Δείτε τη στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο του 2016
Δείτε άρθρο της στην ΑΥΓΗ όπου αρθρογραφεί από το 2012
Δείτε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τα όσα έγραψε η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου στο FB τον Σεπτέμβριο του 2015:
«Εκλογές σημαίνει επιλογή, γι αυτό και πιστεύω ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία. Και αυτό το υποστηρίζω για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους, μιας και δεν με συγκινούν γενικόλογες επικλήσεις για το νέο και το παλιό. Πιστεύω ότι μας αφορά σε αυτήν τη δύσκολη φάση αν ο κορμός της νέας κυβέρνησης και το στίγμα της είναι προοδευτικό ή συντηρητικό.
Μας αφορά η διάκριση Αριστεράς - Δεξιάς, γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές όσο υπάρχουν αντιθέσεις συμφερόντων και ανισότητες στις κοινωνίες, και μόνον η έκφραση τους δίνει λόγο ύπαρξης στην πολιτική και νόημα στη Δημοκρατία!
Γιατί είναι άλλο πράγμα η προσπάθεια συγκλίσεων και προγραμματικών συνθέσεων, και άλλο η διαχειριστική αντίληψη της αυτοαποκαλούμενης κεντροαριστεράς, που λειτουργεί ως κεντροδεξιό ανάχωμα και αυτοπροσδιορίζεται ως συμπλήρωμα κυβερνητικής εξουσίας. Γιατί η σύγχρονη εκδοχή του «τι Παπάγος τι Πλαστήρας» αν επικρατήσει θα έχει τα ίδια δραματικά αποτελέσματα.
Γιατί ανάμεσα στη μοιρολατρία της υποταγής στη σκληρή πραγματικότητα αφενός, και στη δογματική ασφάλεια της άρνησης της αφετέρου, επιλέγω το δύσκολο δρόμο που έχει επίγνωση της πραγματικότητας, αλλά συνεχίζει να θέλει να την αλλάξει. Γιατί πιστεύω στην Ευρώπη, αλλά ως πεδίο διεκδίκησης, αγώνα και άσκησης πολιτικής και όχι ως νεοφιλελεύθερο αναγκαστικό μονόδρομο. Σε αυτές τις εκλογές θα δώσω μια κριτική ψήφο. Δεν είναι ούτε ανεπιφύλακτη ούτε λευκή επιταγή.
Θα δικαιωθεί αν στο άμεσο μέλλον υπάρξει εξέλιξη για το χρέος,υλοποιηθεί ένα ευρύτερο πρόγραμμα παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης που να ανοίγει έναν αντι-υφεσιακό αναπτυξιακό δρόμο, μια νέα αντίληψη δημοκρατικής διακυβέρνησης στη χώρα μας, που θα μπορέσει να συμβάλλει σε ένα νέο συσχετισμό προοδευτικών δυνάμεων και πολιτικής αλλαγής στην Ευρώπη.
Ο προοδευτικός και αριστερός κόσμος είναι προβληματισμένος και σε μεγάλο βαθμό επιφυλακτικός, γι αυτό και δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένος. Χρειάζεται ειλικρίνεια, αυτοκριτική, αλλαγή αντίληψης, σεβασμός, και ανάδειξη των πολιτικών και κοινωνικών διακυβευμάτων. Στο κοινό και αγωνιώδες ερώτημα «τι να κάνουμε», παραφράζοντας τον Λένιν, μπορεί η απάντηση να είναι ένα βήμα μπροστά, αρκεί να αποδειχθεί σοβαρό, αποφασιστικό, αποτελεσματικό, ριζοσπαστικό και δίκαιο».