25 Ιανουαρίου 2017

Άρθρο Βορίδη-Εξεταστική επιτροπή για τα ΜΜΕ: Αν η πραγματικότητα διαψεύδει τη θεωρία; Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα

Του Μάκη Βορίδη*

Η σύσταση της εξεταστικής επιτροπής για την έρευνα της δανειοδοτήσεως των κομμάτων και των ΜΜΕ  υπήρξε εξαρχής ενταγμένη σε μία από τις βασικές πολιτικές στρατηγικές του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στην υπόθεση εργασίας ότι οι πολιτικές δυνάμεις που στο πολιτικό λεξιλόγιο της ριζοσπαστικής αριστεράς, αποτελούν...

το «παλαιό πολιτικό σύστημα» είναι διεφθαρμένες και διαπλεκόμενες με το ομοίως διεφθαρμένο τραπεζικό σύστημα που τελικά, με την παρέμβαση αυτών των πολιτικών δυνάμεων, χρηματοδοτεί παράνομα ομοίως διεφθαρμένα και διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης προκειμένου αυτά με την σειρά τους  να χειραγωγούν την κοινή γνώμη, να επηρεάζουν τους πολίτες υπέρ των πολιτικών δυνάμεων που εκπροσωπούν την άρχουσα τάξη και να εμποδίζουν την απελευθέρωση του λαού καθώς συσκοτίζουν την κρίση του, εμποδίζουν την ενημέρωσή του, τον παραπληροφορούν και δεν του επιτρέπουν να επιλέξει την σωτήρια και απελευθερωτική ριζοσπαστική αριστερά.

Κατά την κυβερνητική λογική, με την έλευση της Αριστεράς στην εξουσία, θα έσπαγε το πλέγμα της συγκάλυψης και η αλήθεια θα έλαμπε ολοφώτεινη μπροστά στα μάτια του έκθαμβου ελληνικού λαού που επιτέλους θα έβλεπε την πραγματικότητα των εκμεταλλευτικών σχέσεων ολοκάθαρη μπροστά του.

Οι εργασίες της εξεταστικής επιτροπής διήρκεσαν 9 μήνες, κατά τους οποίους εξετάστηκαν δεκάδες μάρτυρες, κυρίως εκπρόσωποι τραπεζικών ιδρυμάτων και μέσων ενημέρωσης καθώς και εκπρόσωποι και υψηλόβαθμα στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδας, και ανεγνώσθησαν χιλιάδες σελίδες εγγράφων που αφορούσαν στις δανειοδοτήσεις των κομμάτων και των ΜΜΕ.

​Μετά ταύτα η πλειοψηφία της Επιτροπής, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, απεφάνθη ότι δεν προκύπτουν ποινικές ευθύνες για πολιτικά πρόσωπα για την τυχόν παράνομη δανειοδότηση των κομμάτων και των Μ.Μ.Ε. Και πράγματι πώς θα μπορούσε να κρίνει διαφορετικά, αφού ουδόλως και σε οποιοδήποτε επίπεδο προέκυψε εμπλοκή πολιτικών προσώπων στην δανειοδότηση αυτή και ουδέν αποδεικτικό στοιχείο εισεφέρθη προς την κατεύθυνση αυτή.

Τονίζω δε ότι προφανώς η συρίζειος θεωρία προφανώς διαψεύδεται για τις νόμιμες χορηγήσεις του τραπεζικού συστήματος προς τα μ.μ.ε. Πώς μπορεί να είναι πολιτικά επιλήψιμο κάτι νόμιμο;

Και προφανώς μόνο ένα μέρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων ενδέχεται να εδόθη κακώς. Κάθε μη εξυπηρετούμενο δάνειο δεν σημαίνει ότι κακώς εδόθη, ειδικώς αν η απόφαση έχει ληφθεί από τα νόμιμα όργανα με την τήρηση των κανόνων δανειοδότησης του τραπεζικού ιδρύματος και της Τράπεζας της Ελλάδος.

