Η επιτροπή, δηλαδή τα μέλη της, δεν θα αντιμετωπίσουν αυτοπροσώπως την παραβατικότητα, π.χ., με καδρόνια και λοστούς όπως οι αγωνιζόμενοι φοιτητές. Θα θέσουν όμως «το πλαίσιο λειτουργίας αυτών των πραγμάτων». (Ελπίζω όχι και της εμπορίας ναρκωτικών, διότι η ασάφεια της υπουργικής διατύπωσης αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά.)
Είναι από εκείνες τις σπάνιες στιγμές μαγικού ρεαλισμού, θα έλεγα, όπου ο κόσμος των κόμικς διαχέεται ξαφνικά στην πραγματικότητα και δεν ξέρεις πια τι είναι τι. Τέτοια κωμική σχολαστικότητα είναι αντάξια του πραγματικού Τουρνεσόλ από τις περιπέτειες του Τεντέν. Τόσο σαχλοί ισχυρισμοί θα έστεκαν σοβαρά μόνο σε ένα σκετς των Μόντι Πάιθον! Και όμως, έχεις τον κ. Γαβρόγλου να στενοχωρείται και να προβληματίζεται, επειδή τολμάει το Αριστοτέλειο να πάει στην αστυνομία και δεν περιμένει τη δική του επιτροπή. Δεν τον απασχολεί ότι οι άνθρωποι εκεί δεν αντέχουν άλλο το κλίμα απειλών και εκφοβισμού, την απερίγραπτη βρώμα που επικρατεί σε όσους χώρους έχει καταλάβει η αγορά ναρκωτικών. Οχι, τα μικρά είναι για τους μικρούς· ο κ. Γαβρόγλου είναι οραματιστής. Δεν το βλέπετε στο ύφος του; Επομένως, δεν χάνεται με τους πραγματικούς ανθρώπους, τους τιποτένιους που ζουν τη μία και μοναδική ζωή τους τώρα· ο ίδιος και η επιτροπή του εργάζονται για την Ανθρωπότητα.
Προτρέχοντας στο σοσιαλιστικό μέλλον που οραματίζεται για την Ανθρωπότητα, ο κ. Γαβρόγλου παρατήρησε μάλιστα ότι αν υπήρχε «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» (νοσταλγεί την ΚΝΑΤ της νιότης του;) δεν θα μπορούσε να υπάρχει εμπόριο ναρκωτικών στο πανεπιστήμιο. Προφανώς, για τον λόγο ότι το ίδιο το ρωμαλέο κίνημα θα ήταν ο νόμος.
Θα συμφωνεί, φαντάζομαι, με τον υπουργό Παιδείας και ο απίθανος τύπος που έγραψε τη δακρύβρεκτη ανακοίνωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, με την οποία η προσκείμενη στη Ν.Δ. οργάνωση ζητεί να μην τιμωρηθούν οι 106 φοιτητές που κατέθεσαν πανομοιότυπες εργασίες. Πόσο διαφέρει, επί της ουσίας, η προσέγγισή του από εκείνη του κ. Γαβρόγλου; Οποιος αντέξει τις επικολυρικές περικοκλάδες της ανακοίνωσης και φτάσει στο νόημά της, βρίσκει εκεί την ίδια αντίληψη που διέπει τους συριζαίους: ότι δικαιοσύνη σημαίνει ατιμωρησία. Δεν είναι τυχαίο, οπωσδήποτε, ότι η ανακοίνωση ξεκινά με τον κλασικό μπακαλιάρο των χρόνων της κρίσης (περί ονείρων που είτε τα γκρέμισαν είτε τα έκλεψαν οι κακοί)· ούτε βέβαια ότι ο συγγραφέας της επικαλείται την κρίση ως ελαφρυντικό της απάτης. Με όλα αυτά, που είναι απολύτως μέσα στο πνεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, απορώ τι χρειαζόταν στην ανακοίνωση το τσιτάτο του Μαρξ. Κανείς δεν θα παρεξηγούσε το παιδί που την έγραψε ως δεξιό...
Εκεί που φαντάζομαι ότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Πατρών διαφέρει από τον κ. Γαβρόγλου πρέπει να είναι ο ρόλος του «ρωμαλέου κινήματος». Ο κ. Γαβρόγλου το βλέπει κάπως σαν φρουρά μπολσεβίκων με διευρυμένα αστυνομικά καθήκοντα. Ο συγγραφέας της γελοίας ανακοίνωσης, ως νεοδημοκράτης, το φαντάζεται, υποθέτω, σε ρόλο κοινωνικού κράτους. Πάρτε το θλιβερό παράδειγμα των 106 παιδιών που τα τσάκωσαν με την ίδια εργασία στο Πανεπιστήμιο των Πατρών. Αυτά τα παιδιά εξαπατήθηκαν από κάποιον ασυνείδητο και αδίστακτο επιτήδειο, ο οποίος δεν γινόταν να μην ξέρει ότι 106 ταυτόσημες εργασίες θα προκαλούσαν όχι ζήτημα, αλλά πάταγο. Ωστόσο, αδιαφόρησε το κάθαρμα, διότι η αρπαχτή ήταν ο σκοπός του και τον πέτυχε.
Ποιος θα μπορούσε, λοιπόν, να προστατεύσει αυτά τα παιδιά, ώστε να μη γίνονται θύματα απατεώνων που τα εκμεταλλεύονται; Εδώ έρχεται να παίξει τον ρόλο του το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα! Θα μπορούσε αυτό, θεσμικά, να αναλαμβάνει κεντρικά την παραγγελία των εργασιών, όπως κάνει με τις εκδρομές, τα πάρτι και τις συναυλίες. Αυτό να συγκεντρώνει τις ανάγκες για πλαστές εργασίες και αντιγραφές, αυτό να διαπραγματεύεται αμοιβές με τους προμηθευτές ετοίμων εργασιών και να αναθέτει τις παραγγελίες. Ολα αυτά, δε, με υποδειγματική διαφάνεια και ευθύνη ανάλογη εκείνης που έχει, π.χ., το υπουργείο Παιδείας για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Φαντασθείτε τι πρόοδος για την Ανθρωπότητα θα ήταν ένα τέτοιο σύστημα και μάλιστα βασισμένο στο σφρίγος ενός «ρωμαλέου κινήματος». Θα ήταν η κοινωνικοποίηση της αντιγραφής! Στην Κούβα, θα το δίδασκαν ως ξεχωριστό μάθημα στο πανεπιστήμιο...
Ονειρεύεται Φώφη
Μετατοπίσεις πολιτικών ισορροπιών συμβαίνουν, όπως πληροφορούμαι, στην κούρσα για την εκλογή αρχηγού του νονέιμ κόμματος του Κέντρου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες και τις εκτιμήσεις κορυφαίου πολιτικού παράγοντα, τον οποίο δεν είναι σωστό να ονομάσω (διότι δεν ζήτησα την άδειά του και αν τη ζητούσα δεν θα μου την έδινε...), ο Γιώργος Καμίνης φέρεται να έχει έλθει υπογείως σε συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τις πληροφορίες αυτές, η απομόνωση της Ν.Δ. είναι στρατηγικής σημασίας για τον ΣΥΡΙΖΑ και ο δήμαρχος Αθηναίων συμβάλλει σε αυτή, διά της πολιτικής των ίσων αποστάσεων. Αν ισχύει αυτό, σημαίνει ότι ο Γ. Καμίνης θέλει να γίνει Φώφη στη θέση της Φώφης. Αξιόλογη φιλοδοξία!
ΣΤΕΦΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΘΗΜΕΡΙΝΗ
Είναι από εκείνες τις σπάνιες στιγμές μαγικού ρεαλισμού, θα έλεγα, όπου ο κόσμος των κόμικς διαχέεται ξαφνικά στην πραγματικότητα και δεν ξέρεις πια τι είναι τι. Τέτοια κωμική σχολαστικότητα είναι αντάξια του πραγματικού Τουρνεσόλ από τις περιπέτειες του Τεντέν. Τόσο σαχλοί ισχυρισμοί θα έστεκαν σοβαρά μόνο σε ένα σκετς των Μόντι Πάιθον! Και όμως, έχεις τον κ. Γαβρόγλου να στενοχωρείται και να προβληματίζεται, επειδή τολμάει το Αριστοτέλειο να πάει στην αστυνομία και δεν περιμένει τη δική του επιτροπή. Δεν τον απασχολεί ότι οι άνθρωποι εκεί δεν αντέχουν άλλο το κλίμα απειλών και εκφοβισμού, την απερίγραπτη βρώμα που επικρατεί σε όσους χώρους έχει καταλάβει η αγορά ναρκωτικών. Οχι, τα μικρά είναι για τους μικρούς· ο κ. Γαβρόγλου είναι οραματιστής. Δεν το βλέπετε στο ύφος του; Επομένως, δεν χάνεται με τους πραγματικούς ανθρώπους, τους τιποτένιους που ζουν τη μία και μοναδική ζωή τους τώρα· ο ίδιος και η επιτροπή του εργάζονται για την Ανθρωπότητα.
Προτρέχοντας στο σοσιαλιστικό μέλλον που οραματίζεται για την Ανθρωπότητα, ο κ. Γαβρόγλου παρατήρησε μάλιστα ότι αν υπήρχε «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» (νοσταλγεί την ΚΝΑΤ της νιότης του;) δεν θα μπορούσε να υπάρχει εμπόριο ναρκωτικών στο πανεπιστήμιο. Προφανώς, για τον λόγο ότι το ίδιο το ρωμαλέο κίνημα θα ήταν ο νόμος.
