12 Δεκεμβρίου 2016

«Με βίασαν δύο κομμουνιστές, ο Μπράντο και ο Μπερτολούτσι»

Πόσο αληθινός είναι ο βιασμός στον κινηματογράφο; Το «Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι» και η σκηνοθετική πανουργία με σημειολογία - Το ντουμπλαρισμένο «Βασικό ένστικτο» της Σάρον Στόουν και η οθωμανική πλευρά της ΜπελούτσιΤο στόρι γνωστό. Από το 1972. Εδώ και σαράντα τέσσερα χρόνια. Ο «θεός», ο Μάρλον δηλαδή, ήταν 48. Η Μαρία Σνάιντερ μόλις 20 («πάνω στα γενέθλιά μου έγιναν τα γυρίσματα»). Και ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, το «φαινόμενο» του Italian Cimema, ήταν μόλις 31! Αληθινό το διαμέρισμα. Σε πανάκριβη γειτονιά του Παρισιού.

Αληθινά ολόγυμνος ο Μάρλον. «Ντρεπόταν για τη γύμνια του», είχε πει η μακαρίτισσα Μαρί-Κριστίν Ζελέν, κατά κόσμον Μαρία Σνάιντερ. Που εγκατέλειψε τα εγκόσμια το 2011 πριν καν κλείσει τα εξήντα. Αληθινό το «εργαλείο» του Μάρλον. Αληθινός ο πρωκτός της Μαρίας. Αληθινό το βούτυρο. Απαραίτητο υλικό για κάθε σοβαρό Γάλλο σεφ!

«Προτίμησα το βούτερο παρά τη βαζελίνη»
Ο Μπερτολούτσι τα είχε υπολογίσει όλα. Με πανουργία. Από τη μία να προκαλέσει με τον ωμό ρεαλισμό. Με το πέος του Μάρλον πασαλειμμένο με βούτυρο. «Για να γλιστράει καλύτερα, αν και θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω βαζελίνη, αλλά προτίμησα το βούτυρο λόγω γαλλικής κουζίνας. Αλλωστε το πάθος είναι σαν το φαγητό. Να καταβροχθίσει ο ένας τον άλλον». Εξασφαλισμένη η εμπορικότητα της ταινίας! Εξασφαλισμένη και η δωρεάν διαφήμιση από τα media. Ολόκληρου του πλανήτη. Πλην ΕΣΣΔ, των δορυφόρων της και φυσικά της (χουντοκρατούμενης) Ελλάδας. Οι λογοκριτές του Παπαδόπουλου χρατς, πάει η σκηνή με το βούτυρο. Λέγεται μάλιστα ότι αρκετοί Νεοέλληνες, ιδιαιτέρως αριστερών αντιλήψεων, κατέφτασαν στην πλησιέστερη... Ρώμη προκειμένου να απολαύσουν ιδίοις όμμασι το μεγαλείο του πέους του Μάρλον και του τορνευτού πρωκτού της Μαρίας!

H Aμερική βιάζει πρωκτικά την Ευρώπη
Από την άλλη, ο Μπ. Μπ. έκλεινε το ματάκι στους αριστερούς, αναρχικούς και αντεξουσιαστές της κινηματογραφικής σημειολογίας. Γιατί ο Πολ (το όνομα του ήρωα), άρτι αφιχθείς εξ Αμερικής, είναι businessman, είναι αχόρταγος, είναι διαταραγμένος και 48 ετών. Ενώ η Ζαν (το όνομα της μικρής Παριζιάνας) είναι Γαλλίδα, είναι αθώα και μόλις 20 ετών. Επομένως, «βιασμός». Επομένως η Αμερική διαμέσου του Πολ βιάζει τους λαούς της Ευρώπης. «Αμερικανοί, δολοφόνοι των λαών». Σας το είπα. Πανούργος ο Μπ. Μπ.!



Ντουμπλαρισμένο το αιδοίο της Σάρον Στόουν
Συνήθως οι σκληρές σεξουαλικές σκηνές είναι ντουμπλαρισμένες από «ανώνυμους» που ξεροσταλιάζουν... στον πάγκο περιμένοντας ένα νεύμα από τον «κόουτς»-σκηνοθέτη. Οπως, για παράδειγμα, η περίπτωση της Σάρον Στόουν στο «Βασικό ένστικτο». Η θρυλική σκηνή στο αστυνομικό τμήμα με τους «ιδρωμένους» τοίχους και τους καθηλωμένους μπάτσους με τη βαριά ανάσα έχει γράψει ιστορία. Η σκηνή με τη Σάρον όταν ανοίγει τα πόδια και για κλάσμα δευτερολέπτου αποκαλύπτονται ίχνη αιδοίου. «Είναι δικό σας;» ρωτήθηκε. Και ήμουν παρών. Στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου σε πολυτελέστατο ξενοδοχείο των Παρισίων. Ολα συμβαίνουν στο Παρίσι. Η Σάρον, ένα από τα πιο ιδιοφυή πλάσματα του αμερικανικού κινηματογράφου. Πάντα με χαμόγελο στα χείλη. Χαμόγελο ειρωνείας και αμυδρού αυτοσαρκασμού «Οχι, δεν είμαι εγώ, μια άλλη κοπέλα με ντουμπλάρισε». Πολλές οι τεχνικές που χρησιμοποιούν οι κινηματογραφιστές. Οπως, λόγου χάρη, στην ταινία «Τα παιδιά είναι εντάξει» (The Kids are All right). Με το λεσβιακό ειδύλλιο της Ανέτ Μπένινγκ με την Τζούλιαν Μουρ. Οπου συμβαίνει αιδοιολειχία. Της Τζούλιαν για την Μπένινγκ και της Μπένινγκ για την Τζούλιαν. Το κεφάλι είναι κάποιας «ανώνυμης». Οταν όμως στη σκηνή εμφανίζεται το πρόσωπο της μιας ή της άλλης, το αιδοίο είναι καλυμμένο από πολλές «στρώσεις» προστατευτικού υλικού. Κατά προτίμηση σερβιέτας!


Η οθωμανική πλευρά της Μόνικα Μπελούτσι
Πάνω κάτω το ίδιο και με τις σκηνές πεολειχίας. Στις περισσότερες ο θεατής δεν βλέπει το «όργανο». Απλώς το υποθέτει. Επειδή η γυναίκα ή ο άντρας (αν η σκηνή αφορά σε περίπτωση ομοφυλόφιλων) σκύβουν προς τα κάτω! Το αληθινό πέος κι αυτό με «στρώσεις» αποκλεισμένο. Ωστε εκείνος ή εκείνη που επιδίδεται στην πεολειχία να μην ενοχληθεί ούτε από την... ευωδία! Αυτά συμβαίνουν στην οργανωμένη παραγωγή του Χόλιγουντ. Στην ανεξάρτητη σκηνή μπορεί να συμβεί το αντίθετο. Λόγω υπερβάλλοντος ρεαλισμού! Οπως σε μια καλτ ημι-πορνογραφία που το 2003 σκηνοθέτησε ο ηθοποιός Βίνσεντ Γκάλο με τον τίτλο «The Brown Bunny». Εντελώς αυθεντικό το τεντωμένο πέος του Βίνσεντ Γκάλο. Και εντελώς αυθεντική η στοματική κοιλότητα, αλλά και τα χείλη της Κλοέ Σεβινί που επιδίδεται στη γνωστή ρουφηχτροπιπίλα!
Κάπως έτσι συνέβη και με τους αλλεπάλληλους οθωμανικούς -πρωκτικούς- βιασμούς της Μόνικα Μπελούτσι στο παροιμιώδες και γαλλικό «Μη αναστρέψιμος» (Irreversible). Η Μόνικα ήταν 38. Και σφόδρα ερωτευμένη με τον Βενσάν Κασέλ. Το σκληρό «αντράκι» της γαλλικής οθόνης. Ο Γκασπάρ Νοέ, ο σκηνοθέτης της εν λόγω ιστορίας, ήταν κολλητός του Κασέλ. Κάπως έτσι πείστηκε ο τελευταίος. Και στη συνέχεια πείστηκε και η Μόνικα. Ωστε οι σκηνές οι οθωμανικές να μην ντουμπλαριστούν από κάποια άλλη. Αλλωστε όπως αποκάλυψε η ίδια η Μόνικα, «φυσικά δεν υπήρξε διείσδυση και λόγω σκηνοθετικού ρεαλισμού ο θεατής πιστεύει ότι βλέπει με λεπτομέρειες σκηνές ωμής σεξουαλικής βίας».

Η σκηνή του βιασμού στο παροιμιώδες «Μη Αναστρέψιμος»

Ο Μάρλον ακόμα και με τον Νίκολσον
Ο Μπερτολούτσι αρνήθηκε το ντουμπλάρισμα κατηγορηματικά. Ο Μάρλον αντέδρασε σχεδόν βίαια. Οι χαρακτηρισμοί έπεφταν βροχή. Οπως «piece of shit» και όπως «asshole». Το ίδιο και ο Μπερτολούτσι. Που αργότερα είχε χαρακτηρίσει τον Μάρλον «άγγελο ως άνθρωπο, τέρας ως ηθοποιό». Προσθέτοντας: «Ετσι είναι το star system στο Χόλιγουντ. Ολοι νομίζουν ότι συνομιλούν με τον Θεό. Και όταν γκρεμίζονται μοιάζουν με κακομαθημένα παιδάκια που η μανούλα τούς έχει πάρει το βάζο με το γλυκό». Μνημειώδεις οι σεξουαλικές προτιμήσεις και επιδόσεις του Μπράντο. Πήγαινε με οποιονδήποτε του έκανε κέφι. Γυναίκες και άνδρες.
Το ίδιο έκανε. Μάλιστα λέγεται ότι στη διάρκεια των γυρισμάτων «Οι φυγάδες του Μιζούρι» είχε συνάψει «τρυφερές» σχέσεις με τον Τζακ Νίκολσον. «Ημουν νέος και προορισμένος να σκορπίσω μακριά τον “καρπό” μου». Ενώ αργότερα, προς το τέλος της καριέρας του, ομολόγησε: «Πολλές αποφάσεις τις πήρα με το πέος και όχι με το μυαλό»! Η Μαρί-Κριστίν Ζελέν (η Σνάιντερ ντε) πιστοποιημένα «διαταραγμένη». Και πιστοποιημένα λεσβία. Από την ημέρα που μέσα της ξύπνησε το σεξουαλικό ένστικτο. «Η διαταραχή της», έλεγαν Γάλλοι ψυχίατροι, «οφείλεται τόσο στο έντονο και ανεκπλήρωτο οιδιπόδειο για τον διάσημο πατέρα της (πρόκειται για τον ηθοποιό Ντανιέλ Ζελέν) όσο και στο μίσος προς τη μητέρα της και τον μπουρζουά αδελφό της»!

Ο Μπερτολούτσι τα είχε υπολογίσει όλα. Σκοπός να προκαλέσει με τον ωμό ρεαλισμό. Με το πέος του Μπράντο πασαλειμμένο με βούτυρο. «Για να γλιστράει καλύτερα, αν και θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω βαζελίνη, αλλά προτίμησα το βούτυρο λόγω γαλλικής κουζίνας»

Οι λεσβιακές προτιμήσεις της Μαρίας Σνάιντερ
«Ο αδελφός μου είναι μεγαλοαστός αλλά στη διάρκεια των εξεγέρσεων του Μάη του 1968 παρίστανε τον κομμουνιστή. Τι υποκρισία!». Η διαταραχή της κορυφώνεται λίγο μετά τα γυρίσματα με το βούτυρο. Το ασυγκράτητο πάθος της για μια φωτογράφο με το όνομα Τζόαν Τάουνσεντ την τρέλανε. Κυριολεκτικά. «Πρέπει να είμαι μαζί της», φώναζε, «δεν αντέχω χωρίς αυτήν». Η Τζόαν έγκλειστη σε ψυχιατρική κλινική. Μοναδική διέξοδος για τη Σνάιντερ να «σφραγιστεί» στην ίδια κλινική. Και το έκανε! Απόδειξη των σκληρών σεξουαλικών παρορμήσεών της ήταν το γεγονός της πρώτης, αρχικής, αρνητικής της αντίδρασης.

Οταν άκουσε από τον ατζέντη της την πρόταση του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι να παίξει στο πλευρό του Μάρλον Μπράντο. Στην αρχή πέταξε τη σκούφια της. Οταν διάβασε το σενάριο παραλίγο να λιποθυμήσει. «Εγώ σε μια τέτοια σκηνή μ’ αυτόν; Αποκλείεται!». Ο ατζέντης τα ’χασε και άρχισε να της αραδιάζει όλα τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας συνεργασίας! Η σκηνή γυρίστηκε με τέσσερα όλα κι όλα πρόσωπα. Ο σκηνοθέτης, ο διευθυντής φωτογραφίας, ο Μάρλον και η Μαρία. Ο Μάρλον βόγκαγε. Από ανασφάλεια. Και όπως συνήθιζε, πήρε τα ηνία στα χέρια του. Δηλαδή τη σκηνοθεσία. Το συνήθιζε. Οπως είχε κάνει με τον «Νονό» που είχε γυριστεί νωρίτερα! Ο «Νονός», μία από τις χειρότερες εμπειρίες στην καριέρα του. Επειδή τα τελευταία χρόνια το όνομά του είχε κατρακυλήσει στα έγκατα του Χόλιγουντ. Για δύο λόγους. Επειδή οι πρόσφατες επιδόσεις του «έκλειναν κάστρα» στα ταμεία. Ο αθεόφοβος ήταν τόσο απρόβλεπτος, ανήσυχος και «αδιόρθωτος» που έπαιζε σε οτιδήποτε «ανάποδο», «ιδιαίτερο» και «αντικομφορμιστικό». Ακόμα και σε ταινία του Ιταλού Τζίλο Ποντερκόβο με τίτλο «Queimada» που υποδύεται τον στυγνό αποικιοκράτη!

Για τον «Νονό» μόνο 50.000 δολάρια
Ο δεύτερος λόγος τα καπρίτσια του. Που στοίχισαν στους παραγωγούς πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια. Οπως, λόγου χάρη, στην «Ανταρσία του Μπάουντι». Το συνεργείο μαζί με όλους τους ηθοποιούς και τους κομπάρσους έκαναν τις καλύτερες και εντελώς ανέξοδες διακοπές της ζωής τους. Ο Μάρλον ερωτευμένος με εξωτικές ομορφιές να διαπληκτίζεται με τον σκηνοθέτη και να ανταλλάσσει χαρακτηρισμούς με τους παραγωγούς! Τελικά, και χάριν του πείσματος του Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο Μάρλον καταφτάνει στο στούντιο ως υποψήφιος για τον ρόλο του Ντον Κορλεόνε. Οι παραγωγοί δεν τον ήθελαν. Ο Κόπολα για να κάμψει τις αντιρρήσεις τους πρότεινε να περάσει ο Μπράντο από οντισιόν. «Η πιο ταπεινωτική στιγμή στη ζωή μου». Και το κέρδισε. Επειδή ο ίδιος σκηνοθέτησε τον εαυτό του. Βάζοντας μπαμπάκι μέσα στα μάγουλα του Ντον Κορλεόνε και δημιουργώντας έτσι τον θρυλικό χαρακτήρα ενός ρομαντικού (!)
γκάνγκστερ που στοίχειωσε τον σύγχρονο κινηματογράφο. «Για τον ρόλο του δέχτηκε το ποσό των 50.000 δολαρίων. Μόνο!», είχε αποκαλύψει ο Ρόμπερτ Εβανς, ένας εκ των παραγωγών. Τελικά η σκηνή με το βούτυρο γυρίστηκε μονοκοπανιά. «Τους σιχάθηκα. Και τους δύο!». Η Μαρία Σνάιντερ τους έκανε βούκινο. Παντού. «Με χρησιμοποίησαν σαν σεξουαλικό όργανο. Και οι δύο άθλιοι. Χειρότεροι κι από νταβατζήδες. Για τον ρόλο μου πληρώθηκα μόλις 2.000 δολάρια. Ομως εκείνοι κέρδισαν ολόκληρη περιουσία. Αισθάνθηκα ότι με βίασαν. Με βίασαν δύο κομμουνιστές»!

«Ο Μπερτολούτσι είναι γκάνγκστερ»
Οπουδήποτε πήγαινε έπεφτε πάνω στο «Τανγκό», στον Μάρλον και τον Μπερτολούτσι. Ακόμα-ακόμα και στον Αργεντίνο σαξοφωνίστα και μουσικό της τζαζ Λεάντρο «Γκάτο» Μπαρμπιέρι που είχε γράψει και παίξει το μουσικό μοτίβο. Η ταινία ήταν ο εφιάλτης της: «Οχι, δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Και πώς να είμαι; Απλώς, στην αρχή ανάμεσά μας δημιουργήθηκε μια σχέση πατέρα - κόρης. Κάπως έτσι»! Μα καλά, πώς και δεν σας προκλήθηκε μια κάποια διέγερση; «Ποτέ! Αντιθέτως το γυμνό κορμί του με απώθησε. Αλλά για να είμαι δίκαιη, ο Μάρλον προσπαθούσε να με καθησυχάσει λέγοντάς μου “μην κάνεις έτσι, μια σκηνή είναι, θα περάσει. Αλλωστε αυτά συμβαίνουν στον κινηματογράφο. Ολοι υποκρινόμαστε”». Αβυσσαλέο το μίσος της. Περισσότερο για τον Μπερτολούτσι.

