Πάρτε το παράδειγμα του Ευάγγελου Αντώναρου.
Τι του συνέβη και θυμήθηκε να μας ξαναπεί ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πρέπει να συμπληρώσει τετραετία; Εικάζω ότι θα άκουσε πρωί πρωί τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δηλώνει, με αφορμή τη νίκη του Μακρόν, ότι «τα παραδοσιακά κόμματα πρέπει να αλλάζουν και να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των πολιτών» και ότι ο ίδιος αυτό προσπαθεί να κάνει στη Ν.Δ. Τον ξέρετε πώς είναι ο Αντώναρος: ευέξαπτος, εύθικτος, μονίμως θυμωμένος και εριστικός. Είναι φυσικό να τον έπιασε κάτι, μπροστά στην προοπτική θετικών εξελίξεων για την ηγεσία της Ν.Δ. ή αρνητικών για την κυβέρνηση, την οποία τόσο συμπαθεί και δεν το κρύβει.
Ανάλογα φαινόμενα είχαμε και από την πλευρά των υποστηρικτών του Μακρόν. Για να είμαι ακριβής, ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλός υποστηρικτής του· είναι fan, είναι λάτρης, είναι ζηλωτής, είναι τρελός και παλαβός μαζί του. Ξέρετε, πώς κάποια κορίτσια στην εφηβεία ερωτεύονται έναν ηθοποιό από μακριά και, λόγω της έντασης των αισθημάτων τους, αρχίζουν να πιστεύουν ότι έχουν δικαιώματα στο αντικείμενο της λατρείας τους, ότι τους ανήκει κατά κάποιο τρόπο; Ε, κάπως έτσι και ο Σταύρος, το παιδί. Coup de foudre, λέγεται στη γλώσσα του Μακρόν...
Αντέδρασε, λοιπόν, υπερασπιζόμενος με περιττό ζήλο την τιμή του νικητή των εκλογών, όταν την απείλησε ένα τεράστιο, τρομακτικό και αιμοβόρο μυρμήγκι! Βλέπετε, κάποιος δημοσιογράφος της δημόσιας τηλεόρασης είπε ότι «στη Γαλλία είχαμε δύο πολύ κακούς υποψηφίους, τι να κάνει ο κόσμος, υποστήριξε τον εκπρόσωπο των τραπεζών». Είπε αυτό που πιστεύουν όλοι οι ακροαριστεροί μεταξύ τους και το είπε ευθέως χωρίς περικοκλάδες. Ομως, ο Σταύρος εξεμάνη: «Δεν μπορεί να χρησιμοποιεί δημοσιογράφος επιχειρηματολογία των φασιστών, ότι Μακρόν και Λεπέν είναι περίπου το ίδιο», είπε. Γιατί, παρακαλώ, δεν μπορεί; Η ελευθερία του λόγου ισχύει και για τους ακροδεξιούς και τους ακροαριστερούς, εφόσον δεν υπερβαίνει τα όρια του ποινικού νόμου. Κανείς δεν εμποδίζει κανέναν να συμφωνεί με τον Μελανσόν, όπως ενδεχομένως ο περί ου ο λόγος δημοσιογράφος. Κοτζάμ ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, υποστήριξε επισήμως τον Μελανσόν στον πρώτο γύρο. Γιατί όχι και οι δημοσιογράφοι που υποστηρίζουν το κυβερνών κόμμα; Αλλά και πέραν της ουσίας αν πάμε, κάνε λίγο κράτει, Σταύρο! Η ΕΡΤ είναι. Ουσιαστικά, δηλαδή, κάτι σαν εσωτερικό κύκλωμα τηλεόρασης για την κυβέρνηση, τους συγγενείς και τους φίλους. Ποιος δίνει σημασία;
Αντιθέτως, από την πλευρά της κυβέρνησης υπήρξε αυτοσυγκράτηση, μετά την ψυχρολουσία του πρώτου γύρου. Αλλοι σιώπησαν, άλλοι, όπως ο πρόεδρος της Βουλής, προτίμησαν την απόδραση από την πραγματικότητα. Αντέδρασαν, δηλαδή, στη δυσάρεστη πραγματικότητα εστιάζοντας σε ευχάριστες ασημαντότητες. Ο Νίκος Βούτσης, συγκεκριμένα, ξεχάστηκε με την υποδοχή στη Βουλή της τέως προέδρου της Αργεντινής, Κριστίνα ντε Κίρχνερ. Φυσικά, την ετίμησε «με τον Περικλή μας» (όπως είχε κάνει και με τον Ολάντ) και, βεβαίως, πάντα αβρός με τις κυρίες, δεν τη ρώτησε τίποτε για τις δικαστικές περιπέτειές της στην πατρίδα της. Ως γνωστόν, η τέως πρόεδρος κατηγορείται για διαφθορά και, κατά πληροφορίες, προκειμένου να ταξιδέψει εκτός Αργεντινής έπρεπε πρώτα να καταβάλει χρηματική εγγύηση.
Δεδομένου ότι η τέως πρόεδρος είναι προσκεκλημένη του ΣΥΡΙΖΑ (την έφεραν για να μιλήσει εναντίον του καπιταλισμού σε κάποια εκδήλωση…), ο Ν. Βούτσης υπήρξε ιδιαιτέρως περιποιητικός και μάλιστα, καθ’ ομολογίαν της ιδίας, «σημάδεψε την καρδιά της» με μία φράση του. Για την ακρίβεια, θα πρέπει να ήταν περισσότερες από μία οι φράσεις, καθώς ο πρόεδρος της Βουλής τής αφηγήθηκε πώς «ο ίδιος συμμετείχε, πριν από αρκετά χρόνια, ως επικεφαλής της Νεολαίας του κόμματός του, στη διαδήλωση που είχε γίνει μπροστά στο Χίλτον με ένα μεγάλο happening, την ώρα που διεξαγόταν το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Αργεντινή το ’78, όπου ντυμένοι, άλλοι στρατιωτικά και άλλοι ως ποδοσφαιριστές, συγκλόνισαν πραγματικά την κοινή γνώμη, τότε, για αλληλεγγύη και δημοκρατία στην Αργεντινή». Υποθέτω ότι, ακούγοντάς τον, εκείνη θα φαντάστηκε έναν νεότερο Βούτση με σορτσάκι ποδοσφαιριστή· οπότε είναι φυσικό να της έχει σημαδέψει την καρδιά. Επειδή, ωστόσο, ακόμη είναι νωρίς –μόλις χθες της σημάδεψε την καρδιά της Κίρχνερ ο Βούτσης–, ελπίζω να μην εκδηλώσει αργότερα συμπτώματα μετατραυματικού σοκ…
Μικρός Βαρουφάκης
«Σας το λέει ένας άνθρωπος που έχει ζήσει δύο χρόνια στο Αιγάλεω». Ηταν η φράση για την οποία, την περασμένη εβδομάδα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος δέχθηκε καταιγισμό επικρίσεων (κράξιμο, στη γλώσσα του αμφιθεάτρου). Την είπε με σκοπό να αποδείξει πόσο καλά γνωρίζει τα λεγόμενα λαϊκά στρώματα· του βγήκε όμως με τρόπο κάπως σουσουδίστικο, που θεωρήθηκε υποτιμητικός για τα δυτικά προάστια, εξ ου και η κατακραυγή. Κρύβει και αυτός, βλέπετε, έναν μικρό Βαρουφάκη μέσα του…
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