Η σκοτεινή ζωή του 60χρονου δασκάλου Μουσικής με τα δύο πρόσωπα, που κατάφερνε να κρύβει επιμελώς το αρρωστημένο πάθος της αποπλάνησης ανήλικων μαθητριών του, πίσω από τη φήμη του καταξιωμένου μουσικού
«Φλάουτο ονομάζεται κάθε πνευστό του οποίου ο ήχος προκύπτει από την πρόσκρουση ρεύματος αέρα σε μια λεπτή ακμή. Με την πρόσκρουση δημιουργούνται στρόβιλοι οι οποίοι διεγείρουν ταλαντώσεις στο σωλήνα αέρα του οργάνου».
Ο παραπάνω ορισμός, που προκύπτει από τη Wikipedia, φιγουράρει πρώτος στη λίστα αναζήτησης του οργάνου με τον μαγευτικό ήχο. Ακόμη πιο ψηλά, ωστόσο, στέκει σήμερα η εικόνα ενός από τους σημαντικότερους Ελληνες φλαουτίστες υπό τον τίτλο «Το πρώτο φλάουτο της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών ήταν ο παιδόφιλος δάσκαλος Μουσικής». Το ποιο ψυχολογικό ρεύμα τον οδήγησε σε μια τέτοια πρόσκρουση, ποιοι εσωτερικοί στρόβιλοι διέγειραν τις πιο αρρωστημένες του φαντασιώσεις και ποιος ήχος παρέσυρε τον ευυπόληπτο κύριο καθηγητή στην σύνθεση μιας τέτοιας κοινωνικής παραφωνίας αποτελούν σήμερα τις παρτιτούρες μιας ιστορίας που κανείς δεν θέλει να εκτελέσει...
Αρχές Σεπτέμβρη. Στους διαδρόμους της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, στα παρασκήνια της Λυρικής Σκηνής, στις αίθουσες του Ωδείου Αθηνών και στα διάφορα παραρτήματα της μεγάλης αυτής σχολής αντί για μελωδίες απλώνονται ψίθυροι συνοδευόμενοι από εκφράσεις έκπληξης, δυσπιστίας και αποτροπιασμού. Η είδηση ότι το πρώτο φλάουτο της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, ο καταξιωμένος στο μουσικό σύμπαν Παναγιώτης Δράκος, ικανοποιούσε τις αρρωστημένες σεξουαλικές ορέξεις του πάνω σε ανήλικες μαθήτριές του σοκάρει τους πάντες.
Μια γυναίκα σταυροκοπιέται, μια άλλη κρατά το βλέμμα της καρφωμένο στην εικόνα του και μια τρίτη πιάνει σφιχτά το κεφάλι της επαναλαμβάνοντας: «Δεν γίνεται. Θα πάθω εγκεφαλικό. Δεν μπορεί. Κάνουν λάθος. Δεν είναι δυνατόν. Ο Παναγιώτης δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Τον ξέρω καλά...». Οσο οι ώρες περνούν τόσο η έκπληξη μεγαλώνει στα πρόσωπα και στις ψυχές εκείνων που στάθηκαν επί σειρά ετών στο πλευρό του ταλαντούχου φλαουτίστα ως φίλοι, συνεργάτες, μαθητές και ακόλουθοι. Κάποιοι από αυτούς αρνούνται για ώρα να πιστέψουν την είδηση αποδίδοντας τις κατηγορίες στο πρόσωπο του 60χρονου Παναγιώτη Δράκου στις διαολεμένες έννοιες του ανταγωνισμού, της ίντριγκας, της κακοπιστίας και της ανταγωνιστικότητας. Στο ότι «κάποιοι του τη στήσανε γιατί φθονούσαν τη θέση του και το ανυπέρβλητο ταλέντο του».
Υπάρχουν και εκείνοι που δεν μιλούν. Που κάθονται σε μια άκρη σκεπτόμενοι ότι «ο Παναγιώτης είχε πάντα κάτι σκοτεινό, κάτι απροσδιόριστα μαύρο που τον έκανε παράταιρο και διαφορετικό. Πως ήταν γνωστός στον χώρο όχι απλώς για την αδυναμία του στις γυναίκες, αλλά και για τις επαναλαμβανόμενες παρενοχλήσεις σε συναδέλφους του, για τα άξεστα κομπλιμέντα του και για το ωμό του φλερτ. Πως ήταν ψεύτικος και πως επειδή υπήρξε ένας από τους καλύτερους φλαουτίστες της γενιάς του κρυβόταν χρόνια τώρα πίσω από τη φήμη και τη δημοτικότητά του». Κάποιες ώρες μετά, όταν το κακό νέο επιβεβαιώνεται μέσα από τη δημοσιοποίηση της ομολογίας του Παναγιώτη Δράκου, οι ψίθυροι παύουν και γίνονται κραυγές, όπως αυτή που βγήκε από τα χείλη μιας από τις μεγαλύτερες κυρίες της μουσικής σκηνής της χώρας: «Μέχρι χθες θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά για τον Παναγιώτη. Σήμερα, με το χέρι αυτό βάζω δέκα υπογραφές για να κρεμαστεί ανάποδα. Μπορεί να ακούγεται σκληρό αυτό που λέω, αλλά δεν μπορώ να δικαιολογήσω ούτε και να συγχωρήσω το κακό που προκάλεσε με τις πράξεις του σε ανήλικες αθώες ψυχές». Το ρέκβιεμ του ταλαντούχου φλαουτίστα γράφεται πλέον παντού: σε συζητήσεις, σε αναμνήσεις, σε εικόνες και σε αναρτήσεις στο Διαδίκτυο, όπως αυτή που ανέβασε ένας γνωστός πιανίστας της Λυρικής Σκηνής: «Βάρυνε και βούρκωσε από το απόγευμα σήμερα ο ουρανός, ταράχτηκε και η θάλασσα, έτσι κάπως σαν τη διάθεση της ψυχής μας όταν πληροφορηθήκαμε τα δυσάρεστα κοινωνικά νέα του μικρόκοσμου που αγαπάμε να ζούμε και να μοιραζόμαστε. Ας ευχηθούμε να υπάρχει πάντα μια αχτίδα ελπίδας για αυτούς που πόνεσαν, αλλά και για όλους τους άλλους που χάθηκαν κάποια στιγμή στη διαδρομή αναζήτησης του εαυτού τους...».
Ο ταλαντούχος φλαουτίστας με την άστατη προσωπική ζωή
Η ζωή του Παναγιώτη Δράκου ξεκινά πριν από εξήντα χρόνια στην Αθήνα. Οσο μεγαλώνει, το όμορφο ψηλό παιδί με το ντροπαλό χαμόγελο μοιάζει να μην μπορεί να αναπνεύσει χωρίς τους ήχους της μουσικής. Οι γονείς του το καταλαβαίνουν, οι δάσκαλοι το αναγνωρίζουν και ο ίδιος σπουδάζει φλάουτο στο Ωδείο Αθηνών δίπλα σε σπουδαίους καθηγητές αποφοιτώντας με τον τίτλο του αριστούχου. Η πορεία του στον δρόμο της επιτυχίας και της αναγνώρισης, για όσους τον γνωρίζουν, μοιάζει σχεδόν προδιαγεγραμμένη. Ο φλαουτίστας Δράκος στα 25 του χρόνια και για μια ολόκληρη δεκαετία είναι το πρώτο φλάουτο στην Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής καθώς και στην Ορχήστρα των Χρωμάτων. Το 1992 μια πρόταση από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τον εντάσσει στους μουσικούς της και στο μεγάλο της όνομα. Ο Δράκος δεν επαναπαύεται στιγμή στις δάφνες του.
Μεταξύ άλλων συμπράττει ως σολίστ με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και την Κρατική Ορχήστρα Σόφιας, συμμετέχει σε δίσκους με έργα μεγάλων Ελλήνων συνθετών, συνεργάζεται με ιερά τέρατα της μουσικής, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, κάνει ηχογραφήσεις για την ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση καθώς και για τη γερμανική, ελβετική και ιταλική ραδιοφωνία, διδάσκει σεμινάρια φλάουτου σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και εργάζεται ως καθηγητής σε διάφορα ωδεία, όπως στο Ωδείο Αθηνών και σε παράρτημά του στην περιοχή του Παπάγου.
Ο φλαουτίστας Δράκος μοιάζει να τα έχει όλα, να έχει κατακτήσει ακόμη και την τελευταία γωνιά του επαγγελματικού χώρου που ονειρευόταν από παιδί. Στον αντίποδα ωστόσο του μουσικού του θριάμβου, η προσωπική του ζωή καλύπτεται από ήττες πλασμένες από τον ίδιο: «Γύρω στα τριάντα του χρόνια παντρεύτηκε με μια εξαιρετική γυναίκα. Με τη σύζυγό του, η οποία απ’ όσο γνωρίζω ήταν Γαλλίδα και ασχολείτο κι εκείνη με τη μουσική, απέκτησε δύο κόρες, δύο θαυμάσια και πανέμορφα πλάσματα», λέει μια μουσικός και συνεχίζει: «Κάποια χρόνια μετά ο Παναγιώτης ερωτεύτηκε μια κοπέλα κατά 23 χρόνια μικρότερή του, μαθήτριά του ένα φεγγάρι, για την οποία, σύμφωνα με τις φήμες που κυκλοφορούσαν στα μουσικά σαλόνια, αποφάσισε να πάρει διαζύγιο. Οι κόρες του πληγώθηκαν πολύ, και μάλιστα η μία από αυτές που την εποχή εκείνη ήταν περίπου 15 ετών και σήμερα σπουδάζει στο Παρίσι Γαλλική Φιλολογία και τραγούδι, μου έλεγε χαρακτηριστικά: “Είναι ποτέ δυνατόν ο πατέρας μου να μας αφήσει και να κάνει σχέση με μια γυναίκα που έχει σχεδόν την ίδια ηλικία με μένα; Ντρέπομαι πολύ για εκείνον. Δεν θέλω να έχω σχέσεις μαζί του”. Απ’ όσο γνωρίζω, το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις του Παναγιώτη με τις κόρες του είχαν σε κάποιον βαθμό αποκατασταθεί, αλλά στο παρελθόν τα παιδιά πέρασαν δύσκολες στιγμές».
