Ως ηθοποιός, έχει διαπρέψει σε πολλούς και εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους ρόλους.
Τρυφερός, γλυκούλης και ελαφρώς αφελής ερωτοχτυπημένος στο “Εκπαιδεύοντας την Ρίτα”, άγριος, αχόρταγα φιλόδοξος, αιματοβαμμένος δολοπλόκος που βάζει τα χέρια του και βγάζει τα μάτια του, στον “Μάκβεθ”...
Οι επιδόσεις του, και ως ερμηνευτή αλλά και ως σκηνοθέτη, λογικό είναι (αν συνυπολογισθεί και η απαραίτητη αλαζονεία των ανθρώπων του θεάτρου) να του καλλιέργησαν μια περίεργη αυτοπεποίθηση, ίσως και αυταπάτη, ότι είναι ακαταμάχητος, ικανός να “σκίζει” και να εισπράττει θαυμασμό σε όλες τις σκηνές. Μοιραίο, συνεπώς, να πιστέψει πως και η πολιτική σκηνή θα υποκύψει στην γοητεία του, όπως και το θεατρικό σανίδι. Αλόγιστη οίηση, υπερφίαλη φιλοδοξία, δίψα προβολής. Δυστυχώς, το έξοχο κείμενο του “Μάκβεθ”, δεν του έμαθε τίποτε...
Οι επιδόσεις του, και ως ερμηνευτή αλλά και ως σκηνοθέτη, λογικό είναι (αν συνυπολογισθεί και η απαραίτητη αλαζονεία των ανθρώπων του θεάτρου) να του καλλιέργησαν μια περίεργη αυτοπεποίθηση, ίσως και αυταπάτη, ότι είναι ακαταμάχητος, ικανός να “σκίζει” και να εισπράττει θαυμασμό σε όλες τις σκηνές. Μοιραίο, συνεπώς, να πιστέψει πως και η πολιτική σκηνή θα υποκύψει στην γοητεία του, όπως και το θεατρικό σανίδι. Αλόγιστη οίηση, υπερφίαλη φιλοδοξία, δίψα προβολής. Δυστυχώς, το έξοχο κείμενο του “Μάκβεθ”, δεν του έμαθε τίποτε...
Δηλωμένος αριστερός, μετείχε ενεργά σε επικοινωνιακό επίπεδο στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την κατάληψη της εξουσίας. Δικαίωμά του και ουδείς ψόγος. Την άποψή του προέβαλε στα προεκλογικά (και μετεκλογικά) τηλεοπτικά πάνελ που τον καλούσαν, σχεδόν ως εκπρόσωπος του συγκεκριμένου κόμματος, πάντα με την “αύρα” του καλλιτέχνη, ακόμη και αν η άποψή του επεκτεινόταν επί παντός του επιστητού, περιβεβλημένη με τον μανδύα μιας αναπόδεικτης αυθεντίας. “Έπαιζε” πάντα...
Είχε κυκλοφορήσει μια φήμη (τρέχα γύρευε ποιος την κυκλοφόρησε...) τις παραμονές των εκλογών του 2015, ότι ο κ. Κιμούλης θα ήταν υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος, είχε δηλώσει, μετά τον θόρυβο που προκάλεσε η φήμη, ότι δεν ενδιαφέρεται για ενεργό πολιτική καριέρα. Το ίδιο είχε πράξει, αφού όμως στην περίπτωσή του η φημολογία περιφερόταν επί μακρόν, και ο κ. Λάκης Λαζόπουλος. Ο τελευταίος, περιορίσθηκε στον ρόλο του τηλεοπτικού “λαϊκού γκουρού” της πρώτης φορά αριστεράς, του “εκλεκτού” του κ. Τσίπρα, ο οποίος άλλωστε τον πήρε αλά μπρατσέτα και τον συνέστησε (ως τι ακριβώς;) και στον Πρόεδρο... “Ολαντρέου”!
Ο κ. Κιμούλης, με την οίηση της αυθεντίας, επέλεξε τον ρόλο του απαστράπτοντος “γκεστ σταρ” για να προσφέρει αίγλη και μεγαλείο σε σοβαρές παραστάσεις μεγάλης γκάμας, εκμεταλλευόμενος το πλούσιο θεατρικό ρεπερτόριό του. Κρίθηκε, προφανώς άνωθεν, ότι δεν θα μπορούσε να αποδώσει τα προσδοκώμενα η “Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος” χωρίς την εργώδη συμμετοχή του καλλιτέχνη, εξ’ ου και απετέλεσε εξέχον μέλος της... Το ότι η συγκεκριμένη (και με πολλά επικοινωνιακά ταρατατζούμ εξαγγελθείσα από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα...) Επιτροπή ουδέποτε συνεκλήθη, πλην ίσως της πρώτης πανηγυρικής συνεδρίασής της στο Μέγαρο Μαξίμου, και δεν έχει παράξει το παραμικρό έργο, δεν είναι ευθύνη του κ. Κιμούλη. Δεν την διηύθυνε αυτός, δεν είχε αυτός την ευθύνη λειτουργίας της. Αυτός, απλώς, προσεκλήθη ως “γκεστ- σταρ”, ως μια κάποια αυθεντία που θα της προσέδιδε ουσία,κύρος και αίγλη...
