08 Ιανουαρίου 2018

Κασιμάτης: Ο Ενβέρ Χότζα στο υπουργείο Παιδείας

[ΦΩΤΟ-Η κυρία Θεανώ ερμηνεύει για το κοινό της την άρια «Addio, del passato...». Φυσικά από την «Τραβιάτα» του Τζουζέπε Βέρντι]

Τι σύμπτωση! Μόλις το προηγούμενο βράδυ μού έλεγε ένας φίλος, που η γυναίκα του είναι από την Ολλανδία, πως πριν από 25 χρόνια, στο πρώτο καλοκαίρι τους, επισκέφθηκαν το μοναστήρι της Αμοργού. Ο μοναχός που τους υποδέχθηκε εκεί –φιλόξενα, κατά τα λοιπά– σούφρωσε το πρόσωπο μόλις κατάλαβε ότι η κοπέλα ήταν ξένη και του είπε: «Μα δεν μπορούσες να βρεις Ελληνίδα;». Γελούσαμε στην παρέα – καγχάζαμε, για να είμαι ειλικρινής.
Πού να φανταζόμουν ότι, την επομένη κιόλας, θα κυκλοφορούσε η είδηση ότι ο υπουργός Κώστας Γαβρόγλου (που νομίζω ότι είναι και Θρησκευμάτων, εκτός από Παιδείας) θα απαγόρευε τις εκπαιδευτικές εκδρομές των σχολείων στο εξωτερικό, εφόσον μάλιστα έχουν σκοπούς πολιτιστικούς και περιβαλλοντικούς.

Απολύτως αναμενόμενο από άνθρωπο των αντιλήψεών του. (Αυτός δεν ήταν που καλούσε τον πρύτανη του Μακεδονίας να αναλογισθεί σε τι έσφαλλε ώστε το πανεπιστήμιο του να έχει γίνει στόχος των αναρχικών;) Φαντάσου τι επίδραση μπορεί να έχει σε ένα παιδί να δει πώς είναι τα σχολεία στις πολιτισμένες χώρες της Δύσης, πώς η ελευθερία της προσωπικότητας συμβαδίζει με τον σεβασμό στους κανόνες, πώς δεν γίνονται εκεί καταλήψεις! Ποιος ξέρει πού μπορεί να καταλήξει ένα παιδί που θα υποστεί παρόμοιο τραύμα; Μπορεί σαν τον φίλο μου, αυτόν που παντρεύτηκε την ξένη!

Εξόχως αποκαλυπτική και η αιτιολόγηση της απόφασης: Επειδή δεν μπορούσαν μερικά παιδιά να μετάσχουν, απαγορεύεται σε όλα. Ο κομμουνισμός στην πράξη – ευτυχώς βέβαια, σε καρτουνίστικη εκδοχή, λόγω υπουργού. Εχω στον νου μια εξήγηση και θα τη θέσω με τον δέοντα σεβασμό. Υποθέτω ότι, έπειτα από τόσα χρόνια ευδόκιμης και καλοπληρωμένης υπηρεσίας στο Ιδρυμα Λάτση, ο Κ. Γαβρόγλου έχει κάποια θέματα –δικά του, εσωτερικά– και προσπαθεί να τα τακτοποιήσει με παρόμοιες γελοιότητες στο υπουργείο Παιδείας. Το δυστύχημα είναι ότι έχουν κόστος εθνικό: Κρατάνε τη χώρα πίσω. Ως προς το προσωπικό του, βεβαίως, συμπονώ... Είναι καημός, δε λέω...

Συνέλληνές του

Ο Αρτέμης Σώρρας ζητεί από τους οπαδούς του, τους οποίους ονομάζει «πολεμιστές», να πληρώσουν τις οφειλές τους στο Δημόσιο – εκείνες που κάποτε αναλάμβανε να εξοφλήσει ο ίδιος με τα 600 δισεκατομμύρια του θρύλου. Αυτό που κάνει ακόμη πιο μυστήρια τη μεταστροφή του ηγέτη είναι ότι ζητεί από τους «πολεμιστές» να κάνουν αυτές τις πληρωμές στα γραφεία της οργάνωσης. Εικάζω, λοιπόν, Συνέλληνες του Σώρρα, ότι ο ηγέτης έχει στα σκαριά επίσκεψη (ενδεχομένως επίσημη, με την ιδιότητα του πολιτικού αρχηγού – πάντως, μόνιμη) στην εξωτική Βραζιλία· και προετοιμάζεται σχετικώς...