Που την εξαπάτησε. Ετσι έλεγε: «Μια φορά διασταυρωθήκαμε στο φεστιβάλ του Τόκιο και τον περιφρόνησα. Ποιος είναι ο κύριος; Ρώτησα ειρωνικά. Αγνοώ την ύπαρξή του. Δεν πρόκειται να τον συγχωρήσω ποτέ μέχρι να πεθάνω. Μοιάζει περισσότερο με γκάνγκστερ παρά με καλλιτέχνη. Ο χειρότερος εχθρός μου». Κι όμως, το «Τανγκό» την ωφέλησε. Κυρίως εκείνη και κάπως λιγότερο τον Μπράντο. Ετσι καταφτάνει στο Χόλιγουντ. Ομως οι πόρτες συντόμως έκλεισαν. Κάποιος μεγαλοπαράγοντας είπε: «Είναι τόσο όμορφη, τόσο αισθησιακή, τόσο ταλαντούχα, τόσο χαρισματική. Εχει όλα τα προσόντα να λάμψει και να καθιερωθεί σαν sex symbol. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι “διαθέσιμη” στους άντρες». Σα να λέει: «Είναι σκληροπυρηνική λεσβία»! Η αντίφαση ιστορική. Επί της οθόνης έρωτας, πάθος, πρωκτική συνουσία, λατρεία. Στην πραγματικότητα, μίσος. Ο ένας για τον άλλον. Ο Μπερτολούτσι για τον Μπράντο. Ο Μπράντο για τον Μπερτολούτσι. Η Σνάιντερ και για τους δύο. Κι όμως, απ’ αυτή την ταραγμένη και συστηματική εχθροπραξία προέκυψε ένα αριστούργημα!

Εκείνη στο «χώμα», εκείνος στα Οσκαρ
Το αποτέλεσμα εντελώς φαλλοκρατικό. Ο Μπράντο κερδίζει Οσκαρ για τον ρόλο του Κορλεόνε. Ο Μπράντο αργότερα κερδίζει 12 εκατ. δολάρια για 14 ώρες δουλειάς «σ’ εκείνη τη γελοία ταινία με τον τίτλο “Superman”». Ο Μπράντο, αν και παχύσαρκος, απελπισμένος και οικογενειακά κατεστραμμένος, πεθαίνει στα ογδόντα του! Ο Μπερτολούτσι από επιτυχία σε επιτυχία. Μέχρι που το 1987 κερδίζει εννιά Οσκαρ με τον «Τελευταίο αυτοκράτορα». Ο Μπερτολούτσι σήμερα, στα 75 του, θεωρείται ζωντανός θρύλος. Η Μαρία τίποτα. Από κλινική σε κλινική. Από ερωτική απογοήτευση σε απογοήτευση. Και από το ένα ναρκωτικό στο άλλο. Πίσω της δεν άφησε τίποτα. Παρά μόνο το βούτυρο, τον πρωκτό, το σκάνδαλο, το μίσος και την αδιάκοπη ταραχή της. Α, ναι. Και την ερμηνεία της στο «Επάγγελμα: ρεπόρτερ» του Μικελάντζελο Αντονιόνι. Με παρτενέρ τον Τζακ Νίκολσον. «Εκεί η σχέση», είχε πει, «ήταν εντελώς ρομαντική. Σχεδόν δεν με άγγιξε»! Η Μαρί-Κριστίν Ζελέν ακολουθεί τον Μάρλον στον τάφο 7 χρόνια αργότερα απ’ αυτόν. Ομως εκείνη ήταν μόλις 59. Εκείνος 80. Ευτυχώς ο «πατέρας» δεν πρόλαβε τον θάνατο της «κόρης». Κάτι είναι κι αυτό!

Δημήτρης Δανίκας
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