["Στα παπάρια μου! Εγώ δεν πάω διακοπές στην Ευρώπη, ας μας πετάξουν έξω" λέει το γίδι... και φυσικά δεν έχει μυαλό να σκεφτεί ότι τον θρέφουν τα 15-20 εκ τουρίστες που έρχονται από χώρες Σέγκεν και δε γουστάρουν να στήνονται σε ουρές για έλεγχο διαβατηρίων ή για να τους ψαχουλεύουν τα πράγματα τελωνειακοί]
Σύμφωνα με το ινστιτούτο Bruegel, 1,7 εκατ. κάτοικοι των χωρών της Ζώνης Σένγκεν επωφελήθηκαν το 2014 της συμφωνίας που τους επιτρέπει να διασχίζουν τα σύνορα χωρίς κανένα έλεγχο, για να πηγαίνουν στη δουλειά τους.
Οπως φαίνεται και από το παρακάτω διάγραμμα, σχεδόν το 1%, συγκεκριμένα το 0,93%, των εργαζομένων της ΕΕ, για να πάνε στη δουλειά τους πρέπει να... διασχίσουν σύνορα.
Τα ποσοστά των διασυνοριακών εργαζομένων είναι ιδιαίτερα υψηλά στη Σλοβακία (5,7%), την Εσθονία (3,5%), την Ουγγαρία (2,4%) και το Βέλγιο (2,3%).
Πέρα από τους διασυνοριακά εργαζομένους, η Συνθήκη Σένγκεν διευκόλυνε και τα ταξίδια της μιας διανυκτέρευσης, τα οποία κατά κύριο λόγο είναι επαγγελματικά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2013, έγιναν 218 εκατ. ταξίδια μιας διανυκτέρευσης πολιτών από κάποια από τις 28 χώρες-μέλη σε κάποια άλλη εκ των 28 χώρα. Από αυτά, τα 25 εκατ. ταξίδια, δηλαδή το 11%, ήταν για επαγγελματικούς σκοπούς.
Τα στατιστικά αυτά δείχνουν ότι οι πολίτες των 28 κρατών-μελών που επωφελούνται της συνθήκης Σένγκεν στην καθημερινή τους ζωή είναι πολλοί. Και αυτό που κάνει τη συζήτηση γύρω από την Ζώνη Σένγκεν τόσο ουσιώδη, δεν είναι μόνο οι άμεσες μακροοικονομικές επιπτώσεις που θα έχει μια ενδεχόμενη κατάργησή της, αλλά το ορατό και ισχυρό σύμβολο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, που αντιπροσωπεύει η Σένγκεν και οι πιθανές περαιτέρω επιπτώσεις από την άποψη της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού.