Του Νίκου Ρίζου
Αν υπάρχει Θεός, καλείται επειγόντως να βάλει ένα χεράκι μπας και βγει αυτή η χώρα από το απίστευτο μπλέξιμο στο οποίο –εντελώς δημοκρατικά– οδηγήθηκε... Έχουμε να κάνουμε με ένα απίστευτο παραλογισμό όπου οι άνθρωποι –αδρανείς και αποσβολωμένοι– περιμένουν από την κυβέρνησή τους να τους... κυβερνήσει!
Αν υπάρχει Θεός, καλείται επειγόντως να βάλει ένα χεράκι μπας και βγει αυτή η χώρα από το απίστευτο μπλέξιμο στο οποίο –εντελώς δημοκρατικά– οδηγήθηκε... Έχουμε να κάνουμε με ένα απίστευτο παραλογισμό όπου οι άνθρωποι –αδρανείς και αποσβολωμένοι– περιμένουν από την κυβέρνησή τους να τους... κυβερνήσει!
Έχουμε μια αγορά που βολοδέρνει απροστάτευτη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Έχουμε επίσης απελπισμένους εργαζόμενους και επιχειρηματίες οι οποίοι προσπαθούν να εξηγήσουν το σύμπτωμα της ενοχής τους μια και έχουν να κάνουν με μία κυβέρνηση που θεωρεί την επιχειρηματικότητα κάτι σαν ποινικό αδίκημα... Αποζητά ο απελπισμένος πολίτης την λύτρωσή του αλλά το πολιτικό αδιέξοδο που βιώνει φαίνεται πως είναι ανυπέρβλητο.
Οι σχεδόν βέβαιες εκλογές (μας φλόμωσαν με το δημοκρατικό δικαίωμα του πολίτη σαν να μην το ξέραμε) θα λύσουν το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Μικρό το κακό για την πολιτική όχι όμως και για την χώρα. Το όνειρο της αυτοδυναμίας του κόμματος αυτού θα ήταν παράφρων κάποιος να πιστεύει ότι θα επιτευχθεί. Τι θα γίνει λοιπόν; Πρώτον θα έχουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ αγεφύρωτα διχοτομημένο. Ο Τσίπρας και οι άλλοι. Επίσης θα έχουμε τρία κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου με σχεδόν ίδια εκλογικά ποσοστά. Κι από κει και πέρα το τρελοκομείο της χαμένης ψήφου. Χρυσή Αυγή (να τους πλακώσουμε στο ξύλο)... Λεβέντης – ΑΝΤΑΡΣΙΑ ίσως και Γκλέτσος, να κοσμούν τις πτέρυγες του σύγχρονου μελλοντικού κοινοβουλίου... Ε λοιπόν τις κόβεις τις φλέβες σου ή δεν τις κόβεις!
Η ιστορία έδειξε όμως ότι οι χώρες δεν πεθαίνουν έτσι εύκολα... Οι αναλυτές του μέλλοντος θα χρειασθούν ιδιαίτερα μεγάλη ψυχολογική υποστήριξη για να βάλουν τα πράγματα σε μία σειρά. Η μόνη Αριστερά στην Ευρώπη η οποία κατάφερε να πάρει την εξουσία πείθοντας τους ψηφοφόρους ότι είναι... αριστεροί (χωρίς φυσικά να συμβαίνει αυτό) είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτή η αριστερά -να μου το θυμηθείτε- θα βάλει τελικά μία ταφόπλακα στο εναπομείναν ανά τον κόσμο αριστερό κίνημα. Εδώ συμβαίνουν απίστευτα πράγματα... Είναι εκπληκτική η αδιαφορία και η αποστασιοποίηση αυτής της κυβέρνησης από τα σοβαρότατα καθημερινά προβλήματα του Έλληνα πολίτη στη μέση μάλιστα της πιο σφοδρής δίνης οικονομικής κρίσης και φτωχοποίησης του λαού. Μακριά από μία στοιχειώδη ικανότητα κυβερνησιμότητας κάνει αυτό ακριβώς που έκανε όταν ήταν το κόμμα του 4%. Ατέρμονες κομματικές διαφοροποιήσεις και απίστευτη ιδεολογική φλυαρία. Αποτέλεσμα; Μηδέν.
Και δεν είναι μόνο αυτό το πολιτικό αδιέξοδο... Παραπέρα έχουμε έναν ζαλισμένο λαό ο όποιος από τις σφαλιάρες που έφαγε έχασε τις πυξίδες του, τις αξίες του, το ίδιο του το πολιτικό ένστικτο. Βολοδέρνει ανάμεσα στην οργή, την απογοήτευση, την αδράνεια και στο τέλος καταλήγει στα αυτοκαταστροφικά συμπτώματα που αρχίζουν σιγά σιγά να εμφανίζονται. Η μεγαλύτερη ζημιά που μακροπρόθεσμα θα επισυμβεί σ΄ αυτόν τον τόπο είναι να αποκτήσει ο πολίτης την "συνήθεια" να μην ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος. Να μην πληρώνει φόρους, δάνεια, τέλη δημοτικά, νερά, ηλεκτρικά κλπ –με εξαίρεση φυσικά την αντικειμενική αδυναμία του στις πληρωμές αυτές. Τότε το κακό θα είναι τεράστιο και μη εύκολα αναστρέψιμο. Εδώ είμαστε και θα το θυμηθείτε...
