Του Γιάννη ΣιδέρηΟ πρωθυπουργός δεν αρκείται να μιμείται τον Αντρέα, ως εγγαστρίμυθός του. Ξεπατικώνει και τα κείμενα του πρώιμου απλοϊκού ΠΑΣΟΚ.
Σύμφωνα με την ομιλία του στο κλειστό του Γαλατσίου, συναντήθηκαν η γενιά του ΕΑΜ, η γενιά του 114, του Πολυτεχνείου, της μεταπολίτευσης, η γενιά της κρίσης και των μνημονίων. Και κάθε γενιά αποτελεί ξεχωριστό ρυάκι που ενώνεται σε μεγάλο ποτάμι για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και προκοπή.
Θα μπορούσε να είναι παράγραφος από κείμενο Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ το 1978 (40 χρόνια πριν!), αν έλειπε η αναφορά στην γενιά των μνημονίων και η φράση «η μεγάλη παρακαταθήκη της πολιτικής αλλαγής τη δεκαετία του ‘80»!.
Στο χώρο επίσης, σε πράσινο φόντο δέσποζε το Αντρεϊκό «Η Ελλάδα δεν γυρίζει πίσω» (πιο ιμιτασιόν ΠΑΣΟΚ πεθαίνεις!).
Αν κάτι έδειξε η συγκέντρωση στο Γαλάτσι είναι ότι ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση ξέμειναν από εφεδρείες. Η «πλατιά απεύθυνση» τελικά αφορούσε:
- Μια πετσοκομμένη ΔΗΜΑΡ, της οποίας ο Πρόεδρος Θ. Θεοχαρόπουλος (Πρόεδρος κόμματος 0,40%), που έγινε εκ διορισμού βουλευτής επικρατείας στο ψηφοδέλτιο Γεννηματά, καταγγέλλεται ότι καρατόμησε 30 στελέχη της ΚΕ, για να πλεύσει ανενόχλητος στον ΣΥΡΙΖΑ.
- Οι «γεφυραίοι». Στυλοβάτες της ετοιμόρροπης ήδη γέφυρας, συμβολικής παρουσίας, άνευ ουδενός εκλογικού αντικρίσματος.
- Οι λεγόμενοι κηπουροί του Γιώργου. Ο Γιάννης Ραγκούσης, που δεν εκτέθηκε ποτέ στην λαϊκή ψήφο και χάρις στον ΓΑΠ, φτερούγησε στα ανώτατα αξιώματα του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησής του. Βουλευτής επικρατείας δις, υπουργός του, και υπουργός των Σαμαροβενιζέλων (και υπό τον Βορίδη!).
- Ο Θανάσης Μωραίτης και ο Αγγελος Τόλκας, καθύβριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά εν μία νυκτί βρέθηκαν υπουργοί του.
- Η Μαριλίζα, εξευγενισμένο ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι αυτόφωτη. Κάποτε σε μια Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ, για να δείξει την αφοσίωσή της, είχε χρησιμοποιήσει τη φράση «έδωσα τα νιάτα μου για το Κίνημα. Πάντως δεν τα έδωσε τσάμπα. Της ανταποδόθηκε. Τώρα παραδίδει τη μεστότητα της ηλικίας της στον Αλέξη!
- Ο Πέτρος Κόκκαλης - διαφορετικής ανάγνωσης. Μάλλον διήλθε την πύλη μόνιμης εισόδου στην πολιτική.
Το πρωί του Σαββάτου ο κος Τσίπρας συναντήθηκε με τέσσερις παλιούς Πασόκους. Μετά τις συναντήσεις ανήρτησε weet με το οποίο διαβεβαίωνε: «Σήμερα ξεκινά η συμπόρευση για μια ευρεία κοινωνική και προοδευτική συμμαχία. Συνάντηση με τον Στέφανο Τζουμάκα, τον Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, τον Κώστα Παϊπουτλίδη και τον Θάνο Μωραΐτη.
Αν αυτές ήταν οι τελευταίες εφεδρείες πριν την πολυδιαφημισμένη γιορτή του Γαλατσίου, σημαίνει ότι άδειασε η στέρνα των προθύμων.
