Το παλιό ανέκδοτο: Καμιά εκατοστή χιλιάδες μυρμήγκια ανεβαίνουν πάνω σε έναν ελέφαντα και ξεκινούν ανηλεή πόλεμο με δαγκωματιές, κλωτσιές κ.ά.. Ο ελέφαντας νιώθει μία ενόχληση, τινάζεται, τα μυρμήγκια πέφτουν κάτω και απειλούνται με γενοκτονία. Ένα μένει πάνω στον ελέφαντα. Οπότε, τα άλλα του φωνάζουν: «Πνίξτον, Μήτσο, πνίξτον». Το νέο ανέκδοτο: Οι δηλώσεις του Πάνου Καμμένου για τα Ίμια.Στις 26 Φεβρουαρίου του 2017 ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είχε κάνει προκλητικές δηλώσεις για τα Ίμια. Μία ακόμη απόδειξη ότι οι γείτονές μας δεν κινούνται περιστασιακά και δεν αλλάζουν τακτική και απόψεις με τα φεγγάρια. Τι απάντησε ο γίγας Πάνος; «Δεν υπάρχει θέμα να πατήσει ελληνικό νησί ο Τσαβούσογλου. Αν θέλουν ας δουν. Να δω πώς θα φύγουν από εκεί αν πατήσουν το πόδι τους»!
Ο κ. Καμμένος δεν απέφυγε να κάνει συγκρίσεις με προηγούμενες κυβερνήσεις λέγοντας: «να του θυμίσουμε ότι πρωθυπουργός δεν είναι ο Σημίτης αλλά ο Τσίπρας και ΥΠΕΞ ο Κοτζιάς και όχι ο Πάγκαλος και υπ. Άμυνας εγώ».
Αυτά πέρυσι. Να μην κάνουμε κάποιο σχόλιο με αυτό το «πρωθυπουργός δεν είναι ο Σημίτης». Λόγω των ημερών. Φέτος ο κ. Καμμένος ζήτησε χτες (και πολύ σωστά) από τους συμμάχους μας να πάρουν θέση. Είναι προφανές ότι έχει ήδη χαθεί ένας ολόκληρος χρόνος με ανούσια νταηλίκια, όταν η στόχευση των Τούρκων ήταν ορατή. Ο κ. Καμμένος κάνει το αυτονόητο, εκείνο που θα έκανε ένας υπουργός Άμυνας μιας χώρας με υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα ενός οργανισμού όπως το ΝΑΤΟ. Πότε; Όχι πέρυσι που έπρεπε. Αλλά φέτος, όταν η ζημιά έχει ήδη γίνει.
Η Ελλάδα έλαχε (;) να έχει σε αυτή την κρίσιμη περίοδο υπουργό Άμυνας τον κ. Πάνο Καμμένο. Έναν ακροδεξιό πολιτικό, κατά δήλωση Γιούνκερ, που έχει συνηθίσει τον ελληνικό λαό να μιλάει πολύ και να λέει ασυνάρτητα πράγματα. Αυτός ο υπουργός δεν ανέβηκε ένα πρωί στο υπουργείο Άμυνας από μόνος του και κατέλαβε το υπουργείο. Είναι προσωπική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα, όπως και η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Βλέπετε, μια πιθανή συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με ένα κόμμα όπως το ΠΟΤΑΜΙ (λέμε τώρα) εθεωρείτο από τους συντρόφους προδοσία. Αντίθετα, ένιωθαν και πιθανότατα νιώθουν πιο άνετα με τον Πάνο Καμμένο. Δεν μας έφτανε η κρίση, μας έλαχε κι αυτό…
Αλλά δεν είναι μόνο ο Πάνος Καμμένος. Είναι ένα σύνολο ανώτατων αξιωματικών που δείχνει ενθουσιασμένο με τις στιλιστικές επιλογές του υπουργού και τις δηλώσεις του. Νιώθουν ότι έχουν τον «δικό τους άνθρωπο» στο στράτευμα. Έχουν μεγάλες ευθύνες για ό,τι συμβαίνει. Επειδή η δουλειά τους δεν είναι να πέφτουν με αλεξίπτωτο στα γεράματα ή να βγάζουν ροφούς με υποβρύχιο ψάρεμα παρέα με τον υπουργό και να τους συντρώγουν στην συνέχεια με κορυφαίους οικονομικούς παράγοντες. Η δουλειά τους είναι να καθοδηγούν σωστά τους πολιτικούς στα θέματα που οι ίδιοι έχουν σπουδάσει. Κι αν διαπιστώσουν ότι οι πολιτικοί κάνουν του κεφαλιού τους και ζημιώνουν την χώρα, να έχουν την παραίτηση ως πρώτη επιλογή. Κι ας ψαρεύουν στην συνέχεια με το καλάμι και χωρίς την συνοδεία των ΟΥΚ. Θα έχουν, τουλάχιστον, ατσαλάκωτη την αξιοπρέπειά τους.
Θανάσης Μαυρίδης\
http://www.liberal.gr/arthro/190644/apopsi/th-mauridis/pnixton-mitso-pnixton.html