Του Σάκη Μουμτζή
Σε στιγμές κρίσης, σε καταστάσεις οριακές, επικρατεί ο πανικός, ο παραλογισμός, η έλλειψη στοιχειώδους ευθυκρισίας, ο ανορθολογισμός. Έτσι, αυτή η απομάκρυνση της ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς από τη λογική ανάλυση της κατάστασης και την ορθολογική αντιμετώπιση της μοιραία αναδεικνύει τις θέσεις που παράγει ο κοινός νους σε σώφρονες προτάσεις που οδηγούν σε ψύχραιμες και αποτελεσματικές λύσεις. Η κοινοτοπία αποκτά μέσα σε αυτές τις συνθήκες της κρίσης μία διάσταση εξαιρετική, βγαίνοντας από τον χώρο της απαξίας που την είχε καταδικασμένη η κανονικότητα.
Σε φυσιολογικές περιόδους αυτός που θα προτείνει κάτι παράλογο απομονώνεται και αυτός που θα προτείνει κάτι κοινότοπο αγνοείται. Γιατί οι συνθήκες ευνοούν τις ορθολογικές λύσεις, τις καινοτόμες ιδέες, τις παραγωγικές πρακτικές. Όποιος θα προτείνει το αυτονόητο και θα επιχειρηματολογήσει γι' αυτό θα αντιμετωπισθεί με συγκατάβαση ή αδιαφορία, γιατί οι προτάσεις του αναφέρονται σε μία κοινή βάση πάνω στην οποία όμως άλλοι έχουν ήδη οικοδομήσει τα δικά τους δημιουργήματα, τις δικές τους θέσεις. Αυτά που υποστηρίζει είναι πολλαπλώς ξεπερασμένα.
Ο Β. Λεβέντης τη Δευτέρα είπε κάτι που πριν από δέκα χρόνια δεν θα είχε την ευκαιρία να το πει, γιατί κανένας δεν θα του την έδινε. Τι είπε; «Αφού ο πρωθυπουργός δεν θέλει να κόψει τις συντάξεις, τη δική μας τη συναίνεση τι την θέλει;». Στην πολιτική κανένας δεν θέλει να μοιραστεί με τους πολιτικούς του αντιπάλους το καλό που πρόκειται να κάνει. Όλοι επιθυμούν να εισπράξουν μόνον αυτοί το πολιτικό όφελος των πράξεων τους. Συνεπώς με μία ερώτηση, που αντανακλά τη σκέψη του κοινού νου, ο Β. Λεβέντης επαναφέρει στη θέση του κάτι που ο πρωθυπουργός, κατά παράλογο τρόπο, προσπάθησε να αντιστρέψει. Να καταστήσει δηλαδή όλους τους πολιτικούς αρχηγούς συμμέτοχους στο επίτευγμα της μη περικοπής των συντάξεων. Ο Λεβέντης του λέει να απολαύσει μόνος του αυτόν τον θρίαμβο.
Αντιστρόφως, η κοινή λογική αναγορεύει την υποψία, πως κάτι άλλο κρύβεται πίσω από την πρωθυπουργική γαλαντομία, σε κυρίαρχη σκέψη και συνακόλουθα τη θεωρεί πως έχει τα στοιχεία της παγίδευσης των πολιτικών του αντιπάλων στους δικούς του σχεδιασμούς. Γιατί πάντοτε, στην πολιτική ζωή, τη συναίνεση την επιζητούν αυτοί που βρίσκονται σε αδυναμία, αυτοί που βρίσκονται σε δύσκολη θέση και προσπαθούν να μοιραστούν ευθύνες και ζημίες με τους αφελείς που προσφέρουν συνεργασία ή συναίνεση. Αυτό το κοινότοπο, που αποτελεί το αλφαβητάρι της πολιτικής, το επεσήμανε ο Β. Λεβέντης και όλοι μας τον θαυμάσαμε. Του είπαμε «μπράβο μεγάλε!».
Φυσικά δεν έγινε ξαφνικά μεγάλος, αλλά, μπροστά στον παραλογισμό και τον ανορθολογισμό των υπόλοιπων πολιτικών, ο κοινότοπος λόγος του φαντάζει ως απαύγασμα σοφίας, ως προϊόν σύνθετων και πολύπλοκων συλλογισμών. Είναι τα σημεία των δύσκολων καιρών που περνούμε.
http://www.liberal.gr/arthro/24105/imerologia/sakis-moumtzis/b-lebentis-o-thriambos-tis-koinotopias.html