Του Σάκη Μουμτζή
Πριν από λίγες εβδομάδες έπινα καφέ με καλό μου φίλο που επιθυμεί την επαναφορά του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εκείνη την ώρα πέρασαν δύο πενηνταπεντάρηδες, με τους οποίους ο φίλος μου αντάλλαξε έναν εγκάρδιο χαιρετισμό και τους κάλεσε να καθήσουν στο τραπέζι μας.
Όσο συζητούσαν—εγώ απλώς άκουγα—τόσο μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι με αυτά που έλεγαν οι δύο τύποι. Κάποια στιγμή δεν άντεξα αυτό το συνεχές «ο Κούλης» και τις αριστερές ανοησίες τους, και ψιθύρισα στο αυτί του φίλου:
- «ρε συ, αυτούς του Συριζαίους τι τους φώναξες; Να μας χαλάσουν την διάθεση;»
- «δεν είναι Συριζαίοι. Είναι ο πρόεδρος και ο γραμματέας της ΔΑΚΕ των...»
Προς στιγμήν εξεπλάγην. Όμως ανακαλώντας στην μνήμη μου καταστάσεις του παρελθόντος, θεώρησα απολύτως φυσιολογικές τις απόψεις τους.
Και οι Νεοδημοκράτες συνδικαλιστές είναι διαπαιδαγωγημένοι πολιτικά με την υπεράσπιση του κρατισμού. Με την υπεράσπιση ενός μοντέλου, όπου τα πάντα ρυθμίζονται από την κεντρική εξουσία, πλην του μισθολογίου τους, που θέλουν να το ρυθμίζουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους.
Αφορμή γι΄αυτές τις σκέψεις μου έδωσε η επιθετική ανακοίνωση της ΔΑΚΕ δασκάλων για την θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη περί αυτονομίας των σχολικών μονάδων. Μια επίθεση που προβλήθηκε στο πρωτοσέλιδο της « Αυγής».
Μα γιατί φοβούνται οι δάσκαλοι την αυτονομία των σχολικών μονάδων; Δεν είναι προς το συμφέρον όλων; Φυσικά και είναι προς το συμφέρον όλων, όμως είναι, συγχρόνως, και ο προθάλαμος μιας ουσιαστικής αξιολόγησης. Και αυτό πολεμούν οι συνδικαλιστικές ελίτ.
Στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει ο εκπαιδευτικός να βγει από τον μονόδρομο του σχολικού προγράμματος, όπως αυτό καθορίζεται από το υπουργείο, και να δημιουργήσει ένα δικό του πρόγραμμα, σύμφωνα με τις ικανότητες του και σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ικανότητες των μαθητών του. Δηλαδή θα πρέπει να βάλει το μυαλό του να δουλέψει. Να γίνει παραγωγός ιδεών.
Και επειδή αυτό ακριβώς θέλει ο Μητσοτάκης και επειδή αυτό ακριβώς δεν θέλουν οι συνδικαλιστές των δασκάλων, εκδόθηκε αυτή η επιθετική ανακοίνωση.
Τα ίδια, και ίσως χειρότερα, συμβαίνουν στις συνδικαλιστικές οργανώσεις της Νέας Δημοκρατίας στα ταξί, στο Δημόσιο, στα ΑΕΙ. Και τι πρέπει να γίνει; θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Μεγάλο κόμμα χωρίς συνδικαλιστικές παρατάξεις μπορεί να υπάρξει; Μήπως αυτοί οι συνδικαλιστές δεν βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα όλα αυτά τα χρόνια;
Το ερώτημα είναι, για ποιες αρχές αγωνίζονταν. Για τις αρχές του φιλελευθερισμού; Όχι, βέβαια, γιατί η Νέα Δημοκρατία ήταν ένα κόμμα που ασπαζόταν τον κρατισμό. Κάτι που επιβιώνει ακόμα.
Το μόνο για το οποίο εμάχοντο οι συνδικαλιστές της Νέας Δημοκρατίας ήταν να διώξουν τους Πασόκους και να καθήσουν αυτοί στις καρέκλες τους. Άλλωστε δεν θυμάμαι να στήριξαν καμιά αποκρατικοποίηση, καμιά απελευθέρωση επαγγέλματος. Δεν θυμάμαι να ζήτησαν ποτέ τον περιορισμό του Δημόσιου τομέα. Τουναντίον, εναντιώθηκαν στις λίγες μεταρρυθμιστικές πολιτικές του δικού τους κόμματος.
Μα, μια συνδικαλιστική παράταξη, δεν πρέπει να έχει μιαν αυτονομία απέναντι στο κόμμα από το οποίο εκφράζεται ιδεολογικοπολιτικά; Φυσικά και πρέπει να έχει, μόνον ως προς την επιλογή και την διεκδίκηση των αιτημάτων του κοινωνικού χώρου στον οποίον δραστηριοποιείται. Δεν νοείται οι θέσεις της να αντιστρατεύονται τις βασικές αρχές και το πρόγραμμα του κομματικού φορέα της.