Η σχέση που τον ανανέωσε
Η σχέση του Δράκου με τη νέα του σύντροφο τον κάνει, όπως υποστηρίζουν πρόσωπα που τον γνωρίζουν καλά, να ξανανιώσει. Η νέα του σύντροφος, την οποία δεν παντρεύτηκε ποτέ, είναι νέα, όμορφη, κοινωνική, αριστούχος και εκείνη στο φλάουτο, καθηγήτρια σήμερα σε ωδείο των βορείων προαστίων, μια ύπαρξη που, όπως εκμυστηρευόταν σε δικούς του ανθρώπους, αποτελούσε το άλλο του μισό, την ολοκλήρωσή του ως ανθρώπου και καλλιτέχνη. Το ζευγάρι ζει στον πρώτο όροφο μια πολυκατοικίας στο κέντρο του Παγκρατίου, εκεί όπου μοιράζεται το πάθος του για τη μουσική και τα ταξίδια. Κυκλοφορούν συνήθως με μηχανή, είναι απλοί, προσιτοί, κοινωνικοί, δύο άνθρωποι που χαίρεσαι να έχεις φίλους, γείτονες ή απλώς γνωστούς.
«Εμειναν μαζί τουλάχιστον δέκα χρόνια και έχω να πω ότι η κοπέλα είναι ένα εξαιρετικό πλάσμα το οποίο τον βοήθησε και τον στήριξε πολύ», λέει κοινός τους φίλος και συνεχίζει: «Οταν έμαθα ότι χώρισαν, στις αρχές του καλοκαιριού, στεναχωρήθηκα πολύ τόσο για εκείνη όσο και για τον Παναγιώτη διότι δύσκολα θα ξανάβρισκε ένα τόσο καλό κορίτσι. Ο χωρισμός τους ήταν ξαφνικός. Ποτέ δεν είχα ακούσει για προβλήματα στη σχέση τους ή για αγεφύρωτες διαφορές. Ολα αυτά τα χρόνια θεωρώ ότι τη σχέση την τροφοδοτούσε εκείνη. Ο Παναγιώτης μου φαινόταν καλό παιδί, αλλά ένιωθα ώρες-ώρες να χάνεται σε έναν άλλο κόσμο. Το μόνο που δεν μου άρεσε φανερά σε εκείνον ήταν ότι κάποια στιγμή είχε αποκτήσει ένα παιδί, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, με κάποια άλλη γυναίκα, το οποίο όχι μόνο δεν αναγνώρισε ποτέ, αλλά αρνείτο να συμβάλλει και στην παραμικρή οικονομική του ανάγκη. Αυτό είναι αδύνατον να το πράξει κάποιος που θέλει να λέγεται άνδρας με άλφα κεφαλαίο».
Ο παιδόφιλος με τα δύο πρόσωπα
Είναι Ιανουάριος του 2017, όταν ένα 9χρονο κοριτσάκι αρνείται να πάει στο μάθημα φλάουτου στο Ωδείο Παπάγου όπου φοιτά. Οι γονείς της δεν καταλαβαίνουν τον λόγο. Η μικρή λατρεύει το φλάουτο, είναι πολύ καλή σ’ αυτό, η άρνησή της δεν έχει πάτημα ούτε αιτιολογία. Σκέφτηκαν ότι το παιδί μπορεί να κουράστηκε, να βαρέθηκε, να θέλει να κάνει κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, ότι έτσι τέλος πάντων είναι τα παιδιά: σήμερα παθιάζονται με κάτι και αύριο δεν το θυμούνται καν. Λένε, λοιπόν, στη μικρή ότι θα πρέπει να το συζητήσουν, να τους πει τι είναι αυτό που δεν της αρέσει, τι την ενοχλεί. Οταν τους απαντά ότι δεν θέλει τον συγκεκριμένο δάσκαλο, ότι δεν της φέρεται σωστά και πως την κάνει να αισθάνεται άβολα, εκείνοι πιστεύουν ότι η κόρη τους μπορεί να είναι κάπως υπερβολική, μια που η φαντασία είναι συνώνυμο της παιδικής ηλικίας. Ο καιρός περνάει, η ακαδημαϊκή σεζόν τελειώνει και η οικογένεια πηγαίνει διακοπές. Η μικρή, λίγο πριν αναχωρήσουν, τους λέει ότι θέλει να συνεχίσει τα μαθήματα φλάουτου, αλλά σε άλλο ωδείο, με άλλον δάσκαλο και κυρίως «μακριά από τον κύριο Δράκο».
