Πόσο μακριά βρισκόμαστε από το τέλος των κατοικιδίωνΤα κατοικίδια περνούν κρίση. Ασχέτως αν γοητευτικές γάτες και ενθουσιώδεις σκύλοι συνοδεύουν τους πρωταγωνιστές κάθε δεύτερης διαφήμισης ή γίνονται viral στο Διαδίκτυο, τα στοιχεία που δημοσίευσε ο «Guardian» στις 13 Ιουνίου δεν είναι διόλου ενθαρρυντικά.
Επειτα από πέντε δεκαετίες ασταμάτητης αύξησης, που είδε τον πληθυσμό σκύλων και γάτων της Βρετανίας να διπλασιάζεται από 4,7 και 4,1 εκατομμύρια το 1965 σε 9 και 7,9 εκατομμύρια το 2014, την επόμενη χρονιά παρουσιάστηκε μια απότομη πτώση στα 8,5 και 7,4 εκατομμύρια αντίστοιχα. Μπορείτε, βέβαια, να σκεφτείτε ότι οι Βρετανοί δεν αποτελούν το καλύτερο δυνατό παράδειγμα φρόνησης, εδώ σκέφτονται σοβαρά να φύγουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η τάση, όμως, εξελίσσεται σε χρόνιο χαρακτηριστικό και άλλων αγγλοσαξονικών χωρών, όπως ο Καναδάς (πτωτική πορεία από το 2014), η Αυστραλία (20% λιγότερα ζώα συντροφιάς από το 1996) και, κυρίως, οι ΗΠΑ, μια κατεξοχήν ζωοφιλική χώρα: εκεί, από τους 72,1 εκατομμύρια σκύλους και τις 81,7 εκατομμύρια γάτες τού 2007 είχαν μείνει το 2012 69,9 και 74 εκατομμύρια αντίστοιχα.
Δεν είναι ότι φτάσαμε στο peak της Grumpy Cat ή άλλων διαδικτυακών φαινομένων (άλλωστε, όποιος δεν έχει δει ακόμη τον Ιάπωνα Μαρού να βουτάει σε κουτιά, χάνει), είναι το πνεύμα της εποχής, υποψιάζονται κάποιοι. Τα ζώα συντροφιάς αποτελούν κυρίως υπόθεση οικογενειών με παιδιά, όχι ηλικιωμένων, και ο πληθυσμός των δυτικών χωρών εξακολουθεί να γερνάει: το 1/3 των Βρετανών θα υπερβεί το 55ο έτος της ηλικίας του μέσα στην επόμενη πενταετία. Επιπλέον, γιατί να έχεις ζώα συντροφιάς όταν η συντροφιά ανθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε μια οθόνη αφής δίπλα σου; Ασε που συνιστούν και δέσμευση μεγαλύτερη από το κινητό - ο σκύλος θέλει βόλτα, η γάτα μπορεί να ζήσει 15 χρόνια κι εσύ θέλεις να πας διακοπές. Οι στατιστικές μπορεί, πάντως, να αποτυπώνουν μια στιγμιαία διακύμανση, φροντίζει να σημειώσει ο αρθρογράφος του «Guardian». Ενας κόσμος με λιγότερα κατοικίδια είναι ένας κόσμος που υποδηλώνει ότι αξίες όπως η φροντίδα για τον πιο αδύνατο ή η έννοια της δέσμευσης και εν τέλει μια ιδιαίτερη απόχρωση της αγάπης παραγκωνίζονται μαζί με τα τετράποδα εμβλήματά τους. Αλλά, βέβαια, κάτι τέτοιο το υποπτευόμαστε ήδη από τον καιρό που ξέσπασε η κρίση των ανθρώπων.
Μ.Κ.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 18 Ιουνίου 2016