Το βραβείο που έχει απονεμηθεί μόνο 17 φορές στη σύγχρονη ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και που αποτελεί εξαιρετική διάκριση δόθηκε στις δυο αθλήτριες των 5000 μέτρων για την αλληλεγγύη και το ήθος που επέδειξαν στην προκριματική κούρσα του αγωνίσματος.
Οι δυο αθλήτριες συγκρούσθηκαν καθώς έτρεχαν με αποτέλεσμα να πέσουν και οι δύο στο έδαφος. Πρώτη σηκώθηκε η Αμερικανιδα δρομέας, η οποία αμέσως τράβηξε από το χέρι την Νεοζηλανδή συναθλήτρια της καλώντας την να μην τα παρατήσει και να συνεχίσει την κούρσα έως τον τερματισμό.
Οι δυο μαζί ξεκίνησαν ξανά την κούρσα, άλλα πολύ σύντομα η Αμερικανίδα που είχε βοηθήσει την Χάμπλιν να σηκωθεί μόλις λίγα δευτερόλεπτα πριν, ένιωσε δυνατούς πόνους και κατέρρευσε. Τότε, ήρθε η σειρά της Νεοζηλανδής να βοηθήσει την Ντ'Αγκοστίνο. Την αγκάλιασε, την σήκωσε και της είπε: «Έλα, πρέπει να τερματίσουμε».
Οι δυο αθλήτριες, αδιαφορώντας για τους χρόνους και την κατάταξη τους, τερμάτισαν μαζί, τελευταίες, χαρίζοντας συγκίνηση σε εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τις εικόνες αυτές ζωντανά ή σε αναμετάδοση.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή θεώρησε τις πράξεις των δυο γυναικών παράδειγμα αθλητικής άμιλλας και ολυμπιακού ιδεώδους και τους απένειμε το βραβείο «Πιερ Ντε Κουμπερτέν».
Έτσι οι δυο αθλήτριες, που δεν κατάφεραν να κερδίσουν λόγω και του ατυχήματος τους κάποιο μετάλλιο, γύρισαν στις πατρίδες τους με μια ακόμη πιο σημαντική διάκριση, αυτη της αναγνώρισης του ήθους τους.