Στις διακοπές, εκεί όπου οι κουβέντες ανάμεσα σε γονείς και παιδιά δεν έχουν ωράριο, η συζήτηση με πρωταγωνιστή τον καθηγητή του φλάουτου επανέρχεται στο προσκήνιο. Η μικρή αρχίζει να μιλάει πιο ανοιχτά περιγράφοντας με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες όσα της κάνει ο «κύριος Δράκος» την ώρα του μαθήματος. Οι γονείς δεν χάνουν άλλο χρόνο και απευθύνονται αμέσως στην Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων καταγγέλλοντας το περιστατικό. Χρόνο δεν χάνουν ούτε και οι αρμόδιοι. Στα τέλη Αυγούστου αστυνομικοί στέκουν απέναντι από τον ευυπόληπτο καθηγητή του Ωδείου Αθηνών λέγοντάς του: «Εχουμε κάποια καταγγελία εις βάρος σας, ακολουθήστε μας». Εκείνος τους ακολουθεί και χωρίς να του ασκηθεί η παραμικρή πίεση ομολογεί: «Ναι, αυτά που μου περιγράφετε τα έχω κάνει. Από κάποια φάση και μετά κύλησα σε αυτό και δεν μπορούσα να το ελέγξω».
Σε έρευνα που πραγματοποιείται ταυτόχρονα στην οικία του παιδόφιλου βρίσκονται και κατάσχονται δύο φορητοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές, φωτογραφικό αρχείο, μέρος του οποίου είχε πορνογραφικό περιεχόμενο, εξωτερικός σκληρός δίσκος, μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, δύο πιστόλια, δίκαννο με κομμένη την κάννη και το κοντάκι, κάννη, κλείστρο, έξι μαχαίρια και δύο πτυσσόμενες ράβδοι, 549 φυσίγγια διαφόρων διαμετρημάτων, δύο φυσίγγια και δύο κάλυκες κυνηγετικού όπλου, καθώς και δύο ψηφιακοί δίαυλοι για την κατοχή των οποίων δηλώνει: «Τα όπλα που βρήκατε μ’ αρέσουν. Κάνω συλλογή και τα έχω για την προσωπική μου ασφάλεια».
Ο αξιότιμος «κύριος Δράκος», που κατηγορείται σήμερα για αποπλάνηση παιδιών κάτω των 12 ετών κατ’ εξακολούθηση, κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια, κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας, καθώς και για παράβαση του νόμου περί όπλων, οδηγήθηκε στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών και παραπέμφθηκε σε τακτικό ανακριτή, όπου μετά την απολογία του κρίθηκε προφυλακιστέος και οδηγήθηκε στις Φυλακές Τρίπολης - την επονομαζόμενη φυλακή των βιαστών και των παιδεραστών.
Τα στοιχεία και η φωτογραφία του δημοσιοποιήθηκαν με εισαγγελική παραγγελία για «την προστασία του κοινωνικού συνόλου λόγω της ανηλικότητας των θυμάτων και της ιδιότητας του δράστη». Στη γειτονιά του, στην περιοχή του Παγκρατίου, κανείς δεν μπορεί ακόμη και σήμερα να πιστέψει ότι ο «όμορφος άνδρας με το γλυκό χαμόγελο και τη γρήγορη μηχανή», ο κύριος που προσέφερε λουλούδια στις γυναίκες και μουσική στα παιδιά είναι ένας κοινός εγκληματίας παιδικών ψυχών. Την αδυναμία τους να το πιστέψουν εκφράζουν στο «ΘΕΜΑ» και γονείς παιδιών που σπούδασαν φλάουτο δίπλα στον Παναγιώτη Δράκο. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η μητέρα μιας μαθήτριάς του: «Εχουμε σοκαριστεί οικογενειακώς.
Η κόρη μου ήταν ταλέντο στο φλάουτο και στα 12 της, όταν ρώτησα για τον καλύτερο καθηγητή στην Αθήνα, μου υπέδειξαν και μου σύστησαν τον Παναγιώτη Δράκο. Πέραν από εξαίρετος καθηγητής είχα πάντα την πεποίθηση ότι ήταν και ένας εξαίρετος άνθρωπος. Είμαι 25 χρόνια δασκάλα κι έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Ο άνθρωπος αυτός μου προσέφερε τα εχέγγυα της εμπιστοσύνης που χρειαζόμουν όταν σε μια αναβολή μαθήματος της μικρής στο ωδείο μου είπε: “Για να μη χάσει το παιδί το μάθημα, μπορείτε να το φέρετε στο σπίτι μου, αλλά την ώρα του μαθήματος θα καθίσετε κι εσείς στο σπίτι διότι έτσι είναι το σωστό”. Θυμάμαι πως όταν η μικρή έπαιζε φλάουτο, εκείνος δεν την πλησίαζε καν. Εστεκε απέναντί της στο ένα μέτρο. Τόσο κύριος. Τόσο διακριτικός. Δεν ξέρω τι συνέβη μέσα του. Δεν γνωρίζω την άβυσσο μιας ψυχής. Τον λόγο έχουν πλέον οι δικαστές και το δίκιο τα παιδιά που υπέφεραν κοντά του».
Ο πληθυντικός «παιδιά» δεν είναι τυχαίος, καθώς θύματα των αρρωστημένων ενστίκτων του μετρ του φλάουτου είναι ακόμη δύο μαθήτριές του, ηλικίας 9 και 11 ετών, ενώ οι αστυνομικοί προχωρούν σήμερα και στο ξεψάχνισμα των σκληρών δίσκων και των αρχείων του προκειμένου να διαπιστώσουν αν και άλλα κοριτσάκια έπεσαν θύματα της αρρωστημένης του ψυχοσύνθεσης. Αυτής που δεν μπόρεσε να εξευμενίσει κανείς. Ούτε καν ο μαγικός κόσμος της μουσικής.
