«Ο πρώτος αγγελιαφόρος που ενημέρωσε για την άφιξη του Λούκουλου δυσαρέστησε τόσο τον Τιγράνη που έδωσε διαταγή να τον αποκεφαλίσουν.
Από εκείνη τη στιγμή κανένας δεν τόλμησε να δώσει περαιτέρω ενημέρωση. Χωρίς καμία πληροφόρηση, ο Τιγράνης καθόταν ενώ ο πόλεμος λυσσομανούσε γύρω του, ακούγοντας μόνο εκείνους που τον κολάκευαν». Το απόσπασμα είναι από τους «Βίους Παράλληλους» του Πλουτάρχου. Περιγράφει την αντίδραση του βασιλέως των βασιλέων Τιγράνη μετά την εισβολή των ρωμαϊκών λεγεώνων στην Αρμενία το 69 π.Χ.
Το να πέφτει το φταίξιμο στον αγγελιαφόρο είναι η πρακτική της εξουσίας. Είτε οι αγγελιαφόροι είναι οι στρατηγοί που στο τέλος του πολέμου έλεγαν στον Χίτλερ ότι τα στρατεύματα που διατάζει υπάρχουν μόνο στον χάρτη, είτε είναι δημοσκόποι που καταγράφουν την κατάρρευση. Οπως η έρευνα της Public Issue που δείχνει ότι το 36% των πολιτών θεωρούν τη Ν.Δ. καταλληλότερη για κυβέρνηση και μόνο το 14% πιστεύει το ίδιο για τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., 43% βρίσκουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη καταλληλότερο πρωθυπουργό και 23% τον Αλέξη Τσίπρα, και ότι το 51% των ψηφοφόρων θέλει εκλογές τώρα. Αντιδράσεις όπως «Ο χρόνος μετράει σε βάρος της και η αλλαγή του κλίματος στην κοινωνία και την οικονομία τινάζει στον αέρα τις πολιτικές της επιδιώξεις», που διέρρευσε αμέσως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει να έπεισαν ούτε τα στελέχη του. Πολύ πιο δραστικό είναι να σταματήσεις να διαβάζεις τις δημοσκοπήσεις που δεν σου αρέσουν. Η «Αυγή» σταμάτησε να συνεργάζεται με την Public Issue, ενώ η αυλή του Τιγράνη ξαναζεί στην Κουμουνδούρου όταν, για παράδειγμα, η έρευνα της Bridging Europe για λογαριασμό του Altsantiri.gr δείχνει τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται με 4,2% από τη Ν.Δ. και το 55% να μη θέλει εκλογές. Ευτυχώς, για την ώρα, μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας της κυβέρνησης.
Εκείνο όμως που ενοχλεί τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι φαντασιώσεις του λαού τελείωσαν με το δημοψήφισμα του ’15. Το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου ήταν η τελευταία φορά που ο κόσμος πίστεψε ότι οι αποφάσεις που παίρνει αφορούν την Ευρώπη και όχι μόνο την Ελλάδα. Το ΟΧΙ χαιρετίστηκε σαν νίκη του λαού. Πέρασαν μόνο λίγες μέρες για να γίνει αντιληπτό ότι αυτοί που είχαν ψηφίσει ΟΧΙ δεν είχαν νικήσει τους Ευρωπαίους αλλά όσους είχαν ψηφίσει ΝΑΙ. Σύντομα όσοι ψήφισαν ΟΧΙ κατάλαβαν ότι η επιλογή τους δεν είχε καμία σημασία. Τον Σεπτέμβριο του ’15 έδωσαν την πλειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ήταν συντριπτική, ούτε η άνευ όρων που είχε δοθεί στο πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησής του. Από διαχειριστής ονείρων που ήταν το πρώτο εξάμηνο του ’15 έγινε διαχειριστής εξουσίας, κάτι για το οποίο δεν ήταν προετοιμασμένος.
Προστατευμένος από τα λεωφορεία των ΜΑΤ στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και την Bridging Europe να δείχνει την ψαλίδα να ανοίγει, ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να αρκείται στο να σκοτώνει τους αγγελιαφόρους για κάποιο καιρό. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο αγγελιαφόρος, αλλά το μήνυμα. Και στην αυλή του σύγχρονου Τιγράνη η πραγματικότητα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Αντώνης Πανούτσος
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