Ας γίνει αντιληπτό πως η ΔΑΚΕ—όπως και η ΠΑΣΚΕ και το ΠΑΜΕ—με την συγκεκριμένη μορφή συνδικαλισμού που ασκούσαν και ασκούν, είναι από τους βασικούς υπαίτιους της κατάστασης που βιώνουμε εδώ και εφτά χρόνια. Εκπροσωπούν ιδέες και μορφές δράσης που έρχονται από το ένοχο παρελθόν.
Συνεπώς, η Νέα Δημοκρατία οφείλει να υπαγάγει την δράση της ΔΑΚΕ στο γενικό πλαίσιο αρχών του φιλελευθερισμού και να αναδιαμορφώσει τους τρόπους παρέμβασης της στους μαζικούς χώρους.
http://www.liberal.gr/arthro/167469/apopsi/s-moumtzis/ki-omos-i-anakoinosi-den-einai-tou-pame-alla-tis-dake-.html
Διαβάστε και την ανακοίνωση των κοπριτών:
Όχι κ. Μητσοτάκη... Αυτό δεν είναι το δικό μας όνειρο για το σχολείο!
Αποκαλυπτικό των στοχεύσεων και των προθέσεων του κ. Μητσοτάκη στο
ευαίσθητο κομμάτι της Παιδείας είναι τα όσα δήλωσε τόσο κατά τη διάρκεια της ομιλίας
του στο πλαίσιο της 82ης Δ.Ε.Θ. το Σάββατο 16/9/2017 όσο και στη συνέντευξη τύπου την
επόμενη μέρα.
Κάπου ανάμεσα στο «άριστα 20» του κ. Φίλη, στην «κανονικότητα» του κ.
Γαβρόγλου και στο «όραμα» του κ. Μητσοτάκη βρίσκεται η σκληρή πραγματικότητα και
τα οξύτατα προβλήματα που βιώνουν μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί στο σημερινό
σχολείο για το οποίο κανένας δεν μιλά αληθινά και δεν επιδιώκει να στηρίξει και να
ενισχύσει ουσιαστικά.
Είναι αλήθεια ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν αναφέρθηκε σε κανένα σημείο των πολλών
λόγων του στις μεγάλες περικοπές που έχουν επιβληθεί στη χρηματοδότηση της
δημόσιας εκπαίδευσης, στην παντελή έλλειψη και επιτακτική ανάγκη πραγματοποίησης
μόνιμων διορισμών, στο ολοήμερο σχολείο που «μικραίνει» και υποβαθμίζεται μέσα
από το Π.Δ. 79/2017 και τις Υ.Α. των Υπουργών Παιδείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,
στους για χρόνια καθηλωμένους, μετά από τις συνεχείς μειώσεις, μισθούς μας, στην
ηρωική προσφορά των, ακόμα και άστεγων αναπληρωτών εκπαιδευτικών, στις εσχατιές
της Ελλάδας, στην παντελή έλλειψη επιμόρφωσης και στήριξης του εκπαιδευτικού στο
έργο του, στην ανάγκη στήριξης του τόσο ευαίσθητου τομέα της Ειδικής Αγωγής και
Εκπαίδευσης, στην ανάγκη καθιέρωσης της δίχρονης υποχρεωτικής δημόσιας και
δωρεάν προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης.
Αντίθετα κατέδειξε μια καθόλα επικίνδυνη θεώρηση που βρίσκεται πίσω από τις
απόψεις δηλώνοντας: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι
τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν
τελικά την ίδια τη Δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα...» Την ίδια ώρα που αποτελεί
στρατηγική επιλογή όλων των εκπαιδευτικών συστημάτων ανά τον κόσμο η
προσπάθεια επίτευξης καλύτερων αποτελεσμάτων στον τομέα της άμβλυνσης των
ανισοτήτων μέσω της παρεχόμενης εκπαίδευσης που ενσωματώνει ευκαιρίες
ανάπτυξης για όλους τους μαθητές.
Και προχώρησε ακόμα πιο πέρα, επιλέγοντας να οριοθετήσει ως ένα βασικό στόχο
της πολιτικής που προτίθεται να εφαρμόσει στο κομμάτι της Παιδείας, όταν και αν
αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, την ίδρυση «ενός πρότυπου σχολείου σε κάθε
περιφερειακή ενότητα για τους καλύτερους μαθητές. Αυτούς που δεν έχουν τη
δυνατότητα να πάνε σε ιδιωτικό σχολείο.» Αλήθεια, γιατί υποστηρίζει με τόσο πάθος την
αναπαραγωγή μιας ελιτίστικης νοοτροπίας στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, όταν
διαφωνεί με αυτήν το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας και το μεγαλύτερο μέρος της
κοινωνίας; Η αντίληψη ότι οι καλοί μαθητές βρίσκονται και, το χειρότερο, πρέπει να
βρίσκονται στα ιδιωτικά σχολεία ενώ στα δημόσια «στοιβάζονται» όλοι οι υπόλοιποι,
ευνοεί τις διακρίσεις, συμβάλλει στην ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων και έρχεται σε
αντίθεση με την αρχή της σύγχρονης παιδαγωγικής «ένα σχολείο για όλους».