Ο παραπάνω ορισμός, που προκύπτει από τη Wikipedia, φιγουράρει πρώτος στη λίστα αναζήτησης του οργάνου με τον μαγευτικό ήχο. Ακόμη πιο ψηλά, ωστόσο, στέκει σήμερα η εικόνα ενός από τους σημαντικότερους Ελληνες φλαουτίστες υπό τον τίτλο «Το πρώτο φλάουτο της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών ήταν ο παιδόφιλος δάσκαλος Μουσικής». Το ποιο ψυχολογικό ρεύμα τον οδήγησε σε μια τέτοια πρόσκρουση, ποιοι εσωτερικοί στρόβιλοι διέγειραν τις πιο αρρωστημένες του φαντασιώσεις και ποιος ήχος παρέσυρε τον ευυπόληπτο κύριο καθηγητή στην σύνθεση μιας τέτοιας κοινωνικής παραφωνίας αποτελούν σήμερα τις παρτιτούρες μιας ιστορίας που κανείς δεν θέλει να εκτελέσει...
Αρχές Σεπτέμβρη. Στους διαδρόμους της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, στα παρασκήνια της Λυρικής Σκηνής, στις αίθουσες του Ωδείου Αθηνών και στα διάφορα παραρτήματα της μεγάλης αυτής σχολής αντί για μελωδίες απλώνονται ψίθυροι συνοδευόμενοι από εκφράσεις έκπληξης, δυσπιστίας και αποτροπιασμού. Η είδηση ότι το πρώτο φλάουτο της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, ο καταξιωμένος στο μουσικό σύμπαν Παναγιώτης Δράκος, ικανοποιούσε τις αρρωστημένες σεξουαλικές ορέξεις του πάνω σε ανήλικες μαθήτριές του σοκάρει τους πάντες.
Μια γυναίκα σταυροκοπιέται, μια άλλη κρατά το βλέμμα της καρφωμένο στην εικόνα του και μια τρίτη πιάνει σφιχτά το κεφάλι της επαναλαμβάνοντας: «Δεν γίνεται. Θα πάθω εγκεφαλικό. Δεν μπορεί. Κάνουν λάθος. Δεν είναι δυνατόν. Ο Παναγιώτης δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Τον ξέρω καλά...». Οσο οι ώρες περνούν τόσο η έκπληξη μεγαλώνει στα πρόσωπα και στις ψυχές εκείνων που στάθηκαν επί σειρά ετών στο πλευρό του ταλαντούχου φλαουτίστα ως φίλοι, συνεργάτες, μαθητές και ακόλουθοι. Κάποιοι από αυτούς αρνούνται για ώρα να πιστέψουν την είδηση αποδίδοντας τις κατηγορίες στο πρόσωπο του 60χρονου Παναγιώτη Δράκου στις διαολεμένες έννοιες του ανταγωνισμού, της ίντριγκας, της κακοπιστίας και της ανταγωνιστικότητας. Στο ότι «κάποιοι του τη στήσανε γιατί φθονούσαν τη θέση του και το ανυπέρβλητο ταλέντο του».
Υπάρχουν και εκείνοι που δεν μιλούν. Που κάθονται σε μια άκρη σκεπτόμενοι ότι «ο Παναγιώτης είχε πάντα κάτι σκοτεινό, κάτι απροσδιόριστα μαύρο που τον έκανε παράταιρο και διαφορετικό. Πως ήταν γνωστός στον χώρο όχι απλώς για την αδυναμία του στις γυναίκες, αλλά και για τις επαναλαμβανόμενες παρενοχλήσεις σε συναδέλφους του, για τα άξεστα κομπλιμέντα του και για το ωμό του φλερτ. Πως ήταν ψεύτικος και πως επειδή υπήρξε ένας από τους καλύτερους φλαουτίστες της γενιάς του κρυβόταν χρόνια τώρα πίσω από τη φήμη και τη δημοτικότητά του». Κάποιες ώρες μετά, όταν το κακό νέο επιβεβαιώνεται μέσα από τη δημοσιοποίηση της ομολογίας του Παναγιώτη Δράκου, οι ψίθυροι παύουν και γίνονται κραυγές, όπως αυτή που βγήκε από τα χείλη μιας από τις μεγαλύτερες κυρίες της μουσικής σκηνής της χώρας: «Μέχρι χθες θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά για τον Παναγιώτη. Σήμερα, με το χέρι αυτό βάζω δέκα υπογραφές για να κρεμαστεί ανάποδα. Μπορεί να ακούγεται σκληρό αυτό που λέω, αλλά δεν μπορώ να δικαιολογήσω ούτε και να συγχωρήσω το κακό που προκάλεσε με τις πράξεις του σε ανήλικες αθώες ψυχές». Το ρέκβιεμ του ταλαντούχου φλαουτίστα γράφεται πλέον παντού: σε συζητήσεις, σε αναμνήσεις, σε εικόνες και σε αναρτήσεις στο Διαδίκτυο, όπως αυτή που ανέβασε ένας γνωστός πιανίστας της Λυρικής Σκηνής: «Βάρυνε και βούρκωσε από το απόγευμα σήμερα ο ουρανός, ταράχτηκε και η θάλασσα, έτσι κάπως σαν τη διάθεση της ψυχής μας όταν πληροφορηθήκαμε τα δυσάρεστα κοινωνικά νέα του μικρόκοσμου που αγαπάμε να ζούμε και να μοιραζόμαστε. Ας ευχηθούμε να υπάρχει πάντα μια αχτίδα ελπίδας για αυτούς που πόνεσαν, αλλά και για όλους τους άλλους που χάθηκαν κάποια στιγμή στη διαδρομή αναζήτησης του εαυτού τους...».
Ο ταλαντούχος φλαουτίστας με την άστατη προσωπική ζωή
Η ζωή του Παναγιώτη Δράκου ξεκινά πριν από εξήντα χρόνια στην Αθήνα. Οσο μεγαλώνει, το όμορφο ψηλό παιδί με το ντροπαλό χαμόγελο μοιάζει να μην μπορεί να αναπνεύσει χωρίς τους ήχους της μουσικής. Οι γονείς του το καταλαβαίνουν, οι δάσκαλοι το αναγνωρίζουν και ο ίδιος σπουδάζει φλάουτο στο Ωδείο Αθηνών δίπλα σε σπουδαίους καθηγητές αποφοιτώντας με τον τίτλο του αριστούχου. Η πορεία του στον δρόμο της επιτυχίας και της αναγνώρισης, για όσους τον γνωρίζουν, μοιάζει σχεδόν προδιαγεγραμμένη. Ο φλαουτίστας Δράκος στα 25 του χρόνια και για μια ολόκληρη δεκαετία είναι το πρώτο φλάουτο στην Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής καθώς και στην Ορχήστρα των Χρωμάτων. Το 1992 μια πρόταση από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τον εντάσσει στους μουσικούς της και στο μεγάλο της όνομα. Ο Δράκος δεν επαναπαύεται στιγμή στις δάφνες του.
Μεταξύ άλλων συμπράττει ως σολίστ με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και την Κρατική Ορχήστρα Σόφιας, συμμετέχει σε δίσκους με έργα μεγάλων Ελλήνων συνθετών, συνεργάζεται με ιερά τέρατα της μουσικής, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, κάνει ηχογραφήσεις για την ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση καθώς και για τη γερμανική, ελβετική και ιταλική ραδιοφωνία, διδάσκει σεμινάρια φλάουτου σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και εργάζεται ως καθηγητής σε διάφορα ωδεία, όπως στο Ωδείο Αθηνών και σε παράρτημά του στην περιοχή του Παπάγου.
Ο φλαουτίστας Δράκος μοιάζει να τα έχει όλα, να έχει κατακτήσει ακόμη και την τελευταία γωνιά του επαγγελματικού χώρου που ονειρευόταν από παιδί. Στον αντίποδα ωστόσο του μουσικού του θριάμβου, η προσωπική του ζωή καλύπτεται από ήττες πλασμένες από τον ίδιο: «Γύρω στα τριάντα του χρόνια παντρεύτηκε με μια εξαιρετική γυναίκα. Με τη σύζυγό του, η οποία απ’ όσο γνωρίζω ήταν Γαλλίδα και ασχολείτο κι εκείνη με τη μουσική, απέκτησε δύο κόρες, δύο θαυμάσια και πανέμορφα πλάσματα», λέει μια μουσικός και συνεχίζει: «Κάποια χρόνια μετά ο Παναγιώτης ερωτεύτηκε μια κοπέλα κατά 23 χρόνια μικρότερή του, μαθήτριά του ένα φεγγάρι, για την οποία, σύμφωνα με τις φήμες που κυκλοφορούσαν στα μουσικά σαλόνια, αποφάσισε να πάρει διαζύγιο. Οι κόρες του πληγώθηκαν πολύ, και μάλιστα η μία από αυτές που την εποχή εκείνη ήταν περίπου 15 ετών και σήμερα σπουδάζει στο Παρίσι Γαλλική Φιλολογία και τραγούδι, μου έλεγε χαρακτηριστικά: “Είναι ποτέ δυνατόν ο πατέρας μου να μας αφήσει και να κάνει σχέση με μια γυναίκα που έχει σχεδόν την ίδια ηλικία με μένα; Ντρέπομαι πολύ για εκείνον. Δεν θέλω να έχω σχέσεις μαζί του”. Απ’ όσο γνωρίζω, το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις του Παναγιώτη με τις κόρες του είχαν σε κάποιον βαθμό αποκατασταθεί, αλλά στο παρελθόν τα παιδιά πέρασαν δύσκολες στιγμές».
