[Φυσικά και διάλεγουν την τσέπη τους οι απάτριδες νεοφιλελέ... "έλα μωρέ, τι μας νοιάζει η Μακεδονία, εμείς ούτως ή άλλως στην Αθήνα ζούμε"... αυτό θα λένε για τη Μακεδονία όπως το λένε τόσα χρόνια για τη Θράκη "άμα θέλουν να λέγονται Τούρκοι ας λέγονται"... ΟΚ δεκτές όλες οι απόψεις, έστω κι αν προέρχονται απ' όσους επιβιώνουν εις βάρος μας, αφού αν δεν αγωνίζονταν οι υπόλοιποι εναντίον των Οθωμανών πχ, κάτι τέτοιοι νεοφιλελέ, μετά το σπρώξιμο των τζιχαντιστών, θα έκαναν την διαδρομή ταράτσα-χώμα σε 1"... Μορφωμένοι άνθρωποι και καλά που θεωρούν αυτονόητη την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα κ.λπ... ας τους ενημερώσει κάποιος ότι κάποιοι πολέμησαν και έχυσαν αίμα για να λέει την παπαριά του ο κάθε νεοφιλελέ που έχει για θεό το χρήμα και κοροϊδεύει του άλλους που πιστεύουν στο Θεό]
Να ηρεμήσουμε οι φιλελεύθεροι
[ΦΩΤΟ-Ο Στέφανος Κασιμάτης]
Υπάρχουν διλήμματα στη ζωή και την πολιτική στα οποία καλείσαι να διαλέξεις το μη χείρον και να τα βγάλεις πέρα με αυτό. Οσο η συμφωνία με τα Σκόπια υπήρχε μόνον στις δηλώσεις εκείνων που την προετοίμαζαν, η Ν.Δ. μπορούσε να ελπίζει, διότι, όπως λέει και το στερεότυπο, καμία συμφωνία δεν υπάρχει μέχρι να συμφωνηθεί και το τελευταίο σημείο της. Από τη στιγμή όμως που ανακοινώθηκε η επίτευξη της συμφωνίας και παρουσιάστηκε στην κρίση της κοινής γνώμης, η αξιωματική αντιπολίτευση βρέθηκε στο δίλημμα της επιλογής μεταξύ δύο κακών.
Από τη σκοπιά του εκλογικού συμφέροντός της, το μεγαλύτερο κακό θα ήταν να την είχε δεχθεί. Αν αυτό είχε συμβεί, τα διαλυτικά φαινόμενα που παρατηρούμε στους ΑΝΕΛ και το ΚΙΝΑΛ θα συνέβαιναν τώρα στη Ν.Δ. και η έκτασή τους θα ήταν απείρως μεγαλύτερη. Ουδείς θα ησχολείτο με οτιδήποτε άλλο παρά μόνον με τους βουλευτές και τα στελέχη που θα εγκατέλειπαν ο ένας μετά τον άλλο τη Ν.Δ., προκειμένου να στήσουν μια παραλλαγή των ΑΝΕΛ στα δεξιά της. Με λίγα λόγια, η ελπίδα ότι από τις επόμενες εκλογές θα μπορούσε να προκύψει μια κυβέρνηση με φιλελεύθερη προσέγγιση στην οικονομία τώρα που μιλούμε δεν θα υφίστατο ούτε στα πιο τρελά όνειρα του Κυριάκου.
Πώς θα την εφαρμόσει η Ν.Δ., εφόσον γίνει κυβέρνηση, είναι άλλη υπόθεση. Δεν είναι πάντως τόσο δύσκολο όσο πιστεύει η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung στο χθεσινό δημοσίευμά της. Δεν έχουν ακούσει οι φίλοι μας οι Γερμανοί για την ελληνική «kolotoumba»; Δεν μπορεί! Ολος ο κόσμος μιλά γι’ αυτή την προσφορά των Ελλήνων στην πολιτική. Κι έπειτα, οι Γερμανοί συνεργάστηκαν με τον Τσίπρα, δεν θα συνεργαστούν με τον Μητσοτάκη; Ας ηρεμήσουμε, λοιπόν, οι φιλελεύθεροι και ας σταθμίσουμε τι από τα δύο έχει το μεγαλύτερο βάρος: η Μακεδονία ή η οικονομία;
Αχ, Γιούκλιντ!
«What should they know of England who only England know? » Τι μπορεί να γνωρίζουν για την Αγγλία αυτοί που μόνο την Αγγλία γνωρίζουν; Εχει δίκιο ο ποιητής· γι’ αυτό, θα μπορούσαμε κατ’ αντιστοιχίαν να αναρωτηθούμε τι μπορεί να γνωρίζει για την αγγλική ποίηση ένας απόφοιτος αγγλικού ιδιωτικού σχολείου, όπως ο Γιούκλιντ. Το λέω, επειδή με τον συγκεκριμένο στίχο ξεκίνησε ο υπουργός Οικονομικών την ομιλία του στη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας και τον απέδωσε εσφαλμένα στον Ουίλιαμ Μπλέικ.