Άρα, εφόσον δεν προκύπτει εμπλοκή πολιτικών προσώπων, ούτε καν για όσο δάνειο χορηγήθηκαν παρανόμως και είναι ποινικώς αξιόλογα, τότε τι απέδειξε η πλειοψηφία;

Μη υφισταμένης λοιπόν τέτοιας εμπλοκής, η πλειοψηφία είχε δύο δυνατότητες: ή να παραδεχθεί ότι η θεωρία είναι εσφαλμένη, ή να αναδιπλωθεί και να παραδεχτεί ότι η εξεταστική επιτροπή απέτυχε γιατί δεν κατόρθωσε να αποδείξει την «ορθή θεωρία».

Η πλειοψηφία επέλεξε το δεύτερο: γιατί αυτό είναι ουσιαστικά η παραδοχή της ότι ναι μεν δεν ανέκυψαν ποινικές ευθύνες των πολιτικών προσώπων, αλλά ενδεχομένως να ανακύψουν κατά την εξέταση υποθέσεων από την Δικαιοσύνη οπότε και θα υποχρεούται αυτή να παραπέμψει τα πολιτικά πρόσωπα για κρίση αυθωρεί και παραχρήμα ενώπιον του Κοινοβουλίου. Με απλά λόγια, η πλειοψηφία λέει: «εμείς 9 μήνες, αφού εξετάσαμε όλο αυτό το υλικό δεν βρήκαμε κάτι ποινικά ενδιαφέρον και αξιόλογο, αλλά μπορεί να βρει κάποιος άλλος». Η πλειοψηφία της εξεταστικής επιτροπής αναλαμβάνει το κόστος της αποτυχίας για να διασώσει την θεωρία.

«Δεν αποδείξαμε» λένε, «την ευθύνη των πολιτικών προσώπων αλλά δεν μπορεί, το τρίγωνο της διαπλοκής θα υπάρχει. Μπορεί εμείς να μην αποδείξαμε την ύπαρξη της μίας από τις τρεις πλευρές του, αλλά δεν μπορεί, κάπου, κάποιος στο μέλλον θα την ανακαλύψει».

Μα τελικά μήπως αυτή η εξεταστική επιτροπή ανακάλυψε κάτι πρόσθετο, κάτι που δεν ξέραμε: γιατί φυσικά γνωρίζαμε για τις υποθέσεις που ήδη βρίσκονται για αξιολόγηση ενώπιον της ποινικής δικαιοσύνης, για μία των οποίων, μετά λόγου γνώσεως, μπορώ να προβλέψω ότι θα κλείσει χωρίς καν να ασκηθεί ποινική δίωξη.

Αλλά σε κάθε περίπτωση, όλοι θα περιμένουμε την κρίση της Δικαιοσύνης.

Ποια λοιπόν είναι η προστιθέμενη αξία της εργασίας της εξεταστικής επιτροπής; Η απάντηση είναι μία: μηδενική.

Και τούτο διότι η εξεταστική επιτροπή ως κοινοβουλευτική επιτροπή έχει ως αντικείμενό της τον έλεγχο πολιτικών ζητημάτων μείζονος ενδιαφέροντος. Η εξεταστική επιτροπή ούτε εισαγγελέας είναι, ούτε την αμεροληψία των δικαστικών αρχών έχει, και απεδείχθη αυτό από τον στρατευμένο και εμπαθή σε βαθμό απρέπειας τρόπο με τον οποίο γινόταν η εξέταση των μαρτύρων από ορισμένους συναδέλφους ούτε εποπτεία ασκεί στις Τράπεζες καθώς η βουλή δεν έχει τέτοιου είδους εποπτικά ή διοικητικά καθήκοντα, που ανήκουν σε ρυθμιστικά ανεξάρτητα σώματα, όπως εν προκειμένω είναι η Τράπεζα της Ελλάδος, ή άλλως στην Κυβέρνηση.

​Το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής θα μπορούσε να είναι μία φράση:

Δεν απεδείχθησαν ευθύνες πολιτικών προσώπων.

​Για όλα τα υπόλοιπα, για τυχόν παραβάσεις του τραπεζικού δικαίου, για παράνομες πράξεις των οργάνων των διοικήσεων των τραπεζών, αρμόδιος είναι ο Εισαγγελέας και η εποπτική αρχή.

​Αφού όμως δεν απεδείχθη η εμπλοκή πολιτικών προσώπων, τότε η δανειοδότηση των Μ.Μ.Ε. δεν έγινε με προτροπή τους, με την πειθώ και φορτικότητα του ηθικού αυτουργού στην τυχόν παράνομη δανειοδότηση. Και επομένως η δανειοδότηση αποπολιτικοποιείται, θα πρέπει δε από τούδε  να εξετασθεί ως μία συμβατική πράξη, που μπορεί να είναι ορθή ή εσφαλμένη, νόμιμη ή παράνομη, αλλά τελικά πολιτικά αδιάφορη.

Αντιθέτως όμως προέκυψαν ευθύνες άλλων πολιτικών προσώπων που προφανώς δεν ήταν στην αρχική σκέψη, όσων είχαν την πρωτοβουλία για την σύσταση της εξεταστικής επιτροπής.

1) ​Προέκυψε ότι στην εφημερίδα «ΑΥΓΗ» υφίσταται μέτοχος μία «offshore» που δήθεν δεν είναι γνωστό το φυσικό πρόσωπο που είναι ο δικαιούχος των μετοχών της.

2)​ Προέκυψε ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε να δανειστεί ο ΣΥΡΙΖΑ κατά παράβαση των κανόνων Τραπεζικού δανεισμού.

3)​ Προέκυψε ότι η ΑΥΓΗ χρειάζεται αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, άλλως πρέπει να τεθεί σε εκκαθάριση, το οποίο μετοχικό κεφάλαιο πρέπει να καταβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, που όμως ήδη καθυστερεί την πληρωμή των δόσεων του δανείου που είχε προς τις Τράπεζες. Και ναι μεν η Αυγή δήλωσε ότι έχει λάβει απόφαση για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου από 1.400.000 ευρώ περίπου δεν μας έχει πει ακόμα αν το ποσό της αυξήσεως κατεβλήθη από τους μετόχους.

4) ​Προέκυψε ότι το δάνειο της Ελληνικής Αριστεράς, της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται άλλοτε ότι είναι καθολικός διάδοχος και άλλοτε ότι είναι μετονομασία του ίδιου νομικού προσώπου, «κουρεύτηκε» σε ποσοστό 60%.

5)​ Προέκυψε ότι το ακίνητο της Κουμουνδούρου περιήλθε στην κατοχή του ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο νομικά έωλο, και με μεθόδευση που περιέχει απατηλές παραστάσεις προς τις Τράπεζες, γεγονός που συνέβη ακριβώς γιατί η δανειοδότηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.

​Και αν σε όλα τα ανωτέρω προστεθεί η λυσσώδης προσπάθεια ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου, όπως εκδηλώθηκε με τον αντισυνταγματικό νόμο Παππά και με την δικαιολόγηση του πόθεν έσχες Καλογρίτσα, πράξη η οποία θα πρέπει να αξιολογηθεί ποινικά,  η οποία συνεχίζεται με την απόπειρα ελέγχου του ΔΟΛ μέσω στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι σαφές ότι έχουν ήδη προκύψει  ευθύνες για τα πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται στις ανωτέρω πράξεις. Με μία φράση: Ο ΣΥΡΙΖΑ «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος».

*Ο κ. Μάκης Βορίδης είναι βουλευτής Αττικής της Νέας Δημοκρατίας.

http://www.liberal.gr/arthro/109820/apopsi/arthra/exetastiki-epitropi-gia-ta-mme-an--i-pragmatikotita-diapseudei-ti-theoria-toso-to-cheirotero-gia-tin-pragmatikotita.html