Του Γιάννη ΣιδέρηΒρισκόμαστε στην επόμενη μέρα. Η κυβέρνηση έπεσε «ηρωικώς» μαχόμενη στην «σκληρή» διαπραγμάτευση, από την οποία η οικονομία της χώρας εξήλθε τραυματισμένη, αλλά η ίδια η κυβέρνηση μόνο με αμυχές (καθώς ο λαός απογοητευμένος παραμένει οικεία βουλήσει εν καταστολή). Τώρα άρχισε το νέο «αφήγημα»: Ανάπτυξη!
Χάθηκαν δύο ολόκληρα χρόνια σε ιδεολογικές πελαγοδρομήσεις, υποχωρήσαμε οικονομικώς περισσότερα χρόνια πίσω, για να φτάσουμε στο αυτονόητο. Εκεί που βρίσκονταν οι προηγούμενοι, το έργο των οποίων ανέκοψε άτσαλα και άστοχα η κυβέρνηση. Αλλά αυτά προφανώς είναι φληναφήματα ημών των στρατευμένων Μέσων Ενημέρωσης, τα οποία κατηγόρησε ότι «ομιλούν για αποτυχία».
Παραδόξως ο γράφων εκείνο που διαπιστώνει σε μια ευρεία πλειοψηφία, είναι μια εργώδη προσπάθεια, προκειμένου να πέσουν οι τόνοι κατά της κυβέρνησης, στο όνομα της προόδου της χώρας. Σε μια άλλη χώρα αυτό θα ήταν ορθολογικό και πολιτικώς ηθικό. Ξεχνούν ωστόσο πως συμπεριφέρθηκε η κυβέρνηση ως αντιπολίτευση, και ποιο κόστος είχε η κυβερνητική της θητεία. Οι όποιες συμπεριφορές έχουν την προϊστορία τους. Στην πολιτική δεν υπάρχει γομολάστιχα.
Νιώθοντας δικαιωμένος από το αποτέλεσμα (υποκειμενική υπόθεση η αυτοδικαίωση), ο κ. Τσίπρας, προέβη σε οραματικές εξαγγελίες περί της επερχόμενης ανάπτυξης . Μάλιστα προέβλεψε επενδυτικό ενδιαφέρον που παίρνει τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου κύματος, ενώ έχει αρχίσει να μεταφράζεται σε εκκίνηση συγκεκριμένων επενδύσεων. Αυτό, κατά τον πρωθυπουργό, που ανακάλυψε ξαφνικά την αξία των επενδύσεων και του χρήματος, «σημαίνει ζεστό χρήμα που εισρέει στην αγορά και την πραγματική οικονομία. Αυτό σημαίνει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ενώ «θα ξεχάσουμε τις εφιαλτικές αναφορές σε κόφτες».
Την ίδια στιγμή Ευκ. Τσακαλώτος μετέβη στο Λονδίνο προς άγραν επενδυτών, παρουσιάζοντάς τους τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας που «έχει εισέλθει σε φάση ανάκαμψης», ενώ ο υπουργός Ανάπτυξης Δημ. Παπαδημητρίου, προσπαθεί να δελεάσει επενδυτές στην Ουάσινγκτον, παρουσιάζοντας τα προσόντα της χώρας μας ως υποδοχέα επενδύσεων.
Ο κ. Παπαδημητρίου αφού διαβεβαίωσε το κοινό του, σε εκδήλωση που οργάνωσε η ελληνική πρεσβεία, ότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα θα είναι κερδοφόρες, αναφέρθηκε στα προσόντα της χώρας, στα οποία εκτός της γεωπολιτικής της θέσης, είναι μια χώρα με νομισματική σταθερότητα και με ανταγωνιστικό κόστος εργασίας (δηλαδή το καταγγελλόμενο έως σήμερα ως απάνθρωπο -και είναι- μνημονιακό μέτρο μείωσης του κόστους εργασίας, ο αριστερός υπουργός το παρουσιάζει ως ελκυστικό στοιχείο για προσέλκυση επενδύσεων!).
(Είναι ευχάριστα προβοκατόρικη η διάθεση να θυμηθεί κανείς τον κ. Τσίπρα όταν μιλούσε για νταούλια: «Τη χώρα θέλουν να μετατρέψουν σε αποικία χρέους, να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε φτηνό ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό, να καταστρέψουν τους μικρομεσαίους να καταστρέψουν το κοινωνικό κράτος, να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι»).
Παρόλα αυτά εξακολουθεί να κοσμεί την καρέκλα του πρωθυπουργού, ενώ κατά την ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο, δίπλα του καθόταν η εμβληματική φιγούρα των αόκνων επενδυτικών προσπαθειών, ο Π. Σκουρλέτης - της επένδυσης χρυσού στη Χαλκιδική.
Είναι δεδομένο, ότι με την επιστροφή σε κάποια μίζερη κανονικότητα, κάποιες επενδύσεις θα έρθουν. Αν θα είναι κύμα , θα το δούμε. Ωστόσο περισσότερο επικοινωνιακό σόου θυμίζει η επίκληση της ανάπτυξης. Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε ένα στοχευμένο εθνικό αναπτυξιακό πλάνο. Σωστό, παρότι κάποιοι φιλελεύθεροι το θεωρούν κρατικό παρεμβατισμό . Κάθε ορθολογικά οργανωμένη χώρα πρέπει να διαχέει και γεωγραφικά την ανάπτυξη στις περιοχές της, καλύπτοντας και τις ανάγκες τους και αξιοποιώντας τις παραγωγικές τους δυνατότητες.
Ωστόσο στο χάλι τη Ελλάδας, αυτό μοιάζει σχήμα πρωθύστερον. Η κυβέρνηση προχωρά άμεσα στη διενέργεια 13 περιφερειακών αναπτυξιακών συνεδρίων, «ώστε να καθοριστούν με τους παραγωγικούς φορείς και τις τοπικές κοινωνίες, οι βασικές αναπτυξιακές προτεραιότητες κάθε περιοχής. Μέχρι το τέλος του χρόνου (!) θα έχει ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος τοπικών συνεδρίων.
Υπάρχει μια βασική αντίφαση. Όταν μιλάμε για προσέλκυση επενδύσεων, αναφερόμαστε σε ιδιωτικές, αφού μόνο ιδιώτες διαθέτουν τα ανάλογα κεφάλαια , αλλά ως τώρα η κυβέρνηση έχει επιδείξει το εχθρικό της πρόσωπο. Επενδύσεις σαν αυτές που ανέφερε ο πρωθυπουργός απαιτούν δημόσιο χρήμα, και δημόσιο χρήμα δεν υπάρχει.
Οπότε τα λαϊκά αναπτυξιακά συνέδρια ως το τέλος του 17, που θα εξελίσσονται παράλληλα με τις λαϊκές μαζώξεις για την αναθεώρηση του συντάγματος, δείχνουν ότι ο κ. Τσίπρας μάλλον ψάχνει για εκλογικούς πελάτες, ενόψει των εκλογών, που το πιο πιθανόν είναι να γίνουν το 2018.
http://www.liberal.gr/arthro/146923/politiki/2017/anaggellei-anaptuxi-psachnontas-gia-eklogikous-pelates.html