Κάτι ήξερε

Μαρδακιών συνέχεια. Μετά τη «Δακία» του αγαπημένου Κώστα Μάρδα, η Εύα Καϊλή προσέθεσε και τη δικιά της ιδέα για το όνομα της FYROM: «Μοισία». Δύο παρατηρήσεις. H πρώτη: Πόσο δίκιο είχε ο Κοτζιάς που της έβγαλε το λάδι για να την περάσει όταν την είχε φοιτήτρια σε κάποιο μεταπτυχιακό στο Πειραιώς! Η δεύτερη: Με τέτοια συγγένεια στη σκέψη και λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι και οι δύο ανήκουν στον ίδιο χώρο (με την ευρύτερη έννοια που έχει ο όρος στη Β. Ελλάδα, όχι μόνο την πολιτική...), θα έπρεπε να καθιερώσουν τα brainstorming μεταξύ τους, όπου θα συζητούν, με τη χαρακτηριστική τόλμη του ο καθένας, τα μεγάλα θέματα της εποχής μας. Υπό προϋποθέσεις, ίσως γινόταν καλή τηλεοπτική εκπομπή...

Locker room

Διάβασα τις περισσότερες αντιδράσεις για το χυδαίο και ανόητο τουίτ του Τραμπ στο οποίο συγκρίνει το δικό του «κουμπί» και εκείνο του Κιμ Γιονγκ Ουν. Είναι βεβαίως θλιβερό αυτό που κάποτε δικαιολόγησε ο Τραμπ ως «locker room talk» (δηλαδή, κουβέντες των αποδυτηρίων, μεταξύ ανδρών) να έχει γίνει τώρα το ύφος με το οποίο ασκεί διπλωματία, μέσω Τουίτερ, ο υποτιθέμενος ηγέτης της Δύσης. Εντούτοις, υπάρχει μια διάσταση του θέματος, την οποία δεν είδα να θίγει κανείς και σκέφθηκα να την προσθέσω ως ψηφίδα. Φέρτε στον νου, κατ’ αρχάς, το σουλούπι του ενός και του άλλου. Επειτα, φαντασθείτε και τους δύο με εφαρμοστά κολυμβητικά μαγιό. (Στηθόδεσμος επιτρέπεται, εφόσον είναι απαραίτητος σε κάποιον από τους δύο...) Αν ως «κουμπί» εννοεί αυτό που φανταζόμαστε όλοι, τότε, ναι, είναι πιθανότερο ο Τραμπ να έχει το μεγαλύτερο...

Σχολαστικό

Ωστόσο, έχει τη σημασία του. Οταν προ ημερών ο Δ. Τζανακόπουλος εξήγησε γιατί η κυβέρνηση ζητεί την ακύρωση της θετικής απόφασης της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Ασύλου για τον έναν από τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς, θεμελίωσε την «πάγια πολιτική μας» να μη συμπαθούμε «πραξικοπηματίες» στην παράδοση της χώρας ως γενέτειρας της δημοκρατίας. Συνέδεσε, δηλαδή, την πολιτική στάση με την ευγένεια της καταγωγής. Αυτός ο τρόπος σκέψης δεν είναι μια αριστοκρατική προσέγγιση στην πολιτική; Προσωπικώς, δεν με ενοχλεί, μολονότι γνωρίζω ότι αυτή η σύνδεση είναι ένας μύθος· το αντιμετωπίζω σαν μία από τις γραφικότητες του Υπαρκτού Ελληνισμού. Αλλά τον Τζανακόπουλο, ως αριστερό, θα έπρεπε.

Αμ το άλλο;

Αυτό κι αν είναι! Τα ελληνικά πανεπιστήμια, διαβάζω στην «Κ», απέκτησαν το κατάλληλο λογισμικό ώστε να εντοπίζουν τις λογοκλοπές στις εργασίες των φοιτητών. Αίσχος! Αν καταργηθεί και η λογοκλοπή, τι θα μείνει επιτέλους για να μαθαίνουν τα παιδιά μας στα πανεπιστήμια;

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