Ευτυχώς, τέτοια brand-name πολυταλέντα, στην ελληνική σκηνή, ποτέ δεν χάνονται. Ένας Κιμούλης, και ότι σηματοδοτεί, δεν είναι δυνατόν ν’ αφεθεί να πάει στράφι. Με το που πέρασε και επισήμως το “Κέντρο Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος” στην ιδιοκτησία του ελληνικού δημοσίου (στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα, αξιότιμοι κύριοι του Ιδρύματος...), ανακοινώθηκε ότι Πρόεδρός του θα είναι ο κ. Γιώργος Κιμούλης. Αφού προηγουμένως δεν επαληθεύθηκαν οι φήμες (μα ποιος τις κυκλοφορεί;) που κατά καιρούς περιφέρονταν στον Αττικό ουρανό, ότι ο συγκεκριμένος θα ανελάμβανε καλλιτεχνικός διευθυντής πότε του Εθνικού Θεάτρου, πότε του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, κάποια στιγμή μάλιστα ακόμη και υπουργός Πολιτισμού...
Και, ω της ανακούφισης, ο μέγας γκεστ-σταρ, απεδέχθη επιτέλους την πρόταση-πρόκληση για την αναμόρφωση του “πολιτιστικού τοπίου”! Οι αντιδράσεις και οι ενστάσεις που συνόδευσαν τον διορισμό του (γιατί, περί αυτού πρόκειται, περί επιλογής και διορισμού-μόνο στις σοβαρές χώρες για τέτοιες σοβαρές και απαιτητικές θέσεις διενεργούνται ανοικτοί διεθνείς διαγωνισμοί, όπως πρόσφατα για την ανάπτυξη και διαχείριση του Κολοσσαίου στην Ρώμη...), δεν πτόησαν τον κ. Κιμούλη. Αυτός, αποφασισμένος και αφιερωμένος στην αναμόρφωση του πολιτιστικού τοπίου...
Πέρασαν σκάρτες 20 μέρες, μέχρι να αντιληφθεί ο αναμορφωτής, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον ήθελε μόνο ως “εμβληματικό” αριστερό όνομα στην “μαρκίζα” του ΚΙΣΝ. Την δουλειά (και την δόξα, αν και εφ’ όσον προκύψει...) θα την διαχειρισθεί ο Διευθύνων Σύμβουλος του Ιδρύματος, ο κ. Νίκος Μανωλόπουλος. Πρώην και επιτυχημένος κατά τους ,επαΐοντες, Διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής επί σειρά πολλών ετών. Υπάρχει η υποψία (για να μην πούμε η απόλυτη βεβαιότητα!) ότι τον κ. Μανωλόπουλο τον επέλεξε (επέβαλλε...) το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, για να έχει την στοιχειώδη εξασφάλιση ότι τα εκατοντάδες εκατομμύρια που δαπάνησε, δεν θα γίνουν... απολύτως δημόσιο! Και ο Πρόεδρος Κιμούλης, θα έχει τις αρμοδιότητες ενός Προέδρου Δ.Σ- θα συγκαλεί τις συνεδριάσεις του και άλλα τυπικά γραφειοκρατικά. Άντε να του διαθέσουν και αυτοκίνητο...
Η συνήθης πρακτική, είναι οι διευθύνοντες σύμβουλοι ή οι καλλιτεχνικοί διευθυντές,όπου υπάρχουν, έχουν την ευθύνη της πράξης και της δράσης. Προφανώς, ο κ. Κιμούλης άλλα νόμιζε και άλλα πεδία δράσης λαμπρά φανταζόταν τις σκάρτες 20 μέρες της προεδρίας του. Και όταν κατάλαβε πως... λειτουργεί το μαγαζί, αφού προσπάθησε (ματαίως-είπαμε τον στηρίζει το ανήσυχο Ίδρυμα...) να υπονομεύσει τον κ. Μανωλόπουλο, τον οποίον εξέλαβε ως τον... βασιλιά της Σκωτίας που δολοφόνησε ο Μάκβεθ για να του πάρει τον θρόνο, βγήκε με μια... επικολυρική, σπαραξικάρδια “τελευταία πράξη” να ανακοινώσει ότι παραιτείται, επειδή ο κ. Διευθύνων Σύμβουλος “εκμεταλλεύεται τις εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες του κυβερνώντος κόμματος, στις οποίες ο ίδιος (ο κ. Κιμούλης, ντε...) αρνείται να συμμετέχει....”!
Ελάτε τώρα κ. Κιμούλη μας... Ξαφνικά καταλάβατε ότι υπάρχουν “εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες...” στον ΣΥΡΙΖΑ; Κι’ εσείς, αντίβαρο σ’ αυτές τις ισορροπίες δεν παίξατε; Τώρα πήρατε χαμπάρι τις “εσωκομματικές διαπραγματεύσεις”, στις οποίες έχει “διαπρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ της καρδιάς σας; Και αυτή η ακατανόητη “καταγγελία” ότι ο κ. Μανωλόπουλος είναι “διορισμένος από το Υπουργείο Οικονομικών”; Κι’ εσείς από το ίδιο υπουργείο διοριστήκατε, το ξεχνάτε;
Απλώς, αργήσατε να αντιληφθείτε ότι δεν θα είστε εσείς ο ένας και αδιαμφισβήτητος σούπερ-σταρ που θα κάνει ότι του γουστάρει, και σαν κακομαθημένο (δεν φταίτε αποκλειστικά εσείς, πάντως...) παιδί, “επαναστατήσατε”, πήρατε το παιγνίδι που δεν σας είχαν δώσει καν, και κακιωμένος είπατε, εγώ, δεν παίζω, φεύγω...”!
Ελάτε τώρα κ. Κιμούλη... Δεν πείθετε , εσείς τόσο καλός ηθοποιός,όταν το παίζετε ασυμβίβαστος και “υπεράνω” γνήσιος αριστερός εθελοντής που του βάζουν τρικλοποδιές....
ΘΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ
iefimerida.gr