Οι συνοροφύλακες είχαν αποκλείσει το πέρασμα από την Πολωνία, που ήθελε να διαβεί ο Σαακασβίλι πεζή, αλλά μια ομάδα οπαδών του έσπασε από την ουκρανική πλευρά την αλυσίδα και τον έφερε μέσα. Λίγες ώρες νωρίτερα οι πολωνικές αρχές είχαν μπλοκάρει την αναχώρηση από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Przemysl τρένου που μετέφερε τον Σαακασβίλι και τους υποστηρικτές του, κλιμακώνοντας την ένταση μεταξύ του ιδίου και των Αρχών του Κιέβου.
Τον Μιχαήλ Σαακασβίλι σύνοδευε η Ουκρανή πολιτικός της αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργός Ιουλία Τιμοσένκο και αρκετοί συμπατριώτες της, καθώς και Πολωνοί βουλευτές.
Ο Σαακασβίλι κλήθηκε το 2015 στην Ουκρανία ως μεταρρυθμιστής από τον πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο. Έκτοτε όμως οι σχέσεις των δύο πολιτικών πέρασαν από σαράντα κύματα. Τον περασμένο Ιούλιο μάλιστα ο Ποροσένκο αφαίρεσε από τον πρώην φίλο του την ουκρανική υπηκοότητα για υποτιθέμενη υποβολή ψευδών πληροφοριών κατά την υποβολή αίτησης για διαβατήριο. Έτσι ο Σαακασβίλι βρέθηκε «άπατρις» καθώς, εκτός από την ουκρανική έχει χάσει και την ιθαγένεια της Γεωργίας.
Ο Σαακασβίλι είπε ότι επέστρεψε στην Ουκρανία γιατί ήθελε να δώσει μάχη στο δικαστήριο για τη διατήρηση της υπηκοότητάς του.
Ως κυβερνήτης της Οδησσού είχε προσπαθήσει στην αρχή να περάσει κάποιες μεταρρυθμίσεις, αλλά στη συνέχεια υπαναχώρησε και μπήκε σε τροχιά σύγκρουσης με τον Ποροσένκο, κατηγορώντας τον για διαφθορά.
Ο Σαακασβίλι επιδιώκει τώρα μια νέα πολιτική καριέρα στην Ουκρανία με το κόμμα του «Κίνημα Νέων Δυνάμεων», αλλά το μέλλον του παραμένει αβέβαιο καθώς απειλείται με σύλληψη και έκδοση στις γεωργιανές αρχές, που έχουν υποβάλει σχετικό αίτημα στο Κίεβο κατηγορώντας τον για διαφθορά, κατάχρηση εξουσίας και υπεξαίρεση.
Το 2003 ο Σαακασβίλι είχε σπάσει άλλο ένα αστυνομικό αποκλεισμό, εκείνη τη φορά στη Γεωργία, όταν εισέβαλε στο κοινοβούλιο στην Τιφλίδα. Ήταν το αποφασιστικό βήμα της λεγόμενης «Επανάστασης των Ρόδων», που οδήγησε στην απομάκρυνση του προέδρου Έντβαρντ Σεβαρτνάτζε από την εξουσία.
Ο 49χρονος Σαακασβίλι διετέλεσε πρόεδρος της Γεωργίας από το 2004 μέχρι το 2013, αλλά έπεσε σε δυσμένεια και αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του και να πάει στη Ουκρανία όπου τον Μάιο του 2015 έλαβε την ουκρανική ιθαγένεια και διορίστηκε διοικητής της Οδησσού