Θα συμφωνεί, φαντάζομαι, με τον υπουργό Παιδείας και ο απίθανος τύπος που έγραψε τη δακρύβρεκτη ανακοίνωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, με την οποία η προσκείμενη στη Ν.Δ. οργάνωση ζητεί να μην τιμωρηθούν οι 106 φοιτητές που κατέθεσαν πανομοιότυπες εργασίες. Πόσο διαφέρει, επί της ουσίας, η προσέγγισή του από εκείνη του κ. Γαβρόγλου; Οποιος αντέξει τις επικολυρικές περικοκλάδες της ανακοίνωσης και φτάσει στο νόημά της, βρίσκει εκεί την ίδια αντίληψη που διέπει τους συριζαίους: ότι δικαιοσύνη σημαίνει ατιμωρησία. Δεν είναι τυχαίο, οπωσδήποτε, ότι η ανακοίνωση ξεκινά με τον κλασικό μπακαλιάρο των χρόνων της κρίσης (περί ονείρων που είτε τα γκρέμισαν είτε τα έκλεψαν οι κακοί)· ούτε βέβαια ότι ο συγγραφέας της επικαλείται την κρίση ως ελαφρυντικό της απάτης. Με όλα αυτά, που είναι απολύτως μέσα στο πνεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, απορώ τι χρειαζόταν στην ανακοίνωση το τσιτάτο του Μαρξ. Κανείς δεν θα παρεξηγούσε το παιδί που την έγραψε ως δεξιό...
Εκεί που φαντάζομαι ότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Πατρών διαφέρει από τον κ. Γαβρόγλου πρέπει να είναι ο ρόλος του «ρωμαλέου κινήματος». Ο κ. Γαβρόγλου το βλέπει κάπως σαν φρουρά μπολσεβίκων με διευρυμένα αστυνομικά καθήκοντα. Ο συγγραφέας της γελοίας ανακοίνωσης, ως νεοδημοκράτης, το φαντάζεται, υποθέτω, σε ρόλο κοινωνικού κράτους. Πάρτε το θλιβερό παράδειγμα των 106 παιδιών που τα τσάκωσαν με την ίδια εργασία στο Πανεπιστήμιο των Πατρών. Αυτά τα παιδιά εξαπατήθηκαν από κάποιον ασυνείδητο και αδίστακτο επιτήδειο, ο οποίος δεν γινόταν να μην ξέρει ότι 106 ταυτόσημες εργασίες θα προκαλούσαν όχι ζήτημα, αλλά πάταγο. Ωστόσο, αδιαφόρησε το κάθαρμα, διότι η αρπαχτή ήταν ο σκοπός του και τον πέτυχε.
Ποιος θα μπορούσε, λοιπόν, να προστατεύσει αυτά τα παιδιά, ώστε να μη γίνονται θύματα απατεώνων που τα εκμεταλλεύονται; Εδώ έρχεται να παίξει τον ρόλο του το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα! Θα μπορούσε αυτό, θεσμικά, να αναλαμβάνει κεντρικά την παραγγελία των εργασιών, όπως κάνει με τις εκδρομές, τα πάρτι και τις συναυλίες. Αυτό να συγκεντρώνει τις ανάγκες για πλαστές εργασίες και αντιγραφές, αυτό να διαπραγματεύεται αμοιβές με τους προμηθευτές ετοίμων εργασιών και να αναθέτει τις παραγγελίες. Ολα αυτά, δε, με υποδειγματική διαφάνεια και ευθύνη ανάλογη εκείνης που έχει, π.χ., το υπουργείο Παιδείας για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Φαντασθείτε τι πρόοδος για την Ανθρωπότητα θα ήταν ένα τέτοιο σύστημα και μάλιστα βασισμένο στο σφρίγος ενός «ρωμαλέου κινήματος». Θα ήταν η κοινωνικοποίηση της αντιγραφής! Στην Κούβα, θα το δίδασκαν ως ξεχωριστό μάθημα στο πανεπιστήμιο...
Ονειρεύεται Φώφη
Μετατοπίσεις πολιτικών ισορροπιών συμβαίνουν, όπως πληροφορούμαι, στην κούρσα για την εκλογή αρχηγού του νονέιμ κόμματος του Κέντρου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες και τις εκτιμήσεις κορυφαίου πολιτικού παράγοντα, τον οποίο δεν είναι σωστό να ονομάσω (διότι δεν ζήτησα την άδειά του και αν τη ζητούσα δεν θα μου την έδινε...), ο Γιώργος Καμίνης φέρεται να έχει έλθει υπογείως σε συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τις πληροφορίες αυτές, η απομόνωση της Ν.Δ. είναι στρατηγικής σημασίας για τον ΣΥΡΙΖΑ και ο δήμαρχος Αθηναίων συμβάλλει σε αυτή, διά της πολιτικής των ίσων αποστάσεων. Αν ισχύει αυτό, σημαίνει ότι ο Γ. Καμίνης θέλει να γίνει Φώφη στη θέση της Φώφης. Αξιόλογη φιλοδοξία!
ΣΤΕΦΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΘΗΜΕΡΙΝΗ