν γυρνάτε σπίτι σας. Όμως ούτε στον λαό, ούτε στους ξένους που μας έχουν βάλει στο μικροσκόπιο, αμφιβάλλοντας ακριβώς για την αξιοπιστία μας, μπορείτε να τραγουδάτε συνεχώς το «άλλα θέλω κι άλλα κάνω, πώς να σου το πω».
Αν δεν ξεκαθαρίσετε ο ίδιος τι θέλετε, θα συνεχίζεται μια κατάσταση η οποία έχει όλα τα στοιχεία όχι πια της κωμωδίας, αλλά της γελοιότητας:
*** Σας στηρίζει ο Άδωνις και ο Βορίδης και σας καταψηφίζουν οι «σύντροφοί» σας. Ακόμα και η Ραχήλ που βρέθηκε… κληρονόμος του Βελουχιώτη.
*** Ψηφίζει υπέρ του νέου ελληνικού προγράμματος η Βουλή της Γαλλίας με ποσοστό αρνητικών ψήφων μόλις 11,95 % –στους οποίους περιλαμβάνετε και το κόμμα της Μαρί Λεπέν που σας… χειροκροτούσε στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο–, αλλά την ίδια νύχτα η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός σας, αυτού που καλείται να εφαρμόσει τη συμφωνία που υπογράψατε, καταψήφισε σε ποσοστό 26,17%. Κάποιοι παριστάνουν τους νταήδες, με τη σιγουριά ότι δεν κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνησή τους και να χάσουν τα προνόμιά τους, επειδή τη στηρίζουν οι καταραμένοι «μνημονιακοί γερμανοτσολιάδες».
Και μόνον ένας, ο Δημήτρης Κοδέλας της Αργολίδας, δήλωσε ότι θα καταψηφίσει και θα παραιτηθεί από βουλευτής, αλλά όταν αγρίεψε ο αρχηγός της συνιστώσας του, της ΚΟΕ, ο μαοϊκός Ρούντι Ρινάλντι (που διαθέτει τέσσερις βουλευτές), ανέβαλε ες αύριον τη «δέσμευσή» του.
Όμως, για να επανέλθουμε στη συνομιλία σας με την οποία ξεκίνησα, διερωτώμαι αν έχετε μελετήσει καθόλου και την πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου και αν διδαχθήκατε από αυτήν:
*** Πώς αντιμετώπισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τον Μάρτιο του 1958, την ανταρσία τεσσάρων υπουργών και άλλων εννέα βουλευτών του – μεταξύ των οποίων ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αποστολίδης και οι Παπαληγούρας, Ράλλης και Τριανταφυλλάκος. Ο οποίος έσπευσε αμέσως να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, με τους «αντάρτες» να εξαφανίζονται και τελικώς να επιστρέφουν και να γίνονται «πιστά σκυλιά» του Καραμανλή – πλην του αντιπροέδρου του, τον οποίο δεν συγχώρεσε ποτέ.
*** Πόσους «έφαγε» με διαγραφές ο Ανδρέας Παπανδρέου, προκειμένου να στεριώσει την εξουσία του, εκ των οποίων οι περισσότεροι επέστρεψαν, αφού αδόξως περιπλανήθηκαν σε διάφορα σχήματα (βλέπε Μελίνα Μερκούρη, Αμαλία Φλέμινγκ, Αγγέλα Κοκκόλα, έτσι για να σταθώ μόνο σε γυναίκες, μια και εκεί έχετε μεγάλο πρόβλημα, που δεν προσωποποιείται μόνο στη Ζωή Κωνσταντοπούλου).
*** Ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν διέγραψε κανέναν από τους εσωτερικούς υπονομευτές του (Έβερτ, Δήμα, Σαμαρά, Κανελλόπουλο), με αποτέλεσμα να ανατραπεί τελικώς εκ των έσω.
*** Ότι και ο Κώστας Σημίτης εξαναγκάσθηκε εκ των έσω να δώσει το «δαχτυλίδι της διαδοχής» στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος, με τη σειρά του, παραιτήθηκε μετά από αξίωση της εσωτερικής του αντιπολίτευσης.
Τι θα πει αυτό το «δεν είναι στην κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ η πολιτική καταστολή» που τσαμπουνάτε; Ότι είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθούμε αυτή την ιλαροτραγωδία χωρίς κάθαρση;
Ο ηγέτης δεν είναι για να προβάλει τις αμφιβολίες του, αλλά για να μεταδίδει στον λαό σιγουριά και εμπιστοσύνη.
Τα όποια ψυχολογικά προβλήματά σας κρατήστε τα για το ανάκλιντρο του ψυχαναλυτή σας. Δεν είναι ούτε για τη Βουλή των Ελλήνων, ούτε για τα διεθνή φόρα και μέσα ενημέρωσης.
Πληρώσαμε πολύ ακριβά την έως τώρα μαθητεία σας. Τώρα είναι η ώρα να αποδείξετε, κ. πρόεδρε, ότι εσείς και οι στενοί συνεργάτες σας δεν είσαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Ότι, αν μη τι άλλο, μάθατε να κυβερνάτε. Δηλαδή να αναλαμβάνετε ευθύνες και να τις φέρετε εις πέρας. Ότι δεν θα μας ξανατραγουδήσετε το «άλλα θέλω κι άλλα κάνω». Αφήστε το για τον Μάλαμα. Το λέει καλύτερα. Και, κυρίως, ανέξοδα για τον τόπο.
Του Γιώργη Μασσαβέτα
www.paraskhnio.gr