Η σχέση που τον ανανέωσε
Η σχέση του Δράκου με τη νέα του σύντροφο τον κάνει, όπως υποστηρίζουν πρόσωπα που τον γνωρίζουν καλά, να ξανανιώσει. Η νέα του σύντροφος, την οποία δεν παντρεύτηκε ποτέ, είναι νέα, όμορφη, κοινωνική, αριστούχος και εκείνη στο φλάουτο, καθηγήτρια σήμερα σε ωδείο των βορείων προαστίων, μια ύπαρξη που, όπως εκμυστηρευόταν σε δικούς του ανθρώπους, αποτελούσε το άλλο του μισό, την ολοκλήρωσή του ως ανθρώπου και καλλιτέχνη. Το ζευγάρι ζει στον πρώτο όροφο μια πολυκατοικίας στο κέντρο του Παγκρατίου, εκεί όπου μοιράζεται το πάθος του για τη μουσική και τα ταξίδια. Κυκλοφορούν συνήθως με μηχανή, είναι απλοί, προσιτοί, κοινωνικοί, δύο άνθρωποι που χαίρεσαι να έχεις φίλους, γείτονες ή απλώς γνωστούς.
«Εμειναν μαζί τουλάχιστον δέκα χρόνια και έχω να πω ότι η κοπέλα είναι ένα εξαιρετικό πλάσμα το οποίο τον βοήθησε και τον στήριξε πολύ», λέει κοινός τους φίλος και συνεχίζει: «Οταν έμαθα ότι χώρισαν, στις αρχές του καλοκαιριού, στεναχωρήθηκα πολύ τόσο για εκείνη όσο και για τον Παναγιώτη διότι δύσκολα θα ξανάβρισκε ένα τόσο καλό κορίτσι. Ο χωρισμός τους ήταν ξαφνικός. Ποτέ δεν είχα ακούσει για προβλήματα στη σχέση τους ή για αγεφύρωτες διαφορές. Ολα αυτά τα χρόνια θεωρώ ότι τη σχέση την τροφοδοτούσε εκείνη. Ο Παναγιώτης μου φαινόταν καλό παιδί, αλλά ένιωθα ώρες-ώρες να χάνεται σε έναν άλλο κόσμο. Το μόνο που δεν μου άρεσε φανερά σε εκείνον ήταν ότι κάποια στιγμή είχε αποκτήσει ένα παιδί, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, με κάποια άλλη γυναίκα, το οποίο όχι μόνο δεν αναγνώρισε ποτέ, αλλά αρνείτο να συμβάλλει και στην παραμικρή οικονομική του ανάγκη. Αυτό είναι αδύνατον να το πράξει κάποιος που θέλει να λέγεται άνδρας με άλφα κεφαλαίο».
Ο παιδόφιλος με τα δύο πρόσωπα
Είναι Ιανουάριος του 2017, όταν ένα 9χρονο κοριτσάκι αρνείται να πάει στο μάθημα φλάουτου στο Ωδείο Παπάγου όπου φοιτά. Οι γονείς της δεν καταλαβαίνουν τον λόγο. Η μικρή λατρεύει το φλάουτο, είναι πολύ καλή σ’ αυτό, η άρνησή της δεν έχει πάτημα ούτε αιτιολογία. Σκέφτηκαν ότι το παιδί μπορεί να κουράστηκε, να βαρέθηκε, να θέλει να κάνει κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, ότι έτσι τέλος πάντων είναι τα παιδιά: σήμερα παθιάζονται με κάτι και αύριο δεν το θυμούνται καν. Λένε, λοιπόν, στη μικρή ότι θα πρέπει να το συζητήσουν, να τους πει τι είναι αυτό που δεν της αρέσει, τι την ενοχλεί. Οταν τους απαντά ότι δεν θέλει τον συγκεκριμένο δάσκαλο, ότι δεν της φέρεται σωστά και πως την κάνει να αισθάνεται άβολα, εκείνοι πιστεύουν ότι η κόρη τους μπορεί να είναι κάπως υπερβολική, μια που η φαντασία είναι συνώνυμο της παιδικής ηλικίας. Ο καιρός περνάει, η ακαδημαϊκή σεζόν τελειώνει και η οικογένεια πηγαίνει διακοπές. Η μικρή, λίγο πριν αναχωρήσουν, τους λέει ότι θέλει να συνεχίσει τα μαθήματα φλάουτου, αλλά σε άλλο ωδείο, με άλλον δάσκαλο και κυρίως «μακριά από τον κύριο Δράκο».
Στις διακοπές, εκεί όπου οι κουβέντες ανάμεσα σε γονείς και παιδιά δεν έχουν ωράριο, η συζήτηση με πρωταγωνιστή τον καθηγητή του φλάουτου επανέρχεται στο προσκήνιο. Η μικρή αρχίζει να μιλάει πιο ανοιχτά περιγράφοντας με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες όσα της κάνει ο «κύριος Δράκος» την ώρα του μαθήματος. Οι γονείς δεν χάνουν άλλο χρόνο και απευθύνονται αμέσως στην Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων καταγγέλλοντας το περιστατικό. Χρόνο δεν χάνουν ούτε και οι αρμόδιοι. Στα τέλη Αυγούστου αστυνομικοί στέκουν απέναντι από τον ευυπόληπτο καθηγητή του Ωδείου Αθηνών λέγοντάς του: «Εχουμε κάποια καταγγελία εις βάρος σας, ακολουθήστε μας». Εκείνος τους ακολουθεί και χωρίς να του ασκηθεί η παραμικρή πίεση ομολογεί: «Ναι, αυτά που μου περιγράφετε τα έχω κάνει. Από κάποια φάση και μετά κύλησα σε αυτό και δεν μπορούσα να το ελέγξω».
