Μετανάστες: Οι εθελοντές σηκώνουν το βάρος - Πλήρης απουσία της κυβέρνησης

Ο εφιάλτης της ανθρωπιστικής κρίσης «χτυπάει» πλέον την Ελλάδα. Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται σε κάθε γωνιά της χώρας πεινούν, κρυώνουν και ζουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης εξαιτίας μιας ανεύθυνης και απροετοίμαστης κυβέρνησης, η οποία παρότι γνώριζε τις διαστάσεις που θα λάμβανε το μεταναστευτικό, αποφάσισε να αναλωθεί σε επικοινωνιακούς χειρισμούς για να υποβαθμίσει το θέμα, παρά να δημιουργήσει τις κατάλληλες δομές που θα διευκόλυναν τη ζωή των ανθρώπων που εγκατέλειψαν τις χώρες τους για να βρουν ένα καλύτερο αύριο στην Ευρώπη.
Οι σκηνές που εκτυλίσσονται καθημερινά σε καταυλισμούς προσφύγων και μεταναστών προκαλούν σοκ και παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές χώρες. Στην Ειδομένη, στον Πειραιά, στο Ελληνικό, στην πλατεία Βικτωρίας, αλλά και σε μικρούς καταυλισμούς που έχουν δημιουργηθεί κοντά στα ελληνοσκοπιανά σύνορα, χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές προσπαθούν να δαμάσουν την πείνα τους με ένα κομμάτι ψωμί και να προστατευτούν από το κρύο με μια λεπτή κουβέρτα, στην καλύτερη περίπτωση. Τα λόγια μετατρέπονται σε δάκρυα, όταν κάποιος προσπαθεί να περιγράψει τον πόνο και τη θλίψη που αντικρίζει στα μάτια των μικρών παιδιών. Αρκετά από αυτά, ηλικίας ακόμα και λίγων μηνών, εξαιτίας των κακουχιών αλλά και των ασθενειών, κουλουριασμένα στην αγκαλιά της μητέρας τους κλαίνε γοερά, αναζητώντας λίγο γάλα.

Δραματικές οι εικόνες στην πλατεία Βικτωρίας
Mε τα χειρότερα να έπονται, καθώς ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας παραδέχτηκε ότι η κρίση θα διαρκέσει έως και τρία χρόνια, η κυβέρνηση παρακολουθεί την όλη κατάσταση ως απλός θεατής. Οι μόνοι «τυχεροί» στην όλη υπόθεση είναι όσοι κατάφεραν να «κλείσουν θέση» στα hotspots των νησιών, αλλά και στα κέντρα φιλοξενίας του Σχιστού και των Διαβατών, στα οποία παρέχεται σίτιση και στέγη, είναι όμως εδώ και μέρες ασφυκτικά γεμάτα.

Με μεγάλη καθυστέρηση, η κυβέρνηση τις τελευταίες ώρες έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να εντοπίσει νέους χώρους στους οποίους θα μεταφέρει πρόσφυγες και μετανάστες, που άλλωστε συνεχίζουν να καταφτάνουν στην χώρα μας. Μέχρι να τους δημιουργήσει όμως, οι άνθρωποι αυτοί από ό,τι φαίνεται θα έχουν στο πλευρό τους μόνο τους απλούς πολίτες και τους εθελοντές οι οποίοι σπεύδουν στους καταυλισμούς προκειμένου να τους προμηθεύσουν φαγητό, ρούχα και κλινοσκεπάσματα.

Τρεις ώρες αναμονή για ένα σάντουιτς Περισσότεροι από 11.000 χιλιάδες πρόσφυγες βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ειδομένη, με τον αριθμό αυτό να ανεβαίνει σε καθημερινή βάσει κατά 1000 άτομα. Αν και η πλειοψηφία τους βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορα, ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι που έχουν κατασκηνώσει δύο με τρία χιλιόμετρα πιο μακριά. Παντού υπάρχουν καταυλισμοί λίγων σκηνών και παραπηγμάτων, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το κρύο της Βόρειας Ελλάδας με κουβέρτες δίπλα σε υπαίθριες φωτιές. Καθ' όλη τη διαδρομή από το Πολύκαστρο μέχρι την Ειδομένη, αποστάσεως 20 χιλιομέτρων, υπάρχουν παντού διάσπαρτα ρούχα ,κουβέρτες και άλλα αντικείμενα, τα οποία τα πέταξαν μετανάστες προκειμένου να κουβαλούν λιγότερο βάρος στην ατέλειωτη πεζοπορία τους.

Φτάνοντας στην ευρύτερη περιοχή της Ειδομένης η εικόνα που αντικρίζει κάποιος είναι απελπιστική. Άνθρωποι κάθε ηλικίας συνωστίζονται σε ουρές 2.000 ατόμων προκειμένου να εξασφαλίσουν την καθημερινή τους τροφή. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, κατά τη διάρκεια του μεσημεριού που η ΜΚΟ praksis μοιράζει από ένα σάντουιτς οι πρόσφυγες περιμένουν υπομονετικά στη σειρά τους έως και τρεις ώρες για να το προμηθευτούν. Κάποιοι από αυτούς τρώνε μόνο το μισό, καθώς κρατούν το υπόλοιπο για να το δώσουν το βράδυ στα παιδιά τους. Άλλοι που έχουν ακόμα λίγα χρήματα, ψωνίζουν από τους υπαίθριους μανάβηδες που έχουν εμφανιστεί στην περιοχή, λίγες ντομάτες και πατάτες. Τις βράζουν στις φωτιές που ανάβουν στα χωράφια όπου έχουν στήσει τις σκηνές τους και τις καταναλώνουν με μέτρο. Μάλιστα δεν λείπουν κι αυτοί οι οποίοι χτυπούν τις πόρτες σπιτιών της Ειδομένης προκειμένου οι ιδιοκτήτες να τους προσφέρουν ό,τι τους περισσεύει.

