Δύο Κυριακές πριν το Πάσχα, που η θερμοκρασία είχε ανέβει στα ύψη, ένας άνδρας γύρω στα 50, στέκεται μπροστά από τις κλούβες και παρατηρεί τα νεογέννητα κατσίκια που «βράζουν» κάτω από τον καυτό ήλιο, μέσα στην καρότσα του αγροτικού. «Αν πάρεις και τα δυο θα στα αφήσω 40 ευρώ, τιμή ευκαιρίας», ακούγεται η φωνή του πωλητή.
Και τότε ο ενδιαφερόμενος γνέφει συγκαταβατικά. «Θα τα πάρω όπως είναι», λέει. Στη συνέχεια, ο έμπορος αρπάζει μονομιάς τα μόλις 10 εβδομάδων κατσίκια και τα καταχωνιάζει και τα δυο μαζί σε ένα απελπιστικά μικρό κουτί, που μετά βίας χωρούν.
Το κλάμα των κατσικιών αντηχεί σε όλο το παζάρι, τα ζώα ασφυκτιούν αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν. Κουνέλια, κοτοπουλάκια, κόκορες, περιστέρια, παπάκια, μοιράζονται τον θρήνο τους βουβά, κοιτάζοντας το ένα το άλλο, μέσα από τα στενά τους κλουβιά, στα οποία παραμένουν υπομονετικά χωρίς τροφή και νερό. Και όταν βγαίνουν από τις φυλακές τους το κλάμα συνεχίζεται, γιατί η φυλακή τους στενεύει και ο προορισμός τους παραμένει άγνωστος.
Οι παρευρισκόμενοι δεν αντιλαμβάνονται τον πόνο των ζώων, μοιάζουν να έχουν ζαλιστεί από την ποικιλία των εμπορευμάτων που εκθέτονται στο μεγαλύτερο παζάρι της πρωτεύουσας. Οι πωλητές από την άλλη ενδιαφέρονται μόνο να πουλήσουν το εμπόρευμα για να βγάλουν το εύκολο χρήμα, δεν τους απασχολεί αν το εμπόρευμα είναι έμψυχο ή άψυχο. Δεν τους αφορούν οι λέξεις νόμιμο ή παράνομο, ηθικό ή ανήθικο, το μόνο στο οποίο αποβλέπουν είναι το γρήγορο κέρδος και να ξεφορτωθούν το εμπόρευμα, αδιαφορώντας για τον τελικό προορισμό του.
Εδώ και πολλά χρόνια, για το παζάρι του Σχιστού αποτελεί πλέον κοινό μυστικό ότι η νομοθεσία που διέπει την προστασία, μεταφορά και την πώληση ζώων και πτηνών παραβιάζεται συστηματικά.
Την ίδια στιγμή, στο «παζάρι των ψυχών», όπως το κατέγραψε η Κέλλυ Ιωάννου, «βασιλεύει» η φοροδιαφυγή και οι κανόνες υγιεινής φαντάζουν μια πολυτέλεια. Στο συγκεκριμένο παζάρι πωλούνται παράνομα δεκάδες ζώα, τα οποία παραμένουν για ώρες στοιβαγμένα μέσα σε άθλια κλουβιά. Και όταν βρεθεί επιτέλους ο αγοραστής τους, τότε εγκαταλείπουν τη μικρή φυλακή τους, για να τοποθετηθούν όπως - όπως σε πρόχειρα χαρτοκούτια και χαρτοσακούλες.
Χωρίς αποδείξεις, πιστοποιητικά και εμβόλια το εκάστοτε ζώο αγοράζεται από τους ενδιαφερόμενους φθηνά, γρήγορα, απλά, όπως ακριβώς επιβάλλει το γενικότερο ρεύμα της εποχής.
Και μπορεί oι συγκεκριμένες εικόνες να προκαλούν φρίκη στους αμύητους επισκέπτες του μεγαλύτερου παζαριού της Αθήνας, για τους πωλητές όμως οι εικόνες αυτές αποτελούν μια πραγματικότητα που επικρατεί περισσότερο από 30 χρόνια. Και στο πλαίσιο αυτής της πραγματικότητας το παζάρι συνεχίζει απρόσκοπτα τη λειτουργία του, η νομοθεσία καταπατάται και οι ιθύνοντες για ακόμη μια φορά αφήνουν ανοιχτά τα παράθυρα των αυθαιρεσιών, σε μια Ελλάδα που τα δικαιώματα των άλλων «ασφυκτιούν» και στοιβάζονται μέσα σε στενές κλούβες.
Η λέξη «απαγορεύεται»
Περπατώντας κανείς προς το τέλος του παζαριού έρχεται αντιμέτωπος με μια εικόνα άκρως διχαστική. Από τη μία μικρά παιδιά, συνοδευόμενα από τους κηδεμόνες τους, χαμογελούν και προσπαθούν μέσα από τις μικρές τρύπες των κλουβιών να χαϊδέψουν τα ζώα. Και από την άλλη κουνέλια, παπάκια, κότες, φασιανοί, κατσίκια και κάθε λογής ζώα, άλλοτε με κελαηδίσματα και άλλοτε με κλάματα «φωνάζουν» δύο λέξεις, στη δική τους μοναδική γλώσσα: «Βοήθεια» και «Ελευθερία».
