Του Νίκου Ρωμανού
Πέρασε και η Ανάσταση...
Στην αρχή την περιμέναμε διπλή.
Έτσι μας την είχε υποσχεθεί ο Αλέξης.
Τελικά ούτε το καθιερωμένο Χριστός Ανέστη δεν ακούσαμε από τα χείλη του...
Παρέλειψε ο πρωθυπουργός να μας ευχηθεί δημόσια με την δικαιολογία πως είναι άθεος και δεν μπορούσε να ευχηθεί «υποκριτικά», αλλά δεν παρέλειψε να την γιορτάσει τσουγκρίζοντας αυγά και σουβλίζοντας αρνιά στην φρεγάτα του ΠΝ που επιθεώρησε ντυμένος σαν ροκ σταρ στο πλευρό του κυβερνητικού του (συν)εταίρου. Το να γιορτάζεις δηλαδή μια γιορτή στην οποία δεν πιστεύεις δεν είναι υποκριτικό! Αλλά το να εύχεσαι στον λαό στον οποίο εκπροσωπείς (και για τον οποίο το Πάσχα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες γιορτές) είναι;
Με αφορμή τα παραπάνω θυμήθηκα προ ετών όταν δούλευα για ένα διάστημα στη Ντόχα και οι ντόπιοι γιόρταζαν το Ραμαζάνι. Δεν θυμάμαι ποτέ να αλλαξοπίστησα ή να υποκρίθηκα. Ωστόσο πάντα ευχόμουν στους ντόπιους φίλους και συνεργάτες μου για το Ραμαζάνι...
Η ειλικρίνεια και η ντομπροσύνη του Αλέξη, ωστόσο, τον απέτρεψε από μια δημόσια ευχή για την Ανάσταση αλλά δεν τον εμπόδισε να υποσχεθεί -προ καιρού- διπλή Ανάσταση;
Φανταστείτε δηλαδή πόσο πίστευε στο κλείσιμο της αξιολόγησης! Φανταστείτε πόσο πίστευε τα όσα εξήγγειλε (για μια ακόμη φορά)...
Το να μιλάς για διπλή Ανάσταση όταν δεν πιστεύεις καν στην Ανάσταση τι είναι άν όχι υποκρισία και κοροϊδία;
Να σημειώσω εδώ πως για το ορθόδοξο Πάσχα ευχήθηκαν δημόσια πολλοί ξένοι ηγέτες που έχουν Ελληνική μειονότητα στην επικράτεια τους και φυσικά δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος Ομπάμα.
Προφανώς αυτοί δεν χαρακτηρίζονται από την ειλικρίνεια, την ντομπροσύνη και την ευθύτητα του Πρωθυπουργού μας! Ο Αλέξης μας (εν αντιθέσει με τους προαναφερθέντες) δεν την αντέχει την υποκρισία, έχει δυσανεξία, βγάζει έρπη...
Όχι δεν έγινα εμμονικός με τα θρησκευτικά αισθήματα του Αλέξη, ούτε τρελάθηκα για να πιστεύω πως αυτά σχετίζονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την ποιότητα του ως πρωθυπουργού. Ούτε φυσικά με θεωρώ υπόδειγμα πιστού Χριστιανού για να κρίνω την «πίστη» του οποιουδήποτε! Αντίθετα θεωρώ δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ή να μην πιστεύει σε όποια θρησκεία θέλει κ με όποιον τρόπο θέλει. Αλλά από την άλλη Θεωρώ κατάντια να ακούω τις ευχές για μία από τις μεγαλύτερες γιορτές του Ελληνισμού από ξένους ηγέτες που δεν με εκπροσωπούν και όχι από τον πρωθυπουργό που (όσο κι αν προσπάθησα να το αποτρέψω) με εκπροσωπεί!
Και ξέρετε γιατί το θεωρώ κατάντια; Γιατί με τρομάζει το πόσο ανεκτικοί έχουμε γίνει στην υποκρισία... Και αυτό είναι ένα μικρό μεν (επουσιώδες θα πουν πολλοί), επίκαιρο δε δείγμα υποκρισίας...
Και το χειρότερο είναι όχι μόνο ότι καταπίνουμε αμάσητη την υποκρισία αλλά μας την σερβίρουν και ως ειλικρίνεια με αποτέλεσμα να την ευχαριστιόμαστε κι όλας!
Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό από όλα...
Γιατί απέναντι στην υποκρισία των προηγούμενων υπήρχε πάντα ο αντίλογος της κριτικής και ο φόβος της κατακραυγής!
Απέναντι όμως στην υποκρισία της «πρώτο-δεύτερης φοράς Αριστερά» υπάρχει μόνο «ο πόλεμος των συμφερόντων» και οι «λυσσαλέες επιθέσεις» της «Τρόικας εσωτερικού»… Με αποτέλεσμα οποιαδήποτε κριτική να απαξιώνεται και ο φόβος της οποιασδήποτε κατακραυγής να ελαχιστοποιείται...
Πρωτοφανείς καθεστωτικές αντιλήψεις και πρακτικές βαφτίζονται πόλεμος στην διαπλοκή ή πόλεμος της διαπλοκής. Διαγράφουμε και στοχοποιούμε όποιον ασκεί κριτική επειδή «πολεμάμε την διαπλοκή»...
Όσο πιο σκληρή κριτική μας ασκεί τόσο πιο διαπλεκόμενος είναι...
Αποκαλύπτονται μαγειρέματα στην επετηρίδα των δικαστών, τις προσλήψεις ΜΕΘ, τις προαγωγές του ΥΠΕΞ, μυστικές συναντήσεις με εκδότες, ρεκόρ μετακλητών, άλωση του κράτους από Καρανίκες, πρωτοφανής επιθετικότητα της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ βουβό θεατή κοκ «επειδή μας πολεμάει η διαπλοκή»...
Όσο πιο «καυτή» και αρνητική για την κυβέρνηση και για την τσέπη μας είναι η αποκάλυψη τόσο μεγαλύτερα και πιο διαπλεκόμενα τα συμφέροντα που «εξυπηρετεί» η δημοσιοποίηση της...
Τα συγκεκριμένα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Ο γενικός κανόνας όμως είναι ένας: Όσο μεγαλύτερη η ανεπάρκεια και η ζημιά (οικονομική, κοινωνική και γεωστρατηγική) που προκαλεί η κυβέρνηση στην χώρα τόσο περισσότερο φταίει για όλα η διαπλοκή, οι προηγούμενοι και η Τρόικα (εσωτερικού και εξωτερικού)... Όσο περισσότερο μας καταστρέψουν οι κυβερνώντες, τόσο σκληρότερα θα τους έχουν πολεμήσει (λόγω φόβου φυσικά -μην τυχόν και δηλητηριαστούν από τον επόμενο εσπρέσο που θα τους προσφέρει ) τα συμφέροντα, οι ξένοι και η «προσκυνημένη» αντιπολίτευση... Μην έχετε καμία αμφιβολία.
Για αυτό η Ανάσταση είναι πιο επίκαιρη, πιο ουσιαστική, πιο σημαντική και πιο απαραίτητη από ποτέ! Δεν είναι θρησκευτική ή εορταστική ευχή! Είναι λαϊκό αίτημα… Είναι εθνική ανάγκη…
Μόνο που «συν Αθηνά και χείρα κίνει»...
*Ο κ. Νίκος Ρωμανός είναι Επιχειρηματίας – Ψυχολόγος
http://www.liberal.gr/arthro/47278/apopsi/arthra/christos-anesti.html