Μετανάστες στέκονται με τις ώρες στην ουρά για φαγητό

Κι αν η πείνα αποτελεί το βασικότερο εχθρό, ο μη αντιμετωπίσιμος είναι το κρύο. Οι κουβέρτες που έχουν οι ΜΚΟ αλλά και οι εθελοντικές ομάδες είναι μετρημένες στα δάχτυλά με αποτέλεσμα να διανέμονται με το σταγονόμετρο και από μια στο καθένα. Αποτέλεσμα μητέρες να τυλίγουν τα παιδιά με δύο κουβέρτες προκειμένου να τα προφυλάξουν από τις χαμηλές θερμοκρασίες και οι ίδιες να τουρτουρίζουν τις παγερές βραδιές.

Στην Ειδομένη σχεδόν όλο το κομμάτι της βοήθειας των προσφύγων το έχουν αναλάβει ΜΚΟ οργανώσεις και εθελοντές. Μάλιστα αυτοί είναι που έχουν καταγγείλει και στους αρμόδιους φορείς κρούσματα αισχροκέρδειας από διάφορους εμπόρους φρούτων και κηπευτικών που έχουν σπεύσει στην περιοχή για να πουλήσουν την πραμάτεια τους στους ανυπεράσπιστους μετανάστες. Για το λόγο, αυτό η κυβέρνηση αποφάσισε να ορίσει πλαφόν στις τιμές βασικών προϊόντων κατά μήκος της εθνικής οδού.

Οι νηστικοί... σαλταδόροι 

Το ίδιο δραματική είναι όμως η κατάσταση και στην Αττική. Μπορεί στο λιμάνι του Πειραιά και στο Ελληνικού οι πρόσφυγες να είναι προστατευμένοι από το κρύο, καθώς διαμένουν σε κλειστούς χώρους, ωστόσο είναι αναγκασμένοι να κοιμούνται στο πάτωμα και σε άθλιες συνθήκες υγιεινής. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο στους τρεις επιβατικούς σταθμούς του λιμανιού και στην αίθουσα αφίξεων του παλαιού αεροδρομίου του ελληνικού συνωστίζονται περισσότερα από 4500 άτομα. Οι τουαλέτες είναι ελάχιστες για να εξυπηρετήσουν τον παραπάνω αριθμό, όπως και το υπαλληλικό προσωπικό που έχει επωμιστεί με την καθαριότητα των χώρων. Τα δάπεδα έχουν καλυφθεί από στρωμένες κουβέρτες, ενώ μικρά παιδιά τρέχουν ξυπόλυτα στα βρώμικα πατώματα. Η πείνα όμως έχει κυριεύσει κι εδώ το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Τραγικές φιγούρες τα μικρά παιδιά, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις... μιμούνται τους σαλταδόρους της κατοχικής Ελλάδας.

Στο λιμάνι του Πειραιά τις τελευταίες ημέρες έχουν σπεύσει πλήθος μη κυβερνητικών οργανώσεων αλλά και εθελοντικών ομάδων από όλο τον κόσμο. Κάποιοι από αυτούς έχουν επωμιστεί να μοιράζουν τροφή, ενώ κάποιοι άλλοι ζεστά ροφήματα στους μετανάστες προκειμένου να αντιμετωπίσουν την υγρασία του λιμανιού.

Χαρακτηριστική της κυβερνητικής αδράνειας ήταν και η δήλωση του προέδρου της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτη Λαφαζάνη μετά τη χθεσινή του επίσκεψη στους χώρους φιλοξενίας των μεταναστών στο λιμάνι του Πειραιά και στο Σχιστό. «Οι πρόσφυγες ζουν σε μία κατάσταση κτηνωδίας, ακόμα και ζώα να ήτανε τα μικρά παιδιά δεν θα στοιβάζονταν εδώ ως να είναι ποντίκια. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία εξυπηρέτηση από το κράτος, το κράτος απουσιάζει παντελώς. Δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει και να δείχνει παραστατικά την ύπαρξη του ελληνικού κράτους και είναι ντροπή αυτό και όνειδος».

Στην πλατεία Βικτωρίας, όπου σε μόνιμη πλέον βάση διανυκτερεύουν περισσότερα από 300 άτομα, μόνο οι εθελοντικές οργανώσεις προσφέρουν τη βοήθεια τους στους κατατρεγμένους ανθρώπους. Κάθε βράδυ τους μοιράζουν φαγητό, ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα του προμηθεύουν με κουβέρτες. Από την πρώτη ημέρα που ξέσπασε το μεταναστευτικό τσουνάμι έως και σήμερα στην πλατεία Βικτωρίας δεν έχει τοποθετηθεί ούτε μια χημική τουαλέτα, με αποτέλεσμα αρκετοί από τους μετανάστες αναγκάζονται να κάνουν την ανάγκη τους σε κάποια από τα καταστήματα της περιοχής έναντι μικρής αμοιβής προς τον ιδιοκτήτη.