Δεν ακούσαμε το παραμικρό για συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει να ληφθούν
για να στηριχθεί η δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση.
Η ελληνική οικογένεια που δοκιμάζεται από τη βαθιά οικονομική, αξιακή και
κοινωνική κρίση, θέλει το παιδί της να μετέχει μιας ποιοτικής δημόσιας εκπαίδευσης. Δεν
μπορεί να θεωρείται μονόδρομος για την επιτυχία η φοίτηση στα ιδιωτικά σχολεία. Το
δημόσιο σχολείο αποτελεί τον βασικό πυλώνα του εκπαιδευτικού μας συστήματος και
την μοναδική ελπίδα για την έξοδο από την κρίση. Οι εκπαιδευτικοί δεν επιτρέπουμε
και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να στερήσει την ελπίδα αυτήν από τους μαθητές
μας.
Εξίσου αποκαλυπτική και επικίνδυνη είναι η, στο όνομα της αυτονομίας και
δημιουργικότητας των σχολείων, εξαγγελία για «μεγαλύτερη ελευθερία στην οργάνωση,
τη διαχείριση πόρων, την επιλογή διδακτικού προσωπικού...».
Δεν αποτελεί εξέλιξη το διαρκές κυνήγι πόρων από την κάθε σχολική μονάδα, γιατί
όταν δεν υπάρχει επαρκής δημόσια χρηματοδότηση, η αυτονομία, μοιραία, σημαίνει όχι
μόνο διαχείριση αλλά και αναζήτηση πόρων.
Δεν αποτελεί εξέλιξη η επιλογή του διδακτικού προσωπικού να γίνεται κατά το
δοκούν (αδιαφάνειας και ρουσφετιού πεδίο δόξης λαμπρό) από τους διευθυντές, τις
σχολικές επιτροπές, τους δήμους, τους χρηματοδότες κάθε σχολείου...
Δεν αποτελεί καινοτομία η στόχευση σ’ ένα σχολείο δεξιοτήτων αποκομμένο από
τις αρχές και το πλαίσιο εφαρμογής της ανθρωπιστικής παιδείας.
Και ασφαλώς δεν αποτελεί πανάκεια το σύνθημα «αξιολόγηση παντού», όταν η
ίδια η πολιτεία δεν αυτοαξιολογείται και επιμένει στην εφαρμογή αντιεκπαιδευτικών
πολιτικών αγνοώντας επιδεικτικά τις προτάσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Στον δρόμο που χαράζουν τέτοιου είδους εξαγγελίες και πολιτικές είναι σίγουρο
ότι θα βρεθούν πρόθυμοι, αυλοκόλακες και συνοδοιπόροι που θα προσδοκούν μερίδιο
εξουσίας.
Εμείς, οι εκπαιδευτικοί – μέλη της Δημοκρατικής Ανεξάρτητης Κίνησης
Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που χρόνια τώρα αγωνιζόμαστε για
δυνατό και υγιές δημόσιο, δωρεάν σχολείο, επιλέγουμε να σταθούμε απέναντι στα
σχέδια υποβάθμισης και διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης που υλοποιεί η σημερινή
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ καθώς και τη συνέχιση της εφαρμογής τους από την όποια
μελλοντική κυβέρνηση.
Περιμένουμε από τον κύριο Μητσοτάκη σαφή και ξεκάθαρη τοποθέτηση για το αν
επιλέγει να βαδίσει στον δρόμο που χάραξε η κ. Διαμαντοπούλου. Ο κ. Σημίτης πριν από
τρεις μήνες δήλωσε: «Χρειάζεται αυτονομία των εκπαιδευτικών μονάδων και σύνδεσή
τους με την τοπική κοινωνία». Πρόκειται για τον ίδιο πυρήνα σκέψης. Το θολό, δίχως
σαφές και ελεγχόμενο πλαίσιο αναφοράς, αλλά εύηχο εφεύρημα της αυτονομίας οδηγεί
στην κατηγοριοποίηση και μοιραία στο κλείσιμο σχολείων. Αυτό που αποκρύπτεται είναι
ότι δεν πρόκειται για κυρίαρχη ευρωπαϊκή πολιτική (γιατί δεν είναι) αλλά ακραία
αντιλαϊκή πολιτική κάποιων, λίγων, αποτυχημένων κυβερνήσεων που με τον τρόπο
αυτό διέλυσαν τη δημόσια εκπαίδευση.
Εμείς βαδίζουμε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
Επιλέγουμε να ανοίγουμε τους ορίζοντες για την εκπαίδευση των μαθητών μας.
Αυτών που είναι «καλοί» και υπερήφανοι μαθητές παρά την φτώχεια στην
οποία τους έχουν καταδικάσει οι πολιτικές που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις τα
τελευταία χρόνια.
Αυτών που είναι «καλοί» και υπερήφανοι μαθητές μέσα στο ελεύθερο και
δημοκρατικό δημόσιο σχολείο.
Αυτών που κάνουν περήφανους όλους εμάς όταν μας συναντούν μετά από
χρόνια και μας αποκαλούν ακόμα... «δάσκαλε»!
http://dakepe.gr/2017/09/20/%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BC%CE%AE-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-8/