Προσπαθώ να μπω στη θέση του σημερινού τριαντάρη. Και κάνοντας αφαίρεση των προβλημάτων που όλοι συνομολογούμε –το αίσθημα ότι η εκπαίδευσή του τον άφησε άοπλο, την κοινωνική απόρριψη που αισθάνεται ως άνεργος και τη συνεπαγόμενη οικονομική ταπείνωση– αναρωτιέμαι ποια είναι τα δημόσια πρόσωπα που μπορούν να τον συμφιλιώσουν με τη ζωή σ’ αυτόν τον τόπο. Ποιοι χαρακτήρες μπορούν να τον εμπνεύσουν με τη σοβαρότητά τους; Κάποτε, Νέστορες της Βουλής ήσαν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ο Ηλίας Ηλιού [ΔΕ: ΠΑΠΑΡΙΑ ΝΕΣΤΟΡΑΣ Ο ΗΛΙΟΥ... απλά δεν κυβέρνησε να ξεβρακωθεί σαν αυτούς]. Τους πρόλαβα. Σήμερα τον ρόλο τον έχουν αναλάβει ο Λεβέντης και ο Φλαμπουράρης. Και τι θα κάνει ο τριαντάρης; Ή θα σηκώσει τα χέρια προσπαθώντας να τους μιμηθεί, διότι «έτσι είναι ο κόσμος μας», ή θα το βάλει στα πόδια αναζητώντας «κάπου εκεί έξω» τη σοβαρότητα που του αρνείται ο τόπος του.
Το κριτήριο της σοβαρότητας είναι η ολοκλήρωση κάποιου έργου. Οποιουδήποτε έργου, από επιθεώρηση στο Δελφινάριο έως πολιτικό, οικονομικό και ποδοσφαιρικό. Βρείτε μου ένα έργο που ολοκληρώθηκε σ’ αυτά τα τρία χρόνια και θα κερδίσετε περιήγηση στην επένδυση του Ελληνικού. Λυπούμαι, αλλά η Ελλάς έχασε τη σοβαρότητά της. Ούτε καν οι Ελληνες δεν την παίρνουν στα σοβαρά – κι αν για τους συνομηλίκους μου υπάρχουν κάποιες αμφιβολίες, για τους τριαντάρηδες δεν υπάρχει καμία. Μην ψάχνετε άλλο σκαλοπάτι για τον πάτο. Ο Ιβάν σας έδειξε τον δρόμο.
Ε ναι! Οι άλλοι ήσαν καλύτεροι.
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