[ΦΩΤΟ-Στιγμιότυπο από την εργατική Πρωτομαγιά στη Ζυρίχη. Αν κρίνω από τη δική μας εργατική Πρωτομαγιά, όπου ξεχώρισαν ο Γιάνης με τη Δανάη, ίσως αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία να είναι η εκπροσώπηση του Diem25 στον εορτασμό...]Μας το βεβαιώνει ο Νίκος Φίλης, ο σεβασμιότατος, στην κυριακάτικη συνέντευξή του στην «Κ», ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν είναι ούτε θα γίνει σοσιαλδημοκρατικό κόμμα». Προσωπικώς, συμφωνώ με την κρίση του σεβασμιοτάτου. Τους έχουμε ζήσει αυτά τα τρία χρόνια, τους μάθαμε. Οι έννοιες «ΣΥΡΙΖΑ» και «σοσιαλδημοκρατία», όταν τις βάζεις μαζί, παράγουν κάτι που δεν έχω την ευφράδεια να το ορίσω επακριβώς με λέξεις, αλλά είναι περίπου αυτό που νιώθει και καταλαβαίνει ο καθένας μας, νομίζω, όταν βλέπει τη φωτογραφία του ζεύγους Γιάνη-Δανάης, πιασμένους χέρι-χέρι, στην πορεία της εργατικής Πρωτομαγιάς.
Η ειρωνεία, ωστόσο, είναι ότι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος από εδώ και στο εξής να παριστάνει το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, δηλαδή αυτό που δεν είναι και ούτε θα γίνει, όπως υποστηρίζει μετά λόγου γνώσεως ο σεβασμιότατος. Τον υποχρεώνει ο εκλογικός σχεδιασμός για το φθινόπωρο, εφόσον βέβαια ισχύουν οι σχετικές πληροφορίες και εκτιμήσεις, που θέλουν τον Τσίπρα αποφασισμένο για εκλογές μετά την καθαρή έξοδο του Αυγούστου. Αυτή τη μάχη, με αυτές τις συνθήκες, μόνο μασκαρεμένος σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα μπορεί να τη δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το νόημα της ιστορικής «kolotoumba» του 2015 και των όσων επακολούθησαν. Δεν μπορεί να υπάρξει άλλου είδους κυβερνώσα Αριστερά εντός του ευρωπαϊκού συστήματος ως έχει· μόνον ο δρόμος της σοσιαλδημοκρατίας υπάρχει για την Αριστερά, εφόσον έχει αποφασίσει ότι η ρήξη δεν παίζει.
Το λεπτό σημείο, βέβαια, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να υποβάλλει διαρκώς στο ακροατήριό του την εντύπωση της σοσιαλδημοκρατικής μεταστροφής του (και το κάνει συστηματικά εδώ και καιρό), χωρίς ποτέ όμως να εκστομίζει τη λέξη ταμπού. Ο Τσίπρας το προσπαθεί συνδέοντας με κάθε ευκαιρία την πορεία της διακυβέρνησης με την επιστροφή στην «κανονικότητα». Σχετική αναφορά είχε και στο μήνυμά του για τη χθεσινή ημέρα, μαζί με κάτι στίχους, οι οποίοι με έκαναν να πιστέψω ότι ο Νίκος Κοτζιάς πρέπει να δημοσιεύει τα εύθυμα στιχουργήματά του υπό το ψευδώνυμο Ρήγας Γκόλφης. Εν πάση περιπτώσει, η κανονικότητα την οποία υπόσχεται ο Τσίπρας, δηλαδή το βασικό επιχείρημα με το οποίο θα διεξαγάγει τον προεκλογικό αγώνα, είναι απλώς μια ανώδυνη μετωνυμία για τη σοσιαλδημοκρατία.
Αυτό ο σεβασμιότατος Φίλης το γνωρίζει καλά· διότι μπορεί να έχει τη σοβαρή βλάβη που τον καθιστά συριζαίο, είναι όμως εγγράμματος άνθρωπος και ξέρει να μιλάει. Εξάλλου, εμμέσως το παραδέχεται στη συνέντευξη. Με τη διαφορά ότι, για να το πει, χρησιμοποιεί επιδέξια τον γλωσσικό λογιοτατισμό της Αριστεράς, ώστε το νόημα των λόγων του να μη γίνει κατανοητό από το ευρύ κοινό των πρώην «αγανακτισμένων» και εσαεί πασόκων, από το οποίο αντλεί ψήφους ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λέει ο σεβασμιότατος, «έχει διαφορετική ιστορικότητα μέσα στο πλαίσιο της πληθυντικής ευρωπαϊκής Αριστεράς». (Διατύπωση, η οποία παράγει στον αναγνώστη ένα ρίγος, νομίζω. Οπως εκείνο που νιώθεις, όταν, σε κατάλογο υποτίθεται ψαγμένου εστιατορίου, διαβάσεις τη φρικτή φράση «μους φέτας»...)
Μα και τι σημασία έχει, τέλος πάντων, η «διαφορετική ιστορικότητα» του σεβασμιοτάτου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει αρνηθεί με τη στροφή του 2015; Η ιστορικότητα έχει σημασία στην περίπτωση του ΚΚΕ, το οποίο προσκολλάται (ηλιθίως) στη δογματική παράδοσή του. Στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, σε μια ετερόκλητη συμμαχία Μπανιάδων, μπαχαλάκηδων, δεξιών λαϊκιστών και τυχάρπαστων, που νοιάζεται μόνο για την επιβίωσή της και ακολουθεί κακήν κακώς την πολιτική της Ευρώπης, τι διαφορά κάνει; Την παραμικρή!
Το ουσιώδες, που ευλόγως αποφεύγει να θίξει ο σεβασμιότατος, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε είναι, ούτε θα γίνει, ούτε μπορεί να γίνει ποτέ «κανονικότητα». Τις αποδείξεις δεν παύει να μας τις προσφέρει η επικαιρότητα. Δείτε, λ.χ., την απόφαση της υπουργικής επιτροπής για την απεμπλοκή της επένδυσης στο Ελληνικό. Η διατύπωση της ανακοίνωσης είναι σκοπίμως στρυφνή, προκειμένου να μη γίνει αντιληπτό το αστείο που κρύβει: ότι οι υπουργοί Φλαμπουράρης, Σκουρλέτης, Κονιόρδου, Σταθάκης, Σπίρτζης όρισαν ως συντονιστή τους την κ. Πέτη (Θεοπίστη) Πέρκα. Ας μη μας παρασύρουν η προσωπική σχέση της κυρίας με τον υπουργό Βίτσα, τα προσόντα της και οι φιλοδοξίες της· η ουσία είναι ότι τους πιο ανίκανους υπουργούς, τους σκανδαλωδώς ανίκανους, θα συντονίζει η Πέτη Πέρκα και, επίσης, ότι από τη συνεργασία όλων αυτών εξαρτάται η πραγματοποίηση μιας επένδυσης που θα διαμορφώσει το μέλλον της Αθήνας.
Δείτε, επίσης, το φιάσκο του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού. Λόγω της παραίτησης του διακεκριμένου αστροφυσικού Σταμάτη Κριμιζή, αποκαλύφθηκε ότι ο οργανισμός στήθηκε για δύο λόγους: τα ταξιδάκια (και όχι βέβαια στο Διάστημα...) και τη δύναμη που δίνει στον αρμόδιο υπουργό η διαχείριση των οικονομικών πόρων του. Πρόκειται για κοροϊδία: ένας καθαρά επιστημονικός οργανισμός του οποίου η εκπροσώπηση και η διάθεση των πόρων του θα γίνονται από πολιτικούς. Αυτά, όπως και τόσα άλλα, δεν είναι επιστροφή στην «κανονικότητα»· στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ του Τζουμάκα και στην Ελλάδα του 1981. Αυτό θα προσπαθήσει, στην πραγματικότητα, να πουλήσει ο Τσίπρας στους ψηφοφόρους: ένα ΠΑΣΟΚ του 1981, που θέλει να περνάει ως ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αλλά να το φωνάζουν ριζοσπαστική Αριστερά.
Αυτά εκείνοι. Από τη δική μου πλευρά, συνιστώ ψυχίατρο μαζί με τις εκλογές...
* : Ο τίτλος έχει μια χαλαρή και μάλλον αισθητική σχέση με το θέμα, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στη γοητεία του...
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