Υπάρχουν και ζώα που η δική τους φυλακή διαφέρει. Αντί λοιπόν, να βρίσκονται εγκλεισμένα πίσω από τα σκουριασμένα κάγκελα, περπατούν δήθεν ελεύθερα δίπλα στους πωλητές τους, μέχρι το πιο έμπειρο μάτι να παρατηρήσει τα καλά κρυμμένα δεσμά, που αιχμαλωτίζουν τα πόδια τους και τα συνδέουν με ένα σκοινί με τα κάγκελα των κλουβιών τους.
Στο Σχιστό, ωστόσο, ο σεβασμός στα ζώα είναι μια έννοια άγνωστη και η λέξη «απαγορεύεται» χάνει κάθε σημασία της, παραμένοντας ξεχασμένη μέσα στα άρθρα του Συντάγματος.
Τι κι αν το άρθρο 6 του ν. 4039/2012 για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς απαγορεύει την πώλησή τους σε υπαίθριους δημόσιους χώρους, συμπεριλαμβανόμενων των υπαίθριων αγορών; Τι και αν από το 1983 απαγορεύεται η αγοραπωλησία κάθε είδους ζωντανού πτερωτού θηράματος, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και τα ωδικά πτηνά; «Στο Σχιστό παραβιάζεται κάθε Κυριακή η νομοθεσία για την προστασία της βιοποικιλότητας και η νομοθεσία για την καλή διαβίωση των ζώων», αναφέρει χαρακτηριστικά η Μαρία Γανωτή, πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής.
«Κατά καιρούς η ΑΝΙΜΑ και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία έχουν στείλει στο Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας επιστολές που επισημαίνουν την ανάγκη να εκλείψει το παράνομο παζάρι, αλλά πολιτική βούληση δεν βλέπουμε», επισημαίνει η κυρία Γανωτή.
Να σημειωθεί, πως έπειτα από συνεχείς κινητοποιήσεις φιλοζωικών οργανώσεων, κατά το 2011, που οδήγησαν στις δικαστικές αίθουσες τρια άτομα, η παράνομη πώληση ζώων στο Σχιστό έχει περιοριστεί, ειδικά όσον αφορά στα κουτάβια. Όμως, δεν σταμάτησε πότε εντελώς όσον φορά στα πτηνά.
Οπως όλα δείχνουν, η μόδα της καρδερίνας στο κλουβί καθώς και των κοκορομαχιών δεν κρατεί απλώς καλά, αλλά αποτελεί μια ιδιαίτερα κερδοφόρα βιομηχανία που στηρίζει τα θεμέλιά της στο παραεμπόριο.
To κέρδος…
«Το κέρδος είναι πολύ μεγάλο. Η ΑΝΙΜΑ έχει συμμετάσχει σε πολλές επιχειρήσεις που έχει οργανώσει η ομοσπονδιακή θηροφυλακή της Δ΄ Κυνηγετικής Ομοσπονδίας. Κάθε φορά κατάσχονται πολλά πουλιά και γίνονται μηνύσεις, αλλά αν δεν υπάρξει μια αποφασιστική κίνηση από την πολιτεία δεν βλέπουμε φως», τονίζει η πρόεδρος της ΑΝΙΜΑ.
«Πρέπει να καταλάβουμε ότι η αιχμαλωσία παράγει απίστευτο στρες, πάρα πολλά πουλιά πεθαίνουν από αυτή τη διαδικασία και γενικώς όλα τα ζώα εξαθλιώνονται», υπογραμμίζει η κυρία Γανώτη, κρούωντας τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνθήκες που επικρατούν στο Σχιστό, οι οποίες κάθε άλλο παρά πολιτισμένη κοινωνία θυμίζουν.
Η κατάσταση που επικρατεί στο «παζάρι ψυχών» του Σχιστού είναι πρωτόγονη. Παρά τις κινητοποιήσεις των φιλοζωικών σωματείων εκατοντάδες ζώα, εκτίθενται παράνομα, σαν τα υπόλοιπα άψυχα εμπορεύματα και φυλάσσονται σε απαράδεκτες συνθήκες.
Αυτό που αξίζει τέλος να αναφερθεί είναι πως οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα, είτε παράνομη είτε νόμιμη, που εμπεριέχει το βασανισμό και την εξαθλίωση των ζώων, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές του ανθρωπισμού και του πολιτισμού.
Οι άνθρωποι θα πρέπει να σταματήσουν να ιεραρχούν τις σχέσεις τους με τα υπόλοιπα είδη και καλό θα ήταν να αρχίσουν να συμβιώνουν ειρηνικά με αυτά, σεβόμενοι τους νόμους και τα δικαιώματά τους, έτσι ώστε η Ελλάδα να ξεφύγει από την μεσαιωνική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, όσον αφορά στην πολιτική αντιμετώπισης των ζώων.
enikos.gr