Σε επικίνδυνες και σκοτεινές ατραπούς οδηγείται πάλι η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, εξαιτίας της αδυναμίας της κυβέρνησης να ολοκληρώσει τη β’ αξιολόγηση και να πετύχει τα ελάχιστα ως προς την ομαλή χρηματοδότηση της χώρας.Η γραπτή εισήγηση που έχει καταθέσει, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες του «Π», ο Αλέκος Φλαμπουράρης στον πρωθυπουργό προβλέπει την υπερψήφιση του «κόφτη διαρκείας» και των άλλων σκληρών δημοσιονομικών μέτρων από τη Βουλή με την «ειδική πλειοψηφία των 180 ψήφων», ώστε να δεσμευτούν όλα τα κόμματα «του ευρωπαϊκού τόξου» και να μειωθεί το «πολιτικό κόστος» για την κυβέρνηση.
Για να πείσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συνταχθούν ακόμη μία φορά με τις κυβερνητικές επιλογές, τα στελέχη του Μεγάρου Μαξίμου επισείουν διαρκώς τον κίνδυνο να εμπλακεί η Ελλάδα σε νέες πολιτικές περιπέτειες, είτε με τη διενέργεια Δημοψηφίσματος είτε με πρόωρες εκλογές, με όλα τα σοβαρά εθνικά και οικονομικά ζητήματα της χώρας σε εκκρεμότητα.
Τι θα κάνει η κυβέρνηση
Η πολιτική διακύβευση είναι πλέον ξεκάθαρη: Η κυβέρνηση
● είτε θα αποδεχθεί όλες τις απαιτήσεις του ΔΝΤ, θα τα ψηφίσει όλα στη Βουλή μόνη της, για να παραμείνει στην εξουσία
● είτε θα οδηγήσει τη χώρα σε κάλπες, για να μην κινδυνεύσει η Ελλάδα να βγει από τη Ζώνη του Ευρώ, αφού πλέον στερεύουν οι πηγές χρηματοδότησης της οικονομίας. Ο στόχος ολοκλήρωσης της β’ αξιολόγησης μέσα στον Ιανουάριο έχει απομακρυνθεί οριστικά και ήδη οι προσπάθειες επικεντρώνονται στη συνολική διευθέτηση των διαφορών με του «θεσμούς» μέσα στον Φεβρουάριο, με την κρυφή ελπίδα να προλάβει –έστω και την τελευταία στιγμή– η χώρα να ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, με μικρά, αλλά συμβολικής σημασίας ποσά. Η κυβέρνηση έχει ήδη αποκαλύψει τη διαπραγματευτική της στρατηγική:
● Έχει ήδη αποδεχθεί τη μονιμοποίηση του «δημοσιονομικού κόφτη» (για «μεσοπρόθεσμο χρονικό διάστημα»), προσπαθώντας να αποφύγει τη λεπτομερή καταγραφή των συγκεκριμένων περικοπών, επιδιώκοντας μια απλή «περιγραφή των τομέων περιστολής δαπανών». Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει ήδη συμβιβαστεί, αναλαμβάνοντας σοβαρό προσωπικό πολιτικό κόστος, ώστε να ανταλλάξει την περαιτέρω μείωση του ορίου Αφορολόγητου Εισοδήματος που ζητά το ΔΝΤ με τη διατήρηση της «προσωπική διαφοράς», ώστε να διατηρηθούν οι συντάξεις στα σημερινά, γλίσχρα επίπεδα έως το 2019. Εφόσον δεν υπάρχει «κούρεμα χρέους», είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για τα επόμενα χρόνια απαιτεί μόνιμες δημοσιονομικές περικοπές τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ επιπλέον.
Επειδή οι περικοπές αυτές ξεπερνούν τη φυσιολογική θητεία της κυβέρνησης, ο Αλέκος Φλαμπουράρης προτείνει στον πρωθυπουργό «να θέσει την αντιπολίτευση ενώπιον των ευθυνών της», καλώντας τα κόμματα να υπερψηφίσουν με ειδική πλειοψηφία 180 εδρών τη μονιμοποίηση του «δημοσιονομικού κόφτη». Τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ είναι απαραίτητα για ένα μεγάλο διάστημα μετά το 2018, ώστε να υπάρξει εμπιστοσύνη στους επενδυτές και να ξαναβάλουν χρήματα σε ελληνικές εκδόσεις ομολόγων.
Για να αγοράσει ένας επενδυτής 10ετές ελληνικό ομόλογο, πρέπει να έχει διαβεβαιώσεις από την ελληνική κυβέρνηση ότι θα υπάρχουν τα χρήματα για την αποπληρωμή του και ταυτόχρονα η σφραγίδα αξιοπιστίας του ΔΝΤ για την υλοποίηση της υπόσχεσης. Αν η Ελλάδα δεν δεσμευθεί για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, οι διεθνείς επενδυτές δεν θα την εμπιστευθούν ώστε να τη δανείσουν. Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές και μοναδικός χρηματοδότης της οικονομίας θα είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Σκέψεις για δημοψήφισμα
Εφόσον η κυβέρνηση δεν θέλει να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές και να εγκαταλείψει την εξουσία, η διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος με ουσιαστικό δίλημμα την παραμονή της χώρας στο ευρώ, με οποιοδήποτε κόστος, αποτελεί μια οδυνηρή, αλλά ασφαλή εναλλακτική επιλογή. Το όποιο αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος θα κληθούν να διαχειριστούν, για μία ακόμη φορά από κοινού, όλα τα κόμματα του «ευρωπαϊκού τόξου», όπως ακριβώς είχε συμβεί και με το Δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η πραγματική οικονομία στενάζει υπό το βάρος των νέων φορομπηχτικών μέτρων και η πολιτική ηγεσία περί άλλα τυρβάζει. Τα ταμειακά διαθέσιμα του Δημοσίου είναι περιορισμένα και ήδη καταρτίζονται νέα σενάρια αναβολής πληρωμών, ώστε να εξασφαλισθεί από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτος το ποσό των 2,3 δισ. ευρώ που απαιτείται για τόκους του πρώτου τριμήνου.
Τι θα γίνει στο EuroWorking Group
Στο EuroWorking Group της 12ης Ιανουαρίου, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης θα προσπαθήσει να εκμαιεύσει δήλωση που να καταγράφει την κοινή βούληση όλων των χωρών του Eurogroup για σύντομη ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στο Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου αποκλείεται.
Το βάρος, πλέον, μετατοπίζεται στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν με τους πιστωτές τον Φεβρουάριο, προκειμένου η κυβέρνηση να προλάβει την κρίσιμη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στις 9 Μαρτίου, με στόχο την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Η Ελλάδα ξαναμπαίνει στο σκοτεινό τούνελ της πολιτικής αβεβαιότητας και με αυτόν τον τρόπο μετατρέπεται πάλι σε εύκολο προεκλογικό λάφυρο για τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Β. Σόιμπλε.
Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο που κυκλοφόρησε εκτάκτως την Παρασκευή 6/1