Σε έρευνα που πραγματοποιείται ταυτόχρονα στην οικία του παιδόφιλου βρίσκονται και κατάσχονται δύο φορητοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές, φωτογραφικό αρχείο, μέρος του οποίου είχε πορνογραφικό περιεχόμενο, εξωτερικός σκληρός δίσκος, μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, δύο πιστόλια, δίκαννο με κομμένη την κάννη και το κοντάκι, κάννη, κλείστρο, έξι μαχαίρια και δύο πτυσσόμενες ράβδοι, 549 φυσίγγια διαφόρων διαμετρημάτων, δύο φυσίγγια και δύο κάλυκες κυνηγετικού όπλου, καθώς και δύο ψηφιακοί δίαυλοι για την κατοχή των οποίων δηλώνει: «Τα όπλα που βρήκατε μ’ αρέσουν. Κάνω συλλογή και τα έχω για την προσωπική μου ασφάλεια».
Ο αξιότιμος «κύριος Δράκος», που κατηγορείται σήμερα για αποπλάνηση παιδιών κάτω των 12 ετών κατ’ εξακολούθηση, κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια, κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας, καθώς και για παράβαση του νόμου περί όπλων, οδηγήθηκε στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών και παραπέμφθηκε σε τακτικό ανακριτή, όπου μετά την απολογία του κρίθηκε προφυλακιστέος και οδηγήθηκε στις Φυλακές Τρίπολης - την επονομαζόμενη φυλακή των βιαστών και των παιδεραστών.
Τα στοιχεία και η φωτογραφία του δημοσιοποιήθηκαν με εισαγγελική παραγγελία για «την προστασία του κοινωνικού συνόλου λόγω της ανηλικότητας των θυμάτων και της ιδιότητας του δράστη». Στη γειτονιά του, στην περιοχή του Παγκρατίου, κανείς δεν μπορεί ακόμη και σήμερα να πιστέψει ότι ο «όμορφος άνδρας με το γλυκό χαμόγελο και τη γρήγορη μηχανή», ο κύριος που προσέφερε λουλούδια στις γυναίκες και μουσική στα παιδιά είναι ένας κοινός εγκληματίας παιδικών ψυχών. Την αδυναμία τους να το πιστέψουν εκφράζουν στο «ΘΕΜΑ» και γονείς παιδιών που σπούδασαν φλάουτο δίπλα στον Παναγιώτη Δράκο. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η μητέρα μιας μαθήτριάς του: «Εχουμε σοκαριστεί οικογενειακώς.
Η κόρη μου ήταν ταλέντο στο φλάουτο και στα 12 της, όταν ρώτησα για τον καλύτερο καθηγητή στην Αθήνα, μου υπέδειξαν και μου σύστησαν τον Παναγιώτη Δράκο. Πέραν από εξαίρετος καθηγητής είχα πάντα την πεποίθηση ότι ήταν και ένας εξαίρετος άνθρωπος. Είμαι 25 χρόνια δασκάλα κι έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Ο άνθρωπος αυτός μου προσέφερε τα εχέγγυα της εμπιστοσύνης που χρειαζόμουν όταν σε μια αναβολή μαθήματος της μικρής στο ωδείο μου είπε: “Για να μη χάσει το παιδί το μάθημα, μπορείτε να το φέρετε στο σπίτι μου, αλλά την ώρα του μαθήματος θα καθίσετε κι εσείς στο σπίτι διότι έτσι είναι το σωστό”. Θυμάμαι πως όταν η μικρή έπαιζε φλάουτο, εκείνος δεν την πλησίαζε καν. Εστεκε απέναντί της στο ένα μέτρο. Τόσο κύριος. Τόσο διακριτικός. Δεν ξέρω τι συνέβη μέσα του. Δεν γνωρίζω την άβυσσο μιας ψυχής. Τον λόγο έχουν πλέον οι δικαστές και το δίκιο τα παιδιά που υπέφεραν κοντά του».
Ο πληθυντικός «παιδιά» δεν είναι τυχαίος, καθώς θύματα των αρρωστημένων ενστίκτων του μετρ του φλάουτου είναι ακόμη δύο μαθήτριές του, ηλικίας 9 και 11 ετών, ενώ οι αστυνομικοί προχωρούν σήμερα και στο ξεψάχνισμα των σκληρών δίσκων και των αρχείων του προκειμένου να διαπιστώσουν αν και άλλα κοριτσάκια έπεσαν θύματα της αρρωστημένης του ψυχοσύνθεσης. Αυτής που δεν μπόρεσε να εξευμενίσει κανείς. Ούτε καν ο μαγικός κόσμος της μουσικής.