Το λάθος είναι θεόρατο και αδιανόητο, διότι ο στίχος είναι του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ και μάλιστα προέρχεται από το κατ’ εξοχήν πατριωτικό ποίημά του: «The English Flag». Ειλικρινά απορώ τι είδους ρέιβ πάρτι γίνεται μέσα στο κεφάλι του Γιούκλιντ, ώστε να συγχέει τους δύο ποιητές, καθώς ο Μπλέικ και ο Κίπλινγκ αντιπροσωπεύουν ο καθένας τους δύο αντίθετους κόσμους. Ο Μπλέικ ήταν ρομαντικός, μυστικιστής και προδήλως εχθρικός προς την πρόοδο που έφερνε η Βιομηχανική Επανάσταση, ενώ ο Κίπλινγκ ήταν ο κυριότερος λογοτεχνικός εκφραστής της δόξας της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Προφανώς, ο Γιούκλιντ δεν έχει διαβάσει καν το ποίημα που επικαλέστηκε και μάλλον ψάρεψε τον στίχο από κάποιον κατάλογο με εύχρηστα τσιτάτα. Αν το είχε διαβάσει, θα καταλάβαινε ότι το νόημα του στίχου είναι τελείως διάφορο από εκείνο που ο ίδιος του απέδωσε, έτσι όπως το χρησιμοποίησε στη Βουλή. Ο Κίπλινγκ δεν υμνεί έναν αθώο και άκακο κοσμοπολιτισμό· αντιθέτως, αυτό που λέει είναι ότι για να καταλάβεις και να γνωρίσεις την Αγγλία οφείλεις πρώτα να γνωρίσεις την αυτοκρατορία της. Δεν έχει δηλαδή στον νου του έναν άπλυτο φοιτητή ο οποίος ταξιδεύει στον κόσμο με ένα σακίδιο γεμάτο Τ-shirts με γελοίες στάμπες και το κεφάλι γεμάτο αγάπη, κατανόηση και λουλούδια (δεν υπήρχε, άλλωστε, το είδος τότε), αλλά μάλλον έναν στρατιώτη που επεκτείνει με το όπλο τις βρετανικές κτήσεις προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Εν ολίγοις, το ποίημα δεν είναι απλώς πατριωτικό· είναι φανερά ιμπεριαλιστικό.
Στο σχολείο του, το St. Paul’s, ο Γιούκλιντ λάτρευε τον καθηγητή Ιστορίας, ονόματι Κιθ Πέρι, τον οποίο θεωρεί μέντορα του. Εχει δηλώσει, σε συνεντεύξεις του σε βρετανικά μέσα, ότι σε εκείνον οφείλει την αυτοπεποίθηση που τον οδήγησε στην πανεπιστημιακή σταδιοδρομία. Ελπίζω ο καθηγητής να μην πήρε είδηση το ολίσθημα του μαθητή του, διότι το πλήγμα θα είναι βαρύ. Ελπίζω να μη βρήκε τον χρόνο να το πληροφορηθεί, απορροφημένος από τις άλλες ασχολίες του – εκείνες που το 2014 του εξασφάλισαν μια καταδίκη δύο ετών φυλάκισης, επειδή βρέθηκαν στην κατοχή του 600 πορνογραφικές φωτογραφίες και βίντεο, με αγόρια μέχρι και οκτώ ετών...
Αδικος κόπος
Αληθεύουν οι αποκαλύψεις του διαγραφέντος Δημήτρη Καμμένου για τις υποσχέσεις του εξαδέλφου προέδρου Πάνου στους βουλευτές του; Τους είπε, πράγματι, ότι το Μακεδονικό μπήκε στη ζυγαριά με τη μείωση του χρέους και των συντάξεων; Μπορεί, δεν είναι απίθανο. Ενας πολιτικός ο οποίος υποστηρίζει δημοσίως και επιμόνως ότι «με την ΑΟΖ θα επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα», όπως ο αρχηγός των ΑΝΕΛ, είναι ικανός να εκστομίσει οποιαδήποτε μπαρούφα προκειμένου να επιβιώσει. Το ίδιο όμως ισχύει και για τον «σωκρατικά έντιμο» (έτσι αυτοχαρακτηρίστηκε) εξάδελφό του. Προσωπικώς, ποτέ δεν θα εμπιστευόμουν για οτιδήποτε έναν άνθρωπο με το δικό του βιογραφικό σημείωμα – τόσο απλά! Εστω και αν η αξιωματική αντιπολίτευση του έκανε τη μεγίστη τιμή να καταθέσει μια πρόταση δυσπιστίας μόνο για τα μάτια του...
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