Ο Στέφανος Τζουμάκας, εμβληματικό πρόσωπο του λεγόμενου παλιού και βαθέως ΠΑΣΟΚ, υπουργός και ηγετικό στέλεχος, διετέλεσε αυτόφωτο στέλεχος. Τώρα δεν γνωρίζουμε αν αντιπροσωπεύει κάτι και τι. Η παρουσία του μοιάζει σαν ανάσυρση παλιάς, ξεθωριασμένης φωτογραφίας από ένδοξο άλμπουμ εποχής.
Ο κ. Παϊπουτλίδης, ενδεχομένως αξιόλογης επαγγελματικής πορείας, σε πολιτικό επίπεδο σηματοδοτεί ανυπαρξία. Το 2005 είχε θέσει υποψηφιότητα για μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, και είχε εκλεγεί 265ος.
Από την πλευρά του ο κ. Χατζηθεοδοσίου δήλωσε στον ΣΚΑΙ πως η συνάντηση ήταν θεσμικού χαρακτήρα, και ότι ως πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου ενημέρωσε τον πρωθυπουργό για τα προβλήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της αγοράς (άλλωστε ο ίδιος μια βδομάδα πριν είχε παρευρεθεί στο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ)!
Και όμως, ο Πρωθυπουργός ενέταξε την θεσμική τους συνάντηση στην «συμπόρευση για μια «ευρεία κοινωνική και προοδευτική συμμαχία»! Ήταν ένα τρικ που φανερώνει πολιτική απελπισία. Οι εφεδρείες των προθύμων δείχνουν τελείωσαν. Ο Πρωθυπουργός έριξε λευκή πετσέτα. Παλεύει τη διεύρυνση και δεν του βγαίνει.
Ωστόσο η αποτυχημένη διεύρυνση, κατέδειξε και κάτι άλλο: Την έλλειψη φιλότιμου και αξιοπρέπειας σε ένα τμήμα του πολιτικού προσωπικού. Πρόχειρα παραδείγματα:
Δεν είναι δυνατό να χαρακτηρίζει ο Θεοχαρόπουλος τον Τσίπρα ως αμοραλιστή, νταή και βαρύμαγκα, να καταλογίζει στην κυβέρνηση ότι δημιουργεί αδιέξοδα και βυθίζει τη χώρα, και μετά να διαγράφει τη μισή σχεδόν Κ.Ε της ΔΗΜΑΡ, για να θέτει εαυτόν υπό τον Αλέξη, για μια θέση στα ψηφοδέλτια.
Δεν είναι δυνατόν ο Ραγκούσης να έχει χαρακτηρίσει τον Τσίπρα ως τον «πιο ανέντιμο Πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης», και τώρα, ο μεν Τσίπρας να τον δέχεται, ο δε Ραγκούσης να μάχεται παρά τον «πιο ανέντιμο», με αντίτιμο την συμμετοχή στα ψηφοδέλτιά του.
Δεν είναι δυνατό ο Τζουμάκας να παθαίνει αμνησία και να καταγγέλλει ότι η Δεξιά και οι ηγεσίες του πρώην ΠΑΣΟΚ έβλαψαν τη χώρα. Μα αυτός ανήκε στις ηγεσίες του πρώην ΠΑΣΟΚ (κομματικά και κυβερνητικά), όταν ξεκινούσε ο ανέμελος δανεισμός που συνέβαλε στη διόγκωση του χρέους.
Κι αν ας πούμε διαφωνούσε, με ποια αξιοπρέπεια δέχεται να συνεργαστεί με έναν αρχηγό του οποίου άμεσος συνεργάτης, ο Χρ. Βερναρδάκης τον ειρωνευόταν δημοσίως στο twitter χαρακτηρίζοντάς τον γραφικό και ως επί είκοσι χρόνια σαχλαμάρα;
Να σημειωθεί ότι οι ανωτέρω χαρακτηρισμοί (ελάχιστο δείγμα) δεν αφορούν πολιτική κριτική. Πηγάζουν μεν από πολιτικές διαφορές αλλά είναι βρισιές προσωπικής απαξίωσης.
Οι απλοί πολίτες θα ντρέπονταν να συνεργαστούν με κάποιον με τον οποίο θα είχαν ανταλλάξει τέτοιους χαρακτηρισμούς. Αυτοί δεν ντρέπονται καθόλου;
https://www.liberal.gr/arthro/247288/politiki/2019/sterepsan-oi-efedreies-ton-prothumon.html