Η... παρουσίαση του σχολικού και οικογενειακού άλμπουμ του Γιάννη Αντετοκούνμπο δικαιώνει τη μητέρα του Βερόνικα, η οποία πρόσφατα ευχαρίστησε του δασκάλους των τεσσάρων παιδιών της για τη διαπαιδαγώγησή τους.
"Θα θέλαμε αυτή τη στιγμή να ευχαριστήσουμε και να δώσουμε τα εύσημα στους Ελληνες δασκάλους που υποστήριξαν τα παιδιά μας στην εκπαίδευσή τους στην Ελλάδα. Και πάλι σας ευχαριστούμε", έγραψε η μαμά του Γιάννη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης... Το "Εθνος της Κυριακής" βρέθηκε στην παλιά γειτονιά του Ελληνα σταρ του ΝΒΑ και μετέφερε το φωτογραφικό του άλμπουμ από την παιδική του ηλικία. Ο Γιάνναρος τσολιαδάκι με την ελληνική σημαία. Πόσο ωραία εικόνα...
Η εφημερίδα μεταξύ άλλων γράφει το ρεπορτάζ της: ''Το «Εθνος της Κυριακής» βρέθηκε στη γειτονιά που ξεκίνησαν όλα, τα Σεπόλια, εκεί που το γήπεδο με τη μορφή του Γιάννη Αντετοκούνμπο φαίνεται πια σχεδόν από... δορυφόρο, και μίλησε με τους ανθρώπους που δίδαξαν και μεταλαμπάδευσαν την αγάπη για την Ελλάδα στον Γιάννη και στα αδέλφια του. Η ζωή της οικογένειας δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Ο Τσαρλς και η Βερόνικα Αντετοκούνμπο έχουν πέντε γιους, τον Φράνσις, που παίζει επαγγελματικά ποδόσφαιρο στη Νιγηρία, τον Θανάση, κι αυτός μπασκετμπολίστας στην Ισπανία, τον Γιάννη, τον Κώστα και τον βενιαμίν της οικογένειας Αλέξανδρο.
Απλός και ευγενικόςΟ Γιάννης Αντετοκούνμπο λάτρευε το ποδόσφαιρο επειδή έπαιζε και ο πατέρας του. Ομως ήθελε ό,τι κάνει στον αθλητισμό να είναι μαζί με τον μεγάλο του αδελφό Θανάση, οπότε το μπάσκετ άρχισε να κερδίζει έδαφος σιγά σιγά στην καθημερινότητά του. Οταν πλέον άρχισε να ψηλώνει με εντυπωσιακή ταχύτητα και δεν μπορούσε να κοντρολάρει εύκολα τα πόδια του, η πορτοκαλί μπάλα έγινε η μοναδική του αγαπημένη. Σήμερα υπάρχει σχέση λατρείας και το άστρο του Γιάννη θα «λάμπει» για πολλά ακόμη χρόνια. Ηταν ένα απλό παιδί, κάτι που φαίνεται και τώρα, ευγενικό, ήξερε να εκτιμάει πράγματα και δεν υπήρξε ποτέ αλαζόνας. Και μπορεί να μην είχε κλίση στα γράμματα, αλλά στον αθλητισμό είχε ένα απαράμιλλο πάθος.
Στην Ελλάδα αυτός και τα τρία αδέλφια του γεννήθηκαν, μπουσούλησαν, περπάτησαν και πρωτοέπαιξαν μπάλα ή μπάσκετ σε κάποιο απομεινάρι αλάνας ή γηπεδάκι των Σεπολίων. Εκεί έμαθαν την αλφαβήτα. Τη δική μας αλφαβήτα.
Πατρίδα για τα παιδιά αυτά δεν είναι η χώρα καταγωγής τους, αλλά το μέρος, ο τόπος και οι αναμνήσεις της παιδικής τους ηλικίας. Περιουσία του Γιάννη δεν είναι μόνο τα συμβόλαια του NBA. Αυτά λύνουν τα οικονομικά προβλήματα, αλλά για τον 22χρονο μπασκετμπολίστα η αποδοχή, η συντροφικότητα, η αγάπη που πήρε και έδωσε όταν ήταν ακόμη παιδί, είναι ο κρυμμένος «θησαυρός» που κουβαλάει μαζί του στις αποσκευές και στην ψυχή του. Ακούγοντας τον Γιάννη να μιλάει ελληνικά μαζί με τα αδέλφια του νιώθεις να πραγματοποιείται αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι, ότι «Ελληνες είναι αυτοί που μετέχουν στη δική μας παιδεία» με την ευρεία έννοια του όρου.
Ακόμη και τα ονόματα των παιδιών, όπως και η βάπτισή τους, αναδεικνύουν την πρόθεση των γονιών να ενσωματωθούν πλήρως στην τοπική κοινωνία και να λάβουν ελληνική μόρφωση. Και όχι μόνο...''
Πηγή: ethnos.gr