Κι ακόμη... Έχουμε τεράστιο έλλειμμα ηγεσιών. Λείπει ο ηγέτης... Αυτός που θα σηκώσει στην πλάτη του το τεράστιο βάρος του προβλήματος της χώρας. Συγκυριακά μας έτυχε στην δυσκολότερη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, να διαθέτουμε την πιο αδύναμη, αναποτελεσματική και ουσιαστικά ανύπαρκτη πολιτική ηγεσία. Όχι μόνο στο κυβερνητικό στρατόπεδο, αλλά σε όλο το εύρος της κομματικής αντιπροσώπευσης. Το αδιέξοδο αποκτά τραγικές διαστάσεις. Ο Θεός να βάλει το χέρι του!
* Ο κ. Νίκος Ρίζος είναι δημοσιογράφος
Οι σχεδόν βέβαιες εκλογές (μας φλόμωσαν με το δημοκρατικό δικαίωμα του πολίτη σαν να μην το ξέραμε) θα λύσουν το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Μικρό το κακό για την πολιτική όχι όμως και για την χώρα. Το όνειρο της αυτοδυναμίας του κόμματος αυτού θα ήταν παράφρων κάποιος να πιστεύει ότι θα επιτευχθεί. Τι θα γίνει λοιπόν; Πρώτον θα έχουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ αγεφύρωτα διχοτομημένο. Ο Τσίπρας και οι άλλοι. Επίσης θα έχουμε τρία κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου με σχεδόν ίδια εκλογικά ποσοστά. Κι από κει και πέρα το τρελοκομείο της χαμένης ψήφου. Χρυσή Αυγή (να τους πλακώσουμε στο ξύλο)... Λεβέντης – ΑΝΤΑΡΣΙΑ ίσως και Γκλέτσος, να κοσμούν τις πτέρυγες του σύγχρονου μελλοντικού κοινοβουλίου... Ε λοιπόν τις κόβεις τις φλέβες σου ή δεν τις κόβεις!
Η ιστορία έδειξε όμως ότι οι χώρες δεν πεθαίνουν έτσι εύκολα... Οι αναλυτές του μέλλοντος θα χρειασθούν ιδιαίτερα μεγάλη ψυχολογική υποστήριξη για να βάλουν τα πράγματα σε μία σειρά. Η μόνη Αριστερά στην Ευρώπη η οποία κατάφερε να πάρει την εξουσία πείθοντας τους ψηφοφόρους ότι είναι... αριστεροί (χωρίς φυσικά να συμβαίνει αυτό) είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτή η αριστερά -να μου το θυμηθείτε- θα βάλει τελικά μία ταφόπλακα στο εναπομείναν ανά τον κόσμο αριστερό κίνημα. Εδώ συμβαίνουν απίστευτα πράγματα... Είναι εκπληκτική η αδιαφορία και η αποστασιοποίηση αυτής της κυβέρνησης από τα σοβαρότατα καθημερινά προβλήματα του Έλληνα πολίτη στη μέση μάλιστα της πιο σφοδρής δίνης οικονομικής κρίσης και φτωχοποίησης του λαού. Μακριά από μία στοιχειώδη ικανότητα κυβερνησιμότητας κάνει αυτό ακριβώς που έκανε όταν ήταν το κόμμα του 4%. Ατέρμονες κομματικές διαφοροποιήσεις και απίστευτη ιδεολογική φλυαρία. Αποτέλεσμα; Μηδέν.
Και δεν είναι μόνο αυτό το πολιτικό αδιέξοδο... Παραπέρα έχουμε έναν ζαλισμένο λαό ο όποιος από τις σφαλιάρες που έφαγε έχασε τις πυξίδες του, τις αξίες του, το ίδιο του το πολιτικό ένστικτο. Βολοδέρνει ανάμεσα στην οργή, την απογοήτευση, την αδράνεια και στο τέλος καταλήγει στα αυτοκαταστροφικά συμπτώματα που αρχίζουν σιγά σιγά να εμφανίζονται. Η μεγαλύτερη ζημιά που μακροπρόθεσμα θα επισυμβεί σ΄ αυτόν τον τόπο είναι να αποκτήσει ο πολίτης την "συνήθεια" να μην ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος. Να μην πληρώνει φόρους, δάνεια, τέλη δημοτικά, νερά, ηλεκτρικά κλπ –με εξαίρεση φυσικά την αντικειμενική αδυναμία του στις πληρωμές αυτές. Τότε το κακό θα είναι τεράστιο και μη εύκολα αναστρέψιμο. Εδώ είμαστε και θα το θυμηθείτε...
Κι ακόμη... Έχουμε τεράστιο έλλειμμα ηγεσιών. Λείπει ο ηγέτης... Αυτός που θα σηκώσει στην πλάτη του το τεράστιο βάρος του προβλήματος της χώρας. Συγκυριακά μας έτυχε στην δυσκολότερη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, να διαθέτουμε την πιο αδύναμη, αναποτελεσματική και ουσιαστικά ανύπαρκτη πολιτική ηγεσία. Όχι μόνο στο κυβερνητικό στρατόπεδο, αλλά σε όλο το εύρος της κομματικής αντιπροσώπευσης. Το αδιέξοδο αποκτά τραγικές διαστάσεις. Ο Θεός να βάλει το χέρι του!
* Ο κ. Νίκος Ρίζος είναι δημοσιογράφος
http://www.capital.gr/story/3052323