04 Ιουλίου 2017

Απ. Δοξιάδης για Π. Πολάκη: Η επίθεση στη Δικαιοσύνη είναι χειρότερη από χυδαία, είναι λάθος

Τους χαρακτηρισμούς και τα όσα έχει γράψει στο προφίλ του στο facebook ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης, σχετικά με τη Δικαιοσύνη και το Συμβούλιο της Επικρατείας επιχειρεί να αποδομήσει με σχετική του ανάρτηση ο συγγραφέας, Απόστολος Δοξιάδης.

Παραφράζοντας τη φράση «είναι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος», ο κ. Δοξιάδης τονίζει ότι «ο κύριος υπαινιγμός του, ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, με το φρένο που έβαλε στις συνεχείς, αυθαίρετες παρατάσεις της παραγραφής φορολογικών υποχρεώσεων κάνει χάρη στους, κατά τον ποιητή, "ληστές", "νταβατζήδες", κ.λπ., είναι χειρότερος από χυδαίος. Είναι λάθος».

Ολόκληρη η ανάρτηση του Απόστολου Δοξιάδη έχει ως εξής:

EΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΧΥΔΑΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ

Παραφράζω εδώ τη φράση που αποδίδεται λανθασμένα στον Ταλεϊράνδο--η πατρότης της αμφισβητείται--για την εκτέλεση του Λουδοβίκου-Αντωνίου των Βουρβόνων, Δούκα του Ενγκιέν: "Είναι χειρότερο από έγκλημα. Είναι λάθος". (C'est pire qu'un crime, c'est une faute).
Ο γαλαζοαίματος, η εκτέλεση του οποίου προκάλεσε τη ρήση, μου έφερε φυσικά κατευθείαν στο νου τον αριστοκρατικότερο εκ των κυβερνώντων μας, τον κ. Πολάκη, καθώς και κάποια από τα πρόσφατα καμώματά του.

Πολλά γράφτηκαν για τα στιχουργήματα με τα οποία υβρίζει το Συμβούλιο της Επικρατείας, με έμφαση στη χυδαιότητά τους. Και πολύ σωστά γράφτηκαν όσα γράφτηκαν καθώς τα στιχουργήματα του κ. Πολάκη είναι όντως χυδαία. Αλλά ο κύριος υπαινιγμός του, ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, με το φρένο που έβαλε στις συνεχείς, αυθαίρετες παρατάσεις της παραγραφής φορολογικών υποχρεώσεων κάνει χάρη στους, κατά τον ποιητή, "ληστές", "νταβατζήδες", κ.λπ., είναι χειρότερος από χυδαίος. Είναι λάθος.

Εξηγώ: οποιαδήποτε φοροδιαφυγή μεγάλης κλίμακας, όπου σίγουρα περιλαμβάνονται και οι περιπτώσεις τις οποίες ποιητικώς αγγίζει ο κ. Πολάκης, εμπίπτει στην κατηγορία του κακουργήματος και άρα ο χρόνος της παραγραφής της ήταν, είναι και παραμένει η εικοσαετία. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν αφορά καν αυτές τις περιπτώσεις. Οπότε ο οποιοσδήποτε υπαινιγμός έγιναν χάρες σε μεγαλοεπιχειρηματίες καταρρέει, από την πραγματικότητα.

Το μόνο που έκανε με την εν λόγω απόφασή του το ΣτΕ ήταν το καθήκον του: να προστατεύσει τους απλούς πολίτες από τις υπερβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας.