του Φαήλου Κρανιδιώτη
Ο Τσίπρας, ίσως ο πρώτος άθεος που τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Παναγίου Τάφου, αφού τα έκανε ρόϊδο, ζητάει κορόϊδα να μοιραστούν την ρετσινιά της αποτυχίας, των νέων περικοπών, φόρων, την περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας.
Σας θυμίζω πως αυτοί οι τύποι, ως αντιπολίτευση δεν ψήφισαν ούτε ένα άρθρο νόμου επί Σαμαρά. Οι λούμπεν αριστεριστές, που δεν συμφωνούσαν ούτε στις πόσες μέρες το γάλα θα θεωρείται φρέσκο, αφού απέτυχαν σε όλα, ζητούν τώρα «ομαλότητα, σταθερότητα, συνεργασία» κλπ, ώστε το δρεπάνι των μέτρων που αυτοί και μόνον αυτοί έφεραν, να πιτσιλήσει κι άλλα πουκάμισα, να λερώσει κι άλλα χέρια.
Ωραία ακούγεται στ’ αυτιά των νοικοκυραίων, δεξιών και κεντρώων, μια «οικουμενική για να σωθεί ο τόπος». Όμως, με ποια αντζέντα;
Σας θυμίζω την άποψη μου: τα ζητήματα που αφορούν τα εθνικά, την ταυτότητα μας, το μεταναστευτικό, την εξωτερική και εσωτερική ασφάλεια, είναι σημαντικότερα από την κρίση και το Μνημόνιο. Οι κρίσεις περνούν, το Έθνος μένει.
Θυμίζω επίσης σε όσους μνημονεύουν το ιδρυτικό καταστατικό της ΝΔ και τον ιδρυτή της, πως αναφέρει ότι το κόμμα υπάρχει υπέρ του Έθνους και της Πατρίδας, δεν τα ξεχωρίζει αυτά τα δυο από την κοινωνία και το λαό.
Η δε επιλογή, φίλε Μ. Κοττάκη, δεν είναι μεταξύ παλαιάς κοπής ακροδεξιάς με παρακράτος και μεσαιοχωρίτικης «κεντροδεξιάς» με χαμηλά λιπαρά, αρεστής στους ιντελιγκέντσηδες και τους ιδεολογικούς νταβαντζήδες της αριστεράς και των ΜΜΕ. Το δίλημμα δεν είναι μεταξύ «καρφιτσών» με μουστακάκι πάνω σε τρίκυκλο με σιδηρολοστό ανά χείρας ή αποεθνικοκοποιημένη μεσαιοχωρίτικη βιοχλαπάτσα. Ηρόστρατο δεν χρειαζόμαστε αλλά ούτε και Κερένσκυ.
Υπάρχει κι η σύγχρονη Δεξιά, ευρωπαϊκή ή αμερικάνικη, βαθιά φιλελεύθερη στην οικονομία, αυστηρή στην ασφάλεια και στην εθνική ταυτότητα και τα συμφέροντα του Έθνους τους. Η Θάτσερ, όσο κι αν την αντιπαθούσα σε πολλά, ήταν σκληρή πατριώτισσα. Οι Γκωλικοί δεν παίζουν τις λίλιζες όταν αφορά τα εθνικά συμφέροντα της Γαλλίας. Ούτε καν το κράτος εταιρεία, οι Βέλγοι.
Ας μην μπαίνουμε λοιπόν μόνοι μας στην φασιστοειδή λογική της αριστεράς, όπου ό,τι δεν ταυτίζεται μαζί τους, είναι ακραίο.
Μια αληθινά φιλελεύθερη κεντροδεξιά στην οικονομία με έμφαση στον ιδιωτικό τομέα, στην ανάπτυξη, που θα ευαγγελίζεται σύγχρονο κράτος, αυστηρότητα στην ασφάλεια, υπεράσπιση της εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας και αταλάντευτα μαχητική διεκδικητική στάση στα εθνικά θέματα, θα διαπεράσει όλο το πολιτικό φάσμα. Οι καιροί δεν σηκώνουν άχρωμη διαχείριση. Οι ιδρυτικές αρχές μας δεν υποδεικνύουν να γίνουμε μπλε Ποτάμι.
Συναίνεση λοιπόν στον Τσίπρα σε τι;
Εμείς θα συναινούμε πχ στο ασφαλιστικό κι ο ΣΥΡΙΖΑ με τον κεμαλικό υπουργό Παιδείας θα αναμορφώσει την Παιδεία με επικεφαλής επιτροπής τον περιβόητο Αντώνη Λιάκο; Μπροστά του η Ρεπούση είναι λυσσασμένη εθνικίστρια. Ο αφελληνισμός της Παιδείας, ο ιδεοληπτικός αναθεωρητισμός της Ιστορίας από μια μειοψηφία είναι πιο βλαπτικός κι από την ύφεση.
Θα συναινούμε σε νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, σε νέους φόρους, που έφεραν με την αποτυχία τους οι αχαΐρευτοι της Κουμουνδούρου και θα συνεχίζεται η πολιτική της Τασίας, η αθρόα εισβολή στα σύνορα, όποιου του καπνίσει, το μπάτε σκύλοι αλέστε;
Ξεπουλήσανε τις τράπεζες, πετάξανε 40,2 δις που είχε πληρώσει το πόπολο, κάνουνε κωλοτούμπες στους τραπεζίτες κι εμείς θα συναινούμε σφυρίζοντας κλέφτικα;
Αγώνας να φύγουν λοιπόν. Ούτε πυρετό μαζί τους. Τυχόν συναίνεση στην οικονομία, ενώ ο Τσίπρας θα συνεχίζει την αποδομητική αριστερίστικη αντζέντα του στα υπόλοιπα, θα μας οδηγήσει σε μονοψήφια ποσοστά και θα είναι δωράκι στην αληθινή άκρα δεξιά. Η παραμονή τους στην εξουσία βλάπτει σοβαρά την Πατρίδα.
(Δημοσιεύεται στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία»)