Του Σάκη Μουμτζή
Ένα απλοϊκό ερώτημα είναι συγχρόνως και αφοπλιστικό, γιατί η εκφορά του λόγου στην πιο απλουστευμένη της μορφή θέτει τον απέναντι μπροστά σ΄ ένα εύληπτο δίλημμα, που η απάντηση του θα τον εκθέσει ανεπανόρθωτα ό,τι κι αν πει. Όμως αυτού του είδους οι διλημματικές ερωτήσεις έχουν ένα τρωτό σημείο. Μιαν εξίσου αφοπλιστική, ειλικρινή και μη αναμενόμενη απάντηση. Κοινώς, αφέλεια στην αφέλεια, τρέλα στην τρέλα αλλά και τσαμπουκά στον τσαμπουκά. Γιατί διαφορετικά θα μας περάσουν για κορόιδα!
Όταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θέτουν το ερώτημα του τίτλου του άρθρου, όντως εγκλωβίζουν τους συνομιλητές τους που αδυνατούν - για ευνόητους λόγους - να δηλώσουν την υποστήριξη τους στους δανειστές, αλλά συγχρόνως αρνούνται να στηρίξουν και την Ελληνική κυβέρνηση, γιατί αυτή είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Όλη η πονηρία του ανωτέρω διλήμματος βρίσκεται στην λέξη «δανειστές» που σκοπίμως αντικαθιστά την λέξη «εταίροι». Είναι ολοφάνερος ο απαξιωτικός χαρακτήρας του δανειστή και γι αυτό επιλέγεται σαν ο ένας όρος του διλήμματος. Ο εταίρος δείχνει σύμπνοια και προσφέρει συνεργασία, κάτι που αμβλύνει την ένταση του ερωτήματος που απαιτεί δύο ξεκάθαρους πόλους, με εμφανείς τις αξιακές τους διαφορές.
Όμως οι δανειστές μας, έγιναν δανειστές και σωτήρες μας, γιατί ήταν και είναι εταίροι μας. Εμείς προστρέξαμε σε αυτούς όταν εξόκειλε η ελληνική οικονομία. Ή για να είμαι σαφέστερος, όταν το πολιτικό σύστημα την έριξε στα βράχια. Και αυτοί μας βοήθησαν ποικιλοτρόπως. Χώρες πολύ φτωχότερες από την Ελλάδα μας δανείζουν με πολύ χαμηλά επιτόκια την στιγμή που το κόστος του δικού τους δανεισμού είναι αρκετά ακριβότερο. Και να μην λησμονούμε και την μεγαλύτερη περικοπή χρέους που έγινε ποτέ, δηλαδή το PSI.
Οι εταίροι μας, φυσικό είναι να ενδιαφέρονται να εισπράξουν σε βάθος χρόνου τα κεφάλαια τους. Δανεικά κι αγύριστα υπάρχουν μόνο στα μυαλά των Ελληναράδων.Αλλά δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για να «πάρουν κοψοχρονιά τα ασημικά μας» για έναν απλό λόγο. Γιατί δεν διαθέτουμε ασημικά. Αυτά που έχουμε είναι κάτι μαυρισμένα από τον χρόνο και την κακή χρήση περιουσιακά στοιχεία, αλλά δεν έχουμε τα χρήματα να αγοράσουμε τις στιλβωτικές ουσίες για να τα κάνουμε ασημικά. Και δεν γνωρίζουμε το πώς. Όσο δε,περνά ο καιρός, τόσο απαξιώνονται. Γι΄αυτό φωνάζουμε τους επενδυτές και τους λέμε να τα εκμεταλλευθούν για 40 ή για 50 χρόνια – να τα γυαλίσουν δηλαδή - και μετά βλέπουμε. Και στο μεταξύ θα εισπράττουμε κι εμείς ένα σεβαστό τίμημα. Και αν θέλουμε κάποια από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία να τα πουλήσουμε τώρα, να γνωρίζουμε πως πουλάμε ελαττωματικό εμπόρευμα. Όχι ασημικά. Πως δεν πουλάμε, αλλά ξεφορτωνόμαστε. Ζόρικες και δυσκολοχώνευτες αλήθειες, αλλά αλήθειες.
Το κυριότερο μέλημα των εταίρων μας είναι, για το καλό όλης της ΕΕ, η χώρα μας να αποκτήσει μιαν οικονομία συμβατή με αυτές των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Όλη αυτή προσπάθεια νοικοκυρέματος και εξορθολογισμού της ελληνικής οικονομίας, σε αυτό αποβλέπει.Και γι΄αυτό το λόγο - της συμβατότητας των οικονομιών - θεσπίστηκαν κανόνες που υπογράψαμε κι εμείς αυτοβούλως, χωρίς κανέναν καταναγκασμό, και είμαστε υποχρεωμένοι να τους τηρούμε. Είναι προφανές πως η οικονομία μας και η κοινωνία μας δεν μπορούν να αποτελούν μιαν εξαιρετική κατάσταση στους κόλπους της Ευρωζώνης και της ΕΕ, όπως επιθυμεί το πολιτικό σύστημα της χώρας και ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού. Ή θα συγκλίνουμε ή θα ξεψυχήσουμε με έναν αργόσυρτο και βασανιστικό θάνατο. Και επειδή αυτό δεν το επιθυμώ, δηλώνω ευθαρσώς πως είμαι με τους δανειστές!
http://www.liberal.gr/arthro/53513/apopsi/arthra/me-poious-eiste-me-tin-elliniki-kubernisi-i-me-tous-daneistes.html