[Σε όλους γνωστό ότι ΝΔ και ΝΔιτες βουλευτές απαξιώνουν όσους τους στηρίζουν λόγω ιδεολογίας και προτιμούν να γλύφουν εκβιαστές για λεφτα... σεσημασμένους (με συλλήψεις απ' την ΕΛΑΣ) ή μη]του Δημήτρη Γαλαμάτη*
Πέρασαν λίγες μέρες από τότε που διάβασα ότι ο 83χρονος σήμερα Δημήτρης Ρίζος οδηγήθηκε και μάλλον εξακολουθεί να βρίσκεται στις φυλακές της Κω για οφειλές στο δημόσιο. Προφανώς μπορεί σε όλα το μυαλό του να ήταν ξυράφι, στο οικονομικό κουμάντο όμως από ό,τι φαίνεται, μάλλον τα έκανε... θάλασσα και τώρα πληρώνει ακριβά τα λάθη του.
Δεν γνωρίζω το ύψος των οφειλών, αν και διαβάζω για ποσά που δεν είναι αμύθητα, ούτε και θα μπω στην ουσία της οικονομικής του ασυνέπειας, που τον κατέστησε ποινικό. Δεν θα σχολιάσω επίσης την ποιότητα της νομοθεσίας, που στέλνει σε ένα σωφρονιστικό ίδρυμα, έναν υπέργηρο κακοπληρωτή. Τι να σωφρονίσει και πώς να κάνει καλύτερο άνθρωπο κι εν προκειμένω καλύτερο νοικοκύρη, έναν χρεοκοπημένο παππούλη? Ωστόσο dura lex, sed lex!
Θα σταθώ όμως στο λυπηρό γεγονός, αρκετές μέρες από τη δημοσιοποίηση της είδησης, να μην έχει υπάρξει μια δημόσια παρέμβαση από τη ΝΔ ή έστω από μεμονωμένα στελέχη της γι’ αυτόν τον άνθρωπο, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί και αυτές που αναδείχθηκαν και καθιερώθηκαν στην κεντρική πολιτική σκηνή και χάριν της εύνοιας και της αβάντας που τους χάριζε ο Ρίζος μέσα από τα έντυπά του.
Δεν υπήρξε ποτέ του αμερόληπτος, ούτε ουδέτερος. Ήταν στρατευμένος και παθιασμένος με την παράταξη. Η γραφή του είχε σπιρτάδα, ήταν διεισδυτική και... πονούσε. Έβαλε πλάτη σε πολλές δύσκολες περιόδους για τη ΝΔ και μάλλον, από όσα τουλάχιστον μπορώ να γνωρίζω, δεν έπεσε ποτέ με τα μούτρα για να εισπράξει ανταποδοτικά οφέλη, όταν αυτή κατείχε την εξουσία.
Το γεγονός ότι οικονομικοί λόγοι τον οδήγησαν στη φυλακή αποδεικνύει πως ούτε κολεγιές έκανε με τους νομοθέτες, ούτε δουλίτσες διεκδικούσε από τους κατόχους της εξουσίας, γιατί αν τα έκανε, τώρα ίσως και πάλι να ήταν στην Κω, αλλά σε άλλα σημεία της...
Για πολλά χρόνια η... γραμμή του κόμματος ήταν η δική του αρθρογραφία, ενώ πετυχημένες ατάκες του στοιχειώνουν ακόμη τους τοίχους των καφενείων σε όλη τη χώρα. Οι περισσότεροι ΝΔκράτες, κυρίως τη δεκαετία του ’80, τα χρόνια της σκληρής αντιπαράθεσης με το ΠΑΣΟΚ, πρώτα διάβαζαν τα κείμενα και τα σχόλιά του στην εφημερίδα και μετά κατηφόριζαν στην πλατεία, έχοντας στη φαρέτρα επιχειρημάτων της καθημερινής αντιπαράθεσής τους με τους... "πρασινοφρουρούς" (νομίζω ότι αυτός εισήγαγε τον.. όρο), τα δικά του γραφόμενα.
Μέχρι και σήμερα όμως σιωπή και ακινησία. Ασφαλώς και δεν αναφέρομαι σε εράνους, ούτε σε κροκοδείλια δάκρυα. Μιλώ για μια λέξη συμπάθειας και συμπαράστασης, για δυο κουβέντες, που κυρίως θα τον διαβεβαίωναν ότι, παρά τα λάθη και τις ευθύνες του που τον έστειλαν εκεί που είναι σήμερα, δεν θα ξεχάσουν ποτέ την προσφορά του στο χώρο. Ακόμη και για το Γιώργο Κουρή, που υπήρξε ορκισμένος εχθρός της παράταξης, υπήρξαν κορυφαία σήμερα στελέχη, που είχαν κάτι καλό να πουν μετά το θάνατό του…
Για όσους μεγαλώσαμε σε αυτή την παράταξη, αυτό που συμβαίνει με το Δημήτρη Ρίζο δεν είναι κάτι που ξενίζει, καθώς ιστορικά έχει αποδειχθεί πως η ΝΔ δεν στηρίζει, ούτε προσέχει τους ανθρώπους της, ενώ για να σταθεί ή και να προχωρήσει κάποιος εντός της, θα πρέπει πρώτα να την προδώσει τουλάχιστον μία φορά. Αυτή η πικρή αλήθεια αποτελεί για χρόνια τη σκουριά στο μέταλλο της παράταξης.
Δεν θα ήθελα να βρισκόμουν ούτε για ένα λεπτό στη θέση του Δημήτρη Ρίζου σήμερα, καθώς πιστεύω πως αυτό που κυρίως τον λυγίζει δεν είναι τόσο η βάσανος της φυλακής, όσο το γεγονός ότι νιώθει την αρχαία σοφία "φοβού την εκδίκηση των υπό σου ευεργετηθέντων", που ο ίδιος συνήθιζε στη δημοσιογραφική του διαδρομή συχνά να υπενθυμίζει, σήμερα - ως παιχνίδι της μοίρας - να επιβεβαιώνεται με το δικό του, προσωπικό δράμα...
* Ο Δημήτρης Γαλαμάτης είναι κτηνίατρος του δημοσιου, πρώην βουλευτής ΝΔ και πρώην δήμαρχος Βόλβης.
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10217341649359236&id